មិនអាចដោះសារបានឡើយ

នៅ​ថ្ងៃ​ជំនុំជម្រះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​យក​ដោះ​សារ​ថា ពួក​គេ​មិនបាន​ជឿ​ព្រះអង្គ ដោយសារ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ដឹង​អី​នោះ​ឡើយ។ នៅ​ថ្ងៃនេះ​ដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) សូម​ធ្វើការ​ពន្យល់​ថា ការ​មិន​ជឿ​ថា​ព្រះ​មាន​ពិតមែន មិនមែន​ជា​បញ្ហា​ចំណេះដឹង​នោះ​ទេ តែ​ជា​បញ្ហា​សីលធម៌។

អត្ថបទ

សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មានប្រសាសន៍​ថា អ្វីៗ​របស់​ទ្រង់​ដែល​រកមើល​មិនឃើញ តាំងពី​កំណើត​លោកីយ៍​មក ទោះ​ទាំង​ព្រះ​ចេស្តា​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច និង​និស្ស័យ​ជា​ព្រះ​របស់​ទ្រង់ នោះ​ឃើញច្បាស់​វិញ ដោយ​ពិចារណា​យល់​របស់​ទាំងប៉ុន្មាន ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​មក(រ៉ូម ១:២០)។ បាន​សេចក្តី​ថា មនុស្ស​អាច​ដឹង​ថា​ព្រះ​ទ្រង់​ពិតជា​មាន​មែន តាមរយៈ​ការពិចារណា​អំពី​ការអ្វី​ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត។ ដូចនេះ ការ​ដែល​ពួក​គេ​បដិសេធន៍​ព្រះអង្គ នោះ​មិនមែន​ជា​បញ្ហា​នៃ​ការ​យល់​ដឹង​នោះ​ទេ តែ​ជា​បញ្ហា​សីលធម៌​របស់​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។

ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ តើ​សាវ័ក​ប៉ុល​កំពុង​និយាយ​សំដៅ​ទៅលើ​ការ​ដោះ​សារ​របស់​អ្នក​មិន​ជឿ? ការ​ដោះ​សារ​ដែល​អ្នក​មិន​ជឿ​នឹង​មាន នៅ​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ ពេល​ព្រះ​ទ្រង់​ធ្វើការ​ជំនុំជម្រះ គឺ​ការ​ដោះសា​រថា ពួក​គេ​មិន​ជឿ ព្រោះ​មិន​បាន​ដឹង។ ពួក​គេ​ប្រហែល​ដោះសា​រថា “ព្រះអង្គ​អើយ ទូលបង្គំ​មិនដឹង​ថា ព្រះអង្គ​មាន​ពិតមែន​ទេ។ បើ​ទូលបង្គំ​បានដឹង នោះ​ទូលបង្គំ​មុខ​ជា​ជឿ ដើរតាម នឹង​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះអង្គ​មិនខាន”។ ការ​មិន​ជឿ​ថា​ព្រះ​មាន​មែន គឺ​អាក្រក់​បំផុត នៅពេល​ដែលគេ​យកលេស​ថា “គេ​មិនបាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះ​មាន​មែន​ឬ​អត់”។ នេះ​ជា​សម្តី​ដែល​គួរឲ្យ​ខ្លាច។ ការ​យកលេស​នេះ​ថែមទាំង​បាន​ទំលាក់​កំហុស​មក​លើ​ព្រះ​ថា ពួក​គេ​មិន​ជឿ​ ព្រោះ​ព្រះអង្គ​មិនព្រម​បង្ហាញ​ភស្តុតាង​ឲ្យបាន​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឲ្យ​ពួក​គេ​ជឿ។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​យ៉ាង​ច្បាស់ ចាប់តាំងពី​ដើម​កំណើត​ពិភពលោក តាមរយៈ​របស់​សព្វសារពើ ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត បាន​ជា​អ្នក​មិន​អាច​យក​លេស​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ថា អ្នក​ខ្វះ​ការយល់​ដឹង​នោះ​ឡើយ។ ការ​បដិសេធន៍​ថា ព្រះ​មិន​ពិត​ជា​មាន​មែន គឺ​មិនមែន​ជា​បញ្ហា​នៃ​ការយល់​ដឹង តែ​ជា​បញ្ហា​ផ្នែក​សីលធម៌។ ហើយ​បើ​អ្នក​បដិសេធន៍​មិនព្រម​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​ទ្រង់​មាន​មែន​ឬ​អត់ នោះ​អ្នកមាន​បញ្ហា​ផ្នែក​សីលធម៌​ជាមួយ​ព្រះ។

បទ​គម្ពីរ​រ៉ូម ១:២១-២២ បាន​ចែង​ថា “កាល​គេ​បាន​ស្គាល់​ព្រះ នោះ​គេ​មិនបាន​ដំកើង​ទ្រង់ ទុកជា​ព្រះ​ទេ ក៏​មិនដឹង​គុណ​ទ្រង់​ដែរ គេ​កើតមាន​គំនិត​ឥតប្រយោជន៍​វិញ ហើយ​ចិត្ត​គេ ដែល​ឥត​យោបល់ ក៏បាន​ត្រឡប់ជា​ងងឹត​ទៅ គេ​អួតខ្លួន​ថា មាន​ប្រាជ្ញា បាន​ជា​គេ​ត្រឡប់ទៅ​ជា​ល្ងង់​ល្ងើ​វិញ”។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ យើង​ត្រូវ​កត់​សំគាល់​ថា ការ​បដិសេធន៍​មិន​ទទួលស្គាល់​ព្រះអង្គ​ជា​ព្រះ គឺជា​អំពើ​បាប​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​មូល​ដ្ឋាន​បំផុត។ យើង​បដិសេធន៍​មិនព្រម​ថ្វាយ​ការ​ដឹងគុណ​ដល់​ព្រះ​អាទិករ​របស់​យើង។ យើង​បដិសេធន៍​មិនព្រម​បង្ហាញ​ការ​ដឹងគុណ​ឲ្យបាន​ត្រឹមត្រូវ​ដល់​ព្រះ​អាទិករ​នៃ​យើង។ ដូចនេះ តាម​ការ​បង្រៀន​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល បញ្ហា​របស់​អ្នក​មិន​ជឿ​ព្រះ មិនមែន​ដោយសារ​ពួក​គេ​មិនដឹង​ថា ព្រះ​មាន​មែន​នោះ​ទេ តែ​ដោយសារ​តែ​ពួក​គេ​មិនព្រម​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះអង្គ​ពិត​ជា​មាន​មែន។

 

More articles