រៀនស្តាប់សម្លេងព្រះអង្គ
ខ្ញុំផ្ញើអ្នករាល់គ្នាទុកនឹងព្រះ ហើយនិងព្រះបន្ទូលនៃព្រះគុណទ្រង់ ដែលអាចនឹងស្អាងចិត្ត ហើយនិងឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានកេរ្តិ៍អាករនៅក្នុងពួកនៃអស់អ្នកដែលបានញែកជាបរិសុទ្ធ។ កិច្ចការ ២០:៣២ បន្ទាប់ពីអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានស្រាវជ្រាវអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេក៏បានរកឃើញថា សត្វឆ្កែចចកបញ្ចេញសម្លេងខុសៗគ្នាដើម្បីទំនាក់ទំនងគ្នា។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តម្នាក់បានប្រើលេខកូតដើម្បីវិភាគសម្លេងរបស់សត្វឆ្កែចចក ហើយក៏បានដឹងថា សម្លេងលូរបស់សត្វឆ្កែចចក ដែលមានកំរិតសម្លេងតូចធំ និងខ្ពស់ទាបផ្សេងៗគ្នា បានជួយឲ្យគាត់អាចស្គាល់សត្វឆ្កែចចកដ៏ជាក់លាក់ យ៉ាងត្រឹមត្រូវ១រយភាគរយ។ ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យនូវឧទាហរណ៍ជាច្រើន អំពីការដែលព្រះទ្រង់ស្គាល់សម្លេងរបស់ជីវិតដែលព្រះអង្គបានបង្កើត។ ព្រះអង្គបានហៅឈ្មោះលោកម៉ូសេ ហើយបានមានបន្ទូលមកគាត់ដោយផ្ទាល់(និក្ខមនំ ៣:៤-៦)។ ស្តេចដាវីឌដែលជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង បានប្រកាសថា “ខ្ញុំឡើងសំឡេងអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ឆ្លើយតបមកខ្ញុំ ពីលើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់”(ទំនុកដំកើង ៣:៤)។ សាវ័កប៉ុលក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា ការដែលរាស្រ្តព្រះអង្គស្គាល់សម្លេងព្រះអង្គ នោះគឺពិតជាមានតម្លៃណាស់។ ពេលដែលសាវ័កប៉ុលជម្រាបលាពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរ គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជំរុញគាត់ ឲ្យធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់បានបញ្ជាក់ថា គាត់បានប្តេជ្ញាចិត្តដើរតាមសម្លេងព្រះអង្គ ទោះគាត់មិនដឹងថា គាត់នឹងជួបរឿងអ្វីខ្លះ ពេលគាត់ទៅដល់ទីនោះក៏ដោយ(កិច្ចការ ២០:២២)។ សាវ័កប៉ុលក៏បានដាស់តឿនពួកគេថា “ឆ្កែព្រៃដ៏សាហាវ” នឹងចូលទៅក្នុងចំណោមពួកគេ ដើម្បីបង្វែរពួកគេចេញពីសេចក្តីពិត(ខ.២៩-៣០)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកចាស់ទុំទាំងនោះ ឲ្យនៅតែចាំយាម ក្នុងការយល់សេចក្តីពិតរបស់ព្រះ(ខ.៣១)។ អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវមានឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេស ដែលបានដឹងថា ព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮ ហើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើង។ យើងក៏មានអំណាចព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលបានជួយយើង ឲ្យស្គាល់សម្លេងព្រះអង្គ…
Read article