ងាកចេញពីភាពតប់ប្រមល់ទៅរកសេចក្តីសុខសាន្ត
ដោយKatara Patton
March 27, 2023
កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង។ ភីលីព ៤:៦ ការផ្លាស់ប្តូរផ្ទះ ស្ថិតក្នុងចំណោមកត្តាដែលធ្វើឲ្យមានភាពតប់ប្រមល់បំផុត ក្នុងជីវិត។ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានផ្លាស់មករស់នៅក្នុងផ្ទះ ដែលយើងកំពុងរស់នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន បន្ទាប់ពីយើងបានរស់នៅ ក្នុងផ្ទះចាស់ជិត២០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំបានរស់នៅក្នុងផ្ទះចាស់នោះតែម្នាក់ឯង អស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ មុនពេលខ្ញុំរៀបការ។ បន្ទាប់មក ស្វាមីខ្ញុំក៏បានផ្លាស់មករស់នៅជាមួយខ្ញុំ ដោយនាំរបស់ប្រើប្រាស់របស់គាត់មកជាមួយ។ ក្រោយមក ពេលយើងមានកូន គឺមានន័យថា យើងមានរបស់របរប្រើប្រាស់កាន់តែច្រើន ក្នុងផ្ទះ។ នៅថ្ងៃរើ ទៅនៅផ្ទះថ្មី អ្វីៗមិនទាន់មានភាពរលូនឡើយ។ នៅសល់តែ៥នាទីទៀតប៉ុណ្ណោះ អ្នកដឹកជញ្ជូននឹងមកដល់ហើយ តែខ្ញុំនៅមិនទាន់សរសេរសៀវភៅចប់ ឲ្យទាន់ពេលកំណត់។ ហើយផ្ទះថ្មីមានជណ្តើរច្រើន ដូចនេះ ខ្ញុំត្រូវការកម្លាំងដឹកជញ្ជូនច្រើនជាងនោះពីរដង លើសផែនការ។ តែខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ខ្លាំង នៅថ្ងៃនោះទេ។ តែការថប់បារម្ភបានកើតមាន ពេលដែលខ្ញុំបានចំណាយពេលច្រើនម៉ោង ដើម្បីសរសេរសៀវភៅឲ្យចប់។ ដោយសារព្រះគុណព្រះ ខ្ញុំក៏បានចំណាយពេលអានព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន និងសរសេរសៀវភៅ ឲ្យទាន់ពេលកំណត់។ ដូចនេះ ខ្ញុំជឿថា ការសិក្សា ព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋាន គឺជាគន្លឹះដែលនាំឲ្យខ្ញុំឈ្នះការថប់បារម្ភ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង”(ភីលីព ៤:៦)។ ពេលណាយើងអធិស្ឋាន និងអរសប្បាយក្នុងព្រះអង្គ(ខ.៤) យើងបង្វែរគំនិតរបស់យើងចេញពីបញ្ហា ហើយងាកទៅរកព្រះដែលជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់។ យើងប្រហែលជាចង់សូមព្រះអង្គជួយយើងជម្នះបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យយើងថប់បារម្ភ តែយើងត្រូវតែនៅជាប់ព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គប្រទានសន្តិភាព ឬសេចក្តីសុខសាន្ត ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត(ខ.៧)។—KATARA PATTON
តើមានស្ថានភាពដ៏តប់ប្រមល់អ្វីខ្លះ ដែលអ្នកត្រូវការឲ្យព្រះទ្រង់ប្រទានសន្តិភាព នៅថ្ងៃនេះ? តើការអធិស្ឋានដោយការអរព្រះគុណបានកែប្រែគំនិតរបស់អ្នកដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះដែលផ្គត់ផ្គង់ និងការពារទូលបង្គំ ទូលបង្គំសូមថ្វាយការថប់បារម្ភដល់ព្រះអង្គ។ សូមសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គ ការពារចិត្ត និងគំនិតទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ពួកចៅហ្វាយ ៤-៦ និង លូកា ៤:៣១-៤៤