ផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយ ហើយមានខ្យល់បក់បោក
ជួនកាលដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហាក់បីដូចជាការឡើងចំណោតដែលចោទពេក ហើយដូចជាការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយពេក។ ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងកាយ និងកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅមុខទៀតឡើយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានចាំថា ព្រះទ្រង់បានស្គាល់ផ្លូវនេះ មុនពេលដែលទ្រង់បានត្រាសហៅឲ្យខ្ញុំដើរទៅទៀត។ ទ្រង់តែងតែជ្រាបអំពីការលំបាក ដែលខ្ញុំនឹងជួបប្រទះ និងជ្រាបអំពីការឈឺចាប់ ដែលខ្ញុំនឹងមិនអាចថ្លែងប្រាប់អ្នកដទៃឲ្យយល់បាន។ ទ្រង់បានជ្រាប ហើយទ្រង់ក៏បានប្រទាននូវព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់។ ថ្ងៃនេះ ប្រហែលជាជីវិតអ្នកជោរជន់ ដោយទុក្ខក្រៀមក្រំហើយ។ ប្រហែលជាអ្នកកំពុងទទួលបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ ឬព្រួយចិត្ត អំពីទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធដែលជួបការលំបាក ឬក៏ពិបាកចិត្ត ដោយសារកូនឈឺ ឬមួយកំពុងមើលថែរឪពុកម្តាយដែលចាស់ជរា ពុំនោះសោត អ្នកប្រហែលជាមានបញ្ហាផ្សេងទៀត នៅក្នុងជីវិត។ ពេលនោះ អ្នកក៏និយាយថា “ប្រាកដណាស់ ព្រះអម្ចាស់មិនបានឲ្យខ្ញុំដើរផ្លូវនេះទេ។ ទ្រង់ប្រាកដជាមានផ្លូវផ្សេងមួយទៀត សម្រាប់ឲ្យខ្ញុំដើរងាយស្រួលជាងនេះ”។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមយើង តើមានអ្នកណា ដែលមានប្រាជ្ញាល្មមនឹងអាចដឹងថា មានផ្លូវផ្សេងទៀត ដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាកូនដែលល្អ និងឆ្លាតជាងមុនឬទេ? តាមពិតគ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងឡើយ។ ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ជ្រាបថា ផ្លូវណាល្អបំផុតសម្រាប់យើង ក្នុងចំណោមផ្លូវដែលយើងអាចដើរបាន ដើម្បីនាំឲ្យយើងមានភាពពេញលេញ(ទំនុកដំកើង ១៤២:៣)។ ផ្លូវទ្រង់ខ្ពស់ជាងផ្លូវរបស់យើង ហើយគំនិតទ្រង់ក៏ខ្ពស់ជាងគំនិតយើងដែរ(អេសាយ ៥៥:៩)។ យើងអាចបន្ទាបខ្លួនដើរតាមផ្លូវ ដែលទ្រង់បានត្រួសត្រាយសម្រាប់យើង នៅថ្ងៃនេះ…
Read articleសេចក្តីសម្អប់ ដែលបំផ្លាញខ្លួនឯង
លោកចច វ៉ាស៊ីនតោន ខាវ័រ (George Washington Carver ឆ្នាំ១៨៦៤-១៩៤៣) បានយកឈ្នះការប្រកាន់ពូជសាសន៍ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយកសាងខ្លួន ឲ្យក្លាយជាអ្នកជំនាញផ្នែកអប់រំ ដ៏ល្បីល្បាញ នៅសហរដ្ឋ អាមេរិក។ ដើម្បីជៀសវាងការឆ្លើយតបទៅគេវិញ ដោយ ភាពល្វីងជូរចត់ លោកខាវ័របានសរសេរពាក្យប្រកបដោយប្រាជ្ញាថា “សេចក្តីសម្អប់នៅក្នុងចិត្តបុគ្គលណា នឹងបំផ្លាញបុគ្គលនោះឯង”។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនាងអេសធើរ យើងអាចដឹងថា តើអ្នកដែលមានសេចក្តីសម្អប់ បាននាំឲ្យមានភាពហិនវិនាសខ្លាំងប៉ុណ្ណា ចំពោះខ្លួនឯង។ លោកម៉ាដេកាយ ជាជនជាតិយូដា ដែលមិនព្រមឱនក្បាលគោរពលោកហាម៉ាន ដែលជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ ដែលលើកតម្កើងខ្លួនក្នុងព្រះរាជវាំងនៃចក្រភពពើស៊ី។ ការនេះក៏បានធ្វើឲ្យហាម៉ានខឹងសម្បា ហើយក៏បានបំភាន់ការពិត ដើម្បីឲ្យគេយល់ថា លោកម៉ាដេកាយ និងសាសន៍របស់លោក ជាការគំរាមកំហែងដល់ចក្រភពពើរស៊ី(៣:៨-៩)។ ពេលផែនការណ៍នេះបានសម្រេច លោកហាម៉ានក៏បានទូលសូមស្តេចពើស៊ី ឲ្យកាត់ទោសប្រហារជីវិតជនជាតិយូដាទាំងអស់។ ព្រះរាជាក៏បានប្រកាសរាជក្រឹត្យដើម្បីសម្រេចការនោះ ប៉ុន្តែ មុនគេអនុវត្តច្បាប់នោះជាផ្លូវការណ៍ ព្រះនាងអេសធើរក៏បានធ្វើអន្តរាគមន៍ ហើយផែនការណ៍អាក្រក់របស់ហាម៉ាន ក៏ត្រូវលាតត្រដាងឡើង(៧:១-៦)។ ព្រះរាជាក្រោធយ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់ឲ្យគេយកហាម៉ានទៅប្រហារជីវិត នៅលើបង្គោលដែលគាត់បម្រុងទុកសម្រាប់ព្យួរកលោកម៉ាដាកាយ(៧:៧-១០)។ ពាក្យសម្តីរបស់លោកខាវ័រ និងទង្វើរបស់លោកម៉ាដាកាយ បានរំព្ញកយើងថា សេចក្តីសម្អប់នាំមកនូវក្តីហិនវិនាសសម្រាប់ខ្លួនឯង។ បើតាមបទគម្ពីរ យើងត្រូវបំបាត់សេចក្តីសម្អប់ ដោយធ្វើអំពើល្អស្នងនឹងអំពើអាក្រក់។ សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា “កុំឲ្យធ្វើការអាក្រក់ស្នង…
Read articleការជួបជុំគ្នា
ក្នុងអំឡុងពេលបម្រើការ ជាអ្នកផ្សាយព្រះបន្ទូលក្នុងជួរទ័ព នៅបន្ទាយ YMCA ក្នុងប្រទេសអេស៊ីព្ទ លោកអូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers ឆ្នាំ១៩១៥-១៩១៧)គាត់បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តទាហានជាច្រើន ដែលក្រោយមក ពួកគេបានពលីជីវិតក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ នៅថ្ងៃទី៦ វិច្ឆិការ ឆ្នាំ១៩១៦ លោកឆាមប័របានកត់ចុះក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុថា “យើងទទួលសំបុត្រមួយច្បាប់ ពីមិត្តភ័ក្តម្នាក់ ដែលជាជនជាតិញូហ្សៀឡិន។ គាត់បានប្រាប់ថា លោក ធេដ ស្ត្រែក(Ted Strack)បានពលីជីវិតហើយ។ ដូចនេះ លោក ធេដ ស្ត្រែកបានទៅនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវហើយ។” គាត់បានរៀបរាប់ទៀតថា … លោកធេដ មានរូបសម្បត្តិ និងអត្តចរិតល្អ និងជាពួកបរិសុទ្ធដ៏តូចម្នាក់ ដែលមានចិត្តក្លាហាន គួរជាទីរាប់អាន។ សូមអរគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលនៅនឹកចាំពីគាត់ … ពួកគេកំពុងទៅជួបជុំគ្នានៅនគរស្ថានសួគ៌ម្តងមួយៗ”។ ពេលយើងកំពុងកើតទុក្ខចំពោះការស្លាប់របស់អ្នកជាទីស្រឡាញ់ នោះយើងត្រូវប្រកាន់ខ្ផាប់តាមបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវ អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ក័ណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈបានកត់ត្រាថា ព្រះបានបើកសម្តែង ឲ្យលោកយ៉ូហានឃើញមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំ គេមកពីគ្រប់សាសន៍ គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ក៏ឈរនៅជុំវិញបល័ង្ករបស់ព្រះអម្ចាស់(៧:៩)។ បទគម្ពីរនេះបានពិពណ៌នាអំពីការជួបជុំគ្នាដ៏មានអំណរអស់កល្ប ដែលនឹងកើតមានជាពិត ពេលដែល“កូនចៀមដែលនៅកណ្តាលបល័ង្ក ទ្រង់នឹងឃ្វាល ហើយនាំគេទៅដល់រន្ឋទឹកនៃជីវិត (៧:១៧)។…
Read articleការត្រាស់ហៅឲ្យប្តេជ្ញាចិត្ត
មានក្លឹបសុខភាព និងក្លិបហាត់ប្រាណជាច្រើន បានរំពឹងថានឹងមានមនុស្សយ៉ាងច្រើនជោរជន់ មកចូលរួមក្នុងខែមេសា ទោះពួកគេមកចូលរួមតែពីរបីដងក៏ ដោយ។ ទោះជាអ្នកទាំងនោះគ្រាន់តែបង់ប្រាក់ ហើយឈប់ត្រឡប់មកវិញក៏ដោយ ក៏ម្ចាស់ក្លឹបទាំងនោះមិនខ្វល់ដែរ។ ប៉ុន្តែ គ្រូបង្វិកឈ្មោះចេស៊ី ចូន(Jesse Jones) បានប្រើវិធីសាស្រ្តផ្ទុយពីនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកចុះឈ្មោះហើយ តែមិនឃើញមកហាត់ប្រាណទៀតទេ គាត់នឹងលប់ឈ្មោះអ្នកចេញជាមិនខាន។ លោកចូនមានប្រសាសន៍ថា “សូមសន្សំលុយរបស់អ្នក។ ពីរបីខែក្រោយមកទៀត ពេលដែលអ្នកដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនចង់ហាត់ប្រាណ សូមមកជួបខ្ញុំចុះ។ គោលបំណងជាចម្បងរបស់ខ្ញុំ គឺមិនមែនចង់បានថ្លៃឈ្នួល ដែលអ្នកបង់សម្រាប់រយៈពេលបីខែនោះទេ…តែយើងចង់ឲ្យអ្នកមានការទទួលខុសត្រូវ ក្នុងការឈានទៅដល់គោលដៅ”។ ក្នុងបទគម្ពីរលូកា ៩:៥៧-៦២ យើងឃើញថា មានមនុស្សបីនាក់ទូលព្រះយេស៊ូវថា ពួកគេចង់ដើរតាមទ្រង់ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលតប ដោយពាក្យធ្ងន់ៗថា “កូនមនុស្សគ្មានកន្លែងណានឹងកើយក្បាលទេ”(ខ.៥៨)។ “ទុកឲ្យពួកមនុស្សស្លាប់កប់ខ្មោចពួកគេចុះ”(ខ.៦០)។ “អ្នកណាដែលដាក់ដៃកាន់នង្គ័ល ហើយងាកបែរទៅមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនគួរនឹងនគរព្រះទេ”(ខ.៦២)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាក់ដល់ពួកគេម្នាក់ៗថា ដើម្បីក្លាយជាសិស្សព្រះយេស៊ូវយើងត្រូវតែមានការលះបង់ និងការប្តេជ្ញាចិត្ត។ មានបុរសម្នាក់ដែលខ្ញុំបានកោតសរសើរថា គាត់ជាអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ដែលមានការប្តូរប្តេជ្ញ និងងាយឆ្លើយតបចំពោះព្រះ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គ្រីស្ទបរិស័ទចាំបាច់ត្រូវ “ត្រៀមខ្លួនធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្ត និងកែប្រែ”។ ព្រះអម្ចាស់មិនគ្រាន់តែបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យមានការផ្លាស់ប្រែប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានឲ្យយើងរាប់ការត្រាសហៅនោះ…
Read articleសាសនាដ៏ពិត
នាពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឃើញគេផ្សាយពាណិជ្ជកម្មម៉ាកសម្លៀកបំពាក់មួយ ដែលគេរចនាយ៉ាងពិសេសសម្រាប់យុវវ័យ ដែលមានដូចជា ខោខៅប៊យពណ៌ខៀវ និងគ្រឿងបន្ទាប់បន្សំដែលគេបានរចនា សម្រាប់លំអរខោខៅប៊យនោះ។ មើលទៅគ្មានអ្វីប្លែកទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍នឹងឈ្មោះរបស់ម៉ូតសម្លៀកបំពាក់នោះ ដែលគេបានដាក់ឲ្យថា “សាសនាដ៏ពិត”។ ឈ្មោះនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគេជ្រើសរើសឈ្មោះនេះអញ្ចឹង? តើឈ្មោះនេះមានបង្កប់អត្ថន័យអ្វីមួយឬ? តើម៉ាកសម្លៀកបំពាក់នេះ និងសាសនាដ៏ពិត មានទំនាក់ទំនងអ្វីនឹងគ្នា? តើឈ្មោះនេះមានន័យដូចម្តេច? ត្រង់ចំណុចនេះ វាគ្រាន់តែបានធ្វើឲ្យខ្ញុំចោទជាសំណួរ ដោយគ្មានចម្លើយប៉ុណ្ណោះ។ តែខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះ ដែលបានបកស្រាយយ៉ាងច្បាស់លាស់ តាមរយៈកណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុប អំពីសាសនាដ៏ពិត ឬជំនឿដ៏ពិត យ៉ាងដូចនេះថា “ឯសាសនាដែលបរិសុទ្ធ ហើយឥតសៅហ្មង នៅចំពោះព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា នោះ គឺឲ្យទៅសួរពួកកំព្រា និងពួកមេម៉ាយក្នុងការដែលគេមានសេចក្តីវេទនា ហើយឲ្យរក្សាខ្លួន មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍នេះឡើយ”(១:២៧)។ បទគម្ពីរនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានគំនិតស្រស់ថ្លាឡើង។ “សាសនាដ៏ពិត” ជាជំនឿដ៏ពិត ដែលជាការបង្ហាញពីរបៀបយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះនៃយើង។ យើងអាចបញ្ជាក់ថា យើងមានអត្តសញ្ញាណថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ តាមរយៈរបៀបដែលយើងមើលថែគ្នាទៅវិញទៅមក និងឈោងចាប់អ្នកដែលទន់ខ្សោយបំផុត និងងាយរងគ្រោះ ក្នុងចំណោមយើង ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលត្រូវការជំនួយជាងគេ។ សាសនាដ៏ពិតពុំមែនជាសម្លៀកបំពាក់ដែលយើងពាក់ ហើយដោះចេញនោះទេ តែជារបៀបដែលយើងរស់នៅចំពោះព្រះដ៏វិសុទ្ធ និងមនុស្សទាំងឡាយ។_Bill Crowder
Read articleអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមានភាពស្រស់ស្អាត
ខ្ញុំបានមើលរូបថតមួយសន្លឹកយ៉ាងជក់ចិត្ត ដោយសារក្នុងរូបថតនោះ ខ្ញុំបានឃើញសម្រស់នៃស្មាមប៉ាក់ពណ៌ខ្មៅ ដែលបានរចនា នៅលើផ្ទៃពណ៌ស្វាយ និងផ្ទៃពណ៌ទឹកក្រូចដ៏ស្រទន់។ ការរចនាដ៏លម្អិតនោះ នៅលើផ្ទៃដ៏ផុយស្រួយយ៉ាងដូចនេះ បាននាំឲ្យខ្ញុំសន្និដ្ឋានថា វាជាស្នាដៃរបស់វិចិត្រករដ៏ចំណានម្នាក់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលដែលខ្ញុំ ពិនិត្យមើលរូបថតនោះកាន់តែជិត ខ្ញុំក៏បានឃើញវិចិត្រកររូបនោះ កំពុងកោតសរសើរស្នាដៃរបស់ខ្លួន ពីជ្រុងម្ខាងរបស់រូបថត។ តាមពិត “វិចិត្រករនោះ” គឺជាសត្វដង្កូវមួយក្បាល ហើយស្នាដៃសិល្បៈរបស់វា គឺជាស្លឹកឈើមួយសន្លឹក ដែលវាបានស៊ីអស់មួយផ្នែក។ រូបភាពនេះមានភាពស្រស់ស្អាត មិនមែនដោយសារការស៊ីបំផ្លាញស្លឹកនោះឡើយ តែដោយសារពន្លឺដែលចាំងតាមប្រហោងស្លឹកទៅវិញទេ។ ពេលខ្ញុំគយគន់រូបថតនោះ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមគិតដល់ជីវិតទាំងឡាយ ដែលត្រូវ “ដង្កូវ” នៃអំពើបាបស៊ីបំផ្លាញ ដែលនាំឲ្យទទួលផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ អំពើបាបបានស៊ីបំផ្លាញជីវិតយើងបន្តិចម្តងៗ ពេលដែលយើងទទួលរងផលវិបាក ពីការសម្រេចចិត្តខុស និងការប្រព្រឹត្តផ្សេងៗ។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាជនរងគ្រោះរបស់អំពើបាប។ ប៉ុន្តែ រូបថតនោះក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលយើងមានក្នុងព្រះ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល តាមរយៈហោរាយ៉ូអែលថា “អញនឹងសងបំពេញឆ្នាំទាំងប៉ុន្មាន ដែលត្រូវស៊ីបង្ខូចដោយកណ្តូប”(យ៉ូអែល ២:២៥)។ ហើយតាមរយៈហោរាអេសាយ យើងអាចដឹងថា ព្រះអម្ចាស់បានតាំងគាត់ឲ្យ “កម្សាន្តចិត្តពួកអ្នកដែលសោយសោកនៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ដើម្បីឲ្យបានភួងលំអជំនួសផែះ”(អេសាយ ៦១:៣)។ សាតាំងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលវាអាចធ្វើបាន ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងមានសណ្ឋានអាក្រក់ ប៉ុន្តែ…
Read article