មិនបាត់ន័យនៅក្នុងការបកប្រែ
ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំមានឱកាស បង្រៀនព្រះគម្ពីរដល់មនុស្សជាច្រើន នៅទូទាំងពិភពលោក។ ដោយសារខ្ញុំចេះនិយាយតែភាសាអង់គ្លេស ខ្ញុំច្រើនតែមានអ្នកបកប្រែជួយប្រែសម្រួលពាក្យពេចន៍ដែលចេញពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ ទៅជាភាសារបស់គាត់។ ការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំមានប្រសិទ្ធិភាព គឺអាស្រ័យទៅលើជំនាញ និងអំណោយទានរបស់អ្នកបកប្រែទាំងនោះ។ អ្នកបកប្រែទាំងនោះ មានដូចជាកញ្ញាអ៊ីណាវ៉ាទី នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី កញ្ញាអេននី នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងលោកជីន នៅប្រទេសប្រេស៊ីលជាដើម។ ពួកគេសុទ្ធតែខិតខំធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យអ្នកស្តាប់យល់ច្បាស់ អំពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយ។ យើងអាចប្រដូចការងារបកប្រែ ទៅនឹងកិច្ចការមួយ ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានធ្វើ ក្នុងជីវិតរបស់រាស្រ្តរបស់ព្រះ។ ពេលយើងអធិស្ឋាន យើងមិនតែងតែដឹងថា ជាគួរអធិស្ឋានយ៉ាងណាទេ(រ៉ូម ៨:២៦) ហើយខ.២៧ បានលើកទឹកចិត្តយើងថា “ព្រះអង្គដែលស្ទង់ចិត្ត ទ្រង់ជ្រាបនូវគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណជួយអង្វរជួសពួកបរិសុទ្ធ ឲ្យត្រូវនឹងព្រះហឫទ័យព្រះ”។ ពេលយើងចូលទៅចំពោះព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដោយអធិស្ឋាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទ្រង់ជួយយើង ដោយប្រែសម្រួលពាក្យអធិស្ឋានរបស់យើង តាមបំណងព្រះទ័យដ៏ល្អ ដែលព្រះមានសម្រាប់ជីវិតយើង។ នេះពិតជាជំនួយដ៏អស្ចារ្យណាស់។ ព្រះមិនគ្រាន់តែសព្វព្រះទ័យនឹងជ្រាបអំពីអ្វីដែលយើងចង់បង្ហាញចេញពីក្នុងចិត្តយើងប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានប្រទានឲ្យយើងមានអ្នកបកប្រែដ៏អស្ចារ្យមួយអង្គសម្រាប់ជួយ ពេលយើងអធិស្ឋាន។ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ពាក្យអធិស្ឋានរបស់យើងនឹងមិនដែលបាត់ នៅក្នុងការបកប្រែរបស់ព្រះវិញ្ញាណឡើយ។-Bill Crowder
Read articleការភ័យខ្លាចក្លែងក្លាយ
មានឪពុកម្តាយជាច្រើន ចូលចិត្តលេងល្បែងពញ្ញាក់កូនតូចរបស់ខ្លួន ជាការកម្សាន្តសប្បាយទាំងអស់គ្នា ដែលក្នុងនោះ ឪពុកឬម្តាយយកបាតដៃមកបិទមុខរបស់ខ្លួន ពីមុខកូនតូច រួចក៏ដកដៃនោះចេញវិញភ្លាម ដើម្បីបង្ហាញមុខខ្លួន ឲ្យកូនតូចមើល ហើយស្រែកថា “វ៉ាក់អឺ!” ពេលនោះ កូនតូចក៏ភ្លាក់ខ្លួនព្រើត ហើយក៏សើចក្អឹកៗ តាមភាពឡេះឡោះរបស់គាត់។ ការលេងពញ្ញាក់នេះ គ្រាន់តែជាការបន្លាចក្លែងក្លាយ ដែលនាំឲ្យមានភាពសប្បាយរីករាយ។ តែក្រោយមក កូននោះក៏បានជួបរឿងដែលពិតជាធ្វើឲ្យខ្លាចមែន ដែលមិនអាចលេងសើចបានឡើយ។ ការភ័យខ្លាចពិតប្រាកដដំបូងបំផុត ច្រើនតែកើតមាន ពេលដែលក្មេងវង្វេងឪពុកម្តាយ។ ពេលនោះ ក្មេងដើរបែកពីឪពុកម្តាយដោយមិនដឹងខ្លួន ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត។ តែពេលដែលវាដឹងថា វាបានវង្វេងឪពុកម្តាយហើយ វាក៏ចាប់ផ្តើមមានការតក់ស្លត់ ហើយស្រែកយំភ្លាម។ ឪពុកម្តាយវាក៏ប្រញាប់រត់មករកវា ដែលជាការធានាថា ពួកគាត់មិនបានទុកវាចោលម្នាក់ឯងទេ។ ពេលយើងធំឡើង យើងអាចរកបានការភ័យខ្លាចក្លែងក្លាយ ដែលមានលក្ខណៈទំនើបជាងមុន ដូចជា សៀវភៅរឿង និងខ្សែភាពយន្តបែបភ័យរន្ធត់ និងការជិះគ្រឿងយន្ត ដែលធ្វើឲ្យភ័យខ្លាច ក្នុងសួនកម្សាន្តជាដើម។ ការភ័យខ្លាចបែបនេះ ពិតជាមានការពេញនិយមណាស់ បានជាមានអ្នកខ្លះបានហ៊ានប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់កាន់តែធំជាងមុន ដើម្បីទទួលបាននូវការរំភើបចិត្តកាន់តែខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលការភ័យខ្លាចពិតប្រាកដមកដល់ យើងប្រហែលជាដឹងខ្លួនថា យើងបានវង្វេងចេញពីព្រះដែលបានស្រឡាញ់ និងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើង គឺមិនខុសពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលសម័យដើមឡើយ(អេសាយ ៣០)។ ពេលយើងដឹងថា…
Read articleខ្ញុំនិងឪពុករបស់ខ្ញុំ
មានពេលមួយ មិត្តភ័ក្តរបស់ខ្ញុំម្នាក់បានចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃ ដើម្បីតម្រៀបថ្មជាជួរ ធ្វើផ្លូវដើរក្រោយផ្ទះរបស់គាត់។ ពេលដែលកូនស្រីអាយុ៥ឆ្នាំរបស់គាត់ ចង់ជួយគាត់ គាត់ក៏បានប្រាប់នាងឲ្យគ្រាន់តែច្រៀងបានហើយ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគាត់ ក្នុងពេលធ្វើការ។ តែនាងមិនព្រមទេ ព្រោះនាងចង់ ជួយ គាត់។ ក្រោយមក គាត់ក៏បានឲ្យនាងជួយគាត់ ដោយប្រយ័ត្នប្រយែង ដោយគ្រាន់តែឲ្យនាងដាក់ដៃលើថ្មដែលគាត់កំពុងផ្លាស់ទី។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់អាចសង់ផ្លូវដើរនោះហើយលឿនជាងនេះ បើសិនជានាងមិនបានរំខានគាត់ទេនោះ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅចុងបញ្ចប់ គាត់មិនគ្រាន់តែបានសង់បានផ្លូវដើរមួយប៉ុណ្ណោះឡើយ តែថែមទាំងនាំឲ្យកូនស្រីគាត់មានមោទនភាពផងដែរ។ ក្នុងពេលញាំអាហារពេលល្ងាចថ្ងៃនោះ នាងក៏បានប្រកាសថា “កូន និងប៉ាប៉ា បានតម្រៀបថ្មធ្វើផ្លូវដើរ”។ តាំងពីដើមដំបូងមក ព្រះបានប្រើរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យសម្រចកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានប្រទានសមត្ថភាព ឲ្យអ័ដាំមធ្វើការក្នុងសួនច្បារអេដែន និងមើលថែរសត្វទំាងឡាយ ព្រះអង្គបានប្រគល់កិច្ចការសួនច្បារនោះ ទៅក្នុងដៃគាត់(លោកុប្បត្តិ ២:១៥-២០)។ ក្រោយមកព្រះអង្គក៏បានបន្តអនុវត្តយ៉ាងដូចនេះ ជាមួយមនុស្សជាច្រើនទៀត។ ពេលដែលព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងមានដំណាក់ នៅលើផែនដី ព្រះអង្គមិនបានឲ្យរោងឧបោសថ ឬព្រះវិហារធ្លាក់ចុះពីលើស្ថានសួគ៌មកឡើយ តែព្រះអង្គបានឲ្យសិល្បៈករ និងពួកជាងរាប់ពាន់នាក់ចូលរួម ក្នុងការសាងសង់នោះ(និក្ខមនំ ៣៥-៣៨ ១ពង្សាវតាក្សត្រ ៦)។ ពេលព្រះយេស៊ូវប្រកាសអំពីការដែលព្រះតាំងរាជ្យថ្មី នៅលើផែនដីនេះ ព្រះអង្គបានអញ្ជើញមនុស្សឲ្យរួមចំណែកក្នុងព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា “ចូរសូមអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់នៃចម្រូត…
Read articleគ្មានភាពលំអៀងទៀតឡើយ
ការសែតញូស៍វីក បានធ្វើការស្ទង់មតិក្នុងឆ្នាំ២០១០ ហើយបានរកឃើញថា ជាស្ថិតិ : ៥៧ភាគរយ នៃអ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកជ្រើសរើសបុគ្គលិកចូលធ្វើការ បានជឿថា បេកជនដែលដាក់ពាក្យចូលធ្វើការ ដែលមិនមានរូបសម្បត្តិគួរឲ្យទាក់ទាញ(តែមានសមត្ថភាព) ច្រើនតែមានការពិបាកក្នុងការរកការងារធ្វើ។ ហើយ៨៤ភាគរយនៃអ្នកគ្រប់គ្រងបាននិយាយថា ចៅហ្វាយនាយរបស់ពួកគេច្រើនតែមានការស្ទាក់ស្ទើរ ក្នុងការជ្រើសរើសបេកជនដែលមានសមត្ថភាព តែមានវ័យចំណាស់ ឲ្យចូលធ្វើការ។ ម្យ៉ាងទៀត ៦៤ភាគរយ នៃអ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកជ្រើសរើសបុគ្គលិកឲ្យចូលធ្វើការ បាននិយាយថា ក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយគួរតែទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យជ្រើសរើសបុគ្គលិកចូលធ្វើការ ដោយផ្អែកទៅលើរូបសម្បត្តិ។ ស្ថិតិនេះបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ការជ្រើសរើសបុគ្គលិកឲ្យចូលធ្វើការយ៉ាងដូចនេះ គឺជាភាពលំអៀងដែលមិនអាចទទួលយកបានឡើយ។ ភាពលំអៀងដូចនេះ មិនមែនមានតែក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្នឡើយ។ វាក៏បានកើតមាន ក្នុងពួកជំនុំដំបូងផងដែរ បានជាសាវ័កយ៉ាកុបបានប្រឈមមុខដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ លោកយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ នៅក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ ដោយចិត្តជាគ្រូគង្វាលថា “បងប្អូនអើយ កុំឲ្យមានសេចក្តីជំនឿ ជឿដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ដ៏ឧត្តមនៃយើង ដោយរើសមុខអ្នកណាឡើយ”(យ៉ាកុប ២:១)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានលើកឡើងអំពីឧទាហរណ៍ នៃភាពលំអៀងទៅរកអ្នកមាន ហើយមិនអើពើចំពោះអ្នកក្រ(ខ.២-៤)។ ភាពលំអៀងដូចនេះ មិនសមស្របនឹងជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទទេ(ខ.១) និងបានក្បត់នឹងព្រះគុណរបស់ព្រះ(ខ.៥-៧) ល្មើសនឹងក្រឹត្យវិន័យនៃក្តីស្រឡាញ់(ខ.៨) ហើយក៏ជាអំពើបាបផង(ខ.៩)។ ដើម្បជម្នះភាពលំអៀងនេះ យើងត្រូវយកគំរូតាមព្រះយេស៊ូវ ដោយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើង ឲ្យដូចខ្លួនឯង។ យើងប្រឆាំងនឹងវិញ្ញាណនៃភាពលំអៀង ពេលដែលយើងបង្ហាញចេញនូវក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ឲ្យបានទូលំទូលាយ…
Read articleការចង់បានអ្វីមួយភ្លាមៗ
ពេលដែលកាំមីរ៉ាម៉ាកប៉ូឡារយ អេសអិច៧០(Polaroid SX-70) ចាប់ផ្តើមមានដាក់លក់ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧២ កាំមីរ៉ាម៉ាកនេះក៏បាននាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងសិល្បៈនៃការថតរូប។ លោកអូវិន អេឌវើត(Owen Edward) បានធ្វើការអត្ថាធិប្បាយ ក្នុងទស្សនាវដ្តីស្មីតសូនៀនថា “កាំមីរ៉ា គឺជាការអស្ចារ្យនៃរូបវិទ្យា អុបទិក និងអេឡិចត្រូនិច”។ ពេលយើងប្រើកាំមីរ៉ាប្រភេទនេះ ដើម្បីថតរូបភាព យើងគ្រាន់តែចុចប៊ូតុងថតយករូបភាព ហើយភ្លាមនោះ “មានក្រដាស់ទទេរាងការេមួយសន្លឹកក៏បានចេញតាមផ្នែកខាងមុខរបស់កាំមីរ៉ា ហើយប្រែពណ៌ចេញជារូបថតតែម្តង”។ មនុស្សម្នាចូលចិត្តកាំមីរ៉ាប្រភេទនេះណាស់ ព្រោះពួកគេអាចថតភ្លាម ហើយបានរូបថតភ្លាម ដោយមិនបាច់រង់ចាំយូរ។ យ៉ាងណាមិញ លោកអូស្វ៊ល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បានយល់ថា ការចង់បានអ្វីភ្លាមៗ មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងខ្លាំង នឹងការលោភចង់បាន។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ការលោភចង់បាន គឺមានន័យថា “ខ្ញុំចង់បានរបស់នេះភ្លាមៗ”។ វាអាចជាការស្រេកឃ្លានខាងសាច់ឈាម ឬការចង់បានរបស់កម្មសិទ្ធិខាងវិញ្ញាណ … ឧទាហរណ៍ “ខ្ញុំមិនអាចរង់ចាំការឆ្លើយតបរបស់ព្រះបានទេ ព្រះអង្គពិតជាតស់តើយនឹងខ្ញុំពេកហើយ”។ ដូចនេះ ការលោភចង់បាន គឺមានអត្ថន័យដូចនេះឯង គឺមិនខុសពីការចង់បានអ្វីភ្លាមៗឡើយ។ ក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក២៧ ស្តេចដាវីឌបានរៀបរាប់អំពីការដែលទ្រង់រង់ចាំព្រះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលមានបញ្ហាដ៏ធំ ដោយមិនដឹងថា ត្រូវដោះស្រាយយ៉ាងដូចម្តេចទេ។ តែទ្រង់មិនបានអស់សង្ឃឹមទេ…
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់
ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានជួបរឿងចម្លែកបន្តិច។ ខ្ញុំបានស្តាប់ឮបទចម្រៀងដដែលបីដង ក្នុងថ្ងៃតែមួយ នៅពេល និងទីកន្លែងខុសគ្នា។ នៅពេលរសៀល ខ្ញុំបានចូលរួមការច្រៀងចំរៀងទំនុកដំកើង នៅក្នុងផ្ទះសម្រាប់មនុស្សចាស់ជរា។ ពេលលោកវីលី(Willie) កំពុងអធិស្ឋានបិទកម្មវិធី មានចាស់ទុំម្នាក់បានសុំឲ្យយើងច្រៀងបទ “ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ខ្ញុំ” ជាមួយនឹងគាត់។ ដល់ពេលល្ងាចរៀងជ្រេបន្តិច ខ្ញុំក៏បានចូលរួមការជួបជុំគ្នា ជាមួយក្មេងជំទង់មួយក្រុម នៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដែលនៅទីនោះ ពួកគេក៏បានច្រៀងបទនេះផងដែរ ដោយការទះដៃ និងគោះជើងតាមចង្វាក់ភ្លេង។ ក្រោយមកទៀត ខ្ញុំក៏បានទទួលសារជាសម្លេងក្នុងទូរស័ព្ទ ពីកូនរបស់ខ្ញុំ ដែលគាត់បានថតសម្លេងចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ ច្រៀងបទមួយនេះផងដែរ ដោយសម្លេងតូចដ៏ពិរោះរបស់ក្មេងអាយុ២ឆ្នាំកន្លះ ដោយច្រៀងថា “ខ្ញុំខ្សោយ តែព្រះអង្គខ្លាំង”។ ដូចនេះ សរុបមក នៅថ្ងៃនោះ មានមនុស្សចាស់ជរា ក្នុងវ័យ៩០ឆ្នាំ ក្មេងជំទង់ និងក្មេងដែលកំពុងរៀនដើរ សុទ្ធតែបានច្រៀងបទមួយនេះទាំងអស់គ្នា។ បន្ទាប់ពីបានស្តាប់បទចម្រៀងដ៏សាមញ្ញមួយនេះ បីដងហើយ ខ្ញុំក៏បានគិតថា ព្រះអម្ចាស់ប្រហែលជាកំពុងតែមានបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំ តាមរយៈបទចម្រៀងនោះហើយ។ ជាការពិតណាស់ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំតាំងពីយូរមកហើយថា ព្រះអង្គស្រឡាញ់ខ្ញុំ។ ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហាន ជំពូក១៩ យើងឃើញថា ព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតឲ្យគេយកភួងបន្លាមកពាក់ពីលើព្រះកេសព្រះអង្គ ហើយបានឲ្យគេសើចចម្អក វាយដំ ដោះព្រះពស្ត្រ រួចឆ្កាងព្រះអង្គ(ខ.១-៦)។…
Read article