ពេលដែលអ្នកមិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀត
កុំតែមានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅ … សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់។ បរិទេវ ៣:២២-២៣ កាលពីឆ្នាំ២០០៦ ឪពុកខ្ញុំបានទៅពិនិត្យសុខភាពរកឃើញថា គាត់មានជំងឺប្រព័ន្ធប្រសាទ ដែលបានឆក់យកការចងចាំ សមត្ថភាពក្នុងការនិយាយស្តី និងការគ្រប់គ្រងមកលើចលនានៃរូបកាយគាត់។ គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺងើបពីគ្រែមិនរួច នៅឆ្នាំ២០១១ ហើយម្តាយខ្ញុំក៏បានបន្តមើលថែគាត់នៅផ្ទះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា យើងហាក់ដូចជាកំពុងស្ថិតក្នុងភាពងងឹត ពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមមានជំងឺ។ ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច ព្រោះខ្ញុំមិនចេះថែរក្សាអ្នកជំងឺទាល់តែសោះ ហើយខ្ញុំមានការថប់បារម្ភ អំពីបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ និងសុខភាពរបស់ម្តាយខ្ញុំ។ ពេលដែលពន្លឺមានភាពស្រអាប់ ដូចសណ្ឋាននៃចិត្តខ្ញុំ ជាញឹកញាប់ បទគម្ពីរបរិទេវ ៣:២២ បានជួយខ្ញុំឲ្យក្រោកឡើង នៅពេលព្រឹក ដោយរំឭកខ្ញុំថា “កុំតែមានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅ”។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមភាសាហេព្រើរ ពាក្យ “សូន្យបាត់” មានន័យថា “ប្រើអស់ទាំងស្រុង” ឬ “ដល់ទីបញ្ចប់”។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ ជួយឲ្យយើងបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ដោយក្រោកឡើង ដើម្បីប្រឈមមុខដាក់ថ្ងៃនីមួយៗ។ ទុក្ខលំបាករបស់យើងអាចធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា មិនអាចស៊ូទ្រាំបាន តែយើងនឹងមិនវិនាសឡើយ ព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ធំជាងបញ្ហារបស់យើងឆ្ងាយណាស់! មានពេលជាច្រើនដង ខ្ញុំបាននឹកចាំ អំពីពេលដែលព្រះទ្រង់បានបង្ហាញផ្លូវដ៏ស្មោះត្រង់ ពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ ដល់ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានឃើញការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ…
Read article