នៅកន្លែងដែលគេស្វាគមន៍ខ្ញុំ
មើល ដែលបងប្អូននៅមូលជាមួយគ្នា ដោយចិត្តព្រមព្រៀង នោះជាការល្អ ហើយសមគួរយ៉ាងណាទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៣៣:១ ជនជាតិយូដាបានបរិភោគអាហារជុំគ្នា ដើម្បីបន្តប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលង ដើម្បីនឹកចាំ អំពីភាពអស្ចារ្យនៃព្រះរាជកិច្ចជួយសង្គ្រោះរបស់ព្រះ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់។ នៅចុងបញ្ចប់នៃការញាំអាហារនោះ សមាជិកពួកជំនុំនៃសាសន៍យូដាបានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណរ ដោយរាំជារង្វង់មូលទាំងអស់គ្នា។ ប៊ែរី(Barry) បានឈរមើលពួកគេ ដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់។ គាត់បានបង្ហាញអារម្មណ៍ចូលចិត្តពេលដ៏រីករាយដូចនេះខ្លាំងប៉ុណ្ណា ដោយរៀបរាប់ថា “ពេលនេះ ពួកគេជាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ នេះជាសហគមន៍របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញកន្លែង ដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំអាចស្រឡាញ់ និងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីគេ … គឺខ្ញុំជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសារនេះ”។ កាលពីក្មេង ប៊ែរីបានទទួលរងការធ្វើបាបផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត ដែលធ្វើឲ្យគាត់រស់នៅដោយគ្មានអំណរ។ ប៉ុន្តែ ពួកជំនុំនៅក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ បានស្វាគមន៍គាត់ ហើយនាំគាត់ឲ្យទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ។ ការរួបរួម និងក្តីអំណរដែលពួកគេបានបង្ហាញចេញមក បានធ្វើឲ្យគាត់មានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ហើយមានអារម្មណ៍ថា គេស្រឡាញ់ និងទទួលគាត់។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៣ ស្តេចដាវីឌបានពិពណ៌នា ក្នុងន័យធៀបដ៏មានអំណាច ដើម្បីបកស្រាយ អំពីឥទ្ធិពល នៃការរួបរួម “ដ៏ល្អ និងសមគួរ” របស់រាស្រ្តព្រះ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា…
Read article