មិនមែនជាកង់សាគួរក្នុងព្រះនេត្រព្រះ(សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
១សាំយ៉ូអែល ១៦:១,៦-១៣ ឯមនុស្សលោក តែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ។ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រកួតបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិ ប្រចាំឆ្នាំ ក្រុមបាល់ទាត់អាជីពបានជ្រើសរើសកីឡាករថ្មីៗចូលក្រុម។ គ្រូបង្វឹកបានចំណាយពេលច្រើន ក្នុងការវាយតម្លៃមកលើសមត្ថភាព និងកាយសម្បទារបស់កីឡាករដែលត្រូវជ្រើសរើស។ នៅឆ្នាំ២០២២ លោកប្រក់ ភើឌី(Brock Purdy) ជាជម្រើសចុងក្រោយ ក្នុងចំណោមមនុស្ស២៦២ ហើយគេបានដាក់រហ័សនាមឲ្យគាត់ថា “កង់សាគួរ” ដោយសារគាត់ជាកីឡាករចុងក្រោយដែលគេបានជ្រើសរើស។ គ្មាននរណាម្នាក់រំពឹងថា គាត់នឹងបានចូលរួមប្រកួត ក្នុងរដូវកាលនៃការប្រកួតខាងមុខនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពីរបីខែក្រោយមក លោកភើឌីក៏បានដឹកនាំក្រុមរបស់គាត់ ឲ្យប្រកួតឈ្នះពីរលើក។ តាមពិត ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ក្រុមកីឡាករមិនតែងតែមានប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការជ្រើសរើសកីឡាករដែលមានសក្ដានុពលនោះឡើយ។ ហើយយើងក៏មិនខុសពីពួកគេឡើយ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ មានរឿងស្រដៀងនេះផងដែរ នៅពេលដែលព្រះទ្រង់ចាត់ហោរាសាំយូអែល ឲ្យទៅជ្រើសរើសស្តេចថ្មី សម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ចេញពីក្នុងចំណោមពួកកូនប្រុសរបស់លោកអ៊ីសាយ។ នៅពេលដែលហោរាសាំយូអែលបានឃើញពួកគេ គាត់មានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះរូបសម្បត្តិខាងក្រៅរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រាប់គាត់ថា “កុំឲ្យមើលតែឫកពាខាងក្រៅ ឬកំពស់ខ្លួននោះឡើយ”(១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧)។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបាននាំគាត់ជ្រើសរើសកូនប្រុស ដែលមិនមែនជាកូនច្បង ឬមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងគេនោះទេ តែជាកូនក្មេងជាងគេ គឺដាវីឌ ដែលនឹងក្លាយជាស្តេចល្អបំផុតរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល នៅលើផែនដី។ ហេតុអ្វីយើងច្រើនតែធ្វើការមិនបានល្អ នៅក្នុងការវាយតម្លៃមនុស្ស?…
Read article
វិញ្ញាណដែលមិនអត់ទោសឲ្យគេ(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ» (លូកា ១១:៤)។ បើយើងមើលមួយភ្លែត ការទូលសូមនេះ ស្តាប់ទៅហាក់ដូចជាការដោះដូរក្នុងន័យថា ការអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ នាំឲ្យយើងមានសិទ្ធិទទួលការអត់ទោសពីព្រះអង្គ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើយើងមើលបរិបទនៃបទគម្ពីរនេះ យើងនឹងឃើញថា ការយល់ឃើញដូចនេះមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យតែអ្នកកែប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះ គឺអ្នកដែលមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួន ដោយការកោតខ្លាចព្រះ ហើយក៏បានប្រែចិត្តចេញពីបាបរបស់ខ្លួន។ បើមានអ្វីជាភស្តុតាងបង្ហាញថា មនុស្សម្នាក់បានប្រែចិត្ត? គឺវិញ្ញាណដែលអត់ទោសឲ្យគេ! អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ពេលណាយើងអត់ទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមិនមែនដើម្បីឲ្យបានការអត់ទោសពីព្រះអង្គនោះទេ តែយើងបង្ហាញថា យើងបានផ្លាស់ប្រែ ដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គដែលបានអត់ទោសឲ្យយើង។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា វាជារឿងដែលមិនអាចទទួលយកបាន នៅពេលដែលយើងបដិសេធន៍មិនអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានអត់ទោសឲ្យយើងច្រើនយ៉ាងនេះហើយ (ម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥)។ តែយើងនៅតែជួបការល្បួងឲ្យចងគំនុំ នៅតែខឹង «ទោះអត់ទោសឲ្យគេ តែនៅតែមិនបំភ្លេចកំហុសរបស់គេ»។ លោក ឌី អ៊ែល មូឌី (D.L. Moody) បានប្រៀបធៀបបញ្ហានេះ ទៅនឹងការដែលមនុស្សម្នាក់បានកប់ពូថៅឈប់សងសឹក តែកប់បានតែផ្លែពូថៅ ដោយទុកឲ្យដងពូថៅលានចេញមកខាងលើដី។ វិញ្ញាណដែលមិនអត់ទោសឲ្យគេ អាចជាវិញ្ញាណដែលបំផ្លាញជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ យើងមិនគួរអះអាងថា យើងកំពុងស្វែងរកបំណងព្រះទ័យព្រះ បើសិនជាយើងនៅតែមានចិត្តខឹងមកលើបងប្អូនរបស់យើង។ វានឹងពន្លត់ភ្លើងនៃក្តីអំណររបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ហើយធ្វើឲ្យយើងស្ទើរតែមិនអាចទទួលបានផលប្រយោជន៍អ្វីពីការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវប្រាប់យើងថា…
Read article
ថែទាំជីវិតឲ្យចម្រើនឡើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
លោកុប្បត្តិ ២:៤-៩ រីឯនៅផែនដីនោះមិនទាន់មានអ្វីដុះនៅឡើយទេ … ក៏គ្មានមនុស្សណានឹងភ្ជួររាស់ដីផង។ លោកុប្បត្តិ ២:៥ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំសាងសង់ផ្ទះរបស់យើង នៅចុងផ្លូវលំក្រាលគ្រួស នៅលើដីភក់ ដែលមិនមានដើមឈើដុះ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវដាំស្មៅ ដើមឈើ និងគុម្ពផ្កា ឲ្យត្រូវនឹងទេសភាពជើងភ្នំនៅព័ទ្ធជុំវិញ ក្នុងរដ្ឋអូរីហ្គិន។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំយកឧបករណ៍កសិកម្មចេញមក ដើម្បីចាប់ផ្តើមធ្វើការដាំដុះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីការដាំដុះដំបូងបំផុត ដែលកំពុងរង់ចាំឲ្យមនុស្សជាតិធ្វើ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “រីឯនៅផែនដីនោះមិនទាន់មានអ្វីដុះនៅឡើយទេក៏មិនទាន់មានតិណជាតិណានៅវាលដែរ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មិនបានបង្អុរភ្លៀងមកលើផែនដីសោះ ហើយក៏គ្មានមនុស្សណានឹងភ្ជួររាស់ដីផង”(លោកុប្បត្តិ ២:៥)។ ក្នុងការពិពណ៌នា អំពីការបង្កើតរបស់សព្វសារពើ បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក១ បានបញ្ជាក់ម្តងហើយម្តងទៀត អំពីការវាយតម្លៃរបស់ព្រះ មកលើស្នាព្រះហស្តដែលព្រះអង្គបានបង្កើតថា ព្រះអង្គបានទតឃើញថា “ល្អហើយ” ឬទតឃើញ “ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ”(ខ.៤,១០,១២,១៨,២១,២៥,៣១)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបង្កើតនេះមិនទាន់បានចប់សព្វគ្រប់នៅឡើយទេ។ ដីដែលព្រះអង្គបង្កើតត្រូវការឲ្យលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាធ្វើការដាំដុះ ដើម្បីអនុវត្តនូវការថែទាំស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ(ខ.២៨)។ ព្រះអង្គបានបង្កើតពួកគេមក ក្នុងទីកន្លែងសុខស្រួល ដែលត្រូវការឲ្យពួកគេថែទាំ និងដាំដុះឲ្យចម្រើនឡើងផងដែរ។ តាំងពីដើមដំបូងមក ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅមនុស្សឲ្យធ្វើការជាដៃគូជាមួយព្រះអង្គ នៅក្នុងការបង្កើតរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានអនុវត្តដូចនេះ ក្នុងសួនច្បារអេដែន ហើយព្រះអង្គក៏បានបន្តធ្វើដូចនេះ ជាមួយមនុស្សដែលកើតជាថ្មី នៅពេលដែលពួកគេទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ(២កូរិនថូស…
Read article
គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ថ្ងៃនេះ(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមប្រទានអាហារ ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ មកជារាល់ថ្ងៃ» (លូកា ១១:៣)។ បើគេត្រូវយកនំប៉័ងធ្វើជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យអ្វីមួយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ នោះវាជាតំណាងឲ្យអាហារប្រចាំថ្ងៃ។ អាហារផ្សេងទៀត គឺជាអាហារបន្ទាប់បន្សំដែលពិតជានាំមកនូវភាពរីករាយដល់ការរស់នៅរបស់យើង ប៉ុន្តែពេលណាយើងគិតអំពីនំប៉័ង ភាគច្រើនយើងគិតអំពីតម្រូវការមូលដ្ឋានបំផុតរបស់ជីវិតខ្លួនឯងដែលកំពុងទទួលការបំពេញ។ ការគិតដូចនេះ គឺស្របតាមការផ្គង់ផ្គង់ដ៏ពិសេសរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់រាស្ត្រព្រះអង្គ។ ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ ការរស់នៅរបស់រាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលវិលវល់នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន តម្រូវឲ្យពួកគេពឹងផ្អែកទាំងស្រុងមកលើព្រះអង្គបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ព្រះអង្គបានបង្រៀនពួកគេឲ្យទុកចិត្តលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ ដោយប្រទាននំម៉ាណាឲ្យពួកគេបរិភោគជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលការផ្គត់ផ្គង់នេះស្ថិតក្នុងចំណោមការផ្គត់ផ្គង់ដែលពួកគេអាចមើលឃើញច្បាស់បំផុត។ ព្រះអង្គបានប្រាប់រាស្ត្រព្រះអង្គយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះអង្គនឹងផ្គត់ផ្គង់នំម៉ាណាជារៀងរាល់ថ្ងៃ សម្រាប់តែថ្ងៃនីមួយៗប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេមិនត្រូវទុកនំម៉ាណាសម្រាប់បរិភោគនៅថ្ងៃស្អែកឡើយ (និក្ខមនំ ១៦:១៩)។ គោលបំណងរបស់ព្រះអង្គក្នុងការប្រទានមួយថ្ងៃមួយដងស្មើនឹងការប្រទាននំប៉័ងប្រចាំថ្ងៃ គឺដើម្បីបង្រៀនពួកគេឲ្យទុកចិត្តលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ពួកអ៊ីស្រាអែលខ្លះបានសង្ស័យថា ព្រះអង្គនឹងមិនប្រទានតាមការសន្យា ហើយក៏បានបះបោរទាស់នឹងព្រះអង្គ ដោយរក្សាទុកនំម៉ាណានៅថ្ងៃបន្ទាប់ (ការសង្ស័យមកលើព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ តែងតែនាំទៅរកការមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ)។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកគេឃើញនំម៉ាណាដែលនៅសល់មានដង្កូវស៊ី មានក្លិនស្អុយ (ខ.២០)។ ព្រះទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេឲ្យពឹងផ្អែកលើការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ។ វាជាមេរៀនដែលពួកគេត្រូវចំណាយពេលយូរ ដើម្បីរៀនសូត្រ។ ពេលណាយើងសិក្សាអំពីរឿងនេះ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយពិចារណាអំពីពាក្យ «សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការជារាល់ថ្ងៃ» យើងនឹងបានដឹងថា ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀនយើងថា ក្នុងគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ ព្រះទ្រង់បានបង្រៀនរាស្ត្រព្រះអង្គឲ្យទុកចិត្តលើព្រះដែលផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការគ្រប់យ៉ាងរបស់យើង គឺមិនឲ្យទុកចិត្តលើអ្វីៗដែលព្រះអង្គបានផ្គត់ផ្គង់នោះឡើយ។ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងក្រោកឡើង ហើយរកឃើញការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គប្រចាំថ្ងៃសារជាថ្មី។ ហេតុនេះហើយ ព្រះអង្គបានបង្រៀនពួកអ៊ីស្រាអែល…
Read article
ផ្ដោតចិត្តទៅលើព្រះគ្រីស្ទ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
យ៉ូហាន ៥:៣៦-៤០ គឺជាគម្ពីរនោះឯង ដែលធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំ។ យ៉ូហាន ៥:៣៩ មានពេលមួយ ភ្នែករបស់អ្នកស្រីជូន(June) បានផ្ដោតទៅលើឡានពណ៌ប្រផេះ ដែលកំពុងបើកបរនៅក្បែរឡានគាត់។ គាត់ត្រូវបត់ចូលទៅក្នុងគន្លងផ្លូវមួយទៀត ដើម្បីចេញពីផ្លូវល្បឿនលឿន ប៉ុន្តែ រៀងរាល់ពេលដែលគាត់ព្យាយាមវ៉ាឡាននោះ អ្នកបើកបរឡាននោះហាក់ដូចជាព្យាយាមបន្ថែមល្បឿនផងដែរ។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានវ៉ាឡាននោះដាច់ ដោយជោគជ័យ។ គាត់សប្បាយចិត្ត ពេលដែលបានបើកឡានវ៉ាគេឈ្នះ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលគាត់មើលតាមកញ្ចក់មើលក្រោយ ដោយទឹកមុខញញឹម គាត់ក៏បានកត់សំគាល់ឃើញថា គាត់បានបើកឡានហួសផ្លូវបត់ចេញពីផ្លូវល្បឿនលឿនហើយ។ គាត់ក៏បាននិយាយទាំងទឹកមុខញញឹម ដោយការស្តាយក្រោយថា “ខ្ញុំមានការវីវក់នឹងការបើកឡានវ៉ាគេពេក បានជាខ្ញុំបើកហួសផ្លូវបត់”។ ការជ្រុលហួសដូចនេះ ក៏អាចកើតមាន នៅក្នុងការព្យាយាមដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះផងដែរ។ នៅពេលដែលពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា បានបៀតបៀនព្រះយេស៊ូវ ដោយសារព្រះអង្គមិនបានកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ(យ៉ូហាន ៥:១៦) ព្រះអង្គក៏បានព្រមានពួកគេថា ពួកគេមានការងប់ងុលខ្លាំងពេក នៅក្នុងការរៀន និងអនុវត្តតាមក្រឹត្យវិន័យ តែពួកគេខកខានមិនបានដឹងទេថា ក្រឹត្យវិន័យបានចង្អុលបង្ហាញពួកគេទៅរកព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “អ្នករាល់គ្នាស្ទង់មើលគម្ពីរ ដោយស្មានថា បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចអំពីគម្ពីរនោះមក គឺជាគម្ពីរនោះឯង ដែលធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំ តែអ្នករាល់គ្នាមិនសុខចិត្តមកឯខ្ញុំ ឲ្យបានជីវិតទេ”(ខ.៣៩-៤០)។ នៅក្នុងការព្យាយាមរស់នៅ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នៅចំពោះព្រះ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា បានផ្ដោតចិត្តទៅលើការដើរតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់សាសន៍យូដា…
Read article
សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់» (លូកា ១១:២)។ នគរព្រះមានភាពខុសប្លែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីនគររបស់មនុស្សនៅផែនដី។ នគរទាំងឡាយនៅផែនដី ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកដឹកនាំ ដែលអំណាចរបស់ពួកគេមានកំណត់ ហើយនឹងមានការធ្លាក់ចុះ ដោយជៀសមិនរួច។ ប៉ុន្តែ នគរព្រះលើសពីនគរដែលមានក្នុងទឹកដីណាមួយ ឬស្ថិតក្នុងសម័យកាលណាមួយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ នគរព្រះអង្គមានលក្ខណៈសកល និងមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួន ហើយការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ មកលើនគរនោះ ក៏ស្ថិតស្ថេរគ្រប់ជំនាន់ (ទំនុកតម្កើង ១៤៥:១៣)។ យើងត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសេចក្តីពិតទាំងនេះ ក្នុងគំនិតយើង ពេលយើងអធិស្ឋានថា «សូមរាជព្រះអង្គមកដល់»។ ពេលណាយើងអធិស្ឋានតាមគំរូព្រះយេស៊ូវយ៉ាងដូចនេះ រឿងមួយក្នុងចំណោមរឿងទាំងឡាយ ដែលយើងទូលសូមនោះគឺ សូមឲ្យការគ្រងរាជរបស់ព្រះអង្គ បានតាំងឡើងកាន់តែរឹងមាំឡើង ក្នុងចិត្ត និងជីវិតយើង។ គឺយើងអធិស្ឋានសូមឲ្យអ្នកដែលស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ បានរស់នៅដោយការចុះចូលការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ កាន់តែខ្លាំងឡើងដោយអំណរ។ នេះជាទស្សនៈដែលមានការខុសប្លែកយ៉ាងខ្លាំង ពីទស្សនៈដែលយើងជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ភាគច្រើន សព្វថ្ងៃនេះ វប្បធម៌លោកខាងលិចលើកតម្កើងជោគជ័យផ្ទាល់ខ្លួន និងការជួយខ្លួនឯង។ គេលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យជឿថា យើងជាអ្នកគ្រប់គ្រងជោគវាសនាខ្លួនឯង។ ប៉ុន្តែ ពេលណានគរព្រះចូលក្នុងជីវិតយើង ពេលយើងយាងព្រះយេស៊ូវចូលគង់នៅលើបល្ល័ង្កចិត្តយើង ការផ្លាស់ប្ដូរក៏បានកើតមាន។ យើងមិនមែនជាទាសកររបស់បាបទៀតទេ។ ក្សត្រដែលជាព្រះអាទិករគង់ក្នុងជីវិតយើង ហើយចាប់ផ្ដើមកែប្រែយើង ឲ្យដូចរូបអង្គព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ (រ៉ូម ៨:២៩)។ ពេលណាយើងអធិស្ឋានដូចនេះ ព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គធ្វើការក្នុងជីវិតយើង ដោយតាំងរាជរបស់ព្រះអង្គ នៅលើផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតយើង។…
Read article