រតនៈសម្បត្តិលាក់កំបាំង
អ្នករុករកកំណប់ម្នាក់ បានរកឃើញប្រាក់កាក់របស់ចក្រភពរ៉ូមច្រើនសន្ឋឹក សន្ឋាប់ ដែលបានកប់ទុកយ៉ាងអាថ៌កំបាំង នៅទិសនារតីក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស។ លោកដេវ គ្រីស្ព(Dave Crisp) បានរកឃើញកំសៀវយ៉ាងធំធ្វើពីដែក និងមានប្រាក់កាក់ចំនួន 52,000ប្រាក់កាក់នៅក្នុងនោះ។ ប្រាក់កាក់ទាំងនោះ ធ្វើអំពីប្រាក់ និងទង់ដែងនៅសម័យបុរាណ ដែលមានអាយុកាលតាំងពីសតវត្សទី3 មុនគ្រឹស្ទសករាជមកម៉្លេះ ហើយមានទំម្ងនច្រើនជាងពី350ផោនទៅទៀត វាគឺជាធនធានយ៉ាងមានតម្លៃ។ រតនៈសម្បត្តិមានតម្លៃរបស់លោកគ្រីស្ព បានធ្វើឱ្យយើងនឹកប្រាថ្នាចង់ បានកំណប់ទ្រព្យដែលមានតម្លៃប្រហាក់ប្រហែលនេះ មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទៅហ្ន៎។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គួរតែស្វែងរករតនះសម្បត្តិផ្សេងពីនេះវិញ។ អ្វីដែលយើងស្វែងរកនោះ មិនមែនធ្វើឡើងពីប្រាក់ និងមាសទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវខំស្វែងរកឱ្យបាននូវសេចក្តីរួបរួមគ្នា ដែលមានផលថ្លៃវិសេសវិសាល។ ដូច្នេះ យើងអាចនឹងចម្រើនឡើង “ដើម្បីឱ្យបានស្គាល់សេចក្តីអាថ៌កំបាំងនៃព្រះ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ និងព្រះវបិតា ដែលមានគ្រប់ទាំងផលថ្លៃវិសេសនៃប្រាជ្ញា នឹងសេចក្តីចេះដឹងលាក់ទុកក្នុងទ្រង់”(កូល៉ុស 2:2-3)។ សេចក្តីស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ជាកំណប់ទ្រព្យដែលលាក់កំបាំង ហើយត្រូវបានគេប្រទះឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ឋទាំងអស់។ អ្នកនិពន្ឋទំនុកដំកើង បាននិយាយថា “ទូលបង្គំមានសេចក្តីរីករាយចំពោះព្រះបន្ទូលទ្រង់ ប្រៀបដូចមនុស្សណាប្រទះនឹងរបៀបជាច្រើន”(ទំនុកដំកើង 119:162)។ ប្រសិនបើយើងអានព្រះបន្ទូលទ្រង់ដោយចិត្តអន្ទះសា ឬធ្វេសប្រហែស នោះយើងនឹងបាត់នូវការយល់ដឹងពីអត្ថន័យពិត។ សេចក្តីពិតទាំងនេះត្រូវបានគេរកឃើញយ៉ាងងាយស្រួលដោយគ្រាន់តែមនុស្សនោះ តាំងចិត្តស្វែងរកនូវកំណប់ទ្រព្យទាំងនេះ។ តើអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តចង់ស្វែងរកនូវរតនៈសម្បត្តិដែលបានរក្សាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែរឬទេ? ចូរចាប់ផ្តើមជីករកចុះ! —Dennis Fisher
Read articleបដិសេធពន្លឺ
ពីព្រលឹមថ្ងៃទី 21ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2010 មានច័ន្ទគ្រាសពេញតួនៅក្នុងរដូវរងារ ហើយខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់បានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្ទាល់ភ្នែក ដែលព្រឹត្តិការណ៍នេះធ្លាប់បានកើតឡើងម្តងដែរ កាលពីឆ្នាំ1638។ ស្រមោលងងឹតនៃផែនដីខិតចូលមកបន្តិចម្តងៗ ហើយបានឈប់ទ្រឹងបាំងពន្លឺខែពេញវង្ស ក៏បានបង្កើតជាពន្លឺក្រហមស្រគាំឡើង។ វាជាព្រឹត្តិការណ៍គួរឱ្យកត់សម្គាល់ និងស្រស់ស្អាតណាស់។ យ៉ាងណាម៉ិញ ហេតុការណ៍នេះបានរំលឹកខ្ញុំថា ភាពងងឹតដែលមើលឃើញនេះ ជាផ្នែកមួយនៃស្នាមព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានបង្កើតមក រីឯភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណវិញ គឺមិនមែនទេ។ លោក ស្គូតធីស ជាគ្រូគង្វាលនៅអាឡិកសាន់ឌឺ ម៉ាកឡារ៉ែន (Scottish pastor Alexander MacLaren) បាននិយាយថា “អស់អ្នកណាបានច្រានចោល មិនទទួលយកពន្លឺគឺជាឪពុកនៃសេចក្តីងងឹតសូន្យសុង រីឯអស់អ្នកណាដែលមានពន្លឺហើយ តែមិនបានទុកចិត្តនឹងពន្លឺនោះប្រៀបដូចជាដុំពពកខ្មៅងងឹតយ៉ាងក្រាស រុំព័ទ្ឋជុំវិញខ្លួនអ្នកនោះ រកមើលអ្វីមិនយល់សោះ”។ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបរាប់ពីការរូបកាយនេះ ដើម្បីនាំឱ្យស្គាល់ពីចិត្ត និងគំនិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលបានបាត់ពន្លឺទៅដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដូច្នេះ បើពន្លឺដែលនៅក្នុងខ្លួនអ្នកជាសេចក្តីងងឹតហើយ ចុះសេចក្តីងងឹតនោះបានជាខ្លាំងអម្បាលម៉ានទៅហ្ន៎!”(ម៉ាថាយ 6:23)។ ចូរបើកទ្វារចិត្តថ្វាយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់យាងចូលមកបញ្ចប់ភាពងងឹតរបស់យើងរាល់គ្នា ដែលជាការស្នើរសុំយ៉ាងអស្ចារ្យនៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលនេះ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ពន្លឺ កំពុងដែលនៅមាននៅឡើយចុះ ដើម្បីឱ្យបានធ្វើជាកូនពន្លឺ …ខ្ញុំបានមកក្នុងលោកីយជាពន្លឺភ្លឺ ដើម្បីកុំឱ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នៅក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ”(យ៉ូហាន 12:36,46)។ ច្រកចេញពីភាពងងឹតខាងឯវិញ្ញាណ…
Read articleធ្វើការជាប់ជានិច្ច
កូនៗខ្ញុំ បានកំពុងតែយកសំរាមរបស់ពួកគេគ្រវែងចោល ក្បែរកន្លែងលក់អាហារ មួយកន្លែង ។ មានបុរសម្នាក់ស្ទើរតែបានរត់បុកប៉ះត្រូវកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ ហើយកូនប្រុសប្អូន បាននិយាយសើចសប្បាយលេងថា “ប្រហែលជាបុរសម្នាក់នេះ បានលួចរបស់អ្វីមួយហើយមើលទៅ” ។ ខ្ញុំគិតឃើញថា ខ្ញុំគួរតែប្រើរឿងនេះ ជាឱកាសបង្ហាត់បង្រៀនដល់ពួកគេ ហើយខ្ញុំបាននិយាយថា “ការហ្នឹងឯង ជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរហៅថា ជាការជំនុំជំរះនោះ”។ កូនខ្ញុំបានសួរខ្ញុំទាំងទឹកមុខញញឹមថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកម៉ាក់តែងតែបង្រៀនខ្ញុំយ៉ាងដូច្នោះ?” ក្រោយពេលខ្ញុំបានសើចចប់ហើយនោះខ្ញុំបានប្រាប់ទៅកូនខ្ញុំថា ម៉ាក់នឹងមិនដែលឈប់ឃ្វាលពួកកូនៗ នោះទេ ។ លោកសាវ័កប៉ូល បានបង្រៀនដល់ចាស់ទុំនៅក្នុងពួកជំនុំអេភេសូរថា អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឈប់សំរាក់ពីការឃ្វាលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ(កិច្ចការ 20)។ ដ្បិតលោកបានដឹងថា មានគ្រូខុសឆ្គងជាច្រើន ព្យាយាមទាញនាំពួកជំនុំឱ្យទៅតាមគេវិញ(ខ.29) អ្នករាល់គ្នាត្រូវខំការពារ ពួកជំនុំចេញពីពួកអ្នកខុសឆ្គងទាំងនោះ។ ហេតុនេះ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំទាំងឡាយអើយ ចូរមើលថែប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយបង្រៀនពួកគេខាងវិញ្ញាណ នាំមុខពួកគេដោយសុភាព និងប្រមានពួកគេដោយម៉ាត់យ័ត្ន។ ត្រូវប្រាប់ពីព្រះគ្រីស្ទដែលបានទិញពួកគេមក ដោយបង់ព្រះជន្មនៅលើឈើឆ្កាង រកអ្វីមកកាត់ថ្លៃមិនបានឡើយ(ខ.28)។ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំគ្រប់រូប មានការទទួលខុសត្រូវយ៉ាងសម្បើម ដើម្បីមើលថែរព្រលឹងយើងរាល់គ្នា ហើយពួកគាត់នឹងរៀបរាប់ពីកិច្ចការ ដែលបានធ្វើនៅកណ្តាលចំណោមយើងរាល់គ្នា ទូលដល់ព្រះអម្ចាស់វិញ។ ចូរយើងរាល់គ្នានាំយកសេចក្តីអំណរសំរាប់អ្នកមើលថែទាំងនោះ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងភាពស្មោះត្រង់ និងភាពជាអ្នកដឹកនាំដ៏ល្អរបស់ពួកគេ ដោយការស្តាប់តាម និងចុះចូលគ្រប់ជំពូក(ហេព្រើរ 13:17)។ យើងនាំគ្នារួមចិត្តគំនិត…
Read articleមិនអីទេ
ថ្មីៗនេះ ប្តីរបស់ខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំ បានជួបមនុស្សកំលោះម្នាក់ដែលធ្លាប់ស្គាល់គ្នាកាលពីមុនមក។ ពួកយើងបានស្គាល់គាត់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ តាំងពីគាត់នៅក្មេងៗមកម៉្លេះ។ ពួកយើងបានសំណេះសំណាលគ្នាពីកម្មវិធីបុណ្យ ណូអែលយ៉ាងជក់ចិត្ត នៅពេលម៉ាថាយបានប្រើសំលេងសាប្រាណូបុរសដែលល្អឥតខ្ចោះ ច្រៀងចំរៀងបទ “មិនអីទេ” ដែលជាស្នាដៃនិពន្ឋដោយ Wayne Kirkpatrick and Michael W. Smith។ បទនេះច្រៀងបានយ៉ាងពិរោះ ណាស់ ហើយក៏ជាការចងចាំមួយយ៉ាងអស្ចារ្យដែរ ។ មិនអីទេ មិនអីទេ ចូរតម្លើងសំលេងរបស់អ្នក ហើយច្រៀងចុះ ពីព្រោះអេម៉ាញ៉ូអែលប្រសូតហើយ ប្រសូតមកជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ ច្រៀងថា ហាលេលូយ៉ា ច្រៀងថា ហាលេលូយ៉ា មិនអីទេនៅក្នុងចិត្ត។ ពេលស្តាប់ពាក្យគ្រប់ម៉ាត់នៃបទចំរៀងនេះ នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល ធ្វើឱ្យយើងគ្រប់រូបស្រាកស្រាន្តនៅក្នុងចិត្តច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែ ក៏មានមនុស្សមួយចំនួនមិនបានជក់ចិត្តគំនិតពីអត្ថបទចំរៀងនេះទេ ពីព្រោះការរស់នៅរបស់គេ កំពង់ស្ថិតនៅក្នុងភាពច្របូកច្របល់។ ពួកគេធ្លាប់បានឆ្លងកាត់រឿងជាច្រើនដូចជា បាត់បងនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ គ្មានការងារធ្វើ មានជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ ឬក៏មានទុក្ខក្រៀមក្រំនៅក្នុងចិត្តគ្មានថ្ងៃណាបានធូរស្បើយឡើយ។ ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេបានស្រែកយំខ្លាំងៗថា “មិនមានអ្វីល្អទាល់តែសោះសំរាប់រូបខ្ញុំ!” យើងរាល់គ្នាដែលមកអបអរសាទរខួបកំណើតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ទោះជាមានស្រមោលអតីតកាលខ្មៅងងឹតនៅជាប់ព្រលឹងរបស់យើងយ៉ាងណាក៏ដោយ នោះគ្រប់យ៉ាងមិនអីទេដោយសារតែមានព្រះគ្រីស្ទ។ យើងរាល់គ្នាមិននៅឯកកោរ ក្នុងការឈឺចាប់របស់យើងតែម្នាក់ឯងទៀតទេ។ ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្បែរយើង ហើយសន្យាថាមិនបោះបង់យើងចោលឡើយ(ហេព្រើរ…
Read articleដំណើរឆ្ពោះទៅបុណ្យណូអែល
តើមានចំងាយផ្លូវប៉ុន្មាន ពីណាសារ៉ែតទៅភូមិបេថ្លេហឹម? បើសិនអ្នកនៅភិន្ន ស៊ីលវ៉ែនញៀ និងអាមេរិច រវាងតំបន់ទាំងពីរនេះ វាមានចំងាយផ្លូវប្រហែលជា 9ម៉ៃយ ហើយចំណាយពេល១០នាទីបើជិះរថយន្ត។ យ៉ាងណាម៉ិញ បើអ្នកនៅណាសារ៉ែតស្រុកកាលីឡេ ហើយកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទៅភូមិបេថ្លេហឹម ជាមួយប្រពន្ឋពោះធំដូចជាករណីលោកយ៉ូសែប នោះប្រហែលជាមានចំងាយ 80ម៉ៃយ ។ ចំងាយផ្លូវនេះប្រហែលជាលោកយ៉ូសែប និងនាងម៉ារា បានចំណាយពេលអស់មួយសប្តាហ៍ ហើយពេលមកដល់អ្នកទាំងពីរមិនអាច រកបានសណ្ឋាគាស្នាក់នៅទៀត។ ចុងបញ្ចប់ លោកយ៉ូសែប អាចរកបានតែក្រោលសត្វសំរាប់ស្នាក់នៅតែប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏ជាទីកន្លែងដែលនាងម៉ារី បានប្រសូត “បុត្រាដំបូងគេរបស់នាងដែរ”(លូកា 2:7)។ សូម្បីយ៉ាងនោះក្តី ចំងាយផ្លូវធ្វើដំណើររបស់ព្រះឱរស់យេស៊ូវ គឺមានចំងាយឆ្ងាយជាង80ម៉ៃយទៅទៀត។ ទ្រង់បានលៈចោលស្ថានសួគ៍ ជាកន្លែងដែលទ្រង់គង់ខាងស្តាំព្រះវបីតា មកឯលោកីយ៍នេះ ទាំងប្រសូតមកជាមនុស្សយើងទៀតផង។ ព្រះទ្រង់ត្រូវបានគេបោះភ្ផាប់នៅលើឈើឆ្កាងរហូតដល់សុគត ហើយត្រូវបានគេបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរ។ តែដំណើររបស់ទ្រង់មិនទាន់បញ្ចប់ទេ ទ្រង់បានច្បាំងឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ក៏គង់នៅកណ្តាលចំណោមមនុស្សយើងម្តងទៀត ហើយទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៍វិញ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី ដំណើររបស់ទ្រង់នៅតែមិនទាន់ចប់ទៀត នៅថ្ងៃណាមួយទ្រង់នឹងយាងមកលោកីយ៍ម្តងទៀតក្នុងសណ្ឋានជាស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច ហើយជាព្រះលើអស់ទាំងព្រះ។ ដូច្នេះខណៈពេលយើងធ្វើដំណើរ សំរាប់បុណ្យណូអែលនៅក្នុងខែនេះ នោះចូរសញ្ចឹងគិតពីដំណើរព្រះយេស៊ូវ ដែលបានរៀបចំសំរាប់យើងគ្រប់រូប។ ទ្រង់បានលៈចោលស្ថានសួគ៍មកយកនិស្ស័យជាមនុស្សនៅផែនដីដើម្បីសុគតសំរាប់យើង និងបើកផ្លូវសង្គ្រោះតាមរយះការសុគតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដែលប្រកបទៅដោយសិរីរុងរឿង។ សូមសរសើរព្រះនាមទ្រង់…
Read articleចូរសង្ឃឹមក្នុង ព្រះជាម្ចាស់
ខណៈពេល ដែលខ្ញុំបានបើកឡានចេញពីពិធីបុណ្យណូអែលនៅល្ងាចមួយ នោះក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានជិះទៅក្បែរព្រះវិហារមួយនៅជនបទ ដែលបានក្រសោប ដោយផ្ទាំងព្រិលពាសពេញ ហើយនៅចន្លោះនោះគេឃើញមានពន្លឺព្រិចៗជះចេញ មកក្រៅ។ បើមើលពីចម្ងាយទៅ ខ្ញុំអាចដឹងថា វាជាការឈប់សម្រាកបុណ្យ ។ ខ្សែអំពូលភ្លើងពណ៌សបានបង្កើតជាទំរងអក្សធំថា ៖H-O-P-E ប្រែថាសង្ឃឹម ។ ពន្លឺដែលជះចេញមកពីពាក្យទាំងនេះចូលទៅក្នុងភាពងងឹកបានរំលឹកខ្ញុំថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាតួនៃក្តីសង្ឃឹម ហើយទ្រង់តែងតែគង់នៅជាក្តីសង្ឃឹមសំរាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ជាដរាប។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវប្រសូត បណ្តាជនបានសង្ឃឹមដល់ព្រះមេស៊ី ដ្បិតអី មានតែទ្រង់ទេអាចទទួលយកនូវអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយនឹងអាចសុំការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមរបស់ពួកគេផងដែរ(អេសាយ 53:12)។ ពួកគេបានសង្ឃឹមថា ព្រះមេស៊ីនឹងប្រសូតមកតាមរយៈនាងព្រហ្មចារី ហើយនាងនឹងប្រសូតបានបុត្រា ១ នៅភូមិបេថ្លេហឹម ត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល “ព្រះគង់ជាមួយ”(7:14)។ នៅយប់ដែលព្រះយេស៊ូវ បានប្រសូតមក សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេបានសម្រេច(លូកា 2:1-14)។ ទោះបីជា យើងមិនបានមកទាន់កាលព្រះយេស៊ូវប្រសូតមកជាព្រះឱរស់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែជាប្រភពនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដដែល។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំនូវការយាងមកជាលើកទី២(ម៉ាថាយ 24:30) យើងបានដឹងជាមុនថា ព្រះទ្រង់នឹងរៀបចំកន្លែងនៅស្ថានសួគ៌សំរាប់យើង(យ៉ូហាន 14:2) ហើយនឹងបានរស់នៅជាមួយទ្រង់ ក្នុងទីក្រុងបរិសុទ្ឋ(ថែស្សាឡូនិចទី១ 4:16)។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទាន យើងអាចសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខ ពីព្រោះ បុត្រតូចនោះគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយមកដល់ពេលនេះទៀត ទ្រង់នៅតែជាអ្នកគ្រប់គ្រងដដែល“ជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ជាក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងរាល់គ្នា”(ធីម៉ូថេទី១ 1:1)។…
Read article