“ចៀមខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានវាស្តាប់ខ្ញុំ ហើយមកតាម ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ”(យ៉ូហាន ១០:២៧)។
ព្រះយេស៊ូវស្គាល់អស់អ្នក ដែលជាកម្មសិទ្ធិព្រះអង្គ។ តើព្រះអង្គស្គាល់យ៉ាងណាខ្លះ?
បទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១០:៣ មានន័យស្របនឹងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១០:២៧។ បទគម្ពីរនេះបានចែងថា “ហ្វូងចៀមស្តាប់តាមសំឡេងគាត់ដែរ ឯចៀមរបស់គាត់ នោះគាត់ហៅតាមឈ្មោះវានីមួយៗ នាំចេញទៅក្រៅ”។
ដូចនេះ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ” គឺមានន័យថា យ៉ាងហោចណាស់ ព្រះអង្គស្គាល់ឈ្មោះពួកគេ បានសេចក្តីថា ព្រះអង្គស្គាល់ពួកគេផ្ទាល់ៗខ្លួន និងដោយភាពស្និទ្ធស្នាល។ ពួកគេមិនមែនជាជនអនាមិក ដែលវង្វេងក្នុងហ្វូងចៀមនោះទេ។
បទគម្ពីរយ៉ូហាន ១០:១៤-១៥ បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវការយល់ដឹងមួយទៀតថា “ឯខ្ញុំ ជាអ្នកគង្វាលល្អ ខ្ញុំស្គាល់ចៀមរបស់ខ្ញុំ ហើយចៀមក៏ស្គាល់ខ្ញុំ ដូចជាព្រះវរបិតាទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ស្គាល់ទ្រង់ដែរ”។
របៀបដែលព្រះយេស៊ូវស្គាល់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ មានភាពស្រដៀងគ្នាយ៉ាងពិតប្រាកដ នឹងរបៀបដែលព្រះអង្គស្គាល់ចៀមរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវទតឃើញអង្គទ្រង់ ក្នុងព្រះវរបិតា ហើយក៏ទតឃើញអង្គទ្រង់ ក្នុងពួកសាវ័កផងដែរ។
ព្រះយេស៊ូវបានស្គាល់ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គទតឃើញត្រារបស់ព្រះអង្គ ដែលបានបោះពីលើចៀម។ ការនេះបង្ហាញថា ព្រះអង្គស្រឡាញ់ពួកគេណាស់។
ព្រះអង្គប្រៀបដូចជាស្វាមីដែលកំពុងរង់ចាំភរិយា នៅអាកាសយានដ្ឋាន ដោយឈរមើលមនុស្សដែលចុះពីយន្តហោះម្តងមួយៗ។ ពេលនាងបង្ហាញខ្លួនមក ព្រះអង្គស្គាល់នាង ព្រះអង្គស្គាល់លក្ខណៈពិសេសរបស់នាង ព្រះអង្គទតមើលក្នុងភ្នែករបស់នាង ឃើញចំណាំងផ្លាតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គអរព្រះទ័យចំពោះនាង។ ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលចុះពីលើយន្តហោះមក ព្រះអង្គឱបតែនាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
សាវ័កប៉ុលបានបកស្រាយយ៉ាងដូចនេះថា “ឯឫសមាំមួនរបស់ព្រះ នោះធន់នៅវិញ ដោយបានបោះត្រាថា ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ស្គាល់អស់អ្នកដែលជារបស់ផងទ្រង់”(២ធីម៉ូថេ ២:១៩)។
យើងពិបាកនិយាយឲ្យលើសនេះទៀត អំពីឯកសិទ្ធិដ៏លើសលប់ ដែលយើងមាន ក្នុងការដែលព្រះរាជបុត្រានៃព្រះស្គាល់ដោយផ្ទាល់ យ៉ាងជិតស្និទ្ធ និងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ឯកសិទ្ធិនេះជាអំណោយដ៏មានតម្លៃ សម្រាប់ចៀមព្រះអង្គ ហើយមាននៅក្នុងទំនាក់ទំនង ក្តីស្រឡាញ់ និងការសន្យាប្រទានជីវិតអស់កល្ប ដែលមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន និងស៊ីជម្រៅយ៉ាងខ្លាំង។
