អេសេគាល ១:២២-២៨
កាលណាបានឈប់សំរបស្លាបចុះមកវិញហើយ នោះមានឮសំឡេងពីផ្ទៃមេឃ ដែលនៅពីលើក្បាលតួទាំងនោះ។ អេសេគាល ១:២៥
តាមធម្មតា គេមិនគិតឃើញថា សត្វមេអំបៅជាសត្វដែលបញ្ចេញសម្លេងឮខ្លាំងនោះទេ។ ជាក់ស្តែង សម្លេងទទះស្លាបរបស់សត្វមេអំបៅស្តេច គឺពិតជាស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ បានជាគេមិនអាចឮសម្លេងបាន។ ប៉ុន្តែ ក្នុងព្រៃទឹកភ្លៀងនៅប្រទេសមិចស៊ីកូ ជាកន្លែងដែលពួកវាចាប់ផ្តើមជីវិតដ៏ខ្លីរបស់ពួកវា ពេលណាពួកវាទទះស្លាបហើរទាំងហ្វូងក្នុងពេលតែមួយ សម្លេងទទះស្លាបព្រមគ្នាបានលាន់ឮខ្លាំង ដែលនាំឲ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលដែលសត្វមេអំបៅស្តេចរាប់លានក្បាលទទះស្លាបហើរ ក្នុងពេលតែមួយ ពួកវាបង្កើតបានសម្លេង ដែលលាន់ឮខ្លាំងដូចសម្លេងទឹកធ្លាក់យ៉ាងគំហុក។
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នា អំពីតួមានជីវិតដែលមានស្លាប៤ ក្នុងការបើកសម្ដែងដែលហោរាអេសេគាលបានទទួល។ ទោះតួមានជីវិតទាំងនោះមានចំនួនតិចជាងសត្វមេអំបៅស្តេច ហោរាអេសេគាលបានប្រៀបប្រដូចសម្លេងទទះស្លាបរបស់ពួកគេ ទៅនឹង “សូរនៃទឹកធំ” (អេសេគាល ១:២៤)។ ពេលដែលតួមានជីវិតនោះឈរនៅត្រឹងមួយកន្លែង ហើយសម្របស្លាបចុះ ហោរាអេសេគាលក៏បានឮសម្លេងព្រះអម្ចាស់ ត្រាស់បង្គាប់គាត់ ឲ្យថ្លែងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ទៅកាន់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល(២:៧)។
ហោរាអេសេគាល មិនខុសពីហោរាដទៃទៀត ដែលមានតួនាទីប្រកាសសេចក្តីពិតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់យើង ឲ្យចែកចាយសេចក្តីពិតនៃការល្អដែលព្រះអង្គបានធ្វើក្នុងជីវិតយើង ទៅដល់មនុស្សនៅជុំវិញយើងផងដែរ(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ ជួនកាល ព្រះអង្គឲ្យយើងប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយសម្លេងឮៗ ដូចសន្ធឹកទឹកធ្លាក់។ ជួនកាល ព្រះអង្គឲ្យយើងចែកចាយព្រះបន្ទូល យ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់។ ទោះយើងត្រូវប្រកាសព្រះបន្ទូលឮៗ ឬដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្តី យើងត្រូវតែប្រកាសតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ ហើយយើងក៏ត្រូវត្រៀមត្រចៀករបស់យើងស្តាប់ព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងមានមកកាន់យើង នៅថ្ងៃនេះផងដែរ។—Kirsten Holmberg
តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកចែកចាយព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដល់នរណាខ្លះ នៅថ្ងៃនេះ? តើអ្នកនឹងឆ្លើយតប ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការត្រាស់ហៅទូលបង្គំ ឲ្យចែកចាយអំពីព្រះអង្គ ដល់អ្នកដទៃ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ២៦-២៧ និង ម៉ាកុស ៨:១-២១
