ការជួយឲ្យឆ្លងឧបសគ្គរួច
កាលកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ ដេប៊ី(Debbie)នៅតូច នាងបានចូលរៀនរបាំបាឡេ។ មានការហាត់រាំមួយបែប ដែលតម្រូវឲ្យនាងលោតរំលងកំរាលរមូលមួយដុំ។ ក្នុងការព្យាយាមជាលើកទី១ នាងក៏បានលោតប៉ះកំរាលមួយដុំនោះ ហើយថយមកវិញ។ នាងបានអង្គុយនៅលើកំរាលឥដ្ឋ មួយស្របក់ ដោយស្រឡាំងកាំង ហើយនាងក៏ចាប់ផ្តើមយំ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំក៏ប្រញាប់លើកនាងឲ្យក្រោកឡើង ហើយនិយាយលួងនាង។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏កាន់ដៃនាង ហើយរត់ទៅជាមួយនាង រហូតទាល់តែនាងអាចលោតរំលងកំរាលមួយដុំនោះ ដោយជោគជ័យ។ ដូចនេះ ដេប៊ីត្រូវការការលើកទឺកចិត្តពីខ្ញុំ ដើម្បីផ្លោះឧបសគ្គ ដែលនៅពីមុខនាង។ ខណៈដែលលោកយ៉ូហាន-ម៉ាកុស កំពុងធ្វើការជាមួយលោកប៉ុល ក្នុងដំណើរបេសកកម្មលើកទី១ គាត់បានជួបប្រទះឧបស័គ្គដ៏ធំមួយ ក្នុងដំណើរនោះ។ ពេលគាត់ជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំង នៅតាមផ្លូវ គាត់ក៏បោះបង់ការងារចោល។ ក្រោយមក លោកបាណាបាសក៏បានព្យាយាមរាប់បញ្ចូលលោកម៉ាកុស ក្នុងដំណើរបេសកម្មជាលើកទី២របស់ប៉ុល ហើយការប្រកែកគ្នាក៏កើតមានឡើង។ លោកបាណាបាសចង់ផ្តល់ឱកាសលើកទី២ដល់លោកម៉ាកុស ប៉ុន្តែ សាវ័កប៉ុលមិនមានទំនុកចិត្តចំពោះគាត់ទៀតទេ។ ទីបំផុត ពួកគេក៏បានចែកគ្នាជាពីរក្រុម ដែលក្នុងនោះ លោកបាណាបាសក៏បាននាំលោកម៉ាកុសទៅជាមួយ ក្នុងដំណើរបេសកកម្មរបស់ខ្លួន(កិច្ចការ ១៥:៣៦-៣៩)។ ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងអំពីការឆ្លើយតបរបស់យ៉ូហាន-ម៉ាកុសយ៉ាងណាទេ នៅពេលដែលលោកបាណាបាសបានជួយឲ្យគាត់ឆ្លងឧបសគ្គនៃការងារបម្រើព្រះ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ប្រាកដជាបានឆ្លងកាត់ឧបសគ្គនោះរួចហើយ បានជាក្រោយមក លោកប៉ុលបានសរសេរថា យ៉ូហាន-ម៉ាកុស “មានប្រយោជន៍ក្នុងការងារខ្ញុំ” (២ធីម៉ូថេ ៤:១១)។…
Read articleនៅតែបង្កើតផលផ្លែ
មានពេលខ្លះ ការប្រមូលផលដំណាំមានភាពយឺតយ៉ាវ។ ជួនកាល លោកអ្នកបានព្រោះគ្រាប់ពូជ នៃសេចក្តីសង្ឃឹម ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ពេលខ្លះ ផលផ្លែនៃជីវិតរបស់លោកអ្នក កើតមានតាមរបៀប និងនៅពេលដែលខុសពីការរំពឹងទុករបស់អ្នក។ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំគឺ មេលីសា(Melissa) បានទទួលអំណោយទាននៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះ តាំងពីក្មេង។ ប៉ុន្តែ នាងមិនដែលយល់ថា ខ្លួននាងគឺជាគ្រីស្ទបរិស័ទដ៏អស្ចា្យ ដែលអាចនាំអ្នកដទៃ ឲ្យមានជីវិតផ្លាស់ប្រែទេ។ នាងគ្រាន់តែជាសិស្សអនុវិទ្យាល័យម្នាក់ ដែលខំគិតពីរឿងការងារ ការសិក្សា និងកីឡា ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ នាងខំរក្សាមិត្តភាពឲ្យបានល្អ។ និយាយរួម នាងគ្រាន់តែជាក្មេងម្នាក់ ដែលកំពុងខំរស់នៅ តាមដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ។ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ២០០២ ពេលដែលទ្រង់បានទទួលស្វាគមន៍នាង ឲ្យចូលមករស់នៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ពេលនាងទើបតែមានអាយុ១៧ឆ្នាំ សេចក្តីជំនឿដែលនាងមានចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ព្រមទាំងជីវិតដ៏ស្មោះត្រង់របស់នាង ក៏នៅតែបន្តបង្កើតផលផ្លែ។ សេចក្តីស្លាប់បានមកដល់ ដោយមិនបានឲ្យដំណឹងជាមុន។ នាងក៏លែងមានពេលដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយអ្នកឯទៀត។ ហើយនាងក៏លែងមានឱកាស ដើម្បី “បង្កើតផលឲ្យបានច្រើន” ដូចមុនទៀត(យ៉ូហាន ១៥:៨)។ កាលមេលីសានៅរស់ នាងបានខំរស់នៅដើម្បីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ នាងនៅតែបន្តបង្កើតផលផ្លែ ទោះនាងបានលាចាកលោកហើយក៏ដោយ។ ជាក់ស្តែង នៅពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឮដំណឹងថា មានយុវជនវ័យក្មេងម្នាក់…
Read articleចូរដាក់ដៃចុះ
កាលនៅពីក្មេង ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានក្តិចក្បាលជង្គង់របស់ខ្ញុំ ជាញឹកញាប់ ពេលយើងកំពុងអង្គុយក្នុងព្រះវិហារ ហើយគាត់ខ្សិបដាក់ត្រចៀកខ្ញុំច្បាស់ៗថា “នៅឲ្យស្ងៀម”។ អ្នកប្រហែលជាយល់ថា ស្នាមម្រាមដៃរបស់គាត់បានដឹតជាប់នឹងក្បាលជង្គង់ខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំមានទម្លាប់អាក្រក់មួយ គឺចេះតែរើខ្លួនចុះឡើង នៅទីកន្លែងផ្សេងៗ ដូចជា នៅព្រះវិហារជាដើម គឺមិនខុសពីក្មេងដទៃទៀតឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជា អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ នៅពេលខ្ញុំអានបទគម្ពីរដែលចែងថា “ចូរបង្អង់សិន ឲ្យដឹងថា អញជាព្រះ” (ទំនុកដំកើង ៤៦:១០) ខ្ញុំគិតថា បទគម្ពីរនេះកំពុងប្រាប់ខ្ញុំកុំឲ្យរពិស។ ប៉ុន្តែ ក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាហេព្រើរ ពាក្យថា បង្អង់ ឬនៅឲ្យស្ងៀម គឺមានន័យថា “ឈប់ប្រឹងប្រែង”។ ពាក្យនេះមានន័យស្មើនឹងការដាក់ដៃចុះ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះធ្វើអន្តរាគមន៍ នៅក្នុងស្ថានភាពរបស់អ្នក ដោយមិនរំខានទ្រង់ឡើយ។ ន័យធៀបនៃពាក្យនេះ គឺគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះយើងតែងតែប្រើដៃរបស់យើង ដើម្បីរុញច្រានអ្វីៗ ដែលនៅរាំងមុខយើង ដើម្បីការពារខ្លួន ឬដើម្បីវាយតបទៅវិញ។ ពេលយើងដាក់ដៃចុះ សូមយើងទុកចិត្តថា “ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក ក៏ជាកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំ ជាជំនួយដែលនៅជាប់ជាមួយក្នុងគ្រាអាសន្ន”(ខ.១) ហើយ “ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវា ទ្រង់គង់នៅជាមួយយើងខ្ញុំ គឺព្រះនៃយ៉ាកុប ទ្រង់ជាទីពឹងជ្រករបស់យើងខ្ញុំ”(ខ.៧) ពុំនោះទេ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនយើងខ្សោយ…
Read articleមនុស្សខ្សោយជាងគេ
មានបញ្ជីឈ្មោះដ៏ចម្លែកមួយ មានចំណងជើងថា មនុស្ស១០០នាក់ដែលខ្សោយជាងគេ នៅក្នុងពិភពលោក ដែលគេបានផ្សាយតាមបណ្តាញអ៊ីនធើណិត ក្នុងគេហទំព័រ ២៤/៧ របស់សារព័ត៌មានវលស្ទ្រីត(Wall Street)។ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលគេបានជ្រើសរើស ដាក់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជីឈ្មោះនោះ រួមមាន ប្រធានសាជីវកម្ម កីឡាករ អ្នកនយោបាយ និងតារាល្បីៗ ដែលមានចរិតលក្ខណៈមួយដែលដូចគ្នា គឺពួកគេសុទ្ធតែធ្លាប់មានអំណាច។ ក្នុងចំណោមនោះ មានខ្លះជាជនរងគ្រោះ ដោយសារកាលៈទេសៈមិនល្អ រីឯខ្លះទៀតបានសម្រេចចិត្តខុសក្នុងមុខជំនួញ ខណៈពេលដែលខ្លះទៀតបានបាត់បង់ឥទ្ធិពល ដោយសារបានធ្វើខុសសីលធម៌ជាដើម។ នៅក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ជំពូក១០ លោកប៉ុលដកស្រង់មេរៀនដ៏សោកសៅមួយ ចេញពីប្រវត្តិសាស្រ្តក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់។ នៅសម័យនោះ លោកម៉ូសេបានដឹកនាំបណ្តាជន ចេញពីភាពជាទាសករនៅនគរអេស៊ីព្ទ ឲ្យមកទទួលសេរីភាព ក្នុងទឹកដីសន្យា ប៉ុន្តែ ពួកគេចេះតែបន្តបែរចេញពីព្រះ ដែលបានរំដោះពួកគេឲ្យរួចនោះ(ខ.១-៥)។ ពួកគេបានធ្លាក់ចុះ ដោយសារការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ អំពើអសីលធម៌ ការរអ៊ូរទាំ និងការអាក្រក់ជាច្រើនទៀត(ខ.៦-១០)។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលក៏បានចង្អុលបង្ហាញថា ការដួលចុះរបស់ពួកគេ គឺជាឧទាហរណ៍សម្រាប់ឲ្យយើងយកមកសិក្សា ហើយគាត់បានដាស់តឿនយើងថា “អ្នកណាដែលស្មានថាខ្លួនឈរ នោះត្រូវប្រយ័ត្ន ក្រែងលោដួល”(ខ.១២)។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវអាចឈរយ៉ាងមាំមួន ដោយផ្អែកលើព្រះបន្ទូល ដែលទ្រង់បានសន្យាថា “គឺនៅវេលាណាដែលមានសេចក្តីល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច…
Read articleការកំណត់ពេលវេលា
មុនពេលខ្ញុំរៀបការ ពេលស្វាមីរបស់ខ្ញុំមានការណាត់ជួប ជាមួយខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានយល់ថា នោះជារឿងដោយចៃដន្យទេ តែពីរបីខែក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា តាមពិតស្វាមីរបស់ខ្ញុំបានរៀបចំពេលវេលាទុកជាមុន បានយ៉ាងល្អសម្រាប់ការជួបគ្នាពេលនោះ។ កាលនោះ គាត់បានមើលឃើញខ្ញុំ ពីឡៅតឿនៃព្រះវិហារ ទាំងបានរំពឹងទុកមុន ថាខ្ញុំនឹងចេញទៅតាមច្រកទ្វារមួយណា ហើយគាត់ក៏បានប្រញាប់ចុះតាមជណ្តើរ ទាំងពីរជាន់នោះ ហើយក៏បានមកដល់ច្រកទ្វារមុនខ្ញុំបន្តិច។ គាត់ក៏ឈរផ្អែកលើទ្វារ ហើយចាប់ផ្តើមការសន្ទនាជាមួយខ្ញុំ រួចបបួលខ្ញុំទៅញាំអាហារពេលល្ងាច។ ពេលនោះខ្ញុំគិតថា ការណាត់ជួបនេះ គ្រាន់តែជារឿងចៃដន្យប៉ុណ្ណោះ តែតាមពិត គាត់បានរៀបគម្រោងទុកមុនជាស្រេច។ នេះជាការរៀបចំពេល ដ៏ល្អឥតខ្ចោះមែន។ ការរៀបចំពេលវេលាដ៏ល្អឥតខ្ចោះ កម្រកើតមានណាស់ ជាពិសេសចំពោះមនុស្សយើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មានបំណងព្រះហឫទ័យ និងផែនការដ៏ជាក់លាក់សម្រាប់យើង ហើយការកំណត់ពេលវេលារបស់ទ្រង់ ក៏តែងតែល្អឥតខ្ចោះជានិច្ច។ យើងបានសង្កេតឃើញថា ការកំណត់ពេលដ៏ល្អឥតខ្ចោះបានកើតមាន ចំពោះតួរអង្គមួយចំនួនក្នុងព្រះគម្ពីរ ដូចជា អ្នកបម្រើរបស់លោកអ័ប្រាហាំដែលបានអធិស្ឋានរកភរិយាឲ្យអ៊ីសាក់។ ព្រះទ្រង់ក៏បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ដោយបាននាំស្រីក្រមុំម្នាក់ឲ្យមកជួបគាត់(លោកុប្បត្តិ ២៤)។ ចំណែកឯលោកយ៉ូសែបវិញ ត្រូវបានគេយកទៅលក់ជាទាសករ ត្រូវគេចោទបង្ខុស ហើយចាប់ដាក់គុកទៀត។ ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុត ព្រះទ្រង់បានប្រើគាត់ ដើម្បីជួយជីវិតមនុស្សជាច្រើន នៅអំឡុងពេលមានអំណត់(៤៥:៥-៨ ៥០:២០)។ ហើយយើងមានការស្ងប់ស្ងែងចំពោះសេចក្តីក្លាហានរបស់ព្រះនាងអេសធើរ ពេលដែលលោកម៉ាដេកាយបានរំឭកព្រះនាងថា…
Read articleការចំណាយដ៏ខ្ពស់ សម្រាប់ការរស់នៅ
កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំបានគិតថា ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ មានការចំណាយច្រើនពេក សម្រាប់ការរស់នៅ។ ក្រោយមក ខ្ញុំយល់ថា ការត្អូញត្អែរអំពីរឿងនេះ គឺពិតជាគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ហេតុនេះហើយបានជា ខ្ញុំសើច ពេលគិតដល់ការនេះ។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំ មិនដែលគិតលុយមួយកាក់មួយសេនពីខ្ញុំ សម្រាប់ការរស់នៅក្នុងផ្ទះនោះទេ។ ពួកគាត់គ្រាន់តែចង់ឲ្យខ្ញុំ“បង់ថ្លៃ” ដោយគ្រាន់តែស្តាប់បង្គាប់ពួកគាត់ប៉ុណ្ណោះទៅបានហើយ។ ដូចនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើតាមវិន័យ ដែលពួកគាត់បានដាក់ឲ្យ ដោយបោសសម្អាតបន្ទាប់ពីខ្ញុំលេងចប់ ដោយមានចិត្តសុភាពរាបសារ ដោយនិយាយការពិត និងទៅព្រះវិហារជាដើម។ វិន័យទាំងនោះ មិនពិបាកធ្វើតាមទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែពិបាកស្តាប់បង្គាប់តាម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឪពុកម្តាយខ្ញុំមិនបានដេញខ្ញុំចេញ ដោយព្រោះតែការមិនស្តាប់បង្គាប់នោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់គ្រាន់តែរំឭកខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀតថា វិន័យទាំងនោះ គឺសម្រាប់ការពារខ្ញុំ មិនមែនធ្វើបាបខ្ញុំទេ ហើយពេលខ្លះ ពួកគាត់ដាក់វិន័យកាន់តែតឹងរឹងថែមទៀត ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំធ្វើបាបខ្លួនឯង។ នៅក្នុងទឹកដីសន្យា ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏ត្រូវបង់ថ្លៃសម្រាប់ការរស់នៅ ដោយការស្តាប់បង្គាប់ព្រះផងដែរ។ ក្នុងការថ្លែងជាលើកចុងក្រោយ ទៅកាន់បណ្តាជន លោកម៉ូសេបានរំឭកពួកគេថា ព្រះពរដែលព្រះសព្វព្រះទ័យប្រទានមកពួកគេ គឺអាស្រ័យទៅលើការស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ(ចោទិយកថា ៣០:១៦)។ កាលពីមុន គាត់ធ្លាប់ប្រាប់ពួកគេថា ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ គឺជាកត្តាដែលនាំឲ្យពួកគេរស់នៅបានល្អ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ចូរប្រយ័ត្ននឹងស្តាប់តាមសេចក្តីទាំងនេះ .…
Read article