តើនរណានៅកណ្តាល?
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានស្វែងយល់ អំពីទ្រឹស្តីរបស់តារាវិទូ ខូភ័រនីខឺស(Copernicus)ដែលបានរកឃើញថា យើងមិនមែនជាចំណុចកណ្តាលនៃចក្រក្រវាឡទេ។ ពិភពលោកមិនបានវិលជុំវិញខ្លួនយើងដែរ។ វាមិនបានរំកិលទៅមុខ តាមជំហានរបស់យើង តាមបង្គាប់ ឬតាមការសម្រេចចិត្តរបស់យើងឡើយ។ ទោះបីជាយើងប្រហែលជាចង់ឲ្យការទាំងនេះ កើតឡើងផ្ទុយពីនេះក៏ដោយ ក៏យើងមិនត្រូវរស់នៅសម្រាប់តែខ្លួនឯងឡើយ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមូលទៅរកព្រះអម្ចាស់។ ទំនុកដំកើង ជំពូក ៣៣ បានចែងថា ព្រះអង្គនៅកណ្តាលអ្វីៗទំាងអស់នៅក្នុងធម្ម ជាតិ ហើយក៏គ្រប់គ្រងលើទាំងអស់ផង(ខ.៦-៩)។ ព្រះអង្គបានដាក់ព្រំដែនសមុទ្រ ហើយបានដាក់មហាសមុទ្រនៅក្នុងទីផ្ទុកទឹកដ៏ធំមហាសាល។ អ្វីៗក្នុងធម្មជាតិ មានដំណើរការ តាមច្បាប់ធម្មជាតិ ដែលព្រះអង្គបានតាក់តែង។ ព្រះអង្គក៏នៅកណ្តាលប្រជាជាតិទាំងឡាយផងដែរ(ខ.១០-១២)។ គ្មាននរណាអាចរៀបផែនការទាស់នឹងព្រះអង្គទេ។ ទីបំផុត គឺមានតែផែនការរបស់ព្រះអង្គទេ ដែលនឹងស្ថិតស្ថេរជាដរាប។ បំណងព្រះទ័យព្រះអង្គមិនដែលរង្គោះរង្គើរឡើយ។ និយាយរួម ជីវិតរបស់មនុស្សជាតិទាំងអស់ មិនអាចជៀសផុតពីព្រះអម្ចាស់ឡើយ(ខ.១៣-១៩)។ ព្រះអង្គបានទតមើលមនុស្សជាតិទាំងមូល។ ព្រះអង្គបានបង្កើតចិត្តយើងមក ហើយព្រះអង្គជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងធ្វើ។ ហើយព្រះអង្គមានអំណាចនឹងជួយយើង ក្នុងការរស់នៅ ហើយរំដោះយើងឲ្យរួចពីស្ថានភាព ដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ ព្រះបានបង្កើតជីវិតយើងមក ដើម្បីឲ្យផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ មិនមែនផ្តោតទៅលើខ្លួនឯងទេ។ តើយើងគួរដឹងគុណព្រះអង្គប៉ុណ្ណា ដែលយើងអាចបម្រើព្រះដែលមានអំណាចដូចនេះ ដែលបានគ្រប់គ្រងផ្នែកនីមួយៗ នៃជីវិតយើង។-Poh Fang Chia
Read articleជំនួយគ្រប់ប្រភេទ
បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍នៃការបាញ់ប្រហារ បានកើតមានឡើង នៅសាលាបឋមសិក្សាមួយ ក្នុងក្រុងញូតុន រដ្ឋខុននែកធីខាត់ មានមនុស្សជាច្រើនមានចិត្តចង់ជួយជនរងគ្រោះយ៉ាងខ្លាំង។ បានជាមានអ្នកខ្លះបរិច្ចាកឈាម សម្រាប់អ្នករបួស អ្នកខ្លះផ្តល់អាហារថ្ងៃត្រង់ និងកាហ្វេ ដោយឥតគិតថ្លៃ នៅភោជ្ជនីយដ្ឋានរបស់ខ្លួន សម្រាប់អ្នកស្ម័គ្រចិត្តទាំងឡាយ។ អ្នកខ្លះបានសរសេរសំបុត្រលើកទឹកចិត្ត ឬគ្រាន់តែឱប ដើម្បីជួយកម្សាន្តចិត្តក្មេងៗ។ អ្នកខ្លះផ្ញើអំណោយ ជាលុយ និងតុក្កតាខ្លាឃ្មំធែឌីដល់ក្មេងៗ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះទៀត ផ្តល់ឲ្យនូវការប្រឹក្សាផ្លូវចិត្ត។ និយាយរួម ពួកគេបានរិះរកវិធីបម្រើ តាមបុគ្គលិកលក្ខណៈ សមត្ថភាព និងធនធានរបស់ខ្លួន។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីរឿងរបស់លោកយ៉ូសែប ដែលបានប្រើជំនាញរបស់គាត់ ក្នុងការបំពេញតួនាទីដ៏សំខាន់ នៅក្នុងការជួយមនុស្សជាច្រើន ឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់ ដោយសារគ្រោះអត់ឃ្លាន ដែលមានរយៈពេល៧ឆ្នាំ(លោកុប្បត្តិ ៤១:៥៣-៥៤)។ ក្នុងរឿងនេះ ព្រះបានបណ្តាលចិត្តគាត់ឲ្យបានដឹងជាមុនថា គ្រោះទុករភិក្សនឹងកើតមានឡើង ដូចនេះ គាត់ក៏បានត្រៀមទុកជាមុន។ បន្ទាប់ពីលោកយ៉ូសែបបានដាស់តឿនស្តេចផារ៉ោន អំពីគ្រោះទុករភិក្សនោះ ហើយ ស្តេចអេស៊ីព្ទអង្គនេះ ក៏បានឲ្យគាត់មើលការខុសត្រូវ នៅក្នុងការត្រៀមស្បៀងអាហារ សម្រាប់រយៈពេល៧ឆ្នាំនោះ។ ពេលនោះ លោកយ៉ូសែបក៏បានប្រើប្រាជ្ញា និងចំណេះដឹង ដែលព្រះប្រទាន ដើម្បីជួយឲ្យប្រទេសជាតិរបស់គាត់ មានការត្រៀមខ្លួន(៤១:៣៩)។ បន្ទាប់មក ពេលដែល “មានអំណត់អត់នៅពេញលើផែនដី …
Read articleចូលក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះ
ពេលលោកមួរីស គ្រីហ្វហ្វ៊ីន(Maurice Griffin) មានអាយុ៣២ឆ្នាំ គេបានទទួលយកគាត់ជាកូនចិញ្ចឹមម្តងទៀត។ កាលពីមុន គាត់បានរស់នៅ ជាមួយអ្នកស្រីលីសា(Lisa) និងលោកឆាល ហ្គតបូល(Charles Godbold) ជាឪពុកម្តាយចិញ្ចឹម អស់រយៈពេល២០ឆ្នាំ។ ក្រោយមកលោកមួរីស ក៏បានរស់នៅ ដោយពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯងមួយរយៈ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងក៏ដោយ គាត់និងអតីតឪពុកម្តាយចិញ្ចឹម នៅតែចង់ឲ្យគាត់រស់នៅជុំគ្នា ជាកូនចិញ្ចឹមជានិច្ច។ ពេលដែលពួកគេជួបជុំគ្នាឡើងវិញ គាត់ក៏បានក្លាយជាកូនចិញ្ចឹមជាផ្លូវការណ៍។ ពេលនោះ លោកមួរីសក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ពេលនេះ អាចជាពេលដែលសប្បាយបំផុត ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ … ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលបានត្រឡប់មកជួបជុំគ្រួសារវិញ”។ អ្នកដែលបានក្លាយជាសមាជិកថ្មី ក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះ ក៏អាចនិយាយផងដែរថា “ពេលនេះជាពេលដែលសប្បាយបំផុត ក្នុងជីវិតខ្ញុំ”។ ពេលយើងទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ យើងក្លាយជាកូនរបស់ព្រះ ហើយព្រះអង្គក្លាយជាព្រះវរបិតានៃយើង។ ព្រះគម្ពីរបានធានាយើងថា “អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាកូនព្រះ ដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(កាឡាទី ៣:២៦)។ ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ យើងមានបងប្អូនខាងវិញ្ញាណ ដែលជាបងប្អូនប្រុសស្រី ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយយើងទាំងអស់គ្នា មានចំណែក នៅក្នុងកេរមរតកដ៏អស់កល្បជានិច្ច(កូល៉ុស ១:១២)។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ គង់នៅក្នុងចិត្តយើង…
Read articleភាពផ្អែមពិរោះ
កាលពីយូរមកហើយ ខ្ញុំបានមើលខ្សែភាពយន្តបែបប្រឌិត ដែលនិយាយអំពីអ្នកស្រីម៉ារី ផុបភីន(Mary Poppins) ដែលជាឈ្នួលមើលថែរក្មេងឲ្យគេ។ គាត់ជាតួអង្គដែលរួសរាយ ដែលជាជំនួយដ៏ល្អដល់គ្រួសារដែលគាត់បម្រើ។ ប៉ុន្តែ គាត់គ្រាន់តែជាតួអង្គក្នុងរឿងប្រឌិតប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកដែលខ្ញុំពិតជាត្រូវការនោះ គឺមនុស្សដែលមានទស្សនវិស័យ សម្រាប់ពេលអនាគត ដែលមានគំនិតវិជ្ជមាន ក្នុងជីវិតពិត។ ខ្ញុំត្រូវការមនុស្សដែលរីករាយ និងមានភាពប៉ិនប្រសប់ ដែលអាចបង្ហាញឲ្យយើងឃើញភាពវិជ្ជមាន នៅក្នុងការអ្វីដែលយើងគិតថា អវិជ្ជមាន គឺអ្នកដែលអាចរំឭកយើងថា “ភាពផ្អែមពិរោះ អាចនាំឲ្យមានភាពធូរស្បើយ”។ សេ្ដចដាវីឌបាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ ដែលនិយាយអំពីបញ្ហាដែលស្រដៀងគ្នានឹងបញ្ហានេះផងដែរ។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “អស់ទាំងខច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែពិតត្រង់ ហើយ… ក៏ផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំ ហើយជាងដំណក់ស្រក់ពីសំណុះផង”(ទំនុកដំកើង ១៩:៩-១០)។ យើងកម្រគិតថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះមានភាពផ្អែមល្ហែមណាស់។ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែគិតថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ មានភាពល្វីង ឬពិបាកនឹងលេប។ តែក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គជាសេចក្តីពិត ដែលមិនគ្រាន់តែជាថ្នាំ ដែលព្យាបាលជម្ងឺខាងវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះឡើយ តែថែមទាំងជាអាហារដ៏ល្អ ដែលជួយការពារជម្ងឺ និងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណយើងមានសុខភាពល្អ។ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះអង្គមិនមែនជាថ្នាំវ៉ាក់សាំង ឬថ្នាក់ចាក់ឡើយ។ តែជាម្ហូបដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ដែលគួរតែចាត់ទុកជាម្ហូបពិសេស ដែលធ្វើឲ្យយើងឃ្លាន ហើយចង់ “ភ្លក់មើលឲ្យដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ”ប៉ុណ្ណា(៣៤:៨)។ យើងច្រៀងសរសើរព្រះយេស៊ូវ ថាព្រះនាមព្រះអង្គ ជានាមដ៏ផ្អែមពិរោះ…
Read articleនៅតែធ្វើការបម្រើ
អ្នកស្រីវីវៀន(Vivian) និងលោកដន(Don) កំពុងស្ថិតក្នុងវ័យ៩០ឆ្នាំ ហើយបានរៀបការជាង៧០ឆ្នាំហើយ។ ថ្មីៗនេះ សុខភាពរបស់អ្នកស្រីវីវៀនមានការអន់ថយយ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់ពីគាត់ជួបគ្រោះថ្នាក់បាក់ឆ្អឹងត្រគាក។ ការនេះបានធ្វើឲ្យអ្នកទាំងពីរមានការពិបាកកាន់តែខ្លាំង ព្រោះអស់រយៈពេលបួនប្រាំឆ្នាំមកហើយ ដែលអ្នកទាំងពីរមានការមិនសប្បាយចិត្ត ដោយសារមិនមានភាពរឹងមាំ ល្មមនឹងអាចមានភាពសកម្មក្នុងការរស់នៅ និងធ្វើការក្នុងពួកជំនុំរបស់ខ្លួន ដូចមុន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកស្រីវីវៀន និងលោកដន នៅតែខិតខំធ្វើការបម្រើព្រះអម្ចាស់ដដែល ដោយពួកគេនៅតែបន្តខិតខំអធិស្ឋាន។ ពួកគេមិនអាចមានវត្តមាន ឲ្យបានទៀងទាត់ក្នុងពួកជំនុំ ដូចមុនទេ តែពួកគេនៅតែមានភាពស្មោះត្រង់ “ក្នុងការបម្រើនៅពីក្រោយឆាក” ថ្វាយព្រះអង្គ។ រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីប្រាក់របស់ចៅហ្វាយ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក២៥ បានរំឭកយើងថា យើងត្រូវតែប្រើ “អំណោយទាន” ដែលព្រះបានប្រទាន ដោយភាពឆ្លាតវ័យ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានជំនាញ និងសមត្ថភាពដែលព្រះប្រទាន ក្នុងកំរិតផ្សេងគ្នា ហើយយើងមិនត្រូវយកទៅកប់ ឬទុកចោលមិនព្រមយកទៅប្រើនោះឡើយ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រើយើង ទាំងនៅក្នុងពេលដែលយើងនៅមានកម្លាំង ក៏ដូចជានៅពេលដែលយើងមានវ័យចំណាស់ មានជម្ងឺ និងមានភាពទន់ខ្សោយផងដែរ។ អ្នកស្រីវីវៀន និងលោកដន បានបន្តបម្រើព្រះ ដោយការអធិស្ឋាន។ ទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏អាចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះសង្រ្គោះនៃយើង ដោយប្រើជំនាញរបស់យើង “តាមសមត្ថភាពយើងរៀងៗខ្លួន”(ខ.១៥) ដើម្បីបម្រើព្រះអង្គ ដែលសក្តិសមនឹងឲ្យយើងបម្រើ។-Dave Branon
Read articleការស្រឡាញ់ខុស
លោកម៉ាទីន លីនស្ត្រម(Martin Lindstrom) ជាអ្នកនិពន្ធ និងវាទគ្មិន ដែលបានយល់ថា សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនបានស្រឡាញ់ទូរស័ព្ទដៃខ្លាំងណាស់ គឺប្រៀបដូចជាមិត្តភ័ក្រដ៏ល្អបំផុតអញ្ចឹង។ លោកលីនស្ត្រមក៏បានធ្វើការពិសោធន៍ ដោយប្រើម៉ាស៊ីនស្គែនខួរក្បាល ដើម្បីស្វែងយល់អំពីដើមហេតុនៃបញ្ហានេះ។ គាត់បានឲ្យអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ដេកក្នុងម៉ាស៊ីនស្គែននោះ ហើយពេលដែលពួកគេឃើញ ឬឮទូរសព័្ទរបស់ខ្លួនរោទ៍ កោសិការប្រសាទក៏បានកម្រើកឡើងខ្លាំង នៅក្នុងខួរក្បាល ត្រង់ផ្នែកដែលទាក់ទងនឹងអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការអាណិត។ លោកលីនស្ត្រមក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ខួរក្បាលរបស់ពួកគេស្រាប់តែមានប្រតិកម្មឆ្លើយតបនឹងទូរស័ព្ទភ្លាមៗ គឺហាក់ដូចជាទូរស័ព្ទនោះជាមិត្តប្រុស ឬមិត្តស្រី ឬមួយជាសមាជិកគ្រួសាររបស់ខ្លួនអញ្ចឹង”។ មានរបស់ជាច្រើន ដែលទាក់ទាញក្តីស្រឡាញ់ ពេលវេលា និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់យើង ហើយការនេះហាក់ដូចជាបង្ហាញថា យើងចាំបាច់ត្រូវឆែកពិនិត្យមើលចិត្តខ្លួនឯងជានិច្ច ដើម្បីឲ្យដឹងច្បាស់ថា យើងកំពុងផ្តោតជីវិតយើង ទៅលើអ្វី។ លោកយ៉ូស្វេបានប្រាប់រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែលថា ពួកគេត្រូវតែស្រឡាញ់ និងថ្វាយបង្គំតែព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ(យ៉ូស្វេ ២៤:១៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់កំពុងប្រាប់ពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តផ្ទុយ នឹងសាសន៍ដទៃដែលនៅជុំវិញពួកគេ ដែលថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ គេធ្វើរូបព្រះទាំងនោះ ពីលោហធាតុ ហើយគ្រាន់ជាស្នាដៃដែលមនុស្សបានបង្កើតប៉ុណ្ណោះ(ទំនុកដំកើង ១១៥:៤) គឺគ្មានអំណាចអ្វីទាល់តែសោះ បើធៀបនឹងព្រះអម្ចាស់។ ដូចនេះ រាស្រ្តរបស់ព្រះបានទទួលការលើកទឹកចិត្ត ឲ្យស្វែងរកភាពសុខសាន្ត នៅក្នុងព្រះអង្គ មិនមែននៅក្នុងព្រះដទៃឡើយ(ពួកចៅហ្វាយ ១០:១៣-១៦)។…
Read article