ម្តងម្នាក់ៗ
លោកអេឌវើត ផេយសិន(Edward Payson) គឺជាគ្រូអធិប្បាយដ៏ល្បីម្នាក់ នៅក្នុងសម័យមុន។ មានពេលមួយ មានមនុស្សតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះបានមកអង្គុយស្តាប់ការអធិប្បាយរបស់គាត់ ព្រោះនៅថ្ងៃអាទិត្យនោះមានព្យុះបក់បោកមក។ ជាច្រើនខែក្រោយមក បុរសម្នាក់នោះក៏បានជម្រាបគាត់ថា “ខ្ញុំទទួលការប៉ះពាល់ចិត្ត កាលពីថ្ងៃនោះ ហើយក៏បានទទួលជឿព្រះសង្គ្រោះ។ ដ្បិតនៅថ្ងៃនោះ ពេលដែលលោកគ្រូអធិប្បាយអំពីអំពើបាប និងសេចក្តីសង្រ្គោះ ខ្ញុំក៏បានក្រឡេចមើលជុំវិញខ្លួនខ្ញុំ ក្រែងលោលោកគ្រូកំពុងនិយាយសំដៅទៅរកអ្នកផ្សេង ប៉ុន្តែ ដោយ សារពេលនោះ មានតែខ្ញុំម្នាក់ដែលអង្គុយក្នុងព្រះវិហារ នោះខ្ញុំគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីទទួលយកពាក្យគ្រប់ម៉ាត់ដែលលោកគ្រូអធិប្បាយ ទុកដាក់ក្នុងចិត្ត និងគំនិតខ្ញុំតែម្តង”។ ព្រះទ្រង់សង្រ្គោះមនុស្សម្តងម្នាក់ៗ។ បើអ្នកមានឱកាសនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យទទួលជឿព្រះ ការនោះជាកន្លែងបំពេញបេសកកម្មរបស់អ្នកហើយ។ គឺដូចដែលមានពាក្យស្លោកមួយពោលថា “វិញ្ញាណនីមួយដែលមានព្រះគ្រីស្ទ គឺជាបេសកជន ហើយវិញ្ញាណដែលគ្មានព្រះគ្រីស្ទ ជាកន្លែងបំពេញបេសកកម្មហើយ”។ មនុស្សតែម្នាក់មិនអាចឈោងចាប់លោកិយទាំងមូលបានឡើយ តែយើងអាចស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងយើង។ យើងអាចសួរថា “តើអ្នកជិតខាងខ្ញុំជានរណា?” អ្នកជិតខាងយើង ជាអ្នកដែលយើងជួបតាមផ្លូវ។ គឺដូចកាលដែលព្រះវិញ្ញាណនាំលោកភីលីព ទៅជួបមនុស្សកម្រៀវសាសន៍អេធីយ៉ូពី ដែលកំពុងអានព្រះគម្ពីរ ហើយត្រូវការឲ្យនរណាម្នាក់ជួយពន្យល់គាត់ (កិច្ចការ ៨:២៦-៣៥)។ ព្រះវិញ្ញាណបានឲ្យលោកភីលីពមានពាក្យដែលនិយាយត្រូវចំណុច ហើយបុរសកម្រៀវរូបនោះ ក៏បានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលនោះ(ខ.៣៧)។ ចូរអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះប្រទានមនុស្សដែលទ្រង់បានរៀបចំ។ ទ្រង់នឹងនាំអ្នកទៅកន្លែងដែលអ្នកត្រូវទៅ ដោយត្រូវពេលផង ដើម្បីឲ្យអ្នកនិយាយទៅកាន់អ្នកនោះ។ ទ្រង់នឹងមានបន្ទូលតាមរយៈបបូរមាត់របស់អ្នក ធ្វើការតាមរយៈដៃរបស់អ្នក…
Read articleត្រូវបានបង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យ
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ពេលដែលវេជ្ជបណ្ឌិតពិនិត្យភ្នែករបស់ខ្ញុំ គាត់បានយកឧបករណ៍ម្យ៉ាងចេញមក ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក។ ខ្ញុំក៏សួរគាត់ថា ឧបករណ៍នោះជាឧបករណ៍អ្វីដែរ គាត់ក៏ឆ្លើយថា “ខ្ញុំនឹងប្រើឧបករណ៍នេះ ដើម្បីថតរូបភាព ដែលនៅផ្នែកខាងក្រោយនៃគ្រាប់ភ្នែករបស់អ្នក”។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការស្ងើចសរសើរចំពោះអ្នកដែលបានឆ្នៃបង្កើតឧបករណ៍ ដែលអាចថតរូបយ៉ាងដូចនេះបាន។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំកាន់តែកោតសរសើរការដែលវេជ្ជបណ្ឌិតរូបនេះ អាចយករូបភាពដែលថតបាននោះ មកមើលយល់។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “យើងអាចប្រមូលពត៌មានលម្អិតជាច្រើន អំពីសុខភាពជាទូទៅរបស់អ្នក ដោយគ្រាន់តែមើលរូបខាងក្រោយគ្រាប់ភ្នែករបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ”។ ប្រសាសន៍របស់គាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល។ វាពិតជាគួរឲ្យកត់សំគាល់ណាស់ ដែលគេអាចពិនិត្យមើលសុខភាពរបស់មនុស្សម្នាក់ទាំងស្រុង ដោយគ្រាន់តែពិនិត្យមើលសុខភាពរបស់ភ្នែក។ ដូចនេះ ព្រះអម្ចាស់ពិតជាបានយកព្រះទ័យទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការដាក់ភាពលម្អិតដូចនេះ នៅក្នុងរូបកាយដែលទ្រង់បានបង្កើត! ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបន្ទូលរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង ដែលបានបកស្រាយអំពីភាពប៉ិនប្រសប់របស់ព្រះយ៉ាងដូចនេះថា “ទូលបង្គំនឹងអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតទូលបង្គំមកយ៉ាងគួរកោត គួរអស្ចារ្យ ឯស្នាដៃនៃទ្រង់ ក៏សុទ្ធតែអស្ចារ្យទាំងអស់ ព្រលឹងទូលបង្គំក៏ដឹងច្បាស់ហើយ”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៤)។ ភាពសាំញុំាដ៏អស្ចារ្យនៃរូបកាយរបស់យើង បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីភាពវ័យឆ្លាត និងប្រាជ្ញារបស់ព្រះអាទិករដ៏អស្ចារ្យនៃយើង។ ភាពអស្ចារ្យនៃការរចនារបស់ទ្រង់ គឺមិនគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យយើងស្ងើចសរសើរប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងនាំឲ្យយើងថ្វាយបង្គំទ្រង់ ដោយហេតុផលច្រើនរាប់មិនអស់។–Bill Crowder
Read articleរឹងមាំតាមរយៈទុក្ខលំបាក
ជាញឹកញាប់ កម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះនៅព្រះវិហារ ច្រើនតែបញ្ចប់ ដោយការអធិស្ឋានសូមព្រះពរ។ ហើយការអធិស្ឋានសូមព្រះពរ ដែលគេប្រើជាទូទៅនោះ គឺជាការអធិស្ឋានតាមលំនាំនៃសេចក្តីបញ្ចប់ ក្នុងសំបុត្រទីមួយរបស់សាវ័កពេត្រុស ដែលចែងថា “សូមព្រះទ្រង់មេត្តាប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ទាំងចំរើនកំឡាំង ហើយតាំងអ្នករាល់គ្នាឲ្យមាំមួនឡើង ក្នុងខណៈក្រោយដែលបានរងទុក្ខបន្តិចហើយ”(១ពេត្រុស ៥:១០)។ តែជួនកាល នៅក្នុងការអធិស្ឋាននេះ គេបានលុបចោលឃ្លាដែលថា “បន្ទាប់ពីអ្នកបានរងទុក្ខបន្តិចហើយ”។ តើដោយសាមូលហេតុអ្វី?ប្រហែលមកពី ការនិយាយអំពីការរងទុក្ខ មិនពិរោះស្តាប់ហើយមើលទៅ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងមិនគួរមានការភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ ពេលដែលទុក្ខលំបាកកំពុងកើតមានក្នុងជីវិតយើង។ សាវ័កប៉ុលបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា ការរងទុក្ខមានការលំបាកប៉ុណ្ណា បានជាគាត់សរសេរក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ថា “ឯអស់អ្នកណាដែលចង់រស់ ដោយគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះនឹងត្រូវមានសេចក្តីបៀតបៀនដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៣:១២)។ បើសិនជាយើងរស់នៅ ដោយការចុះចូលព្រះ(១ពេត្រុស ៥:៦) ហើយតយុទ្ធនឹងអារក្ស (ខ.៩) នោះយើងអាចរំពឹងថា គេនឹងនិយាយបង្ខូចយើង គេមិនយល់អំពីយើង ហើយថែមទាំងកេងចំណេញពីយើងទៀត។ តែសាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះទ្រង់មានគោលបំណងច្បាស់លាស់ ពេលដែលទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានការរងទុក្ខទាំងនោះកើតឡើងចំពោះយើង។ គោលបំណងរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បី “ប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ទាំងចំរើនកំឡាំង ហើយតាំងអ្នករាល់គ្នាឲ្យមាំមួនឡើង”(ខ.១០)។ ផ្លូវដែលព្រះទ្រង់ដឹកនាំយើង ដើម្បីឲ្យយើងលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ គឺច្រើនតែមានការឆ្លងកាត់ការលំបាក ប៉ុន្តែ ការលំបាកទាំងនោះ បានជួយធ្វើឲ្យយើងមានភាពរឹងប៉ឹងឡើង…
Read articleប្រែពីក្រៀមក្រោះ ទៅជាស្រស់ស្អាត
រដូវផ្ការីក ជាពេលដែលព្រះទ្រង់រំឭកយើងថា អ្វីៗមិននៅដដែលជានិច្ច ដូចដែលយើងបានឃើញនោះឡើយ។ ក្នុងរយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ដ៏ខ្លី អ្វីៗដែលហាក់ដូចជាក្រៀមក្រោះអស់សង្ឃឹម ក៏បានប្រែជាមានជីវិតយ៉ាងស្រស់ស្រាយវិញ។ ដើមឈើដែលជ្រុះរុះរោយស្លឹកអស់ នៅសល់តែមែកដែលមានរៀងដូចដៃ ដែលលើកឡើង ឆ្ពោះទៅរកផ្ទៃមេឃ ក្នុងរដូវរងា ដែលហាក់ដូចជាកំពុងតែអង្វរសុំខោអាវដណ្តប់ខ្លួនឲ្យបាត់រងានោះ ក៏បានផ្លាស់ប្រែទៅជាចេញស្លឹក ចេញផ្កាដ៏ស្រស់បំព្រងវិញ។ ដើមផ្កាដែលក្រៀមស្វិត ហើយរុះរោយធ្លាក់ទៅលើដី ដោយចាញ់អាកាសធាតុត្រជាក់ ក៏បានងើបឡើងវិញយឺតៗ ដោយមិនព្រមចុះចាញ់សេចក្តីស្លាប់។ ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធបានចែងអំពីស្ថានភាពខ្លះ ដែលហាក់ដូចជាគ្មានសង្ឃឹមទាល់តែសោះ។ ក្នុងនោះ មានបុរសអ្នកមានម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូប ដែលព្រះទ្រង់បានហៅគាត់ថា មនុស្សទៀងត្រង់ (យ៉ូប ២:៣)។ គ្រោះមហន្តរាយក៏បានមកដល់ ហើយលោកយ៉ូបក៏បាត់បង់អ្វីៗដែលសំខាន់ចំពោះគាត់។ ក្នុងពេលដ៏វេទនានោះ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “អស់ទាំងថ្ងៃអាយុរបស់ខ្ញុំ…កន្លងទៅ ឥតមានទីសង្ឃឹមឡើយ”(៧:៦)។ អ្វីដែលបានកើតឡើងនោះ បានធ្វើឲ្យលោកយ៉ូប និងមិត្តសំឡាញ់របស់គាត់ យល់ថា ព្រះបានដាក់ទោសគាត់ហើយ តែនោះមិនមែនជាការពិតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះទ្រង់មានការជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំង ទៅលើភាពទៀងត្រង់របស់លោកយ៉ូប បានជាទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យគាត់តយុទ្ធនឹងសាំតាំង។ ក្រោយមក សេចក្តីសង្ឃឹម និងជីវិតរបស់លោកយ៉ូបក៏ត្រូវបានព្រះប្រទានពរ ឲ្យបានប្រែជាថ្មីឡើងវិញ។ ដំណើរដ៏ស្មោះត្រង់ នៃការមកដល់នៃរដូវផ្ការីកជារៀងរាល់ឆ្នាំ បានកម្សាន្តចិត្តខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំធ្លាក់ចូលក្នុងស្ថានភាព ដែលហាក់ដូចជាគ្មានសង្ឃឹម។ ដោយសារយើងមានព្រះ នោះយើងនៅតែមានសង្ឃឹមជានិច្ច។…
Read articleការកម្សាន្តចិត្តសព្វគ្រប់
ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើការ ជាបុគ្គលិកផ្នែកធនធានមនុស្ស នៅក្រុមហ៊ុនសំណង់មួយ យើងបានទទួលការងារសាងសង់មួយចំនួន នៅក្នុងរដ្ឋជិតខាងមួយ។ ការនេះមានន័យថា កម្មករសំណង់របស់យើង ត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយរយៈពេល២ម៉ោង ដើម្បីទៅធ្វើការក្នុងរដ្ឋនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយបូករួមទាំងរយៈពេលធ្វើការងារសំណង់មួយថ្ងៃពេញទៀត។ ដើម្បីកាន់បន្ថយបន្ទុករបស់ពួកគេ យើងក៏បានកក់បន្ទប់ផ្ទះសំណាក់តាមផ្លូវ ឲ្យពួកគេ សម្រាប់ថ្ងៃដែលពួកគេធ្វើការ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏បានរៀបចំឲ្យមានឡានទួរីសមួយចំនួន និងអ្នកបើកបរ សម្រាប់អ្នកដែលចង់ស្នាក់នៅផ្ទះសំណាក់។ ពេលនោះ យើងសង្កេតឃើញថា កម្មកររបស់យើងស្ទើរតែទាំងអស់បានសម្រេចចិត្តជិះឡានទួរីស។ មានកម្មករម្នាក់ ក្នុងចំណោមកម្មករដែលឆេវឆាវបំផុតរបស់យើង បានលះចោលអត្តចរិតមិនល្អរបស់គាត់ ពេលដែលគាត់រៀបរាប់ប្រាប់យើង អំពីការរំភើបចិត្ត និងការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ភរិយា និងកូនប្រុសទាំង៤នាក់របស់គាត់ នៅក្នុងយប់ដំបូង ដែលគាត់ធ្វើការផ្លូវឆ្ងាយជាមួយយើង។ ថ្ងៃនោះ គាត់មិនបានប្រាប់ពួកគេថា គាត់បានសម្រេចចិត្តជិះឡានទួរីសត្រឡប់មកផ្ទះវិញទេ ដូចនេះ គាត់ក៏បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយមិនឲ្យពួកគេដឹង ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល។ ក្រោយមក ភរិយារបស់គាត់បានទូរស័ព្ទមកម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនយើងថា ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេនឹង “ស្ម័ក្រស្មោះអស់មួយជីវិត” ចំពោះអ្នកណាក៏ដោយ ដែលយល់អំពីសារៈសំខាន់ដែលគ្រួសារមានចំពោះ កម្មករនីមួយៗ។ យ៉ាងណាមិញ ពួកសិស្សព្រះយេស៊ូវបានដើរតាមទ្រង់ ដោយបានចាកចេញពីគ្រួសាររបស់ខ្លួន ដូចនេះ សម្រាប់អ្នកដែលបានចាកចេញពីផ្ទះ ទោះក្នុងរយៈពេលខ្លីក៏ដោយ ក៏នឹងបានយល់អំពីការកម្សាន្តចិត្ត ដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានទទួល ពីព្រះបន្ទូល ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលសន្យាថា…
Read articleជ្រោយនៃទុក្ខវេទនា
នៅថ្ងៃទី១០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ១៧៧០ សំពៅរបស់លោកចេមស៍ ឃុគ(James Cook) ដែលអ្នករុករក ដែលមានសញ្ជាតិអង់គ្លេស បានបើកប៉ះនឹងថ្មប៉ប្រះទឹក នៅឆ្នេរភាពខាងជើង នៃប្រទេសអូស្រ្តាលី។ គាត់ក៏បានបើកនាវានោះ ងាកទៅរកទឹកជ្រៅវិញ តែគាត់នៅតែប៉ះថ្មប៉ប្រះទឹកទៀត ហើយលើកនេះការប៉ះទង្គិចស្ទើរតែបានធ្វើឲ្យសំពៅរបស់គាតលិច។ បទពិសោធន៍នេះបានបណ្តាលចិត្តលោកឃុគ ឲ្យសរសេរ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់សំពៅនោះថា “ខ្ញុំដាក់ឈ្មោះទីតាំងខាងជើងនោះថា ជ្រោយទុក្ខវេទនា ព្រោះនៅទីនេះ មានការលំបាក់គ្រប់យ៉ាងកើតឡើង”។ មានមនុស្សជាច្រើន បានដកពិសោធនឹងការលំបាក ដែលហាក់ដូចជាការចាប់ផ្តើម នៃការលំបាកជាច្រើនទៀត ដែលកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់គ្នា ដែលមានដូចជា ការបាត់បង់ការងារ ការស្លាប់របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ការលែងលះទាំងបង្ខំ ឬការមានសុខភាពចុះខ្សោយជាដើម។ ទោះបីជាបញ្ហាវិបត្តិហាក់ដូចជា “ជ្រោយនៃទុក្ខវេទនា” របស់យើងក៏ដោយ ក៏ព្រះទ្រង់នៅតែមានអំណាចលើទាំងអស់ ហើយទ្រង់ពិតជានៅតែគ្រប់គ្រងស្ថានការណ៍របស់យើង។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើទុក្ខលំបាករបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងមានភាពសាំថ្នឹក។ គឺដូចដែលសាវ័កយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថា “បងប្អូនអើយ កាលណាអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីល្បួងផ្សេងៗ នោះត្រូវរាប់ជាសេចក្តីអំណរសព្វគ្រប់វិញ ដោយដឹងថា ការល្បងលមើលសេចក្តីជំនឿនៃអ្នករាល់គ្នា នោះនាំបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន”(យ៉ាកុប ១:២-៣)។ “សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន” គឺមានន័យថា យើងនៅតែមានអំណាច ឬមានសមត្ថភាពអត់ធ្មត់នឹងការលំបាក។ ក្នុងពេលដែលអ្នកកំពុងស្ថិតនៅ ក្នុងការលំបាកដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ នោះចូរចាំថា…
Read article