ឥឡូវនេះ មិនមានសល់អ្វីទៀតទេ
ទីក្រុងដែលពីដើមមានពេញដោយមនុស្ស ឥឡូវបានត្រមោចនៅយ៉ាងណាហ្ន៎។ បរិទេវ ១:១ បងប្អូនខ្ញុំប្រុសៗ និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង បានចំណាយពេលមួយថ្ងៃ ដើម្បីរើរបស់របររបស់ឪពុកម្តាយយើង ចេញពីផ្ទះដែលយើងធ្លាប់រស់នៅជុំគ្នាកាលពីក្មេង។ នៅពេលល្ងាច យើងក៏បានវិលត្រឡប់មកប្រមូលរបស់របរចុងក្រោយ ហើយក៏បានដឹងថា ពេលនោះជាពេលចុងក្រោយរបស់ក្រុមគ្រួសារយើងក្នុងផ្ទះនោះ ដូចនេះ យើងក៏បានថតរូបជុំគ្នា នៅរានហាលក្រោយផ្ទះ។ ម្តាយខ្ញុំបានងាកមករកខ្ញុំ ហើយនិយាយថា “ឥឡូវនេះ មិនមានអ្វីនៅសល់ក្នុងផ្ទះនេះទៀតទេ”។ ពាក្យពេចន៍នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំស្ទើរតែទប់ទឹកភ្នែកមិនជាប់។ ផ្ទះដែលមានអនុស្សាវរីយ៍រយៈពេល៥៤ឆ្នាំ បានក្លាយជាផ្ទះទទេហើយ។ ខ្ញុំក៏ខំឃាត់ខ្លួនឯងមិនឲ្យគិតអំពីរឿងនេះទៀត។ ការឈឺចាប់ក្នុងចិត្តខ្ញុំបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពាក្យពេចន៍របស់ហោរាយេរេមា ក្នុងបទគម្ពីរបរិទេវ ដែលបានពោលថា “ទីក្រុងដែលពីដើមមានពេញដោយមនុស្ស ឥឡូវបានត្រមោចនៅយ៉ាងណាហ្ន៎”(១:១)។ ភាពខុសប្លែកគ្នាដ៏សំខាន់រវាងរឿងរបស់ខ្ញុំ និងរឿងរបស់ទីក្រុងយេរូសាឡិម គឺស្ថិតនៅត្រង់ចំណុចដែរថា ទីក្រុងយេរូសាឡិមប្រែជាទទេ ដោយសារអំពើបាបជាច្រើនរបស់ទីក្រុងនេះ(ខ.៥)។ ព្រះទ្រង់បាននិរទេសរាស្រ្តទ្រង់ ទៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន ព្រោះពួកគេបានបះបោរទាស់ព្រះអង្គ ហើយមិនព្រមប្រែចិត្ត(ខ.១៨)។ ឪពុកម្តាយខ្ញុំបានរើផ្ទះ មិនមែនដោយសារយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបណាមួយនោះទេ តែយ៉ាងហោចណាស់ បានទទួលផលប៉ះពាល់ដោយប្រយោលពីអំពើបាប។ តែចាប់តាំងពីពេលដែលលោកអ័ដាមធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប ក្នុងសួនច្បារអេដែន សុខភាពរបស់មនុស្សម្នាក់ៗមានអន់ខ្សោយបន្តិចម្តងៗ ពេលពួកគេមានវ័យកាន់តែចាស់។ ពេលយើងមានវ័យចាស់ ជាធម្មតា យើងចង់រស់នៅក្នុងផ្ទះដែលយើងងាយស្រួលមើលថែ។ ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់អនុស្សាវរីយ៍ ដែលបានធ្វើឲ្យផ្ទះចាស់របស់យើង ក្លាយជាទីកន្លែងពិសេស។ ការឈឺចាប់…
Read article
រូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ
ព្រះយេស៊ូវជា “រូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ” (កូល៉ុស ១:១៥)។ តើហេតុអ្វីបទគម្ពីរនេះបានហៅព្រះអង្គថា “រូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ”? នៅថ្ងៃនេះ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយ អំពីការប្រកាសច្បាស់បំផុត និងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ អត្ថបទ “ព្រះយេស៊ូវជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ”។ តើពាក្យមួយឃ្លានេះមានន័យដូចម្តេច? គឺមានន័យថា បើអ្នកចង់មើលឃើញព្រះដែលមើលមិនឃើញ បើអ្នកចង់មានបទពិសោធន៍ជាមួយនឹងព្រះ ដោយការមើលឃើញ តើអ្នកត្រូវទៅកន្លែងណា? គឺត្រូវទៅរកព្រះយេស៊ូវ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានចែងថា ព្រះយេស៊ូវ “ជារស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់”។ នេះជាការពិពណ៌នាអំពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះអង្គ។ សូមចាំថា ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះគឺជាអំពើបាបជាមូលដ្ឋានរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ ព្រះអង្គបានហាមពួកគេមិនឲ្យធ្វើរូបព្រះ សម្រាប់ថ្វាយបង្គំនោះឡើយ។ ការមើលទៅរូបព្រះ ហើយថ្វាយបង្គំរូបនោះ ជាការអាក្រក់ជាមូលដ្ឋានរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ តែព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានចែងថា ព្រះយេស៊ូវជារូបអង្គរបស់ព្រះ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះទ្រង់ហាមយើងមិនឲ្យថ្វាយបង្គំរូបភាពអ្វីផ្សេង។ ព្រោះបើអ្នកចង់មើលឃើញព្រះ អ្នកត្រូវមើលទៅព្រះយេស៊ូវ។ សាវ័កភីលីពធ្លាប់បានទូលព្រះយេស៊ូវថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមបង្ហាញព្រះវរបិតាឲ្យយើងខ្ញុំឃើញផង នោះយើងខ្ញុំពេញចិត្តហើយ”។ ហេតុអ្វីគាត់ទូលសូមដូចនេះ។ ព្រោះពួកសាវ័កបានឃើញការអស្ចារ្យជាច្រើន ដូចជា ព្រះអង្គបានដើរលើទឹក ប្រទានអាហារដល់មនុស្ស៥ពាន់នាក់ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ និងការអស្ចារ្យជាច្រើនទៀត។ ដូចនេះ ពួកគេចង់ឲ្យព្រះអង្គបង្ហាញពួកគេឲ្យឃើញព្រះវរបិតា…
Read article
ការស្តាប់បង្គាប់ដោយសេរី
ឯងនឹងស៊ីផ្លែទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារនេះបានតាមចិត្ត តែឯត្រង់ដើមដឹងខុសត្រូវ នោះមិនត្រូវឲ្យឯងស៊ីផលឡើយ។ លោកុប្បត្តិ ២:១៦-១៧ ក្មេងជំទង់ម្នាក់មានទឹកមុខក្រៀមក្រំ ដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការថប់បារម្ភ និងសេចក្តីអាម៉ាស។ ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិករដូវរងាកំពុងតែរំកិលចូលមក ខណៈពេលដែលជោគជ័យរបស់នាង ក្នុងនាមជាកីឡាករជិះស្គីលើទឹកកក គឺគ្មានគូប្រៀបឡើយ ព្រោះការឈ្នះពានរង្វាន់ជើងឯកជាបន្តបន្ទាប់ បានធ្វើឲ្យនាងមានជំនឿចិត្តថា នាងនឹងឈ្មោះបានមេដាយមាសជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែ លទ្ធផលនៃការធ្វើតេស្តបានរកឃើញសារធាតុហាមឃាត់ នៅក្នុងខ្លួនរបស់នាង។ ការរំពឹង និងការថ្កោលទោសដ៏លើសលប់ ដែលបានគ្របសង្កត់ចិត្តនាង ធ្វើឲ្យនាងខកខានមិនបានចូលរួមប្រកួតយកមេដាយ។ មុនពេលនាងមានរឿងអាស្រូវនេះ នាងបានប្រើសេរីភាពរបស់នាង ក្នុងការបង្ហាញសមត្ថភាពផ្នែកសិល្បះ និងមានភាពប៉ិនប្រសប់យ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការជិះស្គីលើទឹកកក ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ការចោទប្រកាន់ថា នាងបានធ្វើខុសច្បាប់កីឡា បានធ្វើឲ្យក្តីស្រមៃរបស់នាងរលាយអស់។ ចាប់តាំងពីដើមដំបូងនៃកំណើតមនុស្សជាតិ ព្រះទ្រង់បានបើកសម្តែងអំពីសារៈសំខាន់នៃការស្តាប់បង្គាប់ ខណៈពេលដែលយើងប្រើឆន្ទៈសេរីរបស់យើង។ ការមិនស្តាប់បង្គាប់បាននាំមកផលវិបាកនៃសេចក្តីហិនវិនាស ដល់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា និងយើងរាល់គ្នា ព្រោះអំពើបាបនាំមកនូវភាពប្រេះបែក និងសេចក្តីស្លាប់ ក្នុងពិភពលោករបស់យើង(លោកុប្បត្តិ ៣:៦-១៩)។ រឿងនេះមិនត្រូវកើតឡើងសោះឡើយ។ ព្រះទ្រង់បានប្រាប់អ្នកទាំងពីរថា “ឯងនឹងស៊ីផ្លែទាំងអស់ក្នុងសួនច្បារនេះបានតាមចិត្ត តែឯត្រង់ដើមដឹងខុសត្រូវ នោះមិនត្រូវឲ្យឯងស៊ីផលឡើយ”(លោកុប្បត្តិ ២:១៦-១៧)។ ពួកគេគិតស្មានថា “ភ្នែករបស់ពួកគេនឹងបើកឡើង ហើយពួកគេនឹងបានដូចជាព្រះ” ពួកគេក៏បានបរិភោគផ្លែដើមដឹងខុសត្រូវ(៣:៥ ២:១៧)។ អំពើបាប…
Read article
មានចិត្តឆេះឆួលចំពោះព្រះ និងសេចក្តីពិត
តែបើមានអ្នកខ្លះមិនជឿ នោះដូចម្តេចទៅ សេចក្តីដែលគេមិនជឿនោះ តើនឹងធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះទៅជាមិនកើតការវិញឬអី ទេ មិនមែនឡើយ សូមឲ្យព្រះបានរាប់ជាពិត ហើយគ្រប់ទាំងមនុស្សជាភូតភរវិញចុះ ដូចមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «ឲ្យទ្រង់បានរាប់ជាសុចរិត ក្នុងកាលដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ហើយឲ្យទ្រង់បានឈ្នះ ក្នុងកាលដែលគេជំនុំជំរះទ្រង់»។ រ៉ូម ៣:៣-៤ ការដែលយើងខ្វល់អំពីសេចក្តីពិត គឺជាការបង្ហាញចេញដោយជៀសមិនរួចថា យើងបានជញ្ជឹងគិតអំពីព្រះ។ ព្រះពិតជាមានមែន ដូចនេះព្រះអង្គជាខ្នាតគំរូសម្រាប់វាស់ស្ទង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ហើយការគិតរបស់ព្រះអង្គ អំពីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង គឺជាខ្នាតគំរូដែលគួរឲ្យយើងគិតតាម។ ការមិនខ្វល់អំពីសេចក្តីពិត គឺជាការមិនខ្វល់អំពីព្រះ។ ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះដោយចិត្តឆេះឆួល យើងត្រូវស្រឡាញ់សេចក្តីពិត ដោយចិត្តឆេះឆួល។ ការទទួលយកព្រះធ្វើជាចំណុចកណ្តាលនៃជីវិត គឺមានន័យថា យើងបានទទួលការជំរុញចិត្ត ដោយសេចក្តីពិត នៅក្នុងការធ្វើការបម្រើព្រះ។ ការអ្វីដែលមិនពិត គឺមិនមែនមកពីព្រះនោះទេ។ សូមចំណាយពេលជញ្ជឹងគិត អំពីបទគម្ពីរ ដែលបានចែងអំពីព្រះ និងសេចក្តីពិត ដែលមានដូចតទៅ ៖ ១) ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីពិត រ៉ូម ៣:៣-៤ (ព្រះវរបិតា) ៖ “តែបើមានអ្នកខ្លះមិនជឿ នោះដូចម្តេចទៅ សេចក្តីដែលគេមិនជឿនោះ តើនឹងធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះទៅជាមិនកើតការវិញឬអី ទេ មិនមែនឡើយ សូមឲ្យព្រះបានរាប់ជាពិត ហើយគ្រប់ទាំងមនុស្សជាភូតភរវិញ”។…
Read article
សួនច្បាររបស់ព្រះ
ដែលទ្រង់បានបង្កើតយើងឡើងជាថ្មី តាមសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់។ ១ពេត្រុស ១:៣ កាលរដូវផ្ការីកឆ្នាំមុន ភរិយាខ្ញុំបានដាំដើមផ្កាដួងច័ន្ទ ដែលជាវល្លិម្យ៉ាងមានផ្កាធំ មានរាងបំពង់ដូចផ្កាត្រកួន ពេលវារីក វាមានរាងមូលដូចដួងច័ន្ទពេញវង់។ ផ្កានេះបានរំឭកខ្ញុំ អំពីសម្រស់ និងភាពរួញខ្លីនៃជីវិត ដែលកំពុងដុះមុខផ្ទះខ្ញុំ។ ផ្កានីមួយៗរីកបានតែមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបន្ទាប់មក ពួកវាក៏ក្រៀមស្វិត នៅក្រោមកម្តៅថ្ងៃ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ដោយមិនរីកម្តងទៀតឡើយ។ តែរុក្ខជាតិនេះចេញផ្កាបានច្រើនណាស់ ហើយរៀងរាល់ពេលល្ងាច វាតែងតែចេញផ្កាថ្មីៗយ៉ាងស្រស់ស្អាត។ យើងចូលចិត្តគយគន់ផ្កាទាំងនោះ ពេលយើងដើរកាត់តាមទីធ្លាមុខផ្ទះ ដោយឆ្ងល់ថា តើនឹងមានសម្រស់ថ្មីៗអ្វីខ្លះ ដែលនឹងចាំស្វាគមន៍យើង ពេលយើងត្រឡប់ពីធ្វើការវិញ នៅពេលល្ងាច។ ផ្កាដ៏ផុយស្រួយទាំងនោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ សាវ័កពេត្រុសបានរំឭកយើង អំពីពាក្យរបស់ហោរាអេសាយ ពេលដែលគាត់បង្រៀនយើងថា “ដ្បិតព្រះបានបង្កើតអ្នករាល់គ្នាជាថ្មី មិនមែនពីពូជដែលតែងតែពុករលួយនោះទេ គឺពីពូជដែលមិនចេះពុករលួយវិញ គឺជាព្រះបន្ទូលដ៏រស់ ហើយនៅជាប់លាប់ ព្រោះគ្រប់ទាំងមនុស្ស ប្រៀបដូចជាស្មៅ ហើយសិរីល្អទាំងប៉ុន្មានរបស់មនុស្សក៏ដូចជាផ្កាស្មៅ រីឯធម្មតាស្មៅ នោះតែងតែក្រៀមស្វិត ហើយផ្កាក៏រោយរុះទៅ”(១ពេត្រុស ១:២៣-២៥)។ តែគាត់បានធានាយើងថា ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច(ខ.២៥)។ ជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដីនេះខ្លីណាស់ បើធៀបនឹងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺមិនខុសពីផ្កាក្នុងសួនច្បារឡើយ។ តែព្រះអង្គបានមានបន្ទូលអំពីភាពស្រស់ស្អាត នៅក្នុងភាពរួញខ្លីរបស់យើង។…
Read article
ការជំនុំជម្រះសម្រាប់អ្នកជឿ
នោះខ្ញុំឃើញមនុស្សស្លាប់ ទាំងអ្នកធំ ទាំងអ្នកតូច គេឈរនៅចំពោះព្រះ បញ្ជីក៏បានបើកឡើង ហើយបញ្ជី១ទៀត គឺជាបញ្ជីជីវិតបានបើកឡើងដែរ រួចមនុស្សស្លាប់ទាំងអស់ត្រូវជំនុំជំរះ ពីសេចក្តីដែលកត់ទុកក្នុងបញ្ជីទាំងនោះ តាមអំពើដែលគេបានប្រព្រឹត្តរៀងខ្លួន។ វិវរណៈ ២០:១២ តើការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ នឹងមានលក្ខណៈដូចម្តេច? តើព្រះទ្រង់នឹងនឹកចាំ អំពីអំពើបាបរបស់យើងទេ? តើព្រះអង្គនឹងបើកបង្ហាញឲ្យគេឃើញអំពើបាប ដែលយើងបានប្រព្រឹត្តឬទេ? សម្រាប់សំណួរទាំងនេះ លោកអ៊ែនថូនី ហូគេម៉ា(Anthony Hoekema) បានធ្វើការបកស្រាយ ប្រកបដោយប្រាជ្ញាថា “កំហុស និងចំណុចខ្វះចន្លោះរបស់ … អ្នកជឿ … នឹងត្រូវបើកបង្ហាញ នៅថ្ងៃជំនុំជម្រះ។ ប៉ុន្តែ ដែលសំខាន់នោះគឺ អំពើបាប និងចំណុចខ្វះចន្លោះទាំងនោះ នឹងត្រូវបានបើកសម្ដែង នៅពេលជំនុំជម្រះ ថាជាបាបដែលព្រះទ្រង់បានអត់ទោសឲ្យហើយ គឺទោសកំហុស ដែលបានគ្របបាំងទាំងស្រុង ដោយព្រះលោហិតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”។ យើងអាចធ្វើការប្រៀបធៀប ដោយឧបមាថា ៖ ព្រះទ្រង់មានបញ្ជីមួយ ដែលបានកត់ត្រាអំពីមនុស្សម្នាក់ៗ (បញ្ជី ក្នុងបទគម្ពីរវិវរណៈ ២០:១២)។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកបានធ្វើ ឬនិយាយ(ម៉ាថាយ ១២:៣៦) សុទ្ធតែបានកត់ទុក ដោយបានដាក់និទ្ទេសរួចជាស្រេច(និទ្ទេស ពី…
Read article