វដ្ដនៃការអត់ឱនទោស
សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ ហើយសូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្តីល្បួងឡើយ តែសូមប្រោសឲ្យយើងខ្ញុំបានរួចពីសេចក្តីអាក្រក់វិញ។ លូកា ១១:៤ តើនរណាអត់ទោសឲ្យនរណាមុន? ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ”(លូកា ១១:៤)។ ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ុលក៏មានប្រសាសន៍ផងដែរថា “ចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ” (កូល៉ុស ៣:១៣)។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនយើង ឲ្យអធិស្ឋានសូមព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យយើង “ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស” ឲ្យគេ គឺព្រះអង្គមិនមែនកំពុងមានបន្ទូលថា យើងជាអ្នកអត់ទោសមុននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យយើង ពេលយើងទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ(កិច្ចការ ១០:៤៣)។ បន្ទាប់មក យើងអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ បន្ទាប់ពីបានទទួលការអត់ទោស ជាបទពិសោធន៍ដែលប្រេះបែក ប្រែជាពេញដោយអំណរ ការដឹងគុណ និងមានសង្ឃឹម។ វិញ្ញាណនៃការអត់ទោសនេះជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងបានទទួលការអត់ទោសបាប ដែលសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីបាបហើយ។ បានសេចក្តីថា ការអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃបង្ហាញថា យើងមានជំនឿ យើងមានការរួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ យើងមានព្រះវិញ្ញាណពេញដោយព្រះគុណ និងបន្ទាបព្រះកាយ គង់នៅក្នុងយើង។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើបាប(១យ៉ូហាន ១:៨,១០)។ ដូចនេះ យើងនៅតែត្រូវងាកទៅរកព្រះ ដើម្បីឲ្យព្រះគ្រីស្ទធ្វើព្រះរាជកិច្ចសម្រាប់យើងជាថ្មី គឺព្រះរាជកិច្ចនៃការអត់ទោសបាប។ យើងមិនអាចងាកទៅរកព្រះ ដោយទំនុកចិត្តបានឡើយ…
Read articleដករុក្ខជាតិចង្រៃនៃការព្រួយបារម្ភចេញ
ម៉ាថាយ ១៣:១-៨,១៨-២៣ អ្នកដែលបានទទួលពូជនៅក្នុងបន្លា នោះគឺជាអ្នកដែលឮព្រះបន្ទូល រួចសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ និងសេចក្តីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្តិមកខ្ទប់ព្រះបន្ទូលជាប់ មិនឲ្យពូជនោះកើតផលឡើយ។ ម៉ាថាយ ១៣:២២ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានកប់គ្រាប់ពូជពីរបីគ្រាប់ ក្នុងច្បារក្រោយផ្ទះខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានរង់ចាំមើលលទ្ធផល។ ខ្ញុំបានមើលអត្ថបទ ដែលបានបកស្រាយថា គ្រាប់ពូជទាំងនោះនឹងចេញពន្លក បន្ទាប់ពីបានកប់វាបានពីរ១០ ទៅ១៤ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំក៏បានពិនិត្យមើលពួកវាជាញឹកញាប់ នៅពេលដែលខ្ញុំស្រោចទឹកពីលើដី។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានឃើញស្លឹកពណ៌បៃតងតូចៗពីរបីសន្លឹក ប្រឹងដុះចេញពីក្នុងដីមក។ ភាពសប្បាយរីករាយរបស់ខ្ញុំក៏បានរលាយទៅវិញ យ៉ាងឆាប់រហ័ស នៅពេលដែលប្តីរបស់ខ្ញុំប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកវាជារុក្ខជាតិចង្រៃទេ។ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យឆាប់ដកពួកវាចេញ ដើម្បីកុំឲ្យពួកវារាំងខ្ទប់រុក្ខជាតិ ដែលខ្ញុំកំពុងព្យាយាមដាំ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូល អំពីសារៈសំខាន់នៃការជម្នះឧបសគ្គ ដែលអាចរារាំងមិនឲ្យយើងលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះអង្គក៏បានពន្យល់ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច យ៉ាងដូចនេះថា : នៅពេលដែលកសិករព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់ មានគ្រាប់ពូជខ្លះ “ធ្លាក់ទៅកណ្តាលបន្លាៗក៏ដុះឡើងខ្ទប់ជិត”(ម៉ាថាយ ១៣:៧)។ គុម្ពបន្លា និងរុក្ខជាតិចង្រៃរាំងខ្ទប់រុក្ខជាតិល្អៗ មិនឲ្យលូតលាស់(ខ.២២)។ ហើយការព្រួយបារម្ភក៏ពិតជារារាំងការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ការអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាន គឺជាវិធីសាស្រ្តដ៏ប្រសើរ ដើម្បីឲ្យជំនឿយើងមានការលូតលាស់ តែខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន ចំពោះគុម្ពបន្លានៃការព្រួយបារម្ភ។ ពួកវា “រាំងខ្ទប់” ព្រះបន្ទូលដ៏ល្អ ដែលព្រះអង្គបានសាបព្រោះក្នុងខ្ញុំ ដោយធ្វើឲ្យខ្ញុំផ្ដោតទៅលើបញ្ហាផ្សេងៗ។ ផលផ្លែខាងវិញ្ញាណដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ…
Read articleរួមគ្នាធ្វើការបម្រើព្រះអង្គ
ភីលីព ៤:១៤-២០ ដ្បិតកាលខ្ញុំខ្វះខាតនៅថែស្សាឡូនីច នោះអ្នករាល់គ្នាបានផ្ញើទៅជួយខ្ញុំម្តងពីរដងផង។ ភីលីព ៤:១៦ ក្រុមអ្នកជួយសង្គ្រោះបានសហការគ្នា ដើម្បីជួយបុរសពីរនាក់ កំពុងជាប់នៅលើកោះមួយ ក្នុងតំបន់ប្រជុំកោះមីក្រូនេស៊ី។ ការធ្វើការជាក្រុមមានសារៈសំខាន់ ព្រោះការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីឌ បានតម្រូវឲ្យពួកគេរក្សាគម្លាតក្នុងការទំនាក់ទំនង។ អ្នកបើកយន្តហោះ ដែលបានឃើញអ្នកលិចកប៉ាល់ទាំងនោះ ក៏បានប្រើវិទ្យុទាក់ទង ផ្តល់ដំណឹងដល់នាវាកងទ័ពជើងទឹកអូស្ត្រាលី។ នាវានោះក៏បានបញ្ជូនឧទ្ធម្ភាគចក្រពីរគ្រឿង ដោយមានអាហារ ទឹក និងថ្នាំពេទ្យទៅជាមួយ។ ក្រោយមក ឆ្មាំសមុទ្រអាមេរិកក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់ ដើម្បីពិនិត្យសុខភាពរបស់បុរសទាំងនោះ ហើយក៏បានឲ្យវិទ្យុទាក់ទងមួយគ្រឿងដល់ពួកគេ។ ទីបំផុត ទូកល្បាតប្រចាំដំបន់មីក្រូនេស៊ី ក៏បានជួនពួកគេទៅដល់គោលដៅរបស់ពួកគេ។ យើងអាចសម្រេចកិច្ចការជាច្រើន ពេលណាយើងធ្វើការជាមួយគ្នា។ អ្នកជឿព្រះនៅទីក្រុងភីលីព បានរួបរួមគ្នា ក្នុងការប្រឹងប្រែងឧបត្ថម្ភសាវ័កប៉ុល។ អ្នកស្រីលីឌា និងក្រុមគ្រួសារ បានស្វាគមន៍គាត់ឲ្យចូលស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ(កិច្ចការ ១៦:១៣-១៥)។ លោកក្លេមិន និងសូម្បីតែអ្នកស្រីអ៊ើរ៉ូឌា និងអ្នកស្រីស៊ុនទីច(ដែលមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នា) ក៏សុទ្ធតែបានធ្វើការដោយផ្ទាល់ជាមួយលោកសាវ័ក ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អផងដែរ(ភីលីព ៤:២-៣)។ ក្រោយមក នៅពេលដែលសាវ័កប៉ុលជាប់គុក ក្នុងទីក្រុងរ៉ូម ពួកជំនុំក៏បានប្រមូលស្បៀងអាហារ ហើយផ្ញើទៅគាត់ តាមរយៈលោកអេប៉ាប្រូឌីត (ខ.១៤-១៨)។ ប្រហែលសំខាន់បំផុតនោះ ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីពបានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ជាទៀងទាត់ ក្នុងពេលដែលគាត់ធ្វើការបម្រើព្រះ(១:១៩)។ គំរូនៃអ្នកជឿព្រះ…
Read articleព្រះទ្រង់ជាជំនួយរបស់ខ្ញុំ
យ៉ូស្វេ ១៤:៦-១២ ខ្ញុំមិនព្រមខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជាជំនួយខ្ញុំ តើមនុស្សនឹងធ្វើដល់ខ្ញុំជាយ៉ាងណាបាន។ ហេព្រើរ ១៣:៦ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ រ៉ាលេក(Raleigh) កំពុងឈានចូលវ័យ៨៥ឆ្នាំ! ចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានសន្ទនាជាលើកដំបូងជាមួយគាត់ ប្រហែល៣៥ឆ្នាំមុន គាត់បានផ្តល់ឲ្យនូវការលើកទឹកចិត្តជាច្រើនសម្រាប់ខ្ញុំ។ នៅពេលដែលគាត់បានលើកឡើង អំពីរឿងនេះ នៅពេលថ្មីៗនេះ ចាប់តាំងពីពេលដែលគាត់បានចូលនិវត្តន៍ គាត់បានបញ្ចប់ការនិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល ហើយចាប់ផ្តើមការងារមួយទៀត សម្រាប់បម្រើព្រះ ក្នុងផ្នែកនិពន្ធសៀវភៅ ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ណាស់ តែមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ កាលលោកកាលែប មានអាយុ៨៥ឆ្នាំ គាត់ក៏មិនបានឈប់ធ្វើការបម្រើព្រះអង្គដែរ។ ជំនឿ និងភាពប្តូរផ្តាច់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះអម្ចាស់ បានជួយទ្រទ្រង់ជីវិតគាត់ ក្នុងការឆ្លងកាត់ការរស់នៅ ក្នុងវាលរហោស្ថានជាច្រើនទសវត្សរ៍ និងក្នុងសង្គ្រាម ដើម្បីថែរក្សាមរតកដែលព្រះទ្រង់សន្យាប្រទានរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំនៅតែមានកំឡាំង ដូចក្នុងកាលដែលលោកម៉ូសេបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅនោះនៅឡើយ កំឡាំងខ្ញុំឥឡូវនេះក៏ដូចជាកាលពីដើមដែរ សំរាប់នឹងទៅច្បាំងទាំងចេញទៅហើយចូលមកវិញផង”(យ៉ូស្វេ ១៤:១១)។ តើគាត់អាចមានជ័យជម្នះ ដោយរបៀបណា? លោកកាលែបបានប្រកាសថា គឺដោយព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់(ខ.១២)។ ព្រះទ្រង់ជួយអ្នកដែលទុកចិត្តព្រះអង្គអស់ពីចិត្ត ទោះពួកគេមានអាយុប៉ុន្មាន ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលណា ឬកាលៈទេសៈមួយណា ក្នុងជីវិតក៏ដោយ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ ឲ្យមនុស្សបានឃើញ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អបានបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យជឿលើព្រះ…
Read articleរួបរួមដោយអំណោយទានផ្សេងគ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
១កូរិនថូស ១២:១២-១៤,២១-២៧ តែព្រះទ្រង់បានដាក់ចុះនូវអវយវៈនីមួយៗ ក្នុងរូបកាយតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់។ ១កូរិនថូស ១២:១៨ ក្នុងអត្ថបទដែលសាស្ត្រាចារ្យ ដេនីល បូមែន (Daniel Bowman Jr) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា “ការបម្រើ និងលក្ខណៈផ្សេងៗនៃការបម្រើ” គាត់បានរៀបរាប់អំពីការលំបាក ក្នុងការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយករបៀបនៃការបម្រើពួកជំនុំគាត់ ក្នុងនាមគាត់ជាមនុស្សមានជំងឺអូទិហ្សិម។ គាត់បានពន្យល់ថា “អ្នកជំងឺអូទីហ្សិមត្រូវតែបង្កើតផ្លូវថ្មី សម្រាប់ដើរទៅមុខ រៀងរាល់ពេល ជាផ្លូវពិសេស ដែលត្រូវការពេលវេលាសម្រាកម្នាក់ឯង ដើម្បីឲ្យមានកម្លាំងឡើងវិញ ទាំងខាងផ្លូវចិត្ត ផ្លូវអារម្មណ៍ និងផ្លូវកាយ… តាមញាណទាំង៥ និងក្នុងកំរិតនៃភាពសុខស្រួល… នៅពេលណាមួយ នៅថ្ងៃនីមួយៗ ទោះគេបានឲ្យតម្លៃមកលើយើង ផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់យើង ហើយមានការយោគយល់ចំពោះតម្រូវការរបស់យើងឬអត់ក៏ដោយ ជាជាងមិនរាប់បញ្ចូលយើង ក្នុងចំណោមអ្នកដទៃ ដោយសារភាពខ្វះចន្លោះរបស់យើង ។ល។” គាត់ក៏បានរៀបរាប់ទៀតថា “សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ការសម្រេចចិត្តដូចនេះនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរអាទិភាព ឬរបៀបនៃការរស់នៅរបស់ពួកគេឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដោយមានផលល្អចំពោះពួកគេ តែអាចមានផលប៉ះពាល់មិនល្អមកលើខ្ញុំ”។ លោកបូមែន ជឿថា ការបង្រៀនអំពីភាពពេញវ័យ ដែលសាវ័កប៉ុលបានពិពណ៌នា ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ជំពូក១២ អាចធ្វើជាដំណោះស្រាយដែលនាំមកនូវការប្រោសឲ្យជា។ ដែលក្នុងនោះ ខ.៤…
Read articleព្រះយេស៊ូវជាអ្នកបង្កើតសន្តិភាពពិតប្រាកដ
យ៉ូហាន ១៦:២៥-៣៣ ខ្ញុំប្រាប់សេចក្តីទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នា បានសេចក្តីសុខសាន្ត ដោយសារខ្ញុំ។ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨៦២ សង្គ្រាមស៊ីវិលនៅអាមេរិកបានរីករាលដាលកាន់តែខ្លាំង។ កងទ័ពរដ្ឋសហព័ន្ធ និងកងទ័ពរដ្ឋសហភាពបានបោះជំរុំនៅចម្ងាយ៧រយម៉ែត្រពីគ្នា នៅលើត្រើយម្ខាងម្នាក់ នៃទន្លេស្ទោន ក្នុងរដ្ឋថេនេស៊ី។ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងកំដៅខ្លួន នៅជុំវិញភ្លើងជំរុំ កងទ័ពរដ្ឋសហព័ន្ធក៏បានចាប់កាន់វីយូឡុង និងហាម៉ូនីកាមកប្រគំភ្លេងបទ “យែងគី ឌូឌល”។ កងទ័ពរដ្ឋសហភាពក៏បានឆ្លើយតប ដោយប្រគុំបទ “ឌីស៊ី”។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់នោះ កងទ័ពទាំងពីរក៏បានប្រគំភ្លេងរួមគ្នា នូវបទ “ឱផ្ទះដ៏កក់ក្តៅ”។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពត្រូវរ៉ូវគ្នា ដោយសូរសម្លេងតន្រ្តីមិនមានរយៈពេលយូរទេ។ នៅពេលព្រឹកឡើង ពួកគេក៏បានដាក់វីយូឡុងចុះ ហើយចាប់កាន់កាំភ្លើងឡើងវិញ។ នៅថ្ងៃនោះ ការប្រយុទ្ធគ្នាបានបណ្តាលឲ្យទាហានជាង ២ម៉ឺននាក់ បាត់បង់ជីវិត។ ការប្រឹងប្រែងរបស់យើងជាមនុស្ស ក្នុងការបង្កើតសន្តិភាព ពិតជាមានភាពរួញខ្លីណាស់។ ការប្រយុទ្ធគ្នាបានបញ្ចប់នៅកន្លែងមួយ ហើយក៏បានផ្ទុះឡើង នៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ ជំលោះក្នុងទំនាក់ទំនង អាចរកឃើញភាពសុខដុម តែប៉ុន្មានខែក្រោយមក ជំលោះក៏បានកើតឡើងជាថ្មី។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានបង្រៀនយើងថា មានតែព្រះអម្ចាស់ទេ ដែលអាចប្រទានសន្តិភាពដ៏ស្ថិតស្ថេរបាន។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលយ៉ាងច្បាស់ថា “ខ្ញុំប្រាប់សេចក្តីទាំងនេះ…
Read article