ក្តីសង្ឃឹម ក្នុងពេលឈឺចាប់
ពេលខ្ញុំបើកព្រះគម្ពីរ មើលបទគម្ពីរយេរេមា ជំពូក១ ដល់ជំពូក៤ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះបទគម្ពីរទាំងនោះ ដែលនិយាយអំពី “សេចក្តីសង្ឃឹម ក្នុងពេលទួញយំ”។ ខ្ញុំស្ទើរតែស្រក់ទឹកភ្នែក។ ខ្ញុំបានអានបទគម្ពីរនេះចំពេលល្អណាស់ គឺនៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងឆ្លងកាត់រដូវកាលនៃការទួញយំ ដោយសារម្តាយរបស់ខ្ញុំបានលាចាកលោក។ កាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ដូចនេះផងដែរ បន្ទាប់ពីបានស្តាប់ឮលោកគ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំ អធិប្បាយព្រះបន្ទូល អំពី “ក្តីអំណរ ក្នុងពេលរងទុក្ខ” ដែលផ្អែកទៅលើបទគម្ពីរ ១ពេត្រុស ១:៣-៩។ គាត់បានលើកឡើង អំពីការស្លាប់របស់ឪពុកគាត់ ដែលមានរយៈពេលមួយឆ្នាំហើយ។ ការអធិប្បាយរបស់គាត់ គឺមានន័យសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន តែក៏ជាអំណោយ ដែលព្រះបានប្រទានដល់ខ្ញុំផងដែរ។ ព្រះទ្រង់បានប្រើការប៉ះពាល់ចិត្តពេលនោះ និងនៅពេលក្រោយៗទៀត អមដោយបទគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះអង្គនឹងមិនទុកឲ្យខ្ញុំ នៅទួញយំតែម្នាក់ឯងទេ។ ទោះបីជាទុក្ខព្រួយធ្វើឲ្យយើងពិបាកទ្រាំក៏ដោយ ក៏ព្រះទ្រង់នៅតែមានវិធីរំឭកយើងថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច។ ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានគេនិរទេស ចេញពីទឹកដីសន្យា ដោយសារពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញថា ព្រះអង្គមានវត្តមាននៅជាមួយពួកគេជានិច្ច ដោយព្រះអង្គបានចាត់ពួកហោរា ដែលមានដូចជាលោកយេរេមាជាដើម ដើម្បីនាំឲ្យពួកគេមានក្តីសង្ឃឹម គឺសង្ឃឹមថា ពួកគេនឹងមានការផ្សៈផ្សាជាមួយព្រះអង្គឡើងវិញ ដោយសារការប្រែចិត្តចេញពីបាប។ ពេលពួកជំនុំកំពុងឆ្លងកាត់ការល្បងល ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយពួកគេ គឺបង្ហាញតាមរយៈសហគមន៍នៃអ្នកជឿព្រះ ដែល…
Read articleការជម្រុះភាពល្វីងជូរចត់
ក្នុងអំឡុងសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ គ្រួសាររបស់អ្នកស្រីខូរី ធែន ប៊ូម(Corrie ten Boom) មានអាជីវកម្មផលិតនាឡិការ នៅប្រទេសហូឡង់ ហើយពួកគេបានព្យាយាមការពារគ្រួសារជនជាតិយូដា ឲ្យរួចពីការតាមប្រហាររបស់ពួកអាឡឺម៉ង់។ ទីបំផុត គេក៏បានបញ្ជូនក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកស្រី ខូរី ទៅមន្ទីរប្រមូលផ្តុំ ដែលនៅទីនោះបានតែ១០ថ្ងែ ឪពុករបស់គាត់បានលាចាកលោក។ បេតស៊ី(Betsie)ប្អូនស្រីរបស់គាត់ ក៏បានស្លាប់ក្នុងជំរុំនោះផងដែរ។ ក្តីជំនឿរបស់ប្អូនស្រីគាត់ បានជួយពង្រឹងជំនឿរបស់គាត់ ពេលអ្នកទាំងពីរកំពុងជាប់ឃុំជាមួយគ្នា។ ក្តីជំនឿនោះបាននាំឲ្យអ្នកស្រីខូរី មានការអត់ទោស ចំពោះពួកមនុស្សដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃ ដែលជាអ្នកយាមក្នុងគុក ដែលគេបានដាក់ក្រុមគ្រួសារគាត់។ សេចក្តីសម្អប់ និងគំនុំ ដែលចង់សងសឹកបានបន្តបំផ្លាញជីវិតមនុស្សជាច្រើន បន្ទាប់ពីគេបានបិទជំរុំប្រមូលផ្តុំនោះ ពេលសង្រ្គាមចប់ តែអ្នកស្រីខូរីបានដឹងអំពីការពិត ដែលក្នុងនោះ សេចក្តីសម្អប់ធ្វើឲ្យអ្នកដែលស្អប់គេ មានការឈឺចាប់ ខ្លាំងជាងអ្នកដែលគេស្អប់ទៅទៀត ទោះបីជាគេមានហេតុផលយ៉ាងណាក៏ដោយ។ យើងមានឱកាសស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង ហើយសម្រេចចិត្តអត់ទោសឲ្យគេ ដូចអ្នកស្រីខូរីដែរ។ ការអត់ទោស មិនបានធ្វើឲ្យទង្វើខុស ក្លាយជាត្រូវទេ តែពេលដែលយើងអត់ទោស យើងបង្ហាញ ឲ្យលោកិយស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ។ “ចូរមានចិត្តសប្បុរសនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងមានចិត្តទន់សន្តោស ហើយអត់ទោសគ្នា ដូចជាព្រះទ្រង់បានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះគ្រីស្ទដែរ”(អេភេសូរ ៤:៣២)។ ព្រះទ្រង់នឹងជួយឲ្យយើងជម្រុះសេចក្តីសម្អប់ និងកំហឹងចោល ពេលដែលយើងប្រែចិត្ត…
Read articleបទចម្រៀងកំសត់
ថ្ងៃមួយ ក្នុងខែវិច្ឆិការ ឆ្នាំ១៩៦៣ លោកប្រាយអិន វីលសិន(Brian Wilson) និងម៉ៃ ឡោ(Mike Love) ដែលជាសមាជិកក្រុមចម្រៀងដឺប៊ីជ ប៊យ(the Beach Boys) បាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ ដែលមានលក្ខណៈខុសពីបទចម្រៀងមុខៗរបស់ក្រុមនេះ ដែលច្រើនតែមានចង្វាក់លឿន។ បទចម្រៀងនោះ ជាបទសោកសង្រេង ដែលរៀបរាប់អំពីស្នេហាដែលបានបាត់បង់ទៅ។ ក្រោយមក លោកម៉ៃបានមានប្រសាសន៍ថា “ការបាត់បង់ស្នេហា គឺនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ណាស់។ ទំនាក់ទំនងនោះមានចំណុចល្អតែនៅពេលដំបូង ដែលអ្នកទាំងពីរបានទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីគ្នា”។ ពួកគេក៏បានដាក់ចំណងជើងឲ្យបទចម្រៀងនេះថា “កម្តៅព្រះអាទិត្យ”។ តាំងពីសម័យបុរាណមក ទុក្ខព្រួយបានធើ្វជាកត្តាដែលនាំឲ្យអ្នកនិពន្ធតែងបទចម្រៀងកំសត់ៗ។ ស្តេចដាវីឌបាននិពន្ធទំនុកដំកើងជាច្រើនបទ ដែលក្នុងចំណោមនោះ ទ្រង់បានតែងទំនុកដំកើងមួយចំនួន នៅពេលដែលទ្រង់មានការបាត់បង់ដ៏ឈឺចាប់។ បទទំនុកដំកើង ជំពូក៦ មិនបានប្រាប់យើង អំពីហេតុការណ៍ដែលបានបណ្តាលចិត្តទ្រង់ ឲ្យតែងទំនុកមួយនេះទេ តែបាននិយាយអំពីទុក្ខសោកជាច្រើន។ គឺដូចដែលទ្រង់បានរៀបរាប់ថា “ទូលបង្គំអស់កំឡាំង ដោយថ្ងូរ ដំណេកទូលបង្គំត្រូវទទឹកជោកទាល់ភ្លឺ ទឹកភ្នែកទូលបង្គំហូរស្រោចដាបគ្រែ។ ភ្នែកទូលបង្គំស្រវាំងទៅ ដោយថប់ព្រួយ ក៏ទៅជាចាស់ ដោយព្រោះពួកដែលតតាំងនឹងទូលបង្គំ”(ខ.៦-៧)។ តែទំនុកមួយនេះ មិនទាន់ចប់តែត្រឹមប៉ុណ្ណេះទេ។ ស្តេចដាវីឌស្គាល់ការឈឺចាប់ និងការបាត់បង់ តែទ្រង់ក៏ស្គាល់ការកម្សាន្តចិត្តរបស់ព្រះផងដែរ។ បានជាទ្រង់ពោលថា ព្រះអម្ចាស់បានស្តាប់ពាក្យដែលទ្រង់ទូលអង្វរហើយ…
Read articleការជម្នះការរំខាន
ក្នុងសង្កាត់មួយ នៅក្រុងអាប៊ូ ហ្គោស ដែលស្ថិតនៅខាងក្រៅទីក្រុងយេរូសាឡិម មានម្ចាស់ភោជ្ជនីយដ្ឋានម្នាក់ បានផ្តល់ឲ្យនូវការបញ្ចុះតម្លៃ៥០ភាគរយ ដល់អតិថិជនណា ដែលបានបិទទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួន ពេលកំពុងញាំអាហារ ក្នុងភោជ្ជនីដ្ឋានរបស់គាត់។ លោកយ៉ាវដាត អ៊ីប្រាហ៊ីម(Jawdat Ibrahim) ដែលជាម្ចាស់ភោជ្ជនីយដ្ឋាននោះ ជឿថា អ្នកប្រើទូរស័ព្ទក្នុងពេលញាំអាហារ បានបង្វែរអារម្មណ៍ចេញពីការរាប់អាន និងការសន្ទនាគ្នា ហើយងាកមកផ្តោតទៅលើការប្រើអ៊ីនធើណែត ផ្ញើសារ និងនិយាយតាមទូរស័ព្ទវិញ។ លោកអ៊ីប្រាហ៊ីមបានមានប្រសាន៍ថា បច្ចេកវិទ្យាគឺមានប្រយោជន៍ណាស់ តែ … ពេលដែលអ្នកកំពុងនៅជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្ត្ររបស់អ្នក អ្នកគួរតែឈប់ប្រើវាកន្លះម៉ោងសិន ដើម្បីចំណាយពេលញាំអាហារ និងទំនាក់ទំនងគ្នា ឲ្យបានសប្បាយរីករាយ។ យើងងាយនឹងទទួលរងការរំខាន ដោយសារកត្តាជាច្រើន នៅពេលដែលយើងកំពុងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ ឬជាមួយព្រះអម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គថា ការរំខានខាងវិញ្ញាណ កើតចេញពីចិត្តដែលប្រែជាស្ពឹក ត្រចៀកដែលធ្ងន់ និងភ្នែកដែលធ្មេច(ម៉ាថាយ ១៣:១៥)។ ព្រះអង្គក៏បានបកស្រាយអំពីបញ្ហានេះ ដោយមានបន្ទូលជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អំពីកសិករម្នាក់ដែលព្រោះគ្រាប់ពូជ។ ព្រះអង្គបានប្រៀបប្រដូចគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ចូលគុម្ពបន្លា ទៅនឹងមនុស្សដែលបានឮព្រះបន្ទូលព្រះ តែចិត្តរបស់ខ្លួនបានផ្តោតទៅលើអ្វីផ្សេង។ “រួចសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ និងសេចក្តីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្តិមកខ្ទប់ព្រះបន្ទូលជាប់ មិនឲ្យពូជនោះកើតផលឡើយ”(ខ.២២)។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងអាចចំណាយពេលឲ្យមានប្រយោជន៍បំផុត ដោយឈប់ឲ្យចិត្ត និងគំនិតយើង ទទួលការរំខាន…
Read articleតើអ្នកអាចជួយបានទេ?
អ្នកធ្វើការផ្នែករដ្ឋបាល នៅវិទ្យាល័យ ក្នុងក្រុងបារ៉ូ រដ្ឋអាឡាស្កា មានចិត្តនឿយណាយ ពេលដែល៥០ភាគរយនៃសិស្ស ដែលរៀននៅវិទ្យាល័យនេះ ចេះតែមានរឿង ហើយក៏ឈប់ទៅរៀន។ ដើម្បីធ្វើឲ្យសិស្សមានចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះការសិក្សា ពួកគេក៏បានបង្កើតក្រុមបាល់ទាត់មួយ ដែលផ្តល់ឲ្យពួកគេ នូវឱកាសអភិវឌ្ឍន៍ជំនាញផ្ទាល់ខ្លួន ការធ្វើការជាក្រុម និងរៀនសូត្រមេរៀនជីវិត។ ប៉ុន្តែ កីឡាបាល់ទាត់នៅក្រុងបារ៉ូ មានការពិបាក ដោយសារអាកាសធាតុនៅទីនោះ ត្រជាក់ពេក មិនអំណោយផលដល់ការដំាស្មៅ សម្រាប់ធ្វើជាទីលានប្រកួត។ ដូចនេះ ពួកគេក៏បានប្រកួតគ្នា នៅលើទីលានប្រកួតដែលក្រាលដោយដី និងថ្មតូចៗ។ នៅចម្ងាយជាង៦ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ពីរដ្ឋអាឡាស្កា មានស្រ្តីម្នាក់ ឈ្មោះ ខាធី ផាឃើរ(Cathy Parker) នៅរដ្ឋផ្លូរីដា បានដឹងថា ក្រុមបាល់ទាត់នោះ កំពុងប្រកួតនៅលើទីលានដ៏គ្រោះថ្នាក់។ គាត់ជឿថា ព្រះបានប៉ះពាល់ចិត្តគាត់ ឲ្យជួយដល់ក្មេងៗទាំងនោះ ហើយគាត់ក៏មានការស្ងើចសរសើរ ចំពោះសិស្សទាំងនោះ ដែលមានការកែប្រែជាវិជ្ជមាន។ គាត់ក៏បានជួយរកដំណោះស្រាយឲ្យពួកគេ។ ប្រហែល១ឆ្នាំក្រោយមក គាត់ក៏បានជួយឲ្យពួកគេមានទីលានប្រកួតថ្មី ដែលគេបានសម្ភោតឲ្យប្រើប្រាស់ ដោយមានស្មៅសិប្បនិម្មិតសម្រាប់ឲ្យពួកគេប្រកួត ដោយក្តីរីករាយ។ គាត់បានរៃអង្គាសប្រាក់បានរាប់ពាន់ដុល្លា ដើម្បីជួយក្មេងៗទាំងនោះ ដែលគាត់មិនទាំងដែលបានជួបពីមុនមកផង។ ធ្វើដែលគាត់បានធ្វើនេះ មិនមែនដើម្បីកីឡាបាល់ទាត់ ឬដើម្បីលុយឡើយ…
Read articleឈប់រអ៊ូទៀត
ពេលលោកមែក លូខាដូ(Max Lucado) ចូលរួមក្នុងការរត់ប្រណាំង ហែលទឹក និងជិះកង់ ដែលមានចម្ងាយសរុប១១៣គីឡូម៉ែត្រ គាត់បានពិសោធនឹងអំណាចអវិជ្ជមាននៃការរអ៊ូរទាំ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “បន្ទាប់ពីបានហែលទឹកបាន ២គីឡូម៉ែត្រ ហើយជិះកង់បាន៩០គីឡ៉ូម៉ែត្រ គាត់មិនសូវមានកម្លាំង សម្រាប់រត់ប្រណាំងចម្ងាយ២១គីឡ៉ូម៉ែត្រទៀតទេ។ ហើយអ្នកដែលរត់ត្រឹកៗនៅក្បែរគាត់ ក៏គ្មានកម្លាំងច្រើនដែរ។ គាត់គិតថា គាត់ល្ងង់ខ្លាំងណាស់ ដែលបានសម្រេចចិត្ត ចូលរួមការប្រកួតនេះ។ គាត់ចង់បោះបង់ការប្រកួត។ តែលោកមែកដឹងថា បើគាត់នៅតែបន្តស្តាប់សម្លេងរអ៊ូរទាំងនេះទៀត គាត់មុខជាមិនអាចទៅមុខទៀតបានទេ។ ដូចនេះ គាត់ក៏ឈប់ស្តាប់សម្លេងរអ៊ូនោះ ហើយក៏បានបន្តរត់ទៅមុខទៀត។ បន្ទាប់ពីពួកអ៊ីស្រាអែលបានភាសខ្លួន ចេញពីនគរអេស៊ីព្ទហើយ មានអ្នកដែលរអ៊ូរទាំទាស់នឹងព្រះ ហើយក៏មានមនុស្សជាច្រើនបានស្តាប់ការអ៊ូរទាំងនោះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានរអ៊ូរទំាទាស់នឹងព្រះព្រមគ្នា។ ការនេះបានធ្វើឲ្យព្រះទ្រង់មានសេចក្តីក្រោធ។ ព្រះទ្រង់បានរំដោះពួកអ៊ីស្រាអែល ឲ្យរួចពីភាពជាទាសករ នៅនគរអេស៊ីព្ទ ហើយបានសព្វព្រះទ័យនឹងគង់នៅកណ្តាលចំណោមពួកគេ តែពួកគេនៅតែរអ៊ូរទាំ។ ពួកគេបានរអ៊ូអំពីការពិបាក នៅវាលរហោស្ថាន ហើយមិនពេញចិត្តនឹងនំម៉ាណាដែលព្រះប្រទានប្រចាំថ្ងៃ។ ពួកគេបានរអ៊ូរទាំ ទាំងភ្លេចថា នំម៉ាណាជាអំណោយមកពីព្រះហស្តនៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ(ជនគណនា ១១:៦)។ ដោយសារការរអ៊ូរទាំបានបំពុលចិត្តពួកគេ ឲ្យលែងដឹងគុណព្រះ ហើយអាចឆ្លងរាលដាលក្នុងចំណោមពួកគេ ព្រះទ្រង់ក៏បានសម្រេចព្រះទ័យជំនុំជំរះពួកគេ។ ដើម្បីឲ្យយើងចាកចេញពីការរអ៊ូរទាំ និងការមិនដឹងគុណព្រះ ចូរយើងរំឭកខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃ អំពីភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីល្អ ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះយើង។-Marvin…
Read article