ជីវិតនីមួយៗ ជាអំណោយ
ស្រីក្រមុំម្នាក់បានមានផ្ទៃពោះ ដោយមិនបានរៀបការ។ ទោះបីជានាងកំពុងរស់នៅក្នុងសង្គម ដែលមិនបានឲ្យតម្លៃខ្ពស់ ដល់កូនដែលមិនទាន់កើតក៏ដោយ ក៏នាងបានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឆ្លាតវ័យ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យកូនរបស់នាងមានជីវិតរស់។ កូនដែលនាងបានរក្សាទុកដោយចិត្តសប្បុរស សម្រាប់ឲ្យគេយកទៅចិញ្ចឹម បានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបានចិញ្ចឹមបីបាច់កូនស្រីដ៏មានតម្លៃមួយនេះ និងបានស្រឡាញ់នាង ហើយបង្ហាញនាងឲ្យស្គាល់ផ្លូវរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្មេងស្រីនេះក៏បានបាត់បង់ជីវិត មុនពេលនាងពេញវ័យ។ ការស្លាប់របស់នាងបានបន្សល់ទុកនូវចន្លោះប្រហោងដ៏ធំមួយ នៅក្នុងជីវិតនៃគ្រួសារនាង ប៉ុន្តែក៏បានបន្សល់ទុកអនុស្សាវរីយ៍នៃក្តីអំណរកាលវ័យកុមារ និងភាពក្លៀវក្លានៃយុវភាព។ ជាការពិតណាស់ សេចក្តីស្លាប់របស់នាងបានបង្កើតឲ្យមានចន្លោះប្រហោងមួយ នៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដែលបានស្រឡាញ់នាង ប៉ុន្តែ សូមនឹកស្រម៉ៃថា ពួកគេនឹងនឹកនាងខ្លាំងប៉ុណ្ណា នៅពេលដែលពួកគេធ្លាប់ឱបនាងកាលនៅតូច ចែកចាយអំពីព្រះយេស៊ូវដល់នាង សើចជាមួយនាង បង្រៀននាង និងថែរក្សាការពារនាងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ជីវិតរបស់ក្មេងម្នាក់ៗ សុទ្ធតែជាស្នាព្រះហស្ថដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ(ទំនុកតម្កើង ១៣៩)។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានបង្កើតមកឲ្យមានរូបភាពដូចព្រះ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧) និងជាកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អាដាំម ដែលជាឳពុកដំបូងគេដែលព្រះបានដាក់ខ្យល់ដង្ហើមឲ្យមានជីវិត។ សេចក្តីស្លាប់បានប្លន់យកភាពពេញលេញ ដែលយើងប្រាថ្នាចង់បានក្នុងជីវិត ប៉ុន្តែ វាក៏បានរំឭកយើងអំពីតម្លៃនៃជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗដែលព្រះបានបង្កើត(កូល៉ុស ១:១៦)។ ចូរថែរក្សាការពារអំណោយទាននៃជីវិត ហើយរក្សាសេចក្តីអំណរចំពោះស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះ។-Dave Branon
Read articleចូរកុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណព្រួយ
បើលុយក្នុងការបូបរបស់អ្នកត្រូវបានបាត់ ដោយអាថ៌កំបាំង អ្នកនឹងខឹងជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកបានរកឃើញថា កូនរបស់អ្នកជាអ្នកលួចលុយនោះ នោះកំហឹងរបស់អ្នកនឹងក្លាយទៅជាទុក្ខព្រួយភ្លាម។ យើងប្រើពាក្យទុក្ខព្រួយ ដើម្បីបកស្រាយអំពីសេចក្តីទុក្ខដែលយើងមាន ពេលយើងមានការខកចិត្ត ចំពោះអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់យើង។ បទគម្ពីរដែលចែងថា “ចូរកុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះបានព្រួយព្រះហឫទ័យ”(អេភេសូ ៤:៣០) គឺមានន័យថា យើងមិនត្រូវធ្វើឲ្យព្រះដែលស្រឡាញ់យើង និងចាំជួយយើង ឈឺព្រះទ័យឡើយ។ ដ្បិត តាម បទគម្ពីរយ៉ូហាន ១៤:២៦ យើងអាចដឹងថា ព្រះវរបិតាបានចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមក សម្រាប់ធ្វើជាព្រះដ៏ជាជំនួយរបស់យើង។ ពេលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់ក្នុងយើង ព្រួយព្រះទ័យដោយសារសកម្មភាព ឬអាកប្បកិរិយ៉ារបស់យើង នោះយើងនឹងទទួលបាននូវភាពតានតឹងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ។ ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ទាញយើងឲ្យទៅតាមទិសដៅមួយ តែសាច់ឈាមទាញយើងទៅតាមទិសដៅមួយទៀត។ សាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយអំពីបញ្ហានេះ ក្នុងព្រះគម្ពីរកាឡាទី ៥:១៧ ថា “ដ្បិតសាច់ឈាមតែងតែប៉ងប្រាថ្នាទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណ ឯព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់ក៏ទាស់នឹងសាច់ឈាមដែរ សេចក្តីទាំង២នេះប្រឆាំងនឹងគ្នា ដល់ម៉្លេះបានជាអ្នករាល់គ្នារកធ្វើការ ដែលចង់ធ្វើទៅមិនកើត”។ បើបញ្ហានេះនៅតែបន្តទៀត យើងអាចចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមានកំហុស និងមិនពេញចិត្តចំពោះការរស់នៅរបស់ខ្លួនឯង។ មិនយូរប៉ុន្មាន សេចក្តីអំណរ និងកម្លាំរបស់យើងមានការថយចុះ ហើយនឹងត្រូវជំនួសដោយភាពខ្សោះល្វើយ និងអស់កម្លាំង(ទំនុកតម្កើង ៣២:៣-៤)។ ដូចនេះ ចូរកុំធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធព្រួយព្រះទ័យ ដែលទ្រង់ត្រូវបានប្រទានមកយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់…
Read articleដោះទំពក់ច្រវ៉ាក់ចេញ
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ ដល់ពួកសិស្សទ្រង់ថា ទ្រង់ “ជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត”(យ៉ូហាន ១៤:៦)។ ទ្រង់ជាផ្លូវតែមួយគត់ ទៅកាន់ព្រះវរបិតា ហើយជំនឿ និងការប្តេជ្ញាចិត្តដែលយើងមានចំពោះទ្រង់ នឹងនាំឲ្យយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការស្តាប់បង្គាប់ ហើយនាំឲ្យយើងបានទៅដល់ផ្ទះដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៅនគរស្ថានសួគ៌។ គ្រីស្ទីណា(Christina) ដែលជាសិស្សសាលាព្រះគម្ពីរនៅក្រុងមីង(Minsk) ប្រទេសបេឡារូស(Belarus) បានសរសេរនៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនថា “ព្រះយេស៊ូវបានសុគតសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា សូម្បីតែអ្នកមានបាបធ្ងន់បំផុត ក៏ទ្រង់បានសុគតជួសដែរ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងទទួលឧក្រឹដ្ឋជនអាក្រក់បំផុត ដែលចូលមករកទ្រង់ដោយជំនឿ។ ព្រះយេស៊ូវបានគោះទ្វារចិត្តខ្ញុំអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ ខ្ញុំក៏បានបង្ហើបទ្វារចិត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានក្លាយជាអ្នកជឿព្រះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនបានដោះទំពក់ច្រវ៉ាក់ចេញពីទ្វារទេ ព្រោះខ្ញុំមិនទាន់ថ្វាយជីវិតដាច់ដល់ទ្រង់”។ គ្រីស្ទីណាក៏បានដឹងថា ខ្លួនមិនត្រូវធ្វើដូចនេះឡើយ ហើយគាត់ដឹងថា ព្រះកំពុងបង្គាប់គាត់ឲ្យប្រែចិត្ត។ “ខ្ញុំក៏បានលត់ជង្គង់នៅចំពោះទ្រង់ ហើយបើកទ្វារចិត្តឲ្យបានធំបំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន”។ នាងក៏បានដោះច្រវ៉ាក់ចេញពីទ្វារ។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវដែលមានការប្តេជ្ញាចិត្ត នឹងធ្វើការអ្វីដែលទ្រង់បង្គាប់ឲ្យធ្វើ ដោយមិនដាក់ច្រវ៉ាក់ជាប់ទ្វារចិត្ត ឬមានទ្វារខាងក្រោយឡើយ។ យើងមិនត្រូវរក្សាទុកផ្នែកណាមួយនៃជីវិតរបស់យើង សម្រាប់ខ្លួនឯងឡើយ។ យើងក៏មិនត្រូវលាក់ទុកអំពើបាបណាមួយដែរ។ បើសិនជាអ្នកមិនព្រមថ្វាយជីវិតដាច់ដល់ព្រះ ដូចគ្រីស្ទីណាទេ ពេលនេះជាពេលដែលអ្នកត្រូវដោះទំពក់ច្រវ៉ាក់នោះ ចេញពីទ្វារចិត្តរបស់អ្នក។ ចូរលះចោលផ្នែកទាំងឡាយណារបស់ជីវិតអ្នក ដែលអ្នកបានរក្សាទុកសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ចូរបើកទ្វារជីវិតរបស់អ្នក ហើយចូរពិសោធនឹងក្តីអំណរ ដែលបានពីការស្តាប់បង្គាប់ និងការបង្កើតសិស្ស។-Dave Egner
Read articleការទាក់ទាញមនុស្សវង្វេង
ជាញឹកញាប់ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំ គឺអានណា(Anna) ត្រូវអ្នកដំណើរនៅតាមផ្លូវបង្អាក់ដំណើរ ដើម្បីសុំឲ្យគាត់ជួយបង្ហាញផ្លូវ។ ការនេះបានកើតឡើងចំពោះនាង សូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសដែលនាងបានទៅ ក្នុងនាមជាជនបរទេសម្នាក់ក៏ដោយ។ នាងក៏បានឆ្ងល់ ថាការនេះបានកើតឡើង ដោយសារនាងមានទឹកមុខស្មោះត្រង់ និងគួរឲ្យទុកចិត្ត ឬយ៉ាងណា។ ខ្ញុំក៏ឲ្យយោបលនាងថា ការនេះប្រហែលមកពីគេយល់ថា នាងកំពុងដឹងច្បាស់ថាខ្លួនឯងកំពុងទៅណា។ មិត្តភ័ក្ររបស់យើងម្នាក់ទៀត បានប្រាប់យើងថា នាងប្រហែលជាចេះទាក់ទាញអ្នកវង្វេងផ្លូវហើយ។ តាមន័យខាងវិញ្ញាណ មូលហេតុទាំងប៉ុន្មានខាងលើ ក៏គួរតែមាននៅក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់រាស្រ្តរបស់ព្រះផងដែរ។ ព្រោះក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះ យើងមានគោលបំណង និងទិសដៅច្បាស់លាស់ ពោលគឺយើងដឹងថា យើងកំពុងធ្វើដំណើរទៅណា ហើយទៅឲ្យដល់គោលដៅនោះ ដោយរបៀបណា។ ការនេះនាំឲ្យយើងមានទំនុកចិត្ត នៅក្នុងការទៅបំពេញការត្រាសហៅរបស់ព្រះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ពេលដែលគេដឹងច្បាស់ថា យើងមានទំនុកចិត្តបែបនេះ មនុស្សបាត់បង់នឹងមកសុំឲ្យយើងបង្ហាញផ្លូវពួកគេ។ ព្រះទ្រង់តែងតែមានវត្តមានជានិច្ច នៅលើផែនដីនេះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចរកទ្រង់ឃើញ។ ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺជាពន្លឺទីមួយ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់លោកិយ(អេសាយ ៤២:៦)។ បន្ទាប់មក ស្តេចសាឡូម៉ូនក៏បានអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះនាមដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ ទាក់ទាញមនុស្សឲ្យចូលមករកទ្រង់(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៨:៤១-៤៣)។ ជនជាតិយូដាមានពន្លឺភ្លឺបំផុត នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ ដែលជា“ពន្លឺនៃលោកិយ”(យ៉ូហាន ៩:៥)។ ហើយឥឡូវនេះ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ត្រូវធ្វើជាពន្លឺនៃលោកិយផងដែរ(ម៉ាថាយ ៥:១៤)។ ដូចនេះ យើងមានការទទួលខុសត្រូវ…
Read articleសក្តិសមឥតខ្ចោះ
នៅក្នុងការសម្ភាសន៍ចូលធ្វើការងារ គេបានសួរមិត្ត ភ័ក្ររបស់ខ្ញុំថា “តើអ្នកមានជំនាញអ្វី?” គេបានសួរគាត់ដូចនេះ ដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ ថាតើគាត់សក្តិសមនឹងមុខដំណែងនោះឬក៏អត់។ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះក៏បានរំឭកឡើងវិញនៅក្នុងចិត្ត អំពីជំនាញ និងទេពកោសល្យរបស់ខ្លួន ដោយសង្ឃឹមថានឹងបាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់អំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈពិសេសៗ ដែលខ្លួនមាន ដែលនឹងអាចរួមចំណែក នៅក្នុងការធ្វើឲ្យក្រុមហ៊ុននោះមានជោគជ័យនៅពេលខាងមុខ។ ចុះបើសិនជាយើងមានជំនាញដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដែលចាំបាច់ សម្រាប់បំពេញកិច្ចការដែលព្រះត្រាសហៅឲ្យយើងធ្វើ? ជាការពិតណាស់ យើងសុទ្ធតែមានជំនាញរៀងៗខ្លួន! អំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលយើងមាន បូករួមជាមួយនឹងបទពិសោធន៍ ការបណ្តុះបណ្តាល និងអំណោយទានពីកំណើតរបស់យើង ព្រមទាំងចិត្តដែលចុះចូលព្រះផង អាចធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាមនុស្សពិសេសម្នាក់ ដែលមានជំនាញដ៏ចាំបាច់ សម្រាប់ធ្វើ “ការល្អ” ដែលព្រះ “បានត្រៀមទុកជាស្រេច”(អេភេសូរ ២:១០)។ បើព្រះមានកិច្ចការអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកបំពេញ ហើយអ្នកក៏បានដឹងថា ទ្រង់កំពុងត្រាសហៅអ្នកឲ្យធ្វើ ទ្រង់នឹងប្រទានអ្វីៗដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីបំពេញកិច្ចការនោះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងអាចសម្រាយបទគម្ពីរអេភេសូ ២:១០ យ៉ាងដូចនេះថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើង “ចូររួមជាមួយទ្រង់ នៅក្នុងការងារដែលទ្រង់ធ្វើ គឺការល្អដែលទ្រង់បានត្រៀមជាស្រេច សម្រាប់ឲ្យយើងធ្វើ”។ ទ្រង់មានការតម្រូវមួយសម្រាប់យើង គឺឲ្យយើង “មានចិត្តស្មោះត្រង់”(១កូរិនថូស ៤:២)។ តើអ្នកបានរកឃើញផ្នែកណាមួយ នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ សម្រាប់ឲ្យទ្រង់ប្រើអ្នកហើយឬនៅ? សូមយើង “ធ្វើការល្អ” ហើយ “ធ្វើការល្អឲ្យច្រើនជាបរិបូរ”(១ធីម៉ូថេ…
Read articleព្រះទ្រង់ធ្វើការតាមរបៀបដ៏ភ្ញាក់ផ្អើល
បើសិនជានាងណាអូមីបាននឹកស្រម៉ៃចង់ត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើត ដែលមានភាពសម្បូរសប្បាយ និងជោគជ័យវិញ នោះដំណើរចូលក្នុងក្រុងបេថ្លេហិមនឹងក្លាយជាសុបិន្តអាក្រក់សម្រាប់នាងជាមិនខាន។ ពេលនាងកំពុងរស់នៅក្នុងប្រទេសដទៃ នាងបានបាត់បង់ប្តី និងកូនប្រុស ទាំងពីរ ហើយបានវិលត្រឡប់ទៅវិញ ជាមួយនាងរស់ដែល ជាកូនប្រសារស្រី ដោយចិត្តដែលពេញដោយទុក្ខព្រួយ។ នាងបានឆ្លើយតបចំពោះអតីតអ្នកជិតខាងរបស់នាងថា “កុំហៅខ្ញុំថាន៉ាអូមីឡើយ ត្រូវហៅថាម៉ារ៉ាវិញ ដ្បិតព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា ទ្រង់បានប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំដោយជូរល្វីងណាស់” (នាងរស់ ១:២០)។ ប៉ុន្តែ រឿងនេះមិនទាន់បានចប់នៅឡើយទេ។ ពេលនាងណាអូមីដែលកំពុងមានការបាក់ទឹកចិត្ត បានឃើញព្រហស្ថរបស់ព្រះកំពុងធ្វើការ នៅក្នុងជីវិតរបស់នាងរស់ នាងក៏បាននិយាយថា “ព្រះយេហូវ៉ា…មិនខាននឹងប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរស ដល់ទាំងមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់ផង!”(២:២០)។ ការអ្វីដែលហាក់ដូចជាភាពទាល់ច្រក ក៏បានប្រែក្លាយជាច្រកផ្លូវសម្រាប់ស្រ្តីទាំងពីរ ដែលបានទទួលរងការបាត់បង់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនោះ។ រឿងនាងរស់ ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ គឺពិតជារឿងដ៏អស្ចារ្យមែន។ សាច់រឿងដ៏ខ្លីមួយនេះ បានបង្កប់ទៅដោយភាពផ្អែមល្ហែម និងព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យ ខណៈពេលដែលបទគម្ពីរនេះបាននិយាយអំពី “ព្រះអម្ចាស់”ម្តងហើយម្តងទៀត។ តាមរយៈនាងណាអូមី និងនាងរស់ យើងបានទទួលការរំឭកថា ព្រះទ្រង់ធ្វើការ តាមរបៀបដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដើម្បីឲ្យគេស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងដើម្បីបំពេញបំណងព្រះទ័យទ្រង់ ទោះជានៅពេលជួបការលំបាកក៏ដោយ។ ព្រះទ្រង់នៅតែបន្តធ្វើការ តាមរបៀបដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដើម្បីឲ្យយើងមានសង្ឃឹម។ ទ្រង់មិនបានឈប់បង្ហាញសេចក្តីមេត្តា ចំពោះយើងរាល់គ្នាឡើយ។-David McCasland
Read article