១កូរិនថូស ១២:១២-១៤,២១-២៧
តែព្រះទ្រង់បានដាក់ចុះនូវអវយវៈនីមួយៗ ក្នុងរូបកាយតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់។ ១កូរិនថូស ១២:១៨
ក្នុងអត្ថបទដែលសាស្ត្រាចារ្យ ដេនីល បូមែន (Daniel Bowman Jr) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា “ការបម្រើ និងលក្ខណៈផ្សេងៗនៃការបម្រើ” គាត់បានរៀបរាប់អំពីការលំបាក ក្នុងការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយករបៀបនៃការបម្រើពួកជំនុំគាត់ ក្នុងនាមគាត់ជាមនុស្សមានជំងឺអូទិហ្សិម។ គាត់បានពន្យល់ថា “អ្នកជំងឺអូទីហ្សិមត្រូវតែបង្កើតផ្លូវថ្មី សម្រាប់ដើរទៅមុខ រៀងរាល់ពេល ជាផ្លូវពិសេស ដែលត្រូវការពេលវេលាសម្រាកម្នាក់ឯង ដើម្បីឲ្យមានកម្លាំងឡើងវិញ ទាំងខាងផ្លូវចិត្ត ផ្លូវអារម្មណ៍ និងផ្លូវកាយ… តាមញាណទាំង៥ និងក្នុងកំរិតនៃភាពសុខស្រួល… នៅពេលណាមួយ នៅថ្ងៃនីមួយៗ ទោះគេបានឲ្យតម្លៃមកលើយើង ផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់យើង ហើយមានការយោគយល់ចំពោះតម្រូវការរបស់យើងឬអត់ក៏ដោយ ជាជាងមិនរាប់បញ្ចូលយើង ក្នុងចំណោមអ្នកដទៃ ដោយសារភាពខ្វះចន្លោះរបស់យើង ។ល។” គាត់ក៏បានរៀបរាប់ទៀតថា “សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ការសម្រេចចិត្តដូចនេះនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរអាទិភាព ឬរបៀបនៃការរស់នៅរបស់ពួកគេឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដោយមានផលល្អចំពោះពួកគេ តែអាចមានផលប៉ះពាល់មិនល្អមកលើខ្ញុំ”។
លោកបូមែន ជឿថា ការបង្រៀនអំពីភាពពេញវ័យ ដែលសាវ័កប៉ុលបានពិពណ៌នា ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ជំពូក១២ អាចធ្វើជាដំណោះស្រាយដែលនាំមកនូវការប្រោសឲ្យជា។ ដែលក្នុងនោះ ខ.៤ ដល់ ខ.៦ បានពិពណ៌នាថា ព្រះទ្រង់បានប្រទានអំណោយទានផ្សេងៗគ្នា ដល់រាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គម្នាក់ៗ ដើម្បី “ប្រយោជន៍រួម”(ខ.៧)។ ពួកគេម្នាក់ៗជា អវយវៈនៃរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ “ដែលមិនអាចខ្វះបាន”(ខ.២២)។ ពេលណាពួកជំនុំទទួលស្គាល់អំណោយទានខុសៗគ្នា ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទាន ពួកគេអាចជួយទ្រទ្រង់សមាជិករបស់ពួកគេឲ្យបម្រើ តាមអំណោយទានរបស់ខ្លួន ជាជាងដាក់សម្ពាធមកលើពួកគេម្នាក់ៗ ឲ្យរួមចំណែកតាមរបៀបដូចគ្នា។
តាមរយៈការអនុវត្តន៍ដូចនេះ មនុស្សម្នាក់ៗអាចរកឃើញភាពរីកចម្រើន និងភាពពេញលេញ ហើយមានទំនុកចិត្តថា ពួកគេមានចំណែកដ៏មានតម្លៃ ក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ(ខ.២៦)។—Monica La Rose
តើអ្នកបានទទួលព្រះពរ ពីអំណោយទានពិសេសរបស់អ្នកដទៃ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើពួកជំនុំអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការបម្រើតាមរបៀបផ្សេងគ្នាដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការបង្កើតយើងខ្ញុំមក ឲ្យមានអំណោយទានផ្សេងគ្នា។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យចេះឲ្យតម្លៃ មកលើអវយវៈនីមួយៗនៃរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ២សាំយ៉ូអែល ១៩-២០ និង លូកា ១៨:១-២៣
