ផលផ្លែដែលនាំឲ្យគេចង់ទៅរកប្រភព
តែឯផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណវិញ នោះគឺសេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត។ កាឡាទី ៥:២២-២៣ មានស្រ្តីម្នាក់ ដែលជាម្ចាស់កន្លែងមើលក្មេង បានព្យាយាមលក់ដើមប៉ែសជាច្រើនដើម។ គាត់បានគិតឃើញវិធីសាស្រ្តខុសៗគ្នា ដើម្បីលក់ដើមទាំងនោះ។ តើគាត់គួរតែយកកូនដើមប៉ែសដែលមានស្លឹកច្រើន ទៅដាក់តាំងឲ្យមានភាពទាក់ទាញ? ឬគាត់គួរតែដាក់តាំងរូបថតដើមប៉ែស ក្នុងកាតាឡុក ដោយបង្ហាញរដូវកាលខុសៗគ្នានៃការលូតលាស់របស់ដើមប៉ែស? យ៉ាងហោចណាស់ គាត់បានដឹងថា មានកត្តាអ្វីដែលពិតជាជួយឲ្យគាត់អាចលក់ដើមប៉ែសដាច់។ គឺផ្លែប៉ែស ដែលមានក្លិនក្រអូប ពណ៌លឿងទុំ និងសម្បករលោង ស្រដៀងផ្លែសូដា។ វិធីល្អបំផុត ដើម្បីលក់ដើមប៉ែស គឺត្រូវយកផ្លែប៉ែសទុំមួយផ្លែមកដាក់តាំងបង្ហាញ ដោយកាត់វាមួយចំណិត ធ្វើឲ្យទឹកវាស្រក់ចុះពីផ្លែមក ហើយឲ្យភ្ញៀវភ្លក់រស់ជាតិចំណិតផ្លែប៉ែសនោះ។ ពេលដែលពួកគេបានភ្លក់រស់ជាតិផ្លែវាហើយ ពួកគេនឹងចង់ទិញដើមរបស់វាមិនខាន។ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ តាមរយៈផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ នៅក្នុងអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ដែលមានដូចជា សេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត (កាឡាទី ៥:២២-២៣)។ ពេលណាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ បង្ហាញចេញនូវផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ…
Read article