ស្ថានសួគ៌បន្លឺសម្លេងច្រៀងដោយអំណរ
វិវរណៈ ១៩:១-៨ ពួកចាស់ទុំទាំង២៤នាក់ និងតួមានជីវិតទាំង៤ ក៏ទំលាក់ខ្លួនក្រាបចុះថ្វាយបង្គំចំពោះព្រះ ដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្ក ដោយនិយាយថា អាម៉ែន ហាលេលូយ៉ា។ វិវរណៈ ១៩:៤ មានពេលមួយខ្ញុំបានស្តាប់ក្រុមចម្រៀងវិទ្យាល័យ ច្រៀងបទជាភាសាអាហ្សង់ទីនមានចំណងជើងថា “El Cielo Canta Alegría”។ តាមរយៈសម្លេងច្រៀងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំអាចដឹងថា ពួកគេកំពុងតែច្រៀងដោយអំណរ។ ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការសម្ដែងរបស់ពួកគេ តែមិនអាចយល់ពាក្យពេចន៍ដែលពួកគេច្រៀង ព្រោះខ្ញុំមិនចេះភាសាអេស្ប៉ាញ។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានស្គាល់ពាក្យមួយ នៅពេលដែលក្រុមចម្រៀងនេះបានដំឡើងសម្លេងច្រៀងដោយអំណរថា “អាលេលូយ៉ា!” ។ ខ្ញុំក៏បានឮពាក្យ “អាលេលូយ៉ា” ម្តងហើយម្តងទៀត ជាពាក្យប្រកាសនូវការសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ដែលមានសំនៀងស្រដៀងនឹងពាក្យ ក្នុងភាសាដទៃទៀត នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលអានថា “ហាលេលូយ៉ា”។ ពេលនោះ ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងអំពីអត្ថន័យរបស់បទនេះណាស់ បានជាខ្ញុំបើករកមើលបទចម្រៀងនេះ ក្នុងបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិត បន្ទាប់ពីការប្រគំតន្ត្រីបានបញ្ចប់ ហើយក៏បានរកឃើញចំណងជើងដែលបកប្រែមកថា “ស្ថានសួគ៌កំពុងច្រៀងដោយអំណរ”។ បទចម្រៀងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នាអំពីក្តីអំណរដែលកើតមានពេញនគរស្ថានសួគ៌ ដូចមានចែងក្នុងបទគម្ពីរវិវរណៈជំពូក១៩។ ក្នុងការបើកសម្ដែងដែលសាវ័កប៉ុលបានទទួល អំពីពេលអនាគត ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី គាត់បានឃើញការជួបជុំដ៏ធំសម្បើមរបស់មនុស្ស និងពួកទេវតា ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌…
Read article
គិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃលើសខ្លួនឯង
ភីលីព ២:១-៥ កុំឲ្យធ្វើអ្វី ដោយទាស់ទែងគ្នា ឬដោយសេចក្តីអំនួតឥតប្រយោជន៍ឡើយ តែចូររាប់អានគេឲ្យលើសជាងខ្លួនដោយចិត្តសុភាពវិញ។ ភីលីព ២:៣ កាលក្រុមកីឡាបាល់បោះ មកពីសកលវិទ្យាល័យ ហ្វ៊ែរឡៃ ឌីឃិនសិន ដើរចូលក្នុងទីលានប្រកួតកីឡាបាល់បោះមហាវិទ្យាល័យ ទស្សនិកជនជាអ្នកគាំទ្រនៅកន្លែងអង្គុយ ក៏បានស្រែកហ៊ោរឲ្យក្រុមកីឡាមួយនេះ។ គេមិនរំពឹងថា ក្រុមនេះនឹងអាចឆ្លងផុតជុំទីមួយឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានឆ្លងផុត។ ហើយពួកគេក៏បានឮក្រុមភ្លេងលេងបទចម្រៀងប្រយុទ្ធរបស់ពួកគេពីកន្លែងអង្គុយមក តែពួកគេមិនដែលមានក្រុមភ្លេងផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ ក្រុមភ្លេងមកពីសកលវិទ្យាល័យដេយតុន បានរៀនចេះបទចម្រៀងរបស់កីឡាករមួយក្រុមនេះ រយៈពេលតែប៉ុន្មាននាទីមុនពេលការប្រកួតចាប់ផ្តើម។ ក្រុមភ្លេងនេះអាចលេងបទដែលពួកគេចេះចាំស្ទាត់ តែពួកគេបានសម្រេចចិត្តលេងបទចម្រៀងនេះ ដើម្បីជួយលើកទឹកចិត្តសាលាដទៃទៀត និងក្រុមកីឡាករដទៃទៀត។ សកម្មភាពរបស់ក្រុមភ្លេងនេះ អាចធ្វើឲ្យយើងនឹកចាំ អំពីការរួបរួម ដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរភីលីព។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ក៏ដូចជាយើងក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ ឲ្យរស់នៅដោយការរួបរួម ដោយ “ចិត្តគំនិតតែមួយ”(ភីលីព ២:២) ជាពិសេស ដោយសារព្រះគ្រីស្ទបានបង្រួបបង្រួមពួកគេហើយ។ ដើម្បីឲ្យពួកគេរួបរួមគ្នា សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យលះបង់ចោលចិត្តអាត្មានិយម ហើយគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ជាសំខាន់ជាងខ្លួនឯង។ ការឲ្យតម្លៃអ្នកដទៃ ខ្លាំងជាងខ្លួនឯង ប្រហែលមិនកើតមានដោយឯកឯងឡើយ ប៉ុន្តែ ការឲ្យតម្លៃអ្នកដទៃយ៉ាងដូចនេះ គឺជាការយកតម្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងថា “កុំឲ្យធ្វើអ្វី ដោយទាស់ទែងគ្នា ឬដោយសេចក្តីអំនួតឥតប្រយោជន៍ឡើយ…
Read article
លើសពីបងប្រុស
ម៉ាកុស ៦:១-៦ អ្នកទាំងនោះក៏អាក់អន់ចិត្តនឹងទ្រង់។ ម៉ាកុស ៦:៣ លោកចន(Jon) បានទទួលការតែងតាំងជាសាស្ដាចារ្យ ធ្វើការពេញពេល ក្នុងមហាវិទ្យាល័យដ៏ល្បីល្បាញមួយ។ លោកដាវីឌ ជាបងប្រុសរបស់គាត់ មានចិត្តរីករាយចំពោះគាត់ ប៉ុន្តែ មិនអាចឃាត់ចិត្តខ្លួនឯង មិនឲ្យនិយាយបង្អាប់លោកចន អំពីរឿងដែលពួកគេធ្លាប់បោកចំបាប់គ្នានៅលើដី កាលពីក្មេង។ លោកចនមានភាពថ្កុំថ្កើងក្នុងជីវិត ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែជាប្អូនប្រុសរបស់លោកដាវីឌ។ ពេលខ្លះសាច់ញាតិរបស់យើងមិនងាយមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ចំពោះភាពជោគជ័យរបស់យើង ហើយសូម្បីតែព្រះមែស៊ីក៏ធ្លាប់ជួបរឿងនេះផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងចំណោមប្រជាជននៅស្រុកណាសារ៉ែត ដូចនេះ ពួកគេពិបាកនឹងជឿថា ព្រះអង្គមានអ្វីដែលពិសេសខុសពីធម្មតា។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើ និងមានបន្ទូល។ បានជាពួកគេសួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា “អ្នកនេះបានសេចក្តីទាំងនេះពីណាមក ចំណេះណាហ្ន ដែលបានឲ្យមកគាត់ បានជាមានការឫទ្ធិបារមីយ៉ាងនេះកើតមក ដោយសារដៃគាត់ដូច្នេះ តើគាត់មិនមែនជាជាងឈើ ជាកូននៃនាងម៉ារា…ទេឬអី?”(ម៉ាកុស ៦:២-៣)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលកត់សំគាល់ថា “ហោរាមិនមែនឥតគេរាប់អានទេ លើកតែនៅក្នុងស្រុកខ្លួន ឬក្នុងពួកញាតិសន្តាន ហើយនៅក្នុងផ្ទះខ្លួនចេញ”(ខ.៤)។ អ្នកទាំងនោះស្គាល់ព្រះយេស៊ូវច្បាស់ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនអាចជឿទេថា ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ទោះអ្នកធ្លាប់បានទទួលការចិញ្ចឹមបីបាច់ក្នុងគ្រួសារដែលកោតខ្លាចព្រះឬអត់ ឬធ្លាប់បានទៅព្រះវិហារ ច្រៀងសរសើរព្រះ កាលពីក្មេងឬអត់ ព្រះយេស៊ូវតែងតែចាត់ទុកអ្នកជាសមាជិកគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ…
Read article
បណ្តាលចិត្តឲ្យទទួលស្គាល់កំហុស
ទំនុកដំកើង ៣២:១-៧ ទូលបង្គំបានរ៉ាប់ទទួលអំពើបាបរបស់ ទូលបង្គំនៅចំពោះទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៣២:៥ កាលខ្ញុំនៅរៀន ក្នុងថ្នាក់អនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយសិស្សមួយក្រុម ដែលនាំគ្នាលេងបាញ់គ្រាប់ធ្វើពីក្រដាស ដោយប្រើបំពង់ទុយោផ្លុំ ឲ្យត្រូវខ្នងរបស់សមាជិកក្រុមតន្ត្រីរបស់សាលា ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងសម្ដែង។ ខ្ញុំបាននិយាយកុហកគេថា ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកធ្វើទេ។ ខ្ញុំស្ទើរតែរួចខ្លួនទៅហើយ តែព្រះអម្ចាស់ក៏បានបញ្ឈប់ខ្ញុំទាន់។ នាយកសាលារបស់យើង ជាអតីតយោធាជើងទឹក ហើយគេឮល្បីថា គាត់ពូកែដាក់ពិន័យមកលើសិស្សខូច ហើយខ្ញុំពិតជាខ្លាចគាត់ណាស់។ ដូចនេះ នៅពេលមិត្តភក្តិដែលខ្ញុំបានឃុបឃិតជាមួយ បានសារភាពថា ខ្ញុំក៏បានចូលរួមជាមួយពួកគេដែរ ខ្ញុំក៏បានកុហកគាត់ថា ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកធ្វើទេ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានកុហកឪពុកខ្ញុំផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់មិនបណ្តោយឲ្យការកុហកនេះ ចេះតែបន្តទៅមុខទៀតទេ។ ព្រះអង្គក៏បានបណ្តាលចិត្តខ្ញុំឲ្យប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានព្យាយាមប្រឆាំងព្រះអង្គអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍ ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់កំហុស។ ខ្ញុំក៏បានទូលសូមការអត់ទោសពីព្រះអង្គ និងពីឪពុករបស់ខ្ញុំ។ មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានទៅផ្ទះរបស់នាយកសាលា ហើយក៏បានសារភាពកំហុស ទាំងទឹកភ្នែក។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលគាត់ជាមនុស្សចិត្តល្អ និងមានការអត់ទោស។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអារម្មណ៍ធូរស្រាលដែលខ្ញុំទទួលបាន បន្ទាប់ពីបន្ទុកនោះត្រូវបានលើកចេញ នៅថ្ងៃនោះ។ ខ្ញុំមានសេរីភាពរួចផុតពីទម្ងន់នៃការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង ហើយមានចិត្តរីករាយឡើងវិញ បន្ទាប់ពីខ្ញុំមានការពិបាកចិត្តអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍។ ស្តេចដាវីឌក៏បានពិពណ៌នា អំពីពេលដែលទ្រង់បានទទួលការបណ្តាលចិត្តឲ្យទទួលស្គាល់កំហុស និងបានសារភាពនៅចំពោះព្រះ ក្នុងជីវិតទ្រង់ផងដែរ។…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ
កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ។ កូល៉ុស ៣:១៣ លោកឧត្តមសេនីយ៍ វីលៀម មែករេវិន(William McRaven) ជាអតីតយោធា ក្នុងកងពលពិសេសដែលបានចូលនិវត្តន៍។ ក្នុងការថ្លែងសន្ទរកថា ក្នុងពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ គាត់បានចែកចាយអំពីកិច្ចការសំខាន់ៗដែលយើងត្រូវធ្វើមុនពេលចូលគេង។ វីដេអូអំពីការថ្លែងសន្ទរកថា នៅថ្ងៃនោះ ត្រូវបានគេយកទៅបង្ហោះនៅតាមបណ្ដាញសង្គម ហើយមានអ្នកមើលជាង១០០លាននាក់។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានចែកចាយនូវមេរៀនមួយទៀត ដែលនាំឲ្យមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រតិបត្តិការសឹក ក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា គាត់បានទទួលស្គាល់យ៉ាងសោកសៅថា មានសមាជិកមួយចំនួន ក្នុងគ្រួសារដ៏ស្លូតត្រង់មួយ បានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារការយល់ច្រឡំរបស់កងទ័ពគាត់។ គាត់ជឿថា គាត់នៅជំពាក់ការសុំទោស ចំពោះគ្រួសារមួយនេះ។ គាត់ក៏បានទៅសុំទោសបុរសជាឪពុករបស់គ្រួសារនេះ ដោយគ្មានការភ័យខ្លាច។ គាត់ក៏បានប្រាប់បុរសជាឪពុក តាមរយៈអ្នកបកប្រែថា “ខ្ញុំគ្រាន់តែជាទាហានដែលធ្វើការតាមបញ្ជា ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏មានកូនដែរ ដូចនេះ ខ្ញុំយល់អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក ចិត្តរបស់ខ្ញុំពិតជាសោកសៅ ចំពោះអ្នកណាស់”។ តើបុរសនោះបានឆ្លើយតបដូចម្តេច? បុរសនោះក៏បានផ្តល់ឲ្យគាត់នូវការអត់ឱនទោស ជាអំណោយដ៏សប្បុរស។ កូនប្រុសម្នាក់ទៀតរបស់បុរសនោះ ដែលរួចពីសេចក្តីស្លាប់ ក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំសូមអរគុណអ្នកខ្លាំងណាស់។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យអ្នកហើយ ចិត្តរបស់យើងនឹងមិនចងកំហឹងចំពោះអ្នកទេ”។ សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនអំពីការអត់ទោស ដោយចិត្តសប្បុរស យ៉ាងដូចនេះថា…
Read article
អ្នកទោសរបស់បាប
អេសាយ ៤៣:១១-១៩ មើល អញនឹងធ្វើការ១ថ្មីវិញ ការនោះនឹងលេចឡើងឥឡូវ។ អេសាយ ៤៣:១៩ មានពេលមួយ កីឡាករដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ ជាខ្សែប្រយុទ្ធក្នុងកីឡាបាល់ទាត់អាមេរិក បានបោះជំហានឡើងនិយាយនៅលើវេទិកា តែមិនមែននៅក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាននោះទេ។ ថ្ងៃនោះ គាត់ឈរនិយាយទៅកាន់អ្នកទោស៣រយនាក់ ក្នុងមណ្ឌលកែប្រែអេវើក្លេត ទីក្រុងម៉ៃអាមី រដ្ឋផ្លូរីដា ដោយចែកចាយដល់ពួកគេ នូវព្រះបន្ទូលក្នុងកណ្ឌអេសាយ។ តែពេលនោះ គាត់មិនចែកចាយអំពីភាពរុងរឿងរបស់កីឡាករដ៏ល្បីល្បាញនោះទេ តែគាត់បាននិយាយអំពីវិញ្ញាណមនុស្សជាច្រើន ដែលកំពុងមានភាពប្រេះបែក និងឈឺចាប់។ ក្នុងពេលដ៏ពិសេសនោះ ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងនោះ។ អ្នកសង្កេតមើលព្រឹត្តិការណ៍នៅថ្ងៃនោះ ក៏បានបង្ហោះសារក្នុងបណ្ដាញសង្គមថា “កម្មវិធីជួបជុំគ្នានៅថ្ងៃនោះ ក៏បានផ្ទុះចេញជាការថ្វាយបង្គំ និងច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ”។ ពួកគេក៏បានទួញយំ និងអធិស្ឋានជាមួយគ្នានៅថ្ងៃនោះ ដោយចិត្តឆេះឆួល។ នៅចុងបញ្ចប់នៃកម្មវិធី អ្នកទោស២៧នាក់បានថ្វាយជីវិតរបស់ខ្លួន ដល់ព្រះគ្រីស្ទ។ តាមពិត ទោះយើងជាអ្នកទោសកំពុងជាប់ឃុំក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងឬអត់ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាប់ឃុំ នៅក្នុងគុកនៃភាពលោភលន់ ភាពអាត្មានិយម និងការញៀនអ្វីមួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានយាងមករកយើង ដែលនេះជារឿងដ៏អស្ចារ្យណាស់។ ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងនៅពេលព្រឹកនោះ គេបានដកស្រង់បទគម្ពីរអេសាយ ៤៣:១៩ ដែលក្នុងនោះ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា “មើល អញនឹងធ្វើការ១ថ្មីវិញ ការនោះនឹងលេចឡើងឥឡូវ តើឯងរាល់គ្នានឹងមិនស្គាល់ទេឬ?”។…
Read article