យុថ្កានៃក្តីអំណរ
អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ។ ម៉ាថាយ ៥:១១ កុំឲ្យអរសប្បាយ ដោយព្រោះអារក្សចុះចូលអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ ត្រូវឲ្យរីករាយ ដោយព្រោះឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាបានកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌វិញ។ លូកា ១០:២០ ព្រះយេស៊ូវបានបើកបង្ហាញអាថ៌កំបាំង ដែលការពារសុភមង្គលរបស់យើង ឲ្យរួចផុតពីការគំរាមកំហែង ដែលកើតឡើងពីសេចក្តីទុក្ខ និងភាពជោគជ័យ។ អាថ៌កំបាំងនោះគឺ ៖ យើងនឹងទទួលរង្វាន់ដ៏ប្រសើរលើសលប់ នៅនគរស្ថានសួគ៌។ ជាសរុប រង្វាន់នោះគឺជាការអរសប្បាយនឹងសិរីល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ(យ៉ូហាន ១៧:២៤)។ ព្រះយេស៊ូវការពារសុភមង្គលយើង ឲ្យរួចផុតពីទុក្ខវេទនា គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ៖ “អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះគេក៏បានធ្វើទុក្ខដល់ពួកហោរា ដែលនៅមុនអ្នករាល់គ្នា បែបដូច្នោះដែរ” (ម៉ាថាយ ៥:១១-១២)។ រង្វាន់ដ៏ប្រសើរលើសលប់ដែលយើងនឹងទទួលនៅស្ថានសួគ៌ ជួយឲ្យយើងនៅតែមានអំណរ នៅពេលដែលគេធ្វើទុក្ខ និងបៀតបៀនមកលើយើង។ ព្រះអង្គក៏ការពារក្តីអំណររបស់យើង ឲ្យរួចផុតពីផលវិបាកនៃជ័យជម្នះ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យអរសប្បាយ ដោយព្រោះអារក្សចុះចូលអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ ត្រូវឲ្យរីករាយ ដោយព្រោះឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាបានកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌វិញ”…
Read article
ចែកចាយជំនឿរបស់អ្នក
កិច្ចការ ១៦:១-១០ សូមអញ្ជើញឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំ ដែលនៅស្រុកម៉ាសេដូននេះផង។ កិច្ចការ ១៦:៩ កាលពីឆ្នាំ១៧០១ ព្រះវិហារនៃប្រទេសអង់គ្លេស បានផ្តល់ដង្វាយឧបត្ថម្ភដល់សមាគមន៍ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ដើម្បីបញ្ជូនបេសកជន ឲ្យចេញទៅទូទាំងពិភពលោក។ បាវចនាដែលពួកគេបានជ្រើសរើសនោះគឺ transiens adiuva nos ជាភាសាឡាតាំងមានន័យថា “សូមឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំផង!” នេះជាពាក្យអំពាវនាវរបស់ទូតព្រះគ្រីស្ទជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ តាំងពីសតវត្សរ៍ទី១ ដោយអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបាននាំព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការអត់ទោសរបស់ព្រះអង្គ ទៅកាន់លោកិយ ដែលកំពុងស្រេកឃ្លានសេចក្តីសង្គ្រោះ។ ពាក្យ “សូមឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំផង!” មានប្រភពមកពី “ការអំពាវនាវរបស់ពួកជំនុំនៅស្រុកម៉ាសេដូន” ដូចបានពិពណ៌នា ក្នុងបទគម្ពីរកិច្ចការ ជំពូក១៦។ កាលនោះ សាវ័កប៉ុល និងក្រុមការងាររបស់គាត់ទើបតែធ្វើដំណើរមកដល់ទីក្រុងត្រូអាស នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរខាងលិច នៃតំបន់អាស៊ីតូច(សព្វថ្ងៃជាប្រទេសទួរគី ខ.៨)។ នៅទីនោះ មានយប់មួយ “ប៉ុលបានឃើញក្នុងការជាក់ស្តែង ជាមនុស្សពីស្រុកម៉ាសេដូនម្នាក់ ឈរអង្វរគាត់ថា សូមអញ្ជើញឆ្លងមកជួយយើងខ្ញុំ ដែលនៅស្រុកម៉ាសេដូននេះផង”(ខ.៩)។ បន្ទាប់ពីបានទទួលការបើកសម្ដែងនេះហើយ សាវ័កប៉ុល និងគូរកនរបស់គាត់ក៏បាន “រកឱកាសនឹងទៅឯស្រុកម៉ាសេដូនភ្លាម”(ខ.១០)។ ពួកគេបានយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការអំពាវនាវនោះ។ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែបានទទួលការត្រាស់ហៅឲ្យឆ្លងសមុទ្រនោះទេ ប៉ុន្តែ យើងអាចជួយទ្រទ្រង់អ្នកដែលបានទទួលការត្រាស់ហៅនោះ ដោយការអធិស្ឋាន និងដង្វាយឧបត្ថម្ភ។ ហើយយើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែអាចប្រាប់អ្នកដទៃ អំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវ…
Read article
បន្សល់ទុកកេរដំណែលដ៏ស្ថិតស្ថេរ
សាស្តា ៥:៨-១៥ មានការអាក្រក់យ៉ាងធ្ងន់១មុខ ដែលយើងបានឃើញនៅក្រោមថ្ងៃ គឺមានទ្រព្យសម្បត្តិដែលម្ចាស់រក្សាទុកដរាបដល់កើតអន្តរាយដល់ខ្លួន។ សាស្តា ៥:១៣ កាលខ្យល់ព្យុះដីខ្សាច់ Dust Bowl បានបង្កវិនាសកម្ម ក្នុងទឹកដីសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងអំឡុងសម័យមហាវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច លោកចន មីលបឺន ដេវីស(John Millburn Davis) ជាអ្នកក្រុងហៃវ៉ាថា រដ្ឋខេនសាស់ បានសម្រេចចិត្តធ្វើឲ្យខ្លួនឯងបានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី។ ក្នុងនាមគាត់ជាមហាសេដ្ឋីដែលគ្មានកូនសម្រាប់ស្នងមរតក លោកដេវីសគួរតែបរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្តិគាត់ទៅកាន់អង្គការមនុស្សធម៌ ឬការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច។ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានខ្ជះខ្ជាយប្រាក់ជាច្រើន ក្នុងការសាងសង់រូបចម្លាក់របស់គាត់ និងភរិយារបស់គាត់ដែលបានលាចាកលោក ដាក់តាំងនៅក្នុងវិមានបញ្ចុះសពក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅទៅវិញ។ លោកដេវីសក៏បានប្រាប់ អ្នកស្រីអឺនី ផាល(Ernie Pyle) ដែលជាអ្នកកាសែតថា ប្រជាជននៅរដ្ឋខេនសាស់ស្អប់គាត់។ ប្រជាជនក្នុងតំបន់ចង់ឲ្យគាត់ធ្វើការសាងសង់ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធសាធារណៈ ដែលមានដូចជាមន្ទីរពេទ្យ កន្លែងហែលទឹក ឬសួនច្បារជាដើម។ តែគាត់គ្រាន់តែនិយាយប្រាប់ពួកគេថា “វាជាលុយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំចង់យកវាទៅធ្វើអ្វី ស្រេចតែខ្ញុំ”។ ស្តេចសាឡូម៉ូន ជាបុរសដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនជាងគេបំផុត ក្នុងសម័យទ្រង់។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា “អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ប្រាក់ នោះនឹងមិនស្កប់ចិត្តដោយប្រាក់ប៉ុណ្ណោះទេ …កាលណារបស់ទ្រព្យបានចំរើនឡើង នោះពួកអ្នកដែលស៊ីទ្រព្យនោះ ក៏មានគ្នាច្រើនឡើងដែរ”(សាស្តា ៥:១០-១១)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ស្តេចសាឡូម៉ូនមានការយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់…
Read article
មានតែព្រះអង្គទេ អាចបំបាត់ការស្រេកឃ្លាន
លោកុប្បត្តិ ២៥:២៩-៣៤ សម័យ១យ៉ាកុបកំពុងតែស្លសំឡ នោះអេសាវមកពីវាលទាំងហេវ ក៏និយាយថា “សូមចែកសំឡក្រហមនោះឲ្យបងបរិភោគផង ដ្បិតបងហេវណាស់”។ លោកុប្បត្តិ ២៥:២៩-៣០ មានពេលមួយគេបានដឹកអាហារមានតម្លៃ១ពាន់ដុល្លា ទៅកាន់ម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់ ដែលអាហារនោះរួមមាន បង្គាចាំបូ អាហារអារ៉ាប់សាវ៉ាម៉ា សាឡាត់ និងអាហារថ្លៃៗជាច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែ បុរសនោះមិនមានពិធីជប់លៀងទេ។ តាមពិត កូនប្រុសគាត់អាយុ៦ឆ្នាំជាអ្នកបញ្ជាទិញអាហារដ៏ច្រើនដូចនេះ។ តើរឿងនេះបានកើតឡើង ដោយរបៀបណា? បុរសជាឪពុកបានឲ្យកូនប្រុសគាត់លេងទូរស័ព្ទរបស់គាត់ មុនម៉ោងចូលគេង ហើយក្មេងប្រុសនោះក៏បានប្រើទូរស័ព្ទគាត់ បញ្ជាទិញអាហារថ្លៃៗពីភោជនដ្ឋានមួយចំនួនក្នុងទីក្រុង។ គាត់ក៏បានសួរកូនប្រុសគាត់ថា “ហេតុអ្វីកូនធ្វើដូចនេះ?”។ កូនប្រុសគាត់ដែលកំពុងពួននៅក្រោមភួយ ក៏បានឆ្លើយថា “កូនឃ្លាន”។ ដូចនេះ ការឃ្លានអាហារ និងភាពមិនទាន់គ្រប់អាយុរបស់ក្មេងប្រុសនេះ បានបណ្តាលឲ្យមានការខាតបង់ប្រាក់ជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ការស្រេកឃ្លានអាហាររបស់លោកអេសាវ បានបណ្តាលឲ្យគាត់ខាតបង់លើសពី១ពាន់ដុល្លា។ រឿងដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក២៥ បានចែងថា កាលគាត់កំពុងអស់កម្លាំង និងឃ្លានអាហារ គាត់ក៏បានប្រាប់ប្អូនប្រុសគាត់ថា “សូមចែកសំឡក្រហមនោះឲ្យបងបរិភោគផង ដ្បិតបងហេវណាស់”(ខ.៣០)។ លោកយ៉ាកុបជាប្អូនក៏បានឆ្លើយតប ដោយទាមទារលោកអេសាវ ឲ្យផ្ទេរអំណាចមរដករបស់បងច្បងមកឲ្យគាត់(ខ.៣១)។ អំណាចកូនច្បង គឺបានរាប់បញ្ចូលឋានៈពិសេសរបស់លោកអេសាវ ជាកូនច្បង ព្រះពរដែលព្រះទ្រង់សន្យាប្រទាន មរតកសម្រាប់កូនច្បង និងឯកសិទ្ធិក្នុងការធ្វើជាអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណក្នុងគ្រួសារ។…
Read article
អំពាវនាវដល់ព្រះអង្គ ក្នុងទុក្ខវេទនា
ទំនុកដំកើង ១១៨:១-៩ ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់ខ្ញុំ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ទទួលស្តាប់ ហើយបានដាក់ខ្ញុំទុកនៅទីធំទូលាយ។ ទំនុកដំកើង ១១៨:៥ កាលក្មេងស្រីជនជាតិស៊ីរី ឈ្មោះ ជីណាន(Jinan) កំពុងជាប់ខ្លួន នៅក្រោមអគារពីរជាន់ ដែលបានដួលរលំ ដោយសារគ្រោះរញ្ជួយដី នាងក៏បានស្រែកហៅក្រុមអ្នកជួយសង្គ្រោះ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងប្រើខ្លួននាង ជាខែលការពារប្អូនប្រុសរបស់នាង ឲ្យរួចផុតពីកំទេចថ្មដែលធ្លាក់នៅជុំវិញពួកគេ។ នាងក៏បានស្រែកហៅគេ ដោយសម្លេងដ៏សង្វេគថា “សូមយកខ្ញុំចេញពីកន្លែងនេះ។ ទោះអ្នកឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី ក៏ខ្ញុំព្រមដែរ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នក”។ ការស្រែកសូមឲ្យព្រះអម្ចាស់ជួយ ក្នុងសេចក្តីវេទនា គឺជារឿងដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើងទាំងមូល ដែលមានដូចជា : “ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់ខ្ញុំ”(១១៨:៥)។ យើងប្រហែលមិនដែលបានដកពិសោធន៍ជាមួយនឹងការជាប់ខ្លួនក្នុងអគារដែលបាក់ស្រុត ដោយសារគ្រោះរញ្ជួយដីទេ តែយើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែ ស្គាល់ការភ័យខ្លាច ដោយសារការពិនិត្យសុខភាពឃើញមានជំងឺ ទុក្ខលំបាកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ភាពមិនច្បាស់លាស់នៃពេលអនាគត ឬការបាត់បង់ទំនាក់ទំនងជាដើម។ ក្នុងពេលបែបនោះ យើងប្រហែលទូលសូមព្រះអម្ចាស់ជួយរំដោះយើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនត្រូវការឲ្យយើងបញ្ចុះបញ្ចូលព្រះអង្គ ឲ្យជួយយើងនោះទេ។ ព្រះអង្គបានសន្យាថានឹងឆ្លើយតប ហើយទោះព្រះអង្គមិនរំដោះយើងឲ្យរួចពីស្ថានភាពដ៏លំបាករបស់យើងភ្លាមៗក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែគង់នៅជាមួយយើង ហើយកាន់ខាងយើង។ ហើយយើងក៏មិនចាំបាច់ត្រូវខ្លាចគ្រោះថ្នាក់ណាមួយ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងសេចក្តីស្លាប់ផងដែរ។ យើងអាចពោលឡើង ជាមួយអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំ ជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលជួយខ្ញុំដែរ…
Read article
មានចិត្តក្លាហាន ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
នាងអេសធើរ ៤:១០-១៧ ខ្ញុំនឹងចូលទៅគាល់ស្តេច ដែលជាការខុសច្បាប់ហើយបើខ្ញុំត្រូវស្លាប់ ក៏ស្លាប់ទៅចុះ។ នាងអេសធើរ ៤:១៦ នៅជិតដើមដំបូងនៃសតវត្សរ៍ទី១៩ អ្នកស្រីម៉ារី មែគដូវែល(Mary McDowell) កំពុងរស់នៅក្នុងតំបន់ ដែលមានភាពខុសគ្នាស្រឡះ ពីកន្លែងពិឃាតសត្វចិញ្ចឹមយកសាច់ដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃ ក្នុងទីក្រុងឈីកាហ្គោ។ ផ្ទះរបស់គាត់ស្ថិតនៅចម្ងាយតែ៣០គីឡូម៉ែត្រពីកន្លែងនោះ តែគាត់បានដឹងតិចតួច អំពីស្ថានភាពនៃដ៏គួរឲ្យសង្វេគរបស់កម្មករ ដែលធ្វើការនៅកន្លែងនោះ ដែលបានជំរុញពួកគេឲ្យធ្វើកូដកម្ម។ បន្ទាប់ពីគាត់បានដឹងអំពីទុក្ខលំបាកដែលពួកគេ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេកំពុងជួបប្រទះ គាត់ក៏បានផ្លាស់ទីលំនៅទៅរស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ ដោយជួយលើកកម្ពស់ស្ថានភាពនៃការរស់នៅរបស់ពួកគេ ឲ្យបានល្អប្រសើរឡើង។ គាត់ក៏បានជួយបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ ដោយបានបង្រៀនក្មេងៗក្នុងសាលារៀន នៅខាងក្រោមហាងលក់ទំនិញតូចមួយផងដែរ។ ការជួយអ្នកដទៃឲ្យមានស្ថានភាពនៃការរស់នៅល្អប្រសើរជាងមុន ទោះខ្លួនមិនបានទទួលផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ ក៏ជាការអ្វីដែលនាងអេសធើរបានធ្វើផងដែរ។ នាងបានក្លាយជាមហាក្សត្រីរបស់ចក្រភពពើស៊ី(នាងអេសធើរ ២:១៧) ហើយមានឯកសិទ្ធិខុសពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលរបស់នាង ដែលកំពុងរស់នៅខ្ចាត់ខ្ចាយ ក្នុងការនិរទេស នៅទូទាំងចក្រភពពើស៊ី។ តែនាងបានទទួលយកបុព្វហេតុរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ក្នុងចក្រភពពើស៊ី និងបានប្រថុយជីវិត ដើម្បីពួកគេផងដែរ ដោយថ្លែងថា “ខ្ញុំនឹងចូលទៅគាល់ស្តេច ដែលជាការខុសច្បាប់ហើយបើខ្ញុំត្រូវស្លាប់ ក៏ស្លាប់ទៅចុះ”(៤:១៦)។ នាងអាចបន្តនៅស្ងៀម ព្រោះស្តេចដែលជាព្រះស្វាមីរបស់នាង មិនបានដឹងថា នាងជាជនជាតិយូដានោះទេ(២:១១)។ ប៉ុន្តែ នាងបានសម្រេចចិត្តថា នាងនឹងមិនព្រងើយកន្តើយចំពោះការអង្វររបស់សាច់ញាតិរបស់នាងបានជានាងធ្វើនូវរឿងដ៏ក្លាហាន ដើម្បីបើកបង្ហាញផែនការអាក្រក់ ដែលគេបានបង្កើត ដើម្បីសម្លាប់ជនជាតិយូដាឲ្យផុតពូជ។…
Read article