កំណត់ហេតុ អំពីមហន្តរាយ
ពេលដែលសង្រ្គាមលោកលើកទី១ បានផ្ទុះឡើង លោកអ៊ីវ ខុនក្រាស(Yves Congar) ទើបតែមានអាយុ១០ឆ្នាំទេ ហើយគាត់កំពុងរស់នៅ ក្នុងក្រុងមួយក្នុងប្រទេសបារាំង ដែលត្រូវកងទ័ពអាឡឺម៉ង់ឈ្លានពាន។ ម្តាយរបស់គាត់បានលើកទឹកចិត្តគាត់ ឲ្យសរសេរសៀវភៅកំណត់ហេតុប្រចាំថ្ងៃ ហើយពេលនោះ គាត់ក៏បាតកត់ត្រា ដោយការពិពណ៌នាយ៉ាងក្បោះក្បាយ អំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ពួកកងទ័ព ហើយមានការសរសេរលម្អិត អមទៅដោយការគូររូបភាព ដាក់ពណ៌ទៀតផង។ គាត់បានកត់ត្រា តាមទស្សនៈរបស់ក្មេងៗ អំពីមហន្តរាយដែលបានកើតឡើងនៅសម័យនោះ។ ការអ្វីដែលគាត់បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក ពិតជាមានផលប៉ះពាល់មកលើគាត់យ៉ាងខ្លាំង បានជាគាត់ដឹងថា ព្រះបានត្រាសហៅគាត់ ឲ្យនាំអ្នកដទៃ ឲ្យទទួលសេចក្តីសង្ឃឹមពីព្រះគ្រីស្ទ។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍កន្លងទៅ លោកហោរាយេរេមា ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នក ដែលបានឃើញការឈ្លានពានទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយអធិរាជនេប៊ូក្នេសារ។ គាត់បានកត់ត្រា នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់គាត់ អំពីការអ្វីដែលគាត់បានសង្កេតឃើញ ក្នុងសម័យនោះ ហើយសៀវភៅកត់ត្រានោះ ក៏បានក្លាយជាកណ្ឌបរិទេវ នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ ទោះបីជាលោកហោរារូបនេះ កំពុងស្ថិតក្នុងពេលដ៏ធុញថប់ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែរកឃើញក្តីសង្ឃឹម ក្នុងព្រះទ័យព្រះ។ បានជាគាត់សរសេរថា “កុំតែមានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅហើយ ឯសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ សេចក្តីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់”(៣:២២-២៣)។ យើងប្រហែលជាបានជួបប្រទះ ឬបានឃើញមហន្តរាយកើតឡើង ក្នុងពេលផ្សេងៗ…
Read articleការនឹកចាំអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតា
ពេលដែលលោកជីម ដាវីឌសិន(Jim Davidson) ឡើងភ្នំរេនា គាត់បានឆ្លងស្ពានដែលកើតឡើងពីព្រឹលគរលើគ្នា ហើយស្ពាននោះក៏បាក់ស្រុត ធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ចូលក្នុងប្រលោះផ្ទាំងទឹកកកដ៏ជ្រៅ។ លោកជីមបានឈរទាំងមានឈាម និងស្នាមជាំ ក្នុងរូងទឹកកកដ៏ងងឹត ហើយពេលនោះ គាត់ក៏នឹកចាំថា កាលពីក្មេង ឪពុកគាត់បានរំឭកគាត់ជាច្រើនដងថា គាត់អាចសម្រេចការធំបាន បើសិនជាគាត់ក្រាញ់ននាលនឹងការលំបាក មិនព្រមរាថយ។ ពាក្យសម្តីនោះក៏បានជួយលើកទឹកចិត្តលោកជីម ខណៈពេលដែលគាត់ខំតោងឡើងតាមជញ្ជាំងទឹកកក ចេញពីល្អាងទឹកកកដ៏ងងឹតនោះ ទៅកាន់ទីសុវត្ថិភាព ដោយចំណាយពេលអស់៥ម៉ោង ដោយប្រើឧបករណ៍ដែលគាត់មានបន្តិចបន្តួច និងក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកក្រែលែង។ យ៉ាងណាមិញ មានពេលខ្លះអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងក៏ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការពិបាក ដូចលោកជីមផងដែរ ពោលគឺគាត់ហាក់ដូចជាបានខំតោងឡើង ចេញពីរូងភ្នំនៃទុក្ខវេទនា និងការឈឺចាប់ ដោយរំឭកខ្លួនឯង អំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា បើសិនជាព្រះ និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ មិនបានទ្រទ្រង់គាត់ ឲ្យមានក្តីអំណរទេ នោះគាត់មុខជាស្លាប់ ក្នុងទុក្ខវេទនានោះហើយ(ទំនុកដំកើង ១១៩:៩២)។ គាត់បានបង្ហាញនូវទំនុកចិត្តទាំងស្រុង ចំពោះព្រះបន្ទូលដ៏អស់កល្ប នៃព្រះអម្ចាស់(ខ.៨៩) និងទុកចិត្តលើភាពស្មោះត្រង់ នៃលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ(ខ.៩០)។ ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានប្តេជ្ញាចិត្តថា គាត់នឹងមិនបំភ្លេចព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអង្គមានមកកាន់គាត់ទេ ព្រោះព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ មានតួនាទីដ៏សំខាន់បំផុត នៅក្នុងការជួយរំដោះជីវិតគាត់ និងនាំឲ្យគាត់មានកម្លាំងឡើងវិញ។…
Read articleថ្មដា
ពេលខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅរដ្ឋម៉ាសាឈូសេត យើងបានទៅមើលថ្មដាផ្លាយម៉ោត ដែលជានិមិត្តរូបដ៏សំខាន់ ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ គេបាននិយាយតគ្នា ជាច្រើនជំនាន់ថា មានគ្រីស្ទបរិស័ទមួយក្រុម ដែលបានគេចខ្លួនមករកកន្លែងរស់នៅថ្មី បានធ្វើដំណើរមកទ្វីបអាមេរិក ដោយជិះសំពៅឈ្មោះមេយផ្លោវើរ ក្នុងឆ្នាំ១៦២០ ហើយបានបោះជំហានចូលកន្លែងនោះមុខគេ។ យើងបានស្វែងយល់យ៉ាងរីករាយ អំពីអត្ថន័យនៃថ្មដាមួយនេះ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើល និងខកចិត្ត ដែលបានឃើញថ្មដានោះ មានទំហំតូចណាស់។ យើងក៏បានដឹងថា កាលពីដើមឡើយថ្មដានោះ មានទំហំធំជាងនេះបីដង តែដោយសារសំណឹក និងមានមនុស្សធ្វើឲ្យវាបែកបន្តិចម្តងៗ បានជាវាមានទំហំតូចដូចនេះ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះគម្ពីរបានប្រៀបប្រដូចព្រះយេស៊ូវ ទៅនឹងថ្មដា(១កូរិនថូស ១០:៤) ដែលមិនចេះប្រែប្រួល(ហេព្រើ ១៣:៨)។ ព្រះអង្គជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ ដែលយើងអាចសង់ជីវិតយើង នៅលើថ្មដានោះបាន។ ព្រះយេស៊ូវសង់ពួកជំនុំ(ស្ថាប័ននៃអ្នកជឿព្រះ) នៅលើគ្រឹះ ដែលមាន “ព្រះយេស៊ូវជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក”។ អ្នកជឿព្រះទាំងអស់ រួមគ្នាតែមួយក្នុងព្រះអង្គ(អេភេសូរ ២:២០-២២)។ ព្រះយេស៊ូវជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ ដែលយើងអាចតាំងនៅមិនឲ្យរលំ ពេលដែលព្យុះនៃជីវិតបក់បោកមកលើយើង(ម៉ាថាយ ៧:២៥)។ មានអ្នកនិពន្ធម្នាក់ ឈ្មោះ ម៉ាដេលេន ឡ អែងហ្គល(Madeleine L’Engle) បានមានប្រសាសន៍ថា “វាជាការល្អ ដែលយើងត្រូវពិនិត្យមើលក្រោមជើងយើង…
Read articleព្រះពរនៃការថ្វាយដង្វាយ
ក្នុងសម័យព្រះយេស៊ូវ ពួកអាចារ្យពឹងផ្អែកទៅលើដង្វាយរបស់ប្រជាជន តែក៏មានពួកអាចារ្យដែល “ឆស៊ីផ្ទះស្រ្តីមេម៉ាយ”ផងដែរ(ម៉ាកុស ១២:៤០)។ ដូចនេះ ស្ត្រីមេម៉ាយមិនសមនឹងយកប្រាក់ដែលនាងនៅសល់តែពីរស្លឹង មកដាក់ដង្វាយឲ្យស្ថាប័នដ៏ពុករលួយនេះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានឲ្យតម្លៃ ចំពោះទង្វើរបស់គាត់ ដែលបានបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយ៉ាដ៏ត្រឹមត្រូវ ដែលយើងត្រូវមានចំពោះលុយ(ខ.៤១-៤២)។ ពេលដែលលោកហ្គរឌិន ខូសប៊ី(Gordon Cosby) កំពុងមាននាទីជាគ្រូគង្វាលនៃព្រះវិហារព្រះសង្រ្គោះ ក្នុងរដ្ឋវ៉ាស៊ីនតុន ឌីស៊ី គាត់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលមានប្រាក់ចំណូលប្រចាំខែស្ទើរតែមិនអាចចិញ្ចឹម និងទិញសំលៀកបំពាក់ សម្រាប់កូនទាំង៦នាក់។ ប៉ុន្តែ ជារៀងរាល់អាទិត្យ គាត់បានដាក់ដង្វាយ ៤ដុល្លាក្នុងថាសដង្វាយ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ជានិច្ច។ មានអ្នកដឹកនាំម្នាក់ក្នុងព្រះវិហារនោះ បានស្នើលោកគ្រូខូសប៊ី ឲ្យទៅជួបស្ត្រីមេម៉ាយរូបនោះ ហើយបញ្ជាក់ដល់គាត់ថា គាត់មិនចាំបាច់ដាក់ដង្វាយនោះទេ ហើយគាត់អាចប្រើវា ដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់គ្រួសាររបស់ខ្លួនវិញ។ លោកខូសប៊ីក៏បានធ្វើតាមយោបលរបស់អ្នកដឹកនាំ។ ពេលនោះ ស្ត្រីមេម៉ាយក៏បានឆ្លើយតបថា “ការដាក់ដង្វាយនេះ បាននាំឲ្យខ្ញុំមានភាពថ្លៃថ្នូរ និងមានន័យ។ ហេតុអ្វីលោកគ្រូចង់ដកយកចេញនូវការដ៏ប្រពៃនេះ?” គាត់បានស្គាល់គន្លឹះ នៃការដាក់ដង្វាយ ដែលអាចផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកថ្វាយ បានច្រើនជាងអ្នកទទួលដង្វាយទៅទៀត។ ជាការពិតណាស់ អ្នកដែលស្ថិតក្នុងភាពក្រីក្រ ត្រូវការជំនួយផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ។ ប៉ុន្តែ តម្រូវការនៃការថ្វាយដង្វាយ អាចសំខាន់ដូចតម្រូវការនៃការទទួលដង្វាយផងដែរ។ ការថ្វាយដង្វាយ នាំឲ្យយើងនឹកចាំថា យើងរស់នៅដោយសារព្រះគុណព្រះ…
Read articleជ័យជម្នះនៅកន្លែងពីរផ្សេងគ្នា
មានពេលមួយ ស្តេចដាវីឌ ត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងខ្មាំងសត្រូវ ដែលទ្រង់ធ្លាប់យកឈ្នះកាលពីមុន។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ទ្រង់បានផ្តួលកូលីយ៉ាត ដែលជាកំពូលអ្នកប្រយុទ្ធរបស់សាសន៍ភីលីស្ទីន ដោយប្រើក្រួសរលីងៗមួយដុំ ដែលកាលនោះ ទ្រង់គ្រាន់តែជាក្មេងគង្វាលចៀមប៉ុណ្ណោះ(១សាំយ៉ូអែល ១៧)។ ពេលដែលដាវីឌក្លាយជាស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែល ទ្រង់ក៏ត្រូវតទល់នឹងសាសន៍ភីលីស្ទីនម្តងទៀត! ពួកគេបានដឹងថា ទ្រង់បានក្លាយជាស្តេចនៃនគរអ៊ីស្រាអែលហើយ បានជាពួកគេសម្រេចចិត្តលើកទ័ពមកម្តងទៀត(២សាំយ៉ូអែល ៥:១៧)។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីមុនគេ ពេលដែលមានបញ្ហាកើតឡើង? ពេលនោះ យើងអាចមានការតក់ស្លត់។ យើងអាចរិះរកវិធីដោះស្រាយ។ ពុំនោះទេ យើងអាចអធិស្ឋាន ជាមុនសិន តាមគំរូរបស់ស្តេចដាវីឌ។ “ស្តេចដាវីឌបានទូលសួរ ដល់ព្រះអម្ចាស់”(ខ.១៩) ហើយព្រះអង្គក៏បានដឹកនាំស្តេចអង្គនេះ។ កាលនោះ ស្តេចដាវីឌត្រូវធ្វើសង្រ្គាមនឹងពួកភីលីស្ទីន នៅកន្លែងពីរផ្សេងគ្នា គឺនៅបាល-ពេរ៉ាស៊ីម និងវាលច្រកភ្នំរេផែម។ ជាការប្រសើរណាស់ ដែលទ្រង់បានប្រឹក្សាយោបលជាមួយព្រះអម្ចាស់ ព្រោះក្នុងសមរភូមិទាំងពីរនោះ ទ្រង់ត្រូវប្រើយុទ្ធសាស្រ្តពីរផ្សេងគ្នា។ ព្រះអង្គបានប្រហារពួកខ្មាំងសត្រូវ ដោយព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ក្នុងកន្លែងទីមួយ បានជាស្តេចដាវីឌមានបន្ទូលថា ព្រះអម្ចាស់បានទម្លាយមកលើខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង នៅចំពោះមុខដូចទឹកធ្លាយទំនប់(ខ.២០)។ ហើយនៅកន្លែងមួយទៀត ព្រះអម្ចាស់បានឲ្យស្តេចដាវីឌអនុវត្តតាមផែនការរបស់ព្រះអង្គ ហើយពេលដែលទ្រង់អនុវត្តតាមព្រះអង្គ ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បានទទួលជ័យជម្នះ(ខ.២៣-២៥)។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងជួបប្រទះបញ្ហាជាច្រើន ដែលត្រូវឆ្លងកាត់។ ទោះបីជា បញ្ហាទាំងអស់មិនមានដំណោះស្រាយដូចគ្នាក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវតែប្រឹក្សាយោលជាមួយនឹងព្រះជានិច្ចមុននឹងសម្រេចចិត្តដោះស្រាយបញ្ហានីមួយៗ។ បន្ទាប់មក…
Read articleមានពេលសម្រាប់គ្រប់ការទាំងអស់
ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ ក្រុមចម្រៀងរ៉ក់បែបប្រពៃណី ដែលមានឈ្មោះថា “ដឹ បាយអឺដស៍”(The Byrds) បានចេញបទចម្រៀងថ្មីមួយបទ ដែលមានចំណងជើងថា “ចូរងាកមក! ងាកមក! ងាកមក!”។ បទចម្រៀងនេះពិតជាល្បីល្បាញណាស់ បានជាគេឲ្យចំណាត់ថ្នាក់លេខមួយ ក្នុងបញ្ជីបទចម្រៀងទាំង១០០បទ ដែលល្បីជាងគេ នៅសម័យនោះ ក្នុងសារពត័មានតន្រ្តីប៊ីលប៊ត(Billboard) ហើយថែមទាំងទទួលបាននូវប្រជាប្រិយភាព ទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។ បទចម្រៀងនេះ មានទំនុកដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់ទាំងឡាយ មានការជក់ចិត្តឌិតអារម្មណ៍ណាស់។ តែអ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺទំនុកនៃបទចម្រៀងនេះ ត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីកណ្ឌសាស្តា នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលក្នុងនោះអ្នកនិពន្ធបានថ្លែងថា “មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់ គឺមានពេលសំរាប់គ្រប់ការ ដែលចង់ធ្វើនៅក្រោមមេឃ”(៣:១)។ បន្ទាប់មក អ្នកនិពន្ធបានរៀបរាប់ អំពីរដូវកាលមួយចំនួន ដែលមនុស្សពើបប្រទះក្នុងជីវិត ដែលមានដូចជា ការកើត និងការស្លាប់ ការរកបាន និងការបាត់បង់ ទឹកភ្នែក និងសំណើច ការសោកសង្រេង និងការលោតរាំ។ រដូវកាលក្នុងជីវិតរបស់យើងក៏មានការប្រែប្រួលពីមួយពេលទៅមួយពេល ដូចរដូវកាល ក្នុងធម្មជាតិផងដែរ។ ស្ថានភាពរបស់យើង មិនស្ថិតនៅដដែលជារៀងរហូតទេ។ ជួនកាល យើងទទួលស្វាគមន៍ការប្រែប្រួលក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែពិបាកស្វាគមន៍ការប្រែប្រួល ជាពិសេស នៅពេលដែលការប្រែប្រួលនោះ…
Read article