“មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្លូតត្រង់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងគ្រងផែនដីជាមរដក”(ម៉ាថាយ ៥:៥)។
ភាពស្លូតត្រង់ចាប់ផ្តើមកើតមាន ពេលណាយើងទុកចិត្តព្រះ។ ដូចនេះ ដោយសារយើងទុកចិត្តព្រះអង្គ យើងទុកដាក់ផ្លូវរបស់យើងនឹងព្រះអង្គ។ យើងថ្វាយដាច់ដល់ព្រះអង្គ នូវការថប់បារម្ភ ភាពនឿយណាយ ផែនការ ទំនាក់ទំនង ការងារ និងសុខភាពរបស់យើង។
ហើយបន្ទាប់មក យើងរង់ចាំព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្តអត់ធ្មត់។ យើងទុកចិត្តថា ព្រះអង្គរៀបចំពេលវេលា មានព្រះចេស្តា និងប្រទានព្រះគុណ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្វីៗមានដំណើរការ តាមរបៀបដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និងដើម្បីប្រយោជន៍យើង។
ការទុកចិត្តព្រះ និងការថ្វាយការថប់បារម្ភរបស់យើងដល់ព្រះអង្គ និងរង់ចាំព្រះអង្គដោយចិត្តអត់ធ្មត់ នឹងជួយឲ្យយើងមានចិត្តធ្ងន់ គឺមិនងាយធ្វើអ្វីភ្លាមៗ តាមកំហឹងរបស់យើងដែលមានភាពឆេវឆាវ និងការថប់បារម្ភនោះទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងជម្នះសេចក្តីកំហឹង ដោយថ្វាយរឿងរ៉ាវរបស់យើងដល់ព្រះអង្គ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គជាអ្នកសម្រេចនរណាត្រូវនរណាខុស តាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ។
ហើយបន្ទាប់មក យើងត្រូវឆាប់នឹងស្តាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ គឺដូចដែលសាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀន(យ៉ាកុប ១:១៩)។ យើងប្រែក្លាយជាមនុស្សមានហេតុផល និងបើកចិត្តទទួលការកែតម្រង់(យ៉ាកុប ៣:១៧)។ សាវ័កយ៉ាកុបបានហៅលក្ខណៈសម្បត្តិនេះថា “សេចក្តីសុភាពនៃប្រាជ្ញា”(យ៉ាកុប ៣:១៣)។
ភាពស្លូតត្រង់ គឺជាការចូលចិត្តរៀនសូត្រ។ ហើយក៏ចាត់ទុកការកែតម្រង់របស់មិត្តភក្តិថាមានតម្លៃ(សុភាសិត ២៧:៦)។ ហើយពេលណាមនុស្សស្លូតត្រង់កែតម្រង់នរណាម្នាក់ ដែលមានបាប ឬកំហុស គឺគាត់និយាយ ដោយដឹងច្បាស់ក្នុងជម្រៅចិត្ត អំពីភាពខ្វះចន្លោះ និងភាពងាយធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាបរបស់ខ្លួន និងអំពីការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើព្រះគុណព្រះ(កាឡាទី ៦:១)។
ភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងការបើកចំហ ក៏ដូចជាភាពងាយរងគ្រោះ របស់មនុស្សស្លូតត្រង់ មានភាពស្រស់ស្អាត និងការឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ វាទាស់ប្រឆាំងនឹងលក្ខណៈគ្រប់យ៉ាងរបស់យើង ផ្អែកទៅលើនិស្ស័យសាច់ឈាមរបស់យើង។ យើងត្រូវការជំនួយមកពីព្រះ។
បើអ្នកជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បើអ្នកជឿព្រះអង្គ ហើយទុកដាក់ផ្លូវអ្នកនឹងព្រះអង្គ ហើយរង់ចាំព្រះអង្គដោយចិត្តអត់ធ្មត់ នោះព្រះទ្រង់បានចាប់ផ្តើមជួយអ្នកហើយ ហើយនឹងជួយអ្នកថែមទៀត។
ហើយមធ្យោបាយជាបឋម ដែលព្រះអង្គនឹងប្រើ ដើម្បីជួយអ្នក គឺត្រូវធានាថា អ្នកជាអ្នកស្នងមរតកជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សេចក្តីស្លាប់ របស់នៅជំនាន់សព្វថ្ងៃ ឬទៅមុខក្តី នោះសុទ្ធតែជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់(១កូរិនថូស ៣:២១-២៣)។ អ្នកដែលស្លូតត្រង់បានគ្រងផែនដីជាមរតក។
