អត្ថប្រយោជន៍ដ៏លើសលប់នៃភាពអត់ធ្មត់
“អ្នករាល់គ្នាបានគិតធ្វើអាក្រក់ដល់ខ្ញុំ តែព្រះទ្រង់សំរេចជាការល្អវិញ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះដល់ជីវិតនៃមនុស្សជាច្រើន ដូចជាបានកើតមានសព្វថ្ងៃនេះ”(លោកុប្បត្តិ ៥០:២០)។ រឿងរបស់លោកយ៉ូសែប ក្នុងបទគម្ពីរ លោកុប្បត្តិ ជំពូក ៣៧ ដល់ ៥០ បានបង្រៀនយើង អំពីមូលហេតុដែលយើងគួរតែមានជំនឿ លើព្រះគុណដែលមានអធិបតេយ្យភាព ដែលព្រះទ្រង់នឹងបន្តប្រទាននៅពេលអនាគត។ ពួកបងៗរបស់លោកយ៉ូសែបបានលក់លោកយ៉ូសែប ធ្វើជាទាសករ ដែលបញ្ហានេះបានល្បងលគាត់ ឲ្យដឹងថាគាត់មានការអត់ធ្មត់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ តែក្រោយមក គាត់ក៏មានការងារល្អមួយ ក្នុងផ្ទះរបស់លោកបូទីផា ក្នុងនគរអេស៊ីព្ទ។ ពេលដែលគាត់ប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ ដោយការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ប្រពន្ធរបស់លោកបូទីផា ក៏បានចោទបង្ខូចភាពទៀតត្រង់របស់គាត់ ហើយក៏បានឲ្យគេចាប់គាត់ដាក់គុក ដែលនាំឲ្យគាត់ជួបការល្បងលដ៏ធំមួយទៀត មកលើភាពអត់ធ្មត់របស់គាត់។ ប៉ុន្តែ អ្វីៗមានភាពល្អប្រសើរឡើង ហើយមេគុកក៏បានឲ្យគាត់មានភារកិច្ច និងការគោរពនៅក្នុងគុក។ តែបន្ទាប់ពីគាត់បានកាត់ស្រាយសុបិន្ដឲ្យអ្នកថ្វាយពែងរបស់ស្តេចផារ៉ោន អ្នកនោះក៏បានមានភាពចម្រុងចម្រើនឡើងវិញ តែបានភ្លេចគាត់ អស់រយៈពេល២ឆ្នាំ។ នេះជាការល្បងលដ៏ឈឺចាប់មួយទៀត មកលើភាពអត់ធ្មត់របស់គាត់។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានដឹងច្បាស់ អំពីមូលហេតុដែលគាត់បានជួបការពន្យារពេល និងការបង្វៀងផ្លូវទាំងអស់នេះ។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ លោកយ៉ូសែបកំពុងទទួលការបណ្តុះបណ្តាល ដោយមិនដឹងខ្លួន ឲ្យក្លាយជាអនាគតអ្នកដឹកនាំនគរអេស៊ីព្ទ ដែលជាអ្នកដឹកនាំកំពូលទី២ បន្ទាប់ពីស្តេចផារ៉ោន។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានសង្រ្គោះមនុស្សជាច្រើនឲ្យរួចផុតពីគ្រោះអត់ឃ្លាន ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងពួកបងប្រុសគាត់ ដែលបានលក់គាត់ឲ្យធ្វើជាទាករផងដែរ។…
Read article
នៅពេលដែលគេមិនស្គាល់តម្លៃព្រះអង្គ
១ពេត្រុស ២:៤-១០ ឯអ្នករាល់គ្នា ដែលកំពុងតែមកឯទ្រង់ដ៏ជាថ្មរស់ ដែលមនុស្សបានបោះបង់ចោលចេញ តែព្រះបានជ្រើសរើស ហើយរាប់ជាវិសេសវិញ។ ១ពេត្រុស ២:៤ តើអ្នកធ្លាប់ទៅកន្លែងលក់ទំនិញមួយទឹក មានតម្លៃថោកៗ ហើយស្រមៃថា អ្នកអាចរកបានវត្ថុដែលមានតម្លៃយ៉ាងខ្លាំង? រឿងនេះបានកើតឡើង ក្នុងរដ្ឋខុននែកធីខាត់ នៅពេលដែលគេបានទិញចានបុរាណចិនមួយ មានរូបផ្កា ក្នុងតម្លៃតែ៣៥ដុល្លា នៅកន្លែងលក់ទំនិញមួយទឹក ហើយនៅក្នុងការដាក់ដេញថ្លៃ នៅឆ្នាំ២០២១ គេបានលក់ចានបុរាណនោះ ក្នុងតម្លៃជាង៧០ម៉ឺនដុល្លា។ តាមពិត ចានមួយនោះ ជាចានគោមដ៏កម្រ និងជាវត្ថុបុរាណ ដែលមានសារៈសំខាន់ផ្នែកប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលគេបានផលិតនៅសតវត្សរ៍ទី១៥។ រឿងនេះបានផ្តល់ឲ្យនូវការក្រើនរំឭកដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលថា របស់អ្វីដែលគេមិនសូវឲ្យតម្លៃ អាចជាវត្ថុដែលមានតម្លៃយ៉ាងខ្លាំង។ កាលសាវ័កពេត្រុសសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅអ្នកជឿ ដែលរស់នៅ ដោយការបែកខ្ញែកគ្នា ក្នុងសម័យដើម ជំនឿដែលពួកគេមានចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺជាជំនឿលើព្រះមួយអង្គ ដែលលោកិយបានបដិសេធន៍។ ទោះអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដាភាគច្រើនបានស្អប់ខ្ពើមព្រះគ្រីស្ទ ហើយពួកអ្នកដឹកនាំរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងបានឆ្កាងព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏មនុស្សជាច្រើនមិនបានឲ្យតម្លៃព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គមិនបានធ្វើឲ្យត្រូវតាមការរំពឹងចង់បានរបស់ពួកគេ។ ទោះមនុស្សជាច្រើនមិនទទួលស្គាល់តម្លៃព្រះអង្គ ព្រះវរបិតាបានជ្រើសរើស និងរាប់ព្រះអង្គថាមានតម្លៃដ៏វិសេស(១ពេត្រុស ២:៤)។ តម្លៃដែលព្រះអង្គមានសម្រាប់យើង គឺលើសមាសប្រាក់ទៅទៀត(១:១៨-១៩)។ ហើយយើងមានការធានាថា អស់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ នឹងមិនមានសេចក្តីខ្មាស ដែលបានសម្រេចចិត្តជឿព្រះអង្គឡើយ(២:៦)។ ពេលអ្នកដទៃមិនឲ្យតម្លៃព្រះយេស៊ូវ…
Read article
ព្រះយេស៊ូវជាក្សត្រល្អបំផុត
២របាក្សត្រ ២១:៤-៧,១៦-២០ ឯពួករាស្ត្រទ្រង់មិនបានថ្វាយព្រះភ្លើងដល់ទ្រង់ ដូចបានថ្វាយដល់ពួកឰយុកោទ្រង់ទេ។ ២របាក្សត្រ ២១:១៩ ក្នុងបទចម្រៀងកាយវិការ មានចំណងជើងថា ហាមីលតុន(Hamilton) មានការបង្ហាញតួអង្គស្តេចជច ទី៣(King George III) របស់ប្រទេសអង់គ្លេស តាមរបៀបកំប្លែង ជាតួអង្គដែលចិត្តអាក្រក់ និងមានសតិមិនល្អ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិថ្មីមួយរបស់ស្តេចជច មានការបកស្រាយថា ទ្រង់មិនមែនជាអ្នកដឹកនាំផ្តាច់ការ ដូចដែលគេបានពិពណ៌នា នៅក្នុងបទចម្រៀងហាមីលតុន ឬនៅក្នុងការប្រកាសឯករាជរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនោះឡើយ។ បើសិនជាស្តេចជច ពិតជាមនុស្សសាហាវព្រៃផ្សៃ ដូចដែលជនជាតិអាមេរិកបាននិយាយមែន នោះទ្រង់មុខជាបានទប់ស្កាត់ការបះបោរទាមទារឯករាជរបស់ជនជាតិអាមេរិក ដោយប្រើវិធីសាស្ត្របំផ្លិចបំផ្លាញទឹកដីអាមេរិកមិនខាន។ តែទ្រង់មិនបានអនុវត្តដូចនេះទេ ដោយសារទ្រង់មានចារិកលក្ខណៈថ្លៃថ្នូរ និងចិត្តល្អ។ តើស្តេចជចបានសោយទីវង្គត ដោយវិប្បដិសារីឬទេ? តើការដឹកនាំរបស់ទ្រង់អាចមានជោគជ័យជាងនេះទេ បើសិនជាទ្រង់មានអត្តចារិកផ្តាច់ការ មកលើប្រជាជនរបស់ទ្រង់? ជាការពិតណាស់ ការដឹកនាំផ្តាច់ការមិនប្រាកដថា អាចនាំមកនូវជោគជ័យបានឡើយ។ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចែងថា ស្តេចយ៉ូរ៉ាមបានពង្រឹងរាជបល្ល័ង្ករបស់ខ្លួនឲ្យបានរឹងមាំ ដោយ “សំឡាប់កនិដ្ឋាទាំងប៉ុន្មានដោយដាវទៅ ព្រមទាំងពួកដែលជាប្រធាន ក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជាច្រើនដែរ”(២របាក្សត្រ ២១:៤)។ យ៉ូរ៉ាមបាន “ប្រព្រឹត្តអំពើដ៏លាមកអាក្រក់ នៅព្រះនេត្រនៃព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.៦)។ ការដឹកនាំដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃរបស់ទ្រង់ បានធ្វើឲ្យប្រជារាស្រ្តស្អប់ខ្ពើមទ្រង់ បានជាពួកគេមិនបានទួញយំ ចំពោះការស្លាប់របស់ទ្រង់ដោយរោគាដ៏អាក្រក់ ហើយក៏មិនដុតភ្លើងថ្វាយទ្រង់…
Read article
ព្រះអង្គកែប្រែផេះឲ្យក្លាយជាភួងលម្អ
អេសាយ ៦១:១-៤ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំងខ្ញុំ … នឹងចែកឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលសោយសោក នៅក្រុងស៊ីយ៉ូនបានភួងលំអជំនួសផេះ ។ អេសាយ ៦១:១,៣ បន្ទាប់ពីមានភ្លើងឆេះព្រៃដែលបានបង្កវិនាសកម្មខ្លាំងបំផុត ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ មានអង្គការគ្រីស្ទបរិស័ទមួយបានស្ម័គ្រចិត្តជួយក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយរុករកវត្ថុមានតម្លៃ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេដែលអគ្គីភ័យបានបំផ្លាញទាំងស្រុង។ សមាជិករបស់គ្រួសារទាំងនោះ ក៏បានលើកឡើងអំពីវត្ថុមានតម្លៃ ដែលពួកគេសង្ឃឹមថា នៅសេសសល់។ មានរបស់ទ្រព្យតិចតួចណាស់ដែលនៅសល់។ បុរសម្នាក់បានរៀបរាប់យ៉ាងស្រទន់អំពីចិញ្ចៀនរៀបការរបស់គាត់។ គាត់បានដាក់វានៅលើទូដាក់ខោអាវ ក្នុងបន្ទប់គេងនៅជាន់លើ។ ផ្ទះរបស់គាត់បានទទួលរងការខូចខាតទាំងស្រុង ដោយអ្វីៗដែលធ្លាប់មាននៅក្នុងផ្ទះនោះ បានប្រែក្លាយជាធ្យូង និងផេះ ឬបានរលាយចូលទៅក្នុងកម្ទេចកំទី នៅជាន់ក្រោមដីហើយ។ ក្រុមអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត បានស្វែងរកចិញ្ចៀននោះ នៅក្នុងទីតាំងដែលធ្លាប់មានបន្ទប់គេងនោះ តែមិនមានលទ្ធផលអ្វីទេ។ ហោរាអេសាយបានកត់ត្រាដោយការសោកសង្រេង អំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលនឹងហៀបនឹងកើតឡើង។ ដូចគ្នានេះដែរ មានពេលខ្លះយើងក៏មានអារម្មណ៍ថា ជីវិតដែលយើងបានកសាងឡើង បានទទួលរងការបំផ្លិចបំផ្លាញនៅសល់តែផេះ។ យើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនមានអ្វីនៅសល់ទៀតទេ ទាំងខាងផ្លូវអារម្មណ៍ និងវិញ្ញាណ។ តែកណ្ឌគម្ពីរអេសាយបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម គឺដូចមានសេចក្តីចែងមកថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំងខ្ញុំឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សទាល់ក្រ ទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ដើម្បីនឹងប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង … ហើយឲ្យកំសាន្តចិត្តនៃអស់អ្នកណាដែលសោយសោក” (អេសាយ ៦១:១-២)។ ព្រះទ្រង់បានកែប្រែសោកនាដកម្មរបស់យើង ឲ្យក្លាយជាសិរីល្អ ដោយព្រះអង្គ “នឹងចែកឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលសោយសោក…
Read article
ទ្វារបស់ព្រះអង្គបើកចំហសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់
រ៉ូម ១០:៨-១៣ ហើយគ្រប់គ្នា គឺអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ នោះនឹងបានសង្គ្រោះ។ រ៉ូម ១០:១៣ ភោជនីយដ្ឋាន ក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅកាលពីក្មេង មានការរៀបចំស្របតាមការបត់បែននៃសង្គម និងការប្រកាន់ពូជសាសន៍នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ និងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជំនួយការក្នុងផ្ទះបាយ ដែលមានអ្នកស្រីម៉ារី(Mary)ជាចុងភៅ និងអ្នកលាងចានដូចខ្ញុំ សុទ្ធតែជាជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅ ហើយភ្ញៀវដែលមកបរិភោគអាហារក្នុងភោជនីយដ្ឋានសុទ្ធតែជាជនជាតិអាមេរិកស្បែកស។ ភ្ញៀវដែលជាជនជាតិស្បែកខ្មៅអាចកុម្ម៉ង់អាហារបាន តែពួកគេត្រូវទៅយកអាហារនៅទ្វារខាងក្រោយ។ គោលនយោបាយប្រភេទនេះ បានបណ្តាលឲ្យមានការប្រព្រឹត្តដោយភាពមិនស្មើគ្នា មកលើជនជាតិស្បែកខ្មៅនៅសម័យនោះ។ ទោះរឿងនេះបានកន្លងផុតទៅជាយូរឆ្នាំហើយក្តី ក៏យើងនៅតែត្រូវការការលូតលាស់ នៅក្នុងរបៀបដែលយើងទំនាក់ទំនងគ្នា ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត ឲ្យមានរូបភាពដូចព្រះអង្គ។ បទគម្ពីរ រ៉ូម ១០:៨-១៣ បានបង្រៀនយើងថា ព្រះទ្រង់បានស្វាគមន៍មនុស្សទាំងអស់ចូលក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ ដោយស្មើភាពគ្នា គឺគ្មានការរើសអើងនោះទេ។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវចូលតាមផ្លូវតែមួយ តាមរយៈការជឿលើការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានលាងសម្អាតបាប និងអត់ទោសបាបឲ្យយើង។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានសេចក្តីសង្រ្គោះសម្រាប់មនុស្សគ្រប់ពណ៌សម្បុរ ដោយមិនរើសមុខ មិនប្រកាន់ឋានៈក្នុងសង្គម ឬពូជសាសន៍ឡើយ។ ក្នុងព្រះអង្គមនុស្សគ្រប់គ្នា មានភាពស្មើគ្នា។ គឺដូចដែលព្រះគម្ពីរបានចែងថា “អស់អ្នកណាជឿដល់ទ្រង់ នោះនឹងគ្មានហេតុនាំឲ្យខ្មាសឡើយ» ហើយសាសន៍យូដា និងសាសន៍ក្រេកមិនខុសអំពីគ្នាឡើយ ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ដដែលនៃគ្រប់គ្នា ទ្រង់មានជាបរិបូរ សំរាប់អស់អ្នកណា ដែលអំពាវនាវរកទ្រង់”(ខ.១១-១២)។ ចំពោះព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរខាងលើនេះ…
Read article
ហេតុអ្វីគេហៅព្រះអង្គថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ?
ហេតុអ្វីគេហៅអង្គទី៣នៃព្រះត្រៃឯកថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ? នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយអំពីមូលហេតុមួយ ដែលគេហៅព្រះអង្គថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលមូលហេតុនេះស្ថិតនៅក្នុងព្រះរាជកិច្ចប្រោសលោះរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ដែលធ្វើឲ្យយើងបរិសុទ្ធ នៅក្នុងការញែកយើងជាបរិសុទ្ធ។ អត្ថបទ ហេតុអ្វីគេហៅព្រះអង្គថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ? មានមូលហេតុមួយចំនួន ដែលគេបានហៅព្រះអង្គថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តែយ៉ាងហោចណាស់ ពាក្យ “បរិសុទ្ធ” ដូចដែលគេបានប្រើសំដៅទៅលើព្រះវិញ្ញាណ គឺពិតជាបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីព្រះរាជកិច្ចដ៏ជាក់លាក់មួយ ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ដើម្បីប្រោសលោះយើងឲ្យរួចពីបាប។ ក្នុងចំណោមព្រះត្រៃឯក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាអង្គដែលមានតួនាទីដ៏សំខាន់ នៅក្នុងការញែកយើងជាបរិសុទ្ធ និងក្នុងការជួយឲ្យយើងអាចត្រឡប់ដូចជារូបអង្គនៃព្រះរាជបុត្រា ជាព្រះគ្រីស្ទ ដែលការផ្លាស់ប្រែនេះធ្វើឲ្យយើងបរិសុទ្ធ។ ដូចនេះ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានឮគ្រីស្ទបរិស័ទសួរខ្ញុំថា “តើព្រះទ្រង់មានបំណងព្រះទ័យយ៉ាងណា សម្រាប់ជីវិតខ្ញុំ?” ពុំនោះទេ ពួកគេក៏បានសួរខ្ញុំអំពីការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ហើយខ្ញុំក៏បាននាំពួកគេបើកព្រះគម្ពីរមើល ហើយប្រាប់ពួកគេថា “សូមព្យាយាមមើលពាក្យដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយកុំស្តាប់តាមការលេងពាក្យ ឬការបង្រៀនប្លែកៗពីគ្រូណាមួយនោះឡើយ”។ ជាការពិតណាស់ មានពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំមនុស្ស ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត ទៅកាន់ទីកន្លែង និងកិច្ចការដ៏ជាក់លាក់ណាមួយ។ តែតាមការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំមនុស្សទៅរកអ្វី? គឺទៅរកសេចក្តីបរិសុទ្ធ។ តើព្រះអង្គមានគោលបំណងធំបំផុតយ៉ាងណាខ្លះ សម្រាប់ជីវិតអ្នក?…
Read article