ការអរព្រះគុណដោយអំណរ
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង។ ភីលីព ៤:៦ ក្នុងការសិក្សាមួយ ដែលបានធ្វើឡើងដោយលោករ៉ូបឺត អេមមុន(Robert Emmons) គាត់បានបែងចែកអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជាបីក្រុម ដែលក្រុមនីមួយៗ ត្រូវសរសេរក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរៀងរាល់សប្តាហ៍។ ក្រុមមួយបានសរសេរអំពីរឿងប្រាំយ៉ាង ដែលពួកគេបានលើកយកមកអរព្រះគុណព្រះ។ ក្រុមមួយទៀត ក៏បានរៀបរាប់ការលំបាក៥យ៉ាង ដែលពួកគេជួបប្រទះរាល់ថ្ងៃ។ ហើយក្រុមផ្សេងទៀត ក៏បានលើកឡើង អំពីព្រឹត្តិការណ៍៥យ៉ាង ដែលមានឥទ្ធិពលតិចតួចមកលើពួកគេ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សានេះបានបង្ហាញថា ក្រុមដែលនិយាយអំពីការដឹងគុណព្រះ មានអារម្មណ៍ល្អជាងក្រុមផ្សេង អំពីជីវិតរបស់ខ្លួនជាសរុប មានគំនិតវិជ្ជមានជាង អំពីពេលអនាគត ហើយក៏បានលើកឡើងតិចជាង អំពីបញ្ហាសុខភាព។ ការអរព្រះគុណព្រះនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងការគិតរបស់យើង អំពីជីវិត ហើយថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យយើង មានអំណរកាន់តែច្រើនឡើង។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការអរព្រះគុណព្រះ តាំងពីយូរមកហើយ ព្រោះការអរព្រះគុណព្រះជួយរំឭកយើង អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គ។ កណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើងបានអំពាវនាវ ម្តងហើយម្តងទៀត ដល់រាស្រ្តព្រះ ឲ្យថ្វាយការអរព្រះគុណដល់ព្រះ “ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ល្អ សេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជានិច្ច ហើយសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ក៏នៅអស់ទាំងដំណមនុស្សតទៅ”(ទំនុកដំកើង ១០០:៥) ហើយឲ្យពួកគេអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរ និងការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអង្គបានធ្វើ(១០៧:៨,១៥,២១,៣១)។ នៅចុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ នៅទីក្រុងភីលីព…
Read article