អត្ថប្រយោជន៍នៃមិត្តភាព
លោកស៊ីសេរ៉ូ(Cicero) ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកប្រាជ្ញល្បីល្បាញបំផុតរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង។ គាត់មានជំនាញ ជាវាទគ្មិន មេធាវី អ្នកនយោបាយ ភាសាវិទូ និងជាអ្នកនិពន្ធ។ សព្វថ្ងៃនេះ គេនៅតែបន្តដកស្រង់ស្នាដៃនិពន្ធ និងទស្សនវិជ្ជាដ៏មានប្រយោជន៍របស់គាត់។ ឧទាហរណ៍ គាត់បានបកស្រាយអំពីការរាប់អានគ្នាជាមិត្ត ដោយពាក្យថា “មិត្តភាពជួយបង្កើនសុភមង្គល ហើយកាត់បន្ថយទុក្ខវេទនា ដោយធ្វើឲ្យអំណររបស់យើងកើនឡើងទ្វេរដង ហើយចែករំលែកទុក្ខព្រួយរបស់យើង”។ និយាយរួម គាត់មានការយល់ដឹងអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃមិត្តភាព នៅក្នុងដំណើរជីវិត។ មុនសម័យរបស់លោកស៊ីសេរ៉ូ ជិតមួយពាន់ឆ្នាំ ស្តេចសាឡូម៉ូនក៏បាននិពន្ធអំពីតម្លៃនៃមិត្តភាពផងដែរ។ តាមព្រះគម្ពីរសាស្តា យើងអាចដឹងថា “មានគ្នា២នាក់ នោះវិសេសជាងនៅតែឯង ពីព្រោះគេមានរង្វាន់យ៉ាងល្អកើតពីការនឿយហត់របស់ខ្លួន ដ្បិតបើដួល នោះម្នាក់នឹងជ្រោងគ្នាឡើងវិញ តែវរហើយ អ្នកណាដែលដួលក្នុងកាលដែលនៅតែម្នាក់ឯង ឥតមានគ្នានឹងជួយជ្រោងឡើងវិញ”(៤:៩-១០)។ ជាការពិតណាស់ ការរស់នៅដោយគ្មានមិត្តភ័ក្រ ធ្វើឲ្យជីវិតយើងមានភាពឯកកោ ហើយពិបាកទ្រាំទ្រ។ អ្នកប្រាជ្ញដ៏ល្បីនៃចក្រភពរ៉ូម៉ាំង និងស្តេចនៃពួកយូដា មួយអង្គនេះ ពិតជាបាននិយាយត្រូវមែន ព្រោះមិត្តភាពមានសារៈសំខាន់ណាស់។ មិត្តសំឡាញ់ គឺជាអ្នកដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន ជាអ្នកផ្តល់ប្រឹក្សា និងអ្នកចែករំលែកបន្ទុករបស់យើង។ ចូរពិចារណាអំពីមិត្តភ័ក្ររបស់អ្នកចុះ។ តើអ្នកបានព្រងើយកន្តើយ ចំពោះអ្នកដែលព្រះប្រទានមក ដើម្បីចែករំលែកសេចក្តីអំណរ និងទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកឬទេ? បើសិនជាអ្នកបានព្រងើយកន្តើយមែន នោះសូមស្វែងរកមិត្តភ័ក្តណាម្នាក់ ដើម្បីប្រកបគ្នាជាមួយគាត់…
Read articleបើមានស្លាបដូចជាសត្វព្រាប
ស្តេចដាវីឌទ្រង់បានដកដង្ហើមធំ ដោយបន្ទូលថា “ឱបើសិនណាជាមានស្លាបដូចជាព្រាបទៅរ៉ា នោះអញនឹងហើរចេញទៅ ឲ្យបានសេចក្តីសុខ”(ទំនុកតម្កើង ៥៥:៦)។ តែចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងទៅសង់ផ្ទះឈើតូចមួយ នៅក្នុងតំបន់ប្រជុំភ្នំ ឬទៅប្រចាំការជារៀងរហូត នៅក្នុងប៉ម សម្រាប់រកមើលភ្លើងឆេះព្រៃ។ តែពេលដែលការរស់នៅរបស់ខ្ញុំទទួលរងបន្ទុកខ្លាំង ខ្ញុំក៏នឹងប្រាថ្នាចង់ហើរចេញទៅឲ្យឆ្ងាយ ដើម្បីរកកន្លែងសម្រាកឲ្យបានសុខផងដែរ។ ស្តេចដាវីឌសរសេរ ដោយបើកចំហរអំពីស្ថានភាពរបស់ទ្រង់ ដែលមានដូចជា អំពើហឹង្សា ការគៀបសង្កត់ និងទុក្ខលំបាកបានហុំព័ទ្ធទ្រង់ជុំជិត ដែលត្រូវបានបង្ករឡើង ដោយភាពមិនស្មោះត្រង់ នៃមិត្តសំឡាញ់ចាស់របស់គាត់(៥៥:៨-១៤)។ ការភ័យខ្លាច និងភាពតក់ស្លត់ ការឈឺចាប់ និងការភ័យញ័រ ការថប់បារម្ភ និងភាពរសាប់រសល់បានគ្របសង្កត់ពីលើទ្រង់(ខ.៤-៥)។ តើអ្នកឆ្ងល់ទេ ពេលដែលទ្រង់ចង់ហើរទៅឲ្យឆ្ងាយ? ប៉ុន្តែ ទ្រង់មិនអាចគេចវេសបានទេ។ ទ្រង់មិនអាចគេចចេញពីទុក្ខលំបាកបានឡើយ។ ទ្រង់គ្រាន់តែអាចថ្វាយកាលៈទេសៈដ៏លំបាកទៅដល់ព្រះ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “ចំណែកខ្ញុំនឹងអំពាវនាវដល់ព្រះ ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងជួយសង្គ្រោះខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងអធិស្ឋាន ហើយស្រែកថ្ងូរ ទាំងពេលល្ងាច ពេលព្រឹក និងថ្ងៃត្រង់ផង ហើយទ្រង់នឹងស្តាប់សំឡេងខ្ញុំជាមិនខាន”(ខ.១៦-១៧)។ ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ គឺទោះជាមានបន្ទុកធ្ងន់ក្នុងការងារបម្រើព្រះ មានការលំបាកនៅក្នុងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ កំពុងអត់ការងារធ្វើ ឬកំពុងមានភាពឯកកោខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ តើទ្រង់នឹងសម្រាលបន្ទុកនៃសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់យើងឬទេ? យើងបានថ្វាយវិញ្ញាណដល់ទ្រង់ រហូតអស់កល្បជានិច្ច ដោយទុកចិត្តទ្រង់ហើយ ដូចនេះ…
Read articleការអធិស្ឋានដែលព្រះមិនទាន់ឆ្លើយតប
សាវ័កប៉ុលមានសេចក្តីប្រាថ្នាដ៏សំខាន់មួយ : គឺ ចង់ឲ្យជនរួមជាតិយូដារបស់គាត់ ទទួលយកព្រះមែស៊ី ដែលគាត់បានជួបដោយផ្ទាល់ កាលពីលើកមុន បានជាគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមានសេចក្តីទុក្ខសោកជាខ្លាំង និងសេចក្តីព្រួយលំបាកក្នុងចិត្តជានិច្ច ដ្បិតខ្ញុំស្ទើរតែនឹងសូមឲ្យព្រះគ្រីស្ទដាក់បណ្តាសាខ្ញុំវិញ ជំនួសបងប្អូនជាញាតិសន្តានរបស់ខ្ញុំ ខាងឯសាច់ឈាម”(រ៉ូម ៩:២-៣)។ ប៉ុន្តែ ចាប់ពីក្រុងមួយដល់ក្រុងមួយទៀត ជនរួមជាតិយូដារបស់គាត់ បានបដិសេធគាត់ និងមិនព្រមទទួលជឿព្រះ គ្រីស្ទដែលគាត់បានផ្សាយឡើយ។ ព្រះគម្ពីររ៉ូម គឺជាសំបុត្រដ៏ថ្លៃថ្លាបំផុតរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលគាត់បានកំណត់យកបទគម្ពីរមួយវគ្គជាគោល(រ៉ូម ៩-១១) ដែលក្នុងនោះ គាត់មានការតយុទ្ធដោយបើកចំហរ ពេលដែលព្រះមិនទាន់បានឆ្លើយតប សេចក្តីអធិស្ឋានដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិតគាត់។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា ការលំបាកដែលគាត់ជួបប្រទះនេះ បាននាំមកនូវផលប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់មួយគឺ : ការដែលពួកសាសន៍ យូដាបដិសេធន៍ព្រះយេស៊ូវ បាននាំឲ្យសាសន៍ដទៃទទួលទ្រង់វិញ។ សាវ័កប៉ុលក៏បានសន្និដ្ឋានថា ព្រះមិនបានបដិសេធពួកសាសន៍យូដាទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេក៏មានឱកាសដូចពួកសាសន៍ដទៃផងដែរ។ ព្រះបានឱបក្រសោបយកមនុស្សជាតិ កាន់តែច្រើនឡើងៗ គឺមិនមែនកាន់តែតិចទៅៗ ឡើយ។ បទគម្ពីរដែលសាវ័កប៉ុលបាននិពន្ធ ក៏កាន់តែមានន័យឡើង ពេលដែលគាត់បង្អង់ ដើម្បីពិចារណាអំពីសេចក្តីដែលសំខាន់ជាង។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានសរសេរបទគម្ពីរសរសើរតម្កើងព្រះថា “អើហ្ន៎ប្រាជ្ញា និងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ ឯព្រះដំរិះរបស់ទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងស្ទង់បាន ហើយផ្លូវទ្រង់ តើមានអ្នកណានឹងរកតាមបាន”(រ៉ូម…
Read articleការតាំងសញ្ញា ជាមួយនឹងភ្នែកខ្ញុំ
ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្រម្នាក់ ដែលជា “អ្នកជំនាញ” ខាងកំព្យូទ័រ។ នៅពេលយប់មួយ ពេលដែលគ្រួសាររបស់យើង កំពុងនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ខគម្ពីរមួយ ដែលគាត់បានបិទពីលើមូនីទ័ររបស់កំព្យូទ័រគាត់ គឺបទគម្ពីរដែលបានចែងថា “ខ្ញុំបានតាំងសញ្ញានឹងភ្នែកខ្ញុំហើយ”(យ៉ូប ៣១:១)។ ជាការពិតណាស់ គាត់បានដឹង អំពីគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលបណ្តាលមកពីការចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោង តែម្នាក់ឯង នៅពីមុខកំព្យូទ័រ ដែលបង្ករលក្ខណៈងាយស្រួល នៅក្នុងការបើកមើលរូបភាពមិនសមរម្យ។ “ខគម្ពីររំឭក” ដែលមិត្តភ័ក្ររបស់យើងម្នាក់នេះបានប្រើនោះ គឺត្រូវបានដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរយ៉ូប ដែលមានសេចក្តីចែងជាបន្តទៀតថា “ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្តេចឲ្យខ្ញុំមើលស្ត្រីក្រមុំដោយចាប់ចិត្តបាន”។ ត្រង់ចំណុចនេះ លោកយ៉ូបបានសន្យាចំពោះខ្លួនឯងថា នឹងជៀសចេញពីភាពត្រេកត្រអាល ហើយនៅក្នុងចំណោមយើង ក៏មានមនុស្សជាច្រើនបានសម្រេចចិត្តដូចនេះដែរ។ គាត់បាននិយាយឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការសន្យានេះ ដោយពាក្យថា “តើទ្រង់មិនឃើញផ្លូវខ្ញុំ ហើយរាប់អស់ទាំងជំហាននៃខ្ញុំទេឬអី?”(ខ.៤)។ ព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាទតឃើញ ហើយបានរាប់មែន(ហេព្រើ ៤:១៣) ហើយយើងមានការទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះទ្រង់។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកជឿត្រូវតែ “ជៀសចេញពីអសីលធម៌ផ្លូវភេទ”(១ថែស្សាឡូនិច ៤:៣)។ មានអ្នកខ្លះចង់ជជែកវែកញែកអំពីព្រំដែននៃសីលធម៌ ហើយព្រះគម្ពីរក៏បានចែងផងដែរថា “សូម្បីតែអ្នកណាដែលគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញស្ត្រី ហើយមានដំរេកសំរើបចង់បាន នោះឈ្មោះថា បានប្រព្រឹត្តសេចក្តីកំផិតនឹងនាងនោះ នៅក្នុងចិត្តខ្លួនហើយ”(ម៉ាថាយ ៥:២៨)។ បើអ្នកបានតាំងសញ្ញាជាមួយនឹងភ្នែករបស់អ្នកហើយ ចូរពិចារណាអំពីរបៀបដែលបទគម្ពីរ អាចជួយឲ្យអ្នករក្សាសេចក្តីសញ្ញានេះបាន។ សូមបិទខគម្ពីរមួយ…
Read articleភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍
តារាភាពយន្តដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ បានអត្ថាធិប្បាយថា គាត់ចូលចិត្តសម្តែងតួ “ដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ” នៅក្នុងខ្សែភាពយន្ត ព្រោះទស្សនិកជន នឹងមានការយល់ដឹងច្បាស់ជាង អំពីតួអង្គដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ។ មនុស្សយើងភាគច្រើនយល់ថា ការយល់ដឹងអំពីមនុស្សដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ គឺមានភាពងាយស្រួលជាង ព្រោះយើងដឹងថា ខ្លួនយើង មិនល្អឥតខ្ចោះឡើយ។ នៅក្នុងរឿង ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះបានរាប់បញ្ចូលមនុស្សដែលមានល្បិចកល មានភាពខ្សោយ មិនអាចទុកចិត្តបាន ហើយមានកំហឹង។ ឧទាហរណ៍ លោកយ៉ាកុប ជាអ្នកដែលបានបោកប្រាស់ឪពុករបស់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យបានទទួលព្រះពរ(លោកុប្បត្តិ ២៧:១-២៩)។ បន្ទាប់មក មានមនុស្សម្នាក់ទៀត គឺលោកគេឌាន ដែលមិនបានជឿព្រះច្បាស់ ហើយក៏បានសូមឲ្យទ្រង់ធ្វើទីសំគាល់ពីរដង ដើម្បីឲ្យបញ្ជាក់ថា ទ្រង់ពិតជាស្មោះត្រង់ ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់មែន(ពួកចៅហ្វាយ ៦:៣៩)។ នៅក្នុងរឿងក្រោយមកទៀត លោកពេត្រុសខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ បានជាបដិសេធថា មិនស្គាល់មិត្តសម្លាញ់ខ្លួន និងព្រះអម្ចាស់(ម៉ាកុស ១១:៦៦-៧២)។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងបានអានសាច់រឿងរបស់ពួកគេ ពីដើមដល់ចប់ នោះយើងសង្កេតឃើញថា អ្នកទាំងនេះអាចជម្នះលក្ខណៈខ្វះខាតរបស់ខ្លួន ដោយជំនួយពីព្រះ ហើយនៅទីបំផុត ពួកគេសុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ចំពោះទ្រង់។ នោះជាអ្វីដែលកើតឡើង ពេលដែលពួកគេមិនបានពឹងផ្អែកលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង តែបានពឹងផ្អែកព្រះវិញ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍ ពីកំណើតមក គឺមិនខុសពីអស់អ្នកដែលបានរស់នៅ ក្នុងសម័យរាប់ពាន់ឆ្នាំមុនទេ។…
Read articleថ្វាយសិរីល្អ ក្នុងការរស់នៅ និងក្នុងសេចក្តីស្លាប់
ជាញឹកញាប់ យើងហាក់ដូចជាគិតអំពីរបៀប ដែលយើងអាចថ្វាយសិរីល្អព្រះ តាមរយៈជីវិតរបស់យើង ពេលដែលយើងមានសកម្មភាព និងមានកម្លាំង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើយើងគួរគិតអំពីរបៀបដែលយើងអាចថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ តាមរយៈការស្លាប់របស់យើងដែរឬ? បន្ទាប់ពីលោកពេត្រុសបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ បានបីដង(យ៉ូហាន ១៨:១៥-២៧) ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានឱកាស ឲ្យគាត់បញ្ជាក់អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ឡើងវិញ(២១:១៥-១៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានសួរគាត់បីដងថា “ស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូណាសអើយ តើស្រឡាញ់ខ្ញុំឬអី?” បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានដូរប្រធានបទ ដោយមានបន្ទូលថា “ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា កាលអ្នកនៅពីក្មេងនៅឡើយ នោះបានក្រវាត់ខ្លួនឯង ទាំងដើរទៅមកតាមតែចិត្ត តែកាលណាចាស់ហើយ នោះអ្នកនឹងសន្ធឹងដៃទៅ ហើយម្នាក់ទៀតនឹងក្រវាត់ឲ្យអ្នកវិញ ទាំងនាំអ្នកទៅឯកន្លែង ដែលអ្នកមិនចង់ទៅផង ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ដូច្នេះ ដើម្បីនឹងបង្ហាញពីបែបយ៉ាងណា ដែលគាត់ត្រូវស្លាប់ ប្រយោជន៍ដើម្បីនឹងលើកដំកើងព្រះ កាលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នោះរួចហើយ នោះក៏ប្រាប់គាត់ថា ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ”(ខ.១៨-១៩)។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់លោកពេត្រុសថា អ្នកដទៃនឹងនាំគាត់ទៅកន្លែងដែលគាត់មិនចង់ទៅ ប៉ុន្តែ គាត់នឹងបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ នៅក្នុងការស្លាប់ ដែលជាមធ្យោបាយ ដែលគេមិនចង់ជ្រើសរើសនោះ។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “តាមសេចក្តីដែលខ្ញុំ ទន្ទឹងចាំ ហើយសង្ឃឹមអស់ពីចិត្តថា ខ្ញុំមិនត្រូវខ្មាសក្នុងការអ្វីឡើយ គឺឲ្យតែខ្ញុំបានដំកើងព្រះគ្រីស្ទក្នុងរូបកាយខ្ញុំវិញ ដោយចិត្តក្លាហានគ្រប់ជំពូក ក្នុងពេលឥឡូវនេះចុះ…
Read article