គ្រូពេទ្យមិនបានចងចញ្ចើមទេ ពេលដែលគាត់កំពុងតែនិយាយជាមួយស្វាមីខ្ញុំ អំពីការពិនិត្យមើលជម្ងឺមហារីករបស់គាត់។ គាត់បានញញឹម ហើយលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចាប់ផ្តើមថ្ងៃថ្មីនីមួយៗ ដោយការអរព្រះគុណព្រះ។ គាត់ថា យ៉ាងហោចណាស់ យើងគួរតែអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការបីយ៉ាង។ ស្វាមីខ្ញុំក៏បានយល់ស្របនឹងយោបល់របស់គាត់ ដោយដឹងថា ការដឹងគុណព្រះ ជួយឲ្យចិត្តយើងបើកចំហរ ដើម្បីស្វែងរកការកម្សាន្តចិត្ត នៅក្នុងសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ។ ដូចនេះ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមថ្ងៃនីមួយៗ ដោយការសរសើរដំកើងព្រះជាម្ចាស់ថា ព្រះអង្គអើយ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ការគេងលក់ស្រួល កាលពីយប់មិញ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់គ្រែគេងដែលសម្អាតបានស្អាត។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ថ្ងៃរះ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់អាហារពេលព្រឹកនៅលើតុ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ស្នាមញញឹមនៅលើបបូរមាត់ទូលបង្គំ។
ពាក្យនីមួយៗ គឺបាននិយាយចេញពីចិត្ត។ ប៉ុន្តែ តើពាក្យទាំងនោះ អាចក្លាយជាអសារឥតការដែរទេ? តើការសរសើរដំកើង សម្រាប់រឿងលម្អិតដ៏តូច សំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានគ្រប់ចេស្តាឬទេ? ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៥០ លោក អេសាភដែលជាអ្នកដឹកនាំក្រុមភ្លេងរបស់ស្តេចដាវីឌ បានផ្តល់ឲ្យនូវចម្លើយដ៏ច្បាស់លាស់មួយ សម្រាប់សំណួរនេះ។ គាត់ថា ព្រះជាម្ចាស់ “អញមិនយកគោឈ្មោលពីផ្ទះឯង ឬពពែឈ្មោលពីក្រោលឯងឡើយ”(ខ.៩)។ កាលពីសម័យមុន គោឈ្មោល និងពពែឈ្មោល គឺជាដង្វាយអរព្រះគុណ ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យរាស្រ្តទ្រង់ថ្វាយចិត្ត និងជីវិតរបស់ពួកគេដល់ទ្រង់ ដោយការដឹងគុណទ្រង់ ជាជាងថ្វាយដង្វាយទាំងនោះ(ខ.១៤,២៣)។
តាមបទពិសោធន៍របស់ស្វាមីខ្ញុំ គាត់បានដឹងថា ការអរព្រះគុណអស់ពីចិត្ត ជួយវិញ្ញាណយើង ឲ្យមានការចម្រើនឡើង។ ពេលយើងអំពាវនាវដល់ព្រះអម្ចាស់ “នៅថ្ងៃមានសេចក្តីទុក្ខលំបាក” ព្រះអង្គ “នឹងជួយរំដោះយើងឲ្យរួច” ពីទុក្ខ(ខ.១៥)។ តើការនេះមានន័យថា ស្វាមីខ្ញុំនឹងបានទទួលការប្រោសឲ្យជា ខាងវិញ្ញាណ និងរូបកាយ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលរយៈពេលពីរឆ្នាំ? ឬគាត់នឹងបានជា បន្ទាប់ពីគាត់បានលាចាកលោកទៅ? យើងមិនដឹងទេ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំកំពុងតែអរសប្បាយ នៅក្នុងការអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងអរព្រះគុណ ដ្បិតព្រះអង្គជាព្រះដ៏ប្រោសលោះ ព្រះដ៏ប្រោសឲ្យជា និងជាមិត្តសំឡាញ់។ ហើយព្រះអង្គសប្បាយព្រះទ័យ ពេលទ្រង់ឮយើងពោលពាក្យដ៏ពិរោះថា “ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណ”។—PATRICIA RAYBON
