កុំអស់សង្ឃឹម
២កូរិនថូស ៤:១៦-១៨ ហេតុនោះយើងខ្ញុំមិនណាយចិត្តឡើយ ប៉ុន្តែ ទោះបើមនុស្សខាងក្រៅរបស់យើងខ្ញុំ កំពុងតែពុករលួយទៅក៏ពិតមែន តែនៅខាងក្នុងកំពុងតែកែប្រែជាថ្មីឡើងរាល់ថ្ងៃជានិច្ចវិញ។ ២កូរិនថូស ៤:១៦ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ ខ្ញុំមិនដែលឃើញម្តាយខ្ញុំមានសុខភាពល្អ ម្តងណាឡើយ។ គាត់បានកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ហើយជាតិស្ករក្នុងឈាមគាត់បានឡើងចុះ មិនដែលទៀងទាត់។ សុខភាពគាត់មានបញ្ហាកាន់តែស្មុគស្មាញ ហើយតម្រងនោមរបស់គាត់ក៏បានខូច បានជាគាត់ចាំបាច់ត្រូវទៅលាងឈាមជាប្រចាំ។ ការខូចប្រព័ន្ធប្រសាទ និងការបាក់ឆ្អឹងបានបណ្តាលឲ្យគាត់ត្រូវប្រើប្រាស់រទេះរុញ។ ភ្នែករបស់គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមអន់ខ្សោយកាន់តែខ្លាំង ឆ្ពោះទៅរកភាពពិការភ្នែក។ ប៉ុន្តែ ខណៈពេលដែលរូបកាយគាត់មានការចុះខ្សោយឥតឈប់ឈរ ជីវិតនៃការអធិស្ឋានរបស់គាត់មានការចម្រើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ គាត់បានចំណាយពេលរាប់ម៉ោង អធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ ឲ្យស្គាល់ និងដកពិសោធន៍ជាមួយក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ព្រះបន្ទូលដ៏មានតម្លៃក្នុងព្រះគម្ពីរ មានរស់ជាតិកាន់តែផ្អែមសម្រាប់គាត់។ មុនពេលភ្នែកគាត់ងងឹត គាត់បានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅប្អូនស្រីគាត់ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងខគម្ពីរ២កូរិនថូស ជំពូក៤ ដែលបានចែងថា “ហេតុនោះយើងខ្ញុំមិនណាយចិត្តឡើយ ប៉ុន្តែ ទោះបើមនុស្សខាងក្រៅរបស់យើងខ្ញុំ កំពុងតែពុករលួយទៅក៏ពិតមែន តែនៅខាងក្នុងកំពុងតែកែប្រែជាថ្មីឡើងរាល់ថ្ងៃជានិច្ចវិញ”(ខ.១៦)។ សាវ័កប៉ុលដឹងថា មនុស្សងាយនឹងជួបភាពអស់សង្ឃឹម។ ក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ជំពូក១១ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីជីវិតរបស់គាត់ ដែលជួបគ្រោះថ្នាក់ ការឈឺចាប់ និងការខ្វះខាត(ខ.២៣-២៩)។ តែគាត់ដឹងថា ទុក្ខលំបាកទាំងនោះមិនស្ថិតស្ថេរឡើយ។ ហើយគាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យគិតអំពីការអ្វីដែលយើងអាចមើលឃើញ…
Read article
ការចុះចូលបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ
ទំនុកដំកើង ៣៧:៥-៦ ចូរទុកដាក់ផ្លូវអ្នកនឹងព្រះយេហូវ៉ាចុះ ថែមទាំងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ផង នោះទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យបានសំរេច។ ទំនុកដំកើង ៣៧:៥ លោកយ៉ូណាថាន រូមី(Jonathan Roumie) ជាតារាភាពយន្ត ដែលបានដើរតួជាព្រះយេស៊ូវ ក្នុងខ្សែភាពយន្តភាគដ៏ជោគជ័យមួយ មានចំណងជើងថា ពួករើសតាំង ដែលផ្អែកទៅលើកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អ។ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៨ គាត់រៀនសូត្របានថា ព្រះទ្រង់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងជួយមនុស្សដែលជួយខ្លួនឯងនោះទេ តែព្រះអង្គជួយអ្នកដែលទុកចិត្ត និងពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ។ គាត់បានរស់នៅក្នុងទីក្រុងឡូស អ៊ែនជេលេស បាន៨ឆ្នាំ ហើយស្ទើរតែមិនមានលុយជាប់ខ្លួនសោះ គឺគ្រាន់តែមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ហើយក៏រកការងារមិនបាន។ គាត់មិនដឹងថា គាត់អាចជម្នះបញ្ហានេះដោយរបៀបណាទេ ដូចនេះ គាត់ក៏បានថ្វាយចិត្ត និងការងាររបស់គាត់ដាច់ដល់ព្រះអម្ចាស់។ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានថា “ទូលបង្គំសូមចុះចូលបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ។ ទូលបង្គំសូមចុះចូលបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ”។ នៅពេលក្រោយមក ក្នុងថ្ងៃដដែលនោះ គាត់ក៏ទទួលបានមូលប្បទានប័ត្រ៤សន្លឹកនៅក្នុងប្រអប់សំបុត្ររបស់គាត់ ហើយ៣ខែក្រោយមក គាត់ក៏បានដើរតួជាព្រះយេស៊ូវ ក្នុងរឿងពួករើសតាំង។ លោករូមីក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់ជួយមនុស្សដែលទុកចិត្តព្រះអង្គ។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង បានបង្រៀនយើងឲ្យថ្វាយអ្វីៗទាំងអស់ដល់ព្រះអង្គ ជាជាងច្រណែន និងមានការភ័យខ្លាច ចំពោះមនុស្សអាក្រក់(ទំនុកដំកើង ៣៧:១)។ ព្រះអង្គនឹងដឹកនាំការរស់នៅ និងប្រទានយើងនូវសេចក្តីសុខសាន្ត(ខ.៥-៦) ពេលណាជីវិតរបស់យើង មានព្រះអង្គជាចំណុចកណ្តាល ដោយទុកចិត្តព្រះអង្គ…
Read article
ព្រះយេស៊ូវស្គាល់ចៀមរបស់ព្រះអង្គ
“ចៀមខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានវាស្តាប់ខ្ញុំ ហើយមកតាម ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ”(យ៉ូហាន ១០:២៧)។ ព្រះយេស៊ូវស្គាល់អស់អ្នក ដែលជាកម្មសិទ្ធិព្រះអង្គ។ តើព្រះអង្គស្គាល់យ៉ាងណាខ្លះ? បទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១០:៣ មានន័យស្របនឹងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១០:២៧។ បទគម្ពីរនេះបានចែងថា “ហ្វូងចៀមស្តាប់តាមសំឡេងគាត់ដែរ ឯចៀមរបស់គាត់ នោះគាត់ហៅតាមឈ្មោះវានីមួយៗ នាំចេញទៅក្រៅ”។ ដូចនេះ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ” គឺមានន័យថា យ៉ាងហោចណាស់ ព្រះអង្គស្គាល់ឈ្មោះពួកគេ បានសេចក្តីថា ព្រះអង្គស្គាល់ពួកគេផ្ទាល់ៗខ្លួន និងដោយភាពស្និទ្ធស្នាល។ ពួកគេមិនមែនជាជនអនាមិក ដែលវង្វេងក្នុងហ្វូងចៀមនោះទេ។ បទគម្ពីរយ៉ូហាន ១០:១៤-១៥ បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវការយល់ដឹងមួយទៀតថា “ឯខ្ញុំ ជាអ្នកគង្វាលល្អ ខ្ញុំស្គាល់ចៀមរបស់ខ្ញុំ ហើយចៀមក៏ស្គាល់ខ្ញុំ ដូចជាព្រះវរបិតាទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ស្គាល់ទ្រង់ដែរ”។ របៀបដែលព្រះយេស៊ូវស្គាល់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ មានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងពិតប្រាកដ នឹងរបៀបដែលព្រះអង្គស្គាល់ចៀមរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវទតឃើញអង្គទ្រង់ ក្នុងព្រះវរបិតា ហើយក៏ទតឃើញអង្គទ្រង់ ក្នុងពួកសាវ័កផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គទតឃើញត្រារបស់ព្រះអង្គ ដែលបានបោះពីលើចៀម។ ការនេះបង្ហាញថា ព្រះអង្គស្រឡាញ់ពួកគេណាស់។ ព្រះអង្គប្រៀបដូចជាស្វាមីដែលកំពុងរង់ចាំភរិយា នៅអាកាសយានដ្ឋាន ដោយឈរមើលមនុស្សដែលចុះពីយន្តហោះម្តងមួយៗ។ ពេលនាងបង្ហាញខ្លួនមក…
Read article
ដាំក្បាលចុះទៅរកគ្រោះមហន្តរាយ
សុភាសិត ២៧:៨-១២ មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញការអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួន តែមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ គេចេះតែដើរទៅហើយក៏ត្រូវមានទុក្ខ។ សុភាសិត ២៧:១២ កាលពីឆ្នាំ១៨៩២ ប្រជាជនម្នាក់កើតជំងឺអាសន្នរោគ បានចម្លងជំងឺនេះដោយមិនដឹងខ្លួន តាមរយៈទឹកទន្លេអ៊ែលបឺ ដែលហូរកាត់ទីក្រុងហ៊ែមបឺក ជាទន្លេដែលផ្គត់ផ្គង់ទឹកប្រើប្រាស់ដល់ប្រទេសអាឡឺម៉ង់។ ពលរដ្ឋរាប់ម៉ឺននាក់បានស្លាប់ ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ កាល៨ឆ្នាំមុន លោករ៉ូបឺត កូច(Robert Koch) ជាជីវវិទូជំនាញមីក្រុប បានរកឃើញថា ជំងឺអាសន្នរោគជាជំងឺឆ្លងតាមទឹក។ ការរកឃើញរបស់លោកកូច បានជំរុញចិត្តអាជ្ញាធរនៅតាមបណ្តាទីក្រុងធំៗនៅទ្វីបអឺរ៉ុប ឲ្យធ្វើការចំណាយទៅលើការសងសង់ប្រព័ន្ធបន្សុទ្ធទឹក ដើម្បីការពារទឹកប្រើប្រាស់របស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អាជ្ញាធរនៅទីក្រុងហ៊ែមបឺក មិនបានធ្វើអ្វីទាំងអស់។ ពួកគេបានលើកឡើង អំពីការចំណាយ និងមានការសង្ស័យមកលើការស្រាវជ្រាវបែបវិទ្យាសាស្ត្រនោះ ដូចនេះ ពួកគេក៏មិនបានអើពើចំពោះការដាស់តឿនដ៏ច្បាស់លាស់ ខណៈពេលដែលទីក្រុងរបស់ពួកគេបានដាំក្បាលចុះទៅរកគ្រោះមហន្តរាយ។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតបានចែងអំពីមនុស្សដែលដឹងថា គ្រោះថ្នាក់នឹងកើតមាន តែបដិសេធន៍មិនបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់នោះ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញការអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួន”(២៧:១២)។ ពេលណាព្រះទ្រង់ជួយយើងឲ្យមើលឃើញគ្រោះថ្នាក់នៅខាងមុខ យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីម្យ៉ាង ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ យើងអាចផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ ដោយប្រាជ្ញា។ ឬយើងរៀបចំខ្លួន ដោយវិធានការដ៏ត្រឹមត្រូវដែលព្រះអង្គប្រទាន។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់ យើងបានធ្វើអ្វីម្យ៉ាង។ ការមិនធ្វើអ្វីសោះ…
Read article
ព្រះទ្រង់ធ្វើការសម្រាប់អ្នក
ខ្ញុំនឹងងើបភ្នែកមើលទៅឯភ្នំ តែសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំមកពីណា សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ាទេ គឺជាព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ទ្រង់នឹងមិនឲ្យជើងអ្នករឥលភ្លាត់ឡើយ ព្រះអង្គដែលរក្សាអ្នក ទ្រង់នឹងមិនផ្ទំរលីវឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១២១:១-៣) តើអ្នកត្រូវការជំនួយទេ? ខ្ញុំត្រូវការ។ តើអ្នកត្រូវទៅស្វែងរកជំនួយនៅទីណា? ពេលដែលអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ងើបភ្នែកមើលទៅភ្នំ ហើយសួរថា “តើសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំមកពីណា?” គាត់ក៏បានឆ្លើយថា “សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ាទេ” គឺមិនមែនមកពីភ្នំ តែមកពីព្រះដែលបានបង្កើតភ្នំទាំងនោះមក។ “សេចក្តីជំនួយរបស់ខ្ញុំមកតែពីព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី”។ ដូចនេះ គាត់បានរំឭកខ្លួនឯង អំពីសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យពីរយ៉ាងគឺ : ទីមួយ ព្រះទ្រង់ជាព្រះអាទិករដ៏មានអំណាចមកលើបញ្ហាទាំងអស់ក្នុងជីវិតយើង ទីពីរ ព្រះទ្រង់មិនដែលផ្ទំឡើយ។ “ព្រះអង្គដែលរក្សាអ៊ីស្រាអែល ទ្រង់នឹងមិនដែលងោកងុយ ក៏មិនដែលផ្ទំលក់ឡើយ”។ ព្រះទ្រង់ជាអ្នកធ្វើការដែលមិនចេះហត់នឿយ។ ព្រះអង្គក៏មិនដែលខ្សោះល្វើយ។ សូមយើងគិតអំពីព្រះថា ព្រះអង្គជាអ្នកធ្វើការ ក្នុងជីវិតយើង។ គឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់។ យើងមានទំនោរទៅរកការគិតថា យើងគឺជាអ្នកធ្វើការ ក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះ។ តែព្រះគម្ពីរចង់ឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់ជាអ្នកធ្វើការក្នុងជីវិតយើង ដូចមានសេចក្តីចែងថា “ដ្បិតចាប់តាំងពីចាស់បុរាណមក មនុស្សលោកមិនដែលឮ ក៏មិនដែលដឹងដោយសារត្រចៀក ហើយភ្នែកមិនដែលឃើញព្រះឯណាក្រៅពីទ្រង់ ដែលធ្វើការជំនួសអ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ទ្រង់ឡើយ”(អេសាយ ៦៤:៤)។ ព្រះទ្រង់ធ្វើការជំនួសយើង២៤ម៉ោង។…
Read article
ព្រះគ្រីស្ទជាពន្លឺដ៏ពិតរបស់យើង
យ៉ូហាន ១:១-១៤ ខ្ញុំជាពន្លឺលោកីយ៍ អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ។ យ៉ូហាន ៨:១២ ថ្មីៗនេះ នៅពេលរសៀលថ្ងៃអាទិត្យ យើងបានទៅសួរសុខទុក្ខមិត្តភក្តិម្នាក់ នៅមន្ទីរពេទ្យធំមួយ ក្នុងទីក្រុង។ ពេលយើងដើរចេញពីជណ្តើរយន្ត ដោយសារថ្ងៃនោះជាថ្ងៃអាទិត្យ យើងមិនអាចរកឃើញមនុស្ស ដើម្បីសួររកផ្លូវចេញក្រៅមន្ទីរពេទ្យ ឬចេញទៅរកពន្លឺថ្ងៃនៃរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ នៅខាងក្រៅឡើយ។ យើងក៏បានដើរទៅដើរមក ក្នុងផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ដែលមានពន្លឺភ្លើងភ្លឺព្រឹមៗ ហើយទីបំផុតយើងក៏បានជួបបុរសម្នាក់ ដែលមើលដឹងថា យើងកំពុងវង្វេងផ្លូវ។ គាត់ប្រាប់យើងថា “ផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យនេះសុទ្ធតែដូចគ្នាទេ តែផ្លូវចេញក្រៅ នៅខាងនោះ”។ យើងក៏បានទៅតាមទិសដៅដែលគាត់ប្រាប់ ហើយក៏បានរកឃើញទ្វារចេញ ឆ្ពោះទៅរកពន្លឺថ្ងៃចិញ្ចែងចិញ្ចាច។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានអញ្ជើញអ្នកមិនជឿដែលកំពុងវង្វេង ឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ ចេញពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំជាពន្លឺលោកីយ៍ អ្នកណាដែលតាមខ្ញុំ នោះមិនដែលដើរក្នុងសេចក្តីងងឹតឡើយ គឺនឹងមានពន្លឺនៃជីវិតវិញ”(យ៉ូហាន ៨:១២)។ នៅក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះអង្គ យើងអាចមើលឃើញថ្មដែលធ្វើឲ្យជំពប់ដួល អំពីបាប និងអ្វីៗដែលបាំងពីមុខយើង ដោយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គដកភាពងងឹតចេញពីជីវិតយើង ខណៈពេលដែលព្រះអង្គចែងចាំងពន្លឺចូលក្នុងចិត្តយើង និងផ្លូវដែលយើងដែរ។ ពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទនាំយើងចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមាន ការការពារ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ ដូចដែលព្រះអង្គបានដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល ដោយបង្គោលភ្លើង និងពពក កាត់តាមវាលរហោស្ថាន។…
Read article