យកគំរូតាមព្រះអង្គ ក្នុងការចិញ្ចឹមកូន
ដោយហេតុនោះបានជាខ្ញុំលុតជង្គង់ នៅចំពោះព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ដែលគ្រប់ទាំងគ្រួនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក។ អេភេសូរ ៣:១៤-១៥ បន្ទប់ដាក់ឡាន នៅក្នុងផ្ទះដែលខ្ញុំធ្លាប់រស់នៅកាលពីក្មេង បានបន្សល់ទុកនូវអនុស្សាវរីយជាច្រើន។ នៅពេលព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍មួយនោះ ប៉ារបស់ខ្ញុំបានយកឡានគាត់ចេញពីក្នុងបន្ទប់ដាក់ឡាន ដើម្បីឲ្យយើងមានកន្លែងសម្រាប់ជួសជុលកូនឡានប្រណាំងខ្នាតតូច ដែលយើងរើសបាន។ យើងបានដាក់កង់ថ្មី ហើយបានដំឡើងកញ្ចក់ផ្លាស្ទីកខាងមុខ ពីលើឡាននោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានប្រញាប់បើកកូនឡាននោះចេញពីក្នុងបន្ទប់ដាក់ឡាន តាមផ្លូវចេញពីផ្ទះ ដោយប៉ាខ្ញុំជួយមើលផ្លូវឲ្យខ្ញុំ។ ពេលដែលខ្ញុំរំឭករឿងនេះ ខ្ញុំមិនគ្រាន់តែបាននឹកចាំអំពីការជួសជុលកូនឡានប្រណាំងប៉ុណ្ណោះទេ តែខ្ញុំថែមទាំងបានចាំថា កាលនោះ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងទទួលការបង្រៀនពីឪពុកខ្ញុំ ហើយក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើការរបស់ទ្រង់ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ ក្នុងពេលនោះផងដែរ។ មនុស្សជាតិត្រូវបានព្រះទ្រង់បង្កើតមក តាមគំរូនៃលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ(លោកុប្បត្តិ ១:២៧-២៨)។ ការចិញ្ចឹមកូន ក៏មានដើមកំណើតនៅក្នុងព្រះអង្គផងដែរ ដ្បិតព្រះអង្គជាព្រះវរបិតាដែល “គ្រប់ទាំងគ្រួនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក”(អេភេសូរ ៣:១៤-១៥)។ ដែលឪពុកម្តាយទាំងឡាយបានយកគំរូតាមព្រះ ក្នុងការចិញ្ចឹម និងថែរក្សាការពារកូនក្នុងលោកិយនេះជាយ៉ាងណា នោះពួកគេក៏បានបង្ហាញចេញនូវលក្ខណៈសម្បត្តិ ដែលមិនមានប្រភពក្នុងខ្លួនពួកគេនោះទេ តែនៅក្នុងព្រះវរបិតា។ ព្រះអង្គជាគំរូសម្រាប់ការចិញ្ចឹម និងថែរក្សាការពារកូន។ ប៉ារបស់ខ្ញុំមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយគាត់មិនខុសពីឪពុកម្តាយដទៃឡើយ។ នៅពេលខ្លះ ការចិញ្ចឹមកូនរបស់គាត់ក៏មានកំហុសឆ្គង ដោយមិនបានធ្វើតាមគំរូដែលមកពីស្ថានសួគ៌។…
Read article
ជំនឿពិតប្រាកដអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទយាងមកវិញ
ព្រះគ្រីស្ទក៏បែបយ៉ាងនោះដែរ ដែលទ្រង់បានថ្វាយព្រះអង្គទ្រង់១ដង ហើយដោយព្រោះបាបរបស់មនុស្សជាច្រើន នោះទ្រង់នឹងលេចមកម្តងទៀត ក្រៅពីរឿងអំពើបាប គឺសំរាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់អស់អ្នកដែលរង់ចាំទ្រង់។ ហេព្រើរ ៩:២៨ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យអ្នកអាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះលោហិតព្រះគ្រីស្ទបានដកបាបរបស់អ្នកចេញ ហើយដឹងថា ពេលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញ ព្រះអង្គនឹងគ្របបាំងអ្នក ឲ្យរួចផុតពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ ហើយនាំអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្ប? ចម្លើយនោះគឺ : ចូរយើងមានជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ដោយចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះអង្គឆាប់យាងមកវិញ។ បទគម្ពីរនេះបានចែងថា ព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះ អស់អ្នកដែល “រង់ចាំព្រះអង្គ”។ ដូចនេះ តើអ្នកត្រូវត្រៀមខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកត្រូវពិសោធន៍នឹងការអត់ទោសបាប ពីព្រះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយត្រៀមខ្លួនជួបព្រះអង្គ ដោយរបៀបណា? គឺដោយមានជំនឿមកលើព្រះអង្គ ដោយចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះអង្គឆាប់យាងមកវិញ។ ការអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទឆាប់យាងមកវិញ គ្រាន់តែជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ហើយជឿព្រះអង្គ គឺពិតជាជឿព្រះអង្គ ដោយជំនឿពិតប្រាកដមែន។ ជំនឿក្លែងក្លាយគ្រាន់តែចង់រួចផុតពីស្ថាននរក តែគ្មានចិត្តស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ ជំនឿប្រភេទនេះ មិនបានសង្គ្រោះនោះទេ។ វាមិននាំឲ្យយើងមានចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទឆាប់យាងមកវិញឡើយ។ តាមពិត ជំនឿប្រភេទនេះចង់ឲ្យព្រះគ្រីស្ទពន្យាពេលយាងត្រឡប់មកវិញ ឲ្យបានយូរបំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីឲ្យខ្លួនអាចសប្បាយនឹងលោកិយ ឲ្យបានច្រើនបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ តែជំនឿដែលពិតជានៅជាប់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយទទួលព្រះអង្គជាសង្គ្រោះ ជាព្រះអម្ចាស់ ជាកំណប់ទ្រព្យ ជាក្តីសង្ឃឹម…
Read article
អំណាចនៃពាក្យសម្តី
មើល អញបានដាក់ពាក្យរបស់អញនៅក្នុងមាត់ឯងហើយ។ យេរេមា ១:៩ វាគ្មិនដែលមានអំណាចបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ច្រើនតែជាអ្នកដឹកនាំ ដែលបានប្រើពាក្យសម្តីរបស់ខ្លួន ដើម្បីនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន។ សូមយើងពិចារណាអំពីលោកហ្វ្រេឌ្រិក ដូក្លាស(Frederick Douglass) ចុះ ព្រោះសន្ទរកថាដែលគាត់បានថ្លែងជាសាធារណៈ អំពីការលប់បំបាត់របបទាសភាព និងអំពីសេរីភាព បានជំរុញឲ្យមានចលនាមួយ ដែលបាននាំឲ្យមានការបញ្ចប់របបទាសភាព ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចុះបើសិនជាគាត់សម្រេចចិត្តនៅស្ងៀមមិននិយាយអ្វីសោះ? យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានសមត្ថភាពប្រើពាក្យសម្តីរបស់យើង ដើម្បីលើកទឹកចិត្ត និងជួយអ្នកដទៃ តែការភ័យខ្លាចមិនហ៊ាននិយាយស្តី អាចធ្វើឲ្យយើងមិនអាចនិយាយអ្វីកើត។ ក្នុងពេលបែបនោះ ពេលណាការភ័យខ្លាចគ្របសង្កត់យើង យើងអាចមើលទៅព្រះអម្ចាស់ ដែលជាប្រភពនៃប្រាជ្ញា និងការលើកទឹកចិត្តមកពីស្ថានសួគ៌។ កាលព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅលោកយេរេមា ឲ្យធ្វើជាហោរា ដើម្បីប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ភ្លាមៗនោះ គាត់ចាប់ផ្តើមមានការមិនទុកចិត្តសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ គាត់ក៏បានស្រែកឡើងថា “មើល ទូលបង្គំគ្មានវោហារអធិប្បាយទេ ដ្បិតទូលបង្គំជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ”(យេរេមា ១:៦)។ តែព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចរបស់លោកយេរេមា ក្លាយជាឧបសគ្គរារាំងការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យនាំព្រះបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សមួយជំនាន់ តាមរយៈមាត់របស់គាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានបង្គាប់លោកហោរាឲ្យទុកចិត្តព្រះអង្គ ដោយនិយាយ និងធ្វើការអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់(ខ.៧)។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែបានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ដល់លោកយេរេមាប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានប្រទានគាត់នូវលទ្ធភាព។ គឺដូចព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គបានដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គក្នុងមាត់របស់គាត់ហើយ(ខ.៩)។ ពេលណាយើងទូលសូមសួរព្រះអង្គថា តើព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រើប្រាស់យើងដូចម្តេចខ្លះ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវលទ្ធភាព ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ។…
Read article
ព្រះទ្រង់មិនដែលភ្លេចយើងឡើយ
អញមិនដែលភ្លេចឯងឡើយ។ អេសាយ ៤៩:១៥ បុរសម្នាក់មានលុយ bitcoin តម្លៃ៤រយលានដុល្លាអាមេរិក តែគាត់មិនអាចដកវាចាយ សូម្បីតែ១សេន។ គាត់បានបាត់លេខសម្ងាត់ សម្រាប់បើកឧបករណ៍ដែលរក្សាទុកលុយទាំងអស់នោះ ហើយមហន្តរាយកំពុងតែលេចឡើង ព្រោះឧបករណ៍នោះនឹងបំផ្លាញខ្លួនឯង ដោយស្វ័យប្រវត្តិ បើសិនជាគាត់បំពេញលេខសម្ងាត់ខុស១០ដង។ ទ្រព្យសម្បត្តិនោះនឹងបាត់បង់ជារៀងរហូត។ អស់រយៈពេល១ទសវត្សរ៍ហើយ ដែលបុរសនោះបានខំរកនឹកលេខសម្ងាត់ សម្រាប់បើកចូលយកប្រាក់ដែលគាត់បានវិនិយោគ ដែលអាចនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរក្នុងជីវិតគាត់។ គាត់បានព្យាយាមដាក់លេខសម្ងាត់៨ដង ខុសទាំង៨ដង។ នៅឆ្នាំ២០២១ គាត់បានពោលទំនួញថា គាត់មានឱកាសដាក់លេខសម្ងាត់នោះ តែពីរដងទៀតប៉ុណ្ណោះ មុននឹងលុយbitcoinរបស់គាត់រលាយអស់។ យើងជាមនុស្សដែលមានការភ្លេចភ្លាំងច្រើន។ ជួនកាល យើងភ្លេចរឿងតូចៗ(ដូចជាភ្លេចកន្លែងដែលយើងដាក់កូនសោ) ហើយជួនកាលយើងភ្លេចរឿងធំៗ(ដូចជាភ្លេចលេខសម្ងាត់ សម្រាប់ដកយកប្រាក់រាប់លានដុល្លាជាដើម)។ តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលមិនដែលភ្លេចដូចយើងឡើយ។ ព្រះអង្គមិនដែលភ្លេចរឿង ឬភ្លេចមនុស្សដែលព្រះអង្គស្រឡាញ់ឡើយ។ ក្នុងគ្រាវេទនា ពួកអ៊ីស្រាអែលខ្លាចព្រះទ្រង់ភ្លេចពួកគេ។ បានជាពួកគេពោលថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានបោះបង់ចោលខ្ញុំទេ គឺព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានភ្លេចខ្ញុំហើយ”(អេសាយ ៤៩:១៤)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ហោរាអេសាយក៏បានធានាពួកគេថា ព្រះអង្គមិនដែលភ្លេចពួកគេឡើយ។ លោកហោរាក៏បានសួរពួកគេថា “តើស្ត្រីនឹងភ្លេចកូនដែលកំពុងបៅដោះ ឥតមានអាណិតដល់កូនដែលចេញពីផ្ទៃខ្លួនមកបានដែរឬ?” ជាការពិតណាស់ ម្តាយមិនដែលភ្លេចកូនដែលមិនទាន់ផ្តាច់ដោះនោះឡើយ។ តែទោះម្តាយខ្លះបានបំភ្លេចចោលកូនតូចរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏យើងដឹងថា ព្រះអង្គមិនដែលបំភ្លេចយើងចោលឡើយ(ខ.១៥)។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា “មើល អញបានចារឹកឯងទុកនៅផ្ទៃបាតដៃរបស់អញហើយ…
Read article
ជីវិតប្រៀបដូចជារូបដែលផ្គុំចូលគ្នា
ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានចាប់តាំងធ្វើការល្អក្នុងអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យកាន់តែពេញខ្នាតឡើង ទាល់តែដល់ថ្ងៃនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ភីលីព ១:៦ កាលក្រុមគ្រួសារខ្ញុំកំពុងធ្វើចត្តាឡីស័ក ដោយសារការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីតទូទាំងពិភពលោក យើងក៏បាននាំគ្នាលេងល្បែងកម្សាន្តធំមួយ ដោយផ្គុំរូបដែលមានបំណែករូបតូចៗ១ម៉ឺន៨ពាន់គ្រាប់។ យើងបានខិតខំផ្គុំរូបនោះស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ តែជាញឹកញាប់យើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនបានផ្គុំរូបនោះបានច្រើនប៉ុន្មានទេ។ រយៈពេល៥ខែបន្ទាប់ពីយើងបានចាប់ផ្តើមលេងល្បែងកម្សាន្តនេះ ទីផុតយើងក៏បានធ្វើការអបអរ នៅពេលដែលយើងបានគ្រាប់ចុងក្រោយ ចូលទៅក្នុងរូបដែលយើងបានផ្គុំ ដែលមានបណ្តោយជិត៣ម៉ែត្រ និងទទឹងជិត២ម៉ែត្រ ដែលបានគ្របដណ្តប់កម្រាលឥដ្ឋ ក្នុងផ្ទះបាយរបស់យើង។ ជួនកាល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតខ្ញុំហាក់ដូចជារូបមួយផ្ទាំងធំដែលបានផ្គុំចូលគ្នា ដោយបំណែកតូចៗជាច្រើន តែនៅមានបំណែករូបជាច្រើនទៀត នៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ដែលមិនទាន់បានផ្គុំចូលគ្នា។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងកែប្រែជីវិតខ្ញុំ ឲ្យកាន់តែមានលក្ខណៈដូចព្រះយេស៊ូវ តែជួនកាល ខ្ញុំហាក់ដូចជាមិនសូវឃើញមានការរីកចម្រើនប៉ុន្មានទេ។ ខ្ញុំបានទទួលកម្សាន្តចិត្ត ពីព្រះបន្ទូលក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រភីលីព ដែលក្នុងនោះ សាវ័កប៉ុលបានអធិស្ឋានឲ្យពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព ដោយអំណរ ដោយសារការល្អដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើ(១:៣-៤)។ តែគាត់មិនបានទុកចិត្តលើសមត្ថភាពរបស់ពួកគេនោះទេ តែបានទុកចិត្តព្រះវិញ ដោយជឿថា ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានចាប់តាំងធ្វើការល្អក្នុងពួកគេ ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យកាន់តែពេញខ្នាតឡើង(ខ.៦)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងធ្វើការក្នុងជីវិតយើងទាល់តែចប់សព្វគ្រប់។ កិច្ចការនោះមានលក្ខណៈដូចជារូបដែលនៅមានបំណែកតូចៗជាច្រើន ដែលត្រូវផ្គុំចូលគ្នា ហើយនៅពេលខ្លះ យើងហាក់ដូចជាមិនសូវមានការរីកចម្រើនប៉ុន្មានទេ។ តែយើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង នៅតែបន្តផ្គុំបំណែករូបទាំងនោះចូលគ្នា ទាល់តែរូបទាំងមូលមានភាពពេញលេញ។—LISA M. SAMRA…
Read article
ការតស៊ូក្នុងការបម្រើព្រះ
តែយើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នក ដែលថយទៅវិញឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្តីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ។ ហេព្រើរ ១០:៣៩ លោកជីមមី(Jimmy) មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យរឿងពិតនៃភាពវឹកវរក្នុងសង្គម គ្រោះថ្នាក់ និងទុក្ខលំបាក រារាំងគាត់ មិនឲ្យធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រទេស ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសក្រីក្របំផុត នៅក្នុងពិភពលោក ដើម្បីលើកទឹកចិត្តប្តីប្រពន្ធ ដែលកំពុងធ្វើការបម្រើព្រះ។ សារដែលគាត់បានផ្ញើមកក្រុមការងារយើងជាប្រចាំ បានបង្ហាញអំពីបញ្ហាប្រឈមដែលគាត់បានជួបប្រទះ។ ក្នុងសារទាំងនោះគាត់ប្រាប់យើងឲ្យអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ព្រោះផ្លូវធ្វើដំណើរមានការពិបាកខ្លាំង ដោយគាត់ធ្វើដំណើរ២ម៉ោង បានតែ១៦គីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ដោយឡានបានឡើងកម្តៅជ្រុលប្រហែលជាង១០ដង។ ដោយសារបញ្ហាក្នុងការធ្វើដំណើរ គាត់បានទៅដល់ នៅពេលជិតពាក់កណ្តាលអាធ្រាត្រ ដើម្បីចែកចាយព្រះបន្ទូល ទៅកាន់មនុស្ស ដែលបានរង់ចាំគាត់អស់៥ម៉ោង។ ក្រោយមក យើងក៏បានទទួលសារមានលក្ខណៈខុសពីនេះ ដោយគាត់រៀបរាប់ថា គាត់បានចំណាយពេលប្រកបគ្នា ដោយអំណរខ្លាំងក្រៃ ដោយមនុស្សប្រហែល១២នាក់ បានឡើងមកខាងមុខ ដើម្បីឲ្យគាត់អធិស្ឋានឲ្យ។ យប់នោះពិតជាអស្ចារ្យណាស់។ ការបម្រើព្រះដោយស្មោះត្រង់ អាចជួបការលំបាកច្រើន។ អ្នកដែលបានធ្វើជាគំរូនៃសេចក្តីជំនឿ ក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ជំពូក១១ ក៏បានជួបការលំបាកជាច្រើនផងដែរ។ ដោយសារសេចក្តីជំនឿដែលពួកគេមានចំពោះព្រះអង្គ បុរស និងស្រ្តីទាំងនោះបានប្រឈមមុខដាក់កាលៈទេសៈដ៏ពិបាក ហួសពាក្យពណ៌នា។ “ខ្លះទៀតត្រូវសេចក្តីល្បង ដោយមានគេចំអកឲ្យ ទាំងវាយនឹងរំពាត់ ក៏ទ្រាំទាំងជាប់ចំណង និងជាប់គុកផង”(ខ.៣៦)។ សេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេបានជំរុញពួកគេ ឲ្យហ៊ានប្រថុយជីវិត ហើយសូមព្រះទ្រង់សម្រេចលទ្ធផល។…
Read article