ដែលឃើញថា ពាក្យរបស់មនុស្សឥតសង្ឃឹមជាខ្យល់ទទេ នោះតើអ្នកគិតបន្ទោសដល់ពាក្យសំដីឬអី? យ៉ូប ៦:២៦
នៅពេលដែលមានការសោកសង្រេង ការឈឺចាប់ និងភាពអស់សង្ឃឹម មនុស្សច្រើនតែនិយាយនូវពាក្យ ដែលតាមធម្មតា ខ្លួនមិនចង់និយាយពាក្យនោះឡើយ។ ពួកគេបន្ថែមពណ៌ខ្មៅងងឹត មកលើការពិត គឺពណ៌ខ្មៅងងឹតជាងពណ៌ដែលពួកគេនឹងគូសពីលើ នៅថ្ងៃស្អែក ពេលដែលថ្ងៃរះឡើង។ ពួកគេច្រៀងដោយតុងដែលតឹងខ្លាំង ហើយនិយាយចេញមក ធ្វើមើលតែភ្លេងមានតែតុងមួយនេះ។ ពួកគេមើលឃើញតែពពក ហើយនិយាយ ធ្វើមើលតែទីក្រុងគ្មានមេឃ។
ពួកគេនិយាយថា “ព្រះនៅទីណា?” ឬ “ការបន្តទៅមុខទៀត គ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ” ឬក៏ “ខ្ញុំគិតលែងយល់អ្វីទាំងអស់” ឬមួយ “ខ្ញុំគ្មានសង្ឃឹមទេ” ពុំនោះទេ “បើព្រះពិតជាល្អមែន រឿងនេះមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ”។
តើយើងត្រូវឆ្លើយតប ដូចម្តេចចំពោះពាក្យសម្ដីទាំងនេះ?
លោកយ៉ូបមានប្រសាសន៍ថា យើងមិនចាំបាច់ត្រូវស្តីបន្ទោសឲ្យពាក្យសម្ដីទាំងនោះឡើយ។ ពាក្យសម្ដីទាំងនេះគឺជាខ្យល់ ឬតាមន័យត្រង់គឺ “សម្រាប់ឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ទៅ”។ ពាក្យសម្ដីទាំងនោះនឹងត្រូវខ្យល់បក់ប៉ើងទៅបាត់។ កាលៈទេសៈនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរ ហើយមនុស្សអស់សង្ឃឹមនោះ នឹងភ្ញាក់ដឹងខ្លួនចេញពីយប់ងងឹតនោះ ហើយក៏នឹកស្តាយពាក្យសម្ដីដែលបាននិយាយចេញមកលឿនពេក។
ដូចនេះ ចូរយើងកុំចំណាយពេល និងកម្លាំង ដើម្បីស្តីបន្ទោសឲ្យពាក្យសម្ដីទាំងនោះឡើយ។ ពួកវានឹងត្រូវខ្យល់បក់ប៉ើងទៅបាត់។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវជម្រុះស្លឹកឈើចេញពីដើម នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះឡើយ។ វាជាការប្រឹងប្រែងដែលឥតប្រយោជន៍។ មិនយូរប៉ុន្មានស្លឹកឈើទាំងនោះនឹងជ្រុះដោយឯកឯង។
យើងពិតជាប្រញាប់ការពារព្រះ ឬជួនកាល ប្រញាប់ការពារសេចក្តីពិត ប្រឆាំងនឹងពាក្យសម្ដីដែលសម្រាប់តែឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ទៅឆ្ងាយ។ បើយើងមានប្រាជ្ញា នោះយើងអាចដឹងអំពីភាពខុសគ្នា រវាងពាក្យសម្ដីដែលបានចាក់ឫស និងពាក្យសម្ដីដែលត្រូវខ្យល់បក់ផាត់។
មានពាក្យសម្ដីដែលចាក់ឫសចូលក្នុងសេចក្តីកំហុស និងសេចក្តីអាក្រក់ដ៏សែនជ្រៅ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនពាក្យសម្ដីពណ៌ប្រផេះទាំងអស់ សុទ្ធតែទទួលបានពណ៌ ពីចិត្តដ៏ខ្មៅងងឹតនោះឡើយ។ ខ្លះបានទទួលពណ៌ខ្មៅភាគច្រើន ពីការឈឺចាប់ និងភាពអស់សង្ឃឹម។ អ្វីដែលអ្នកបានឮ គឺមិនបានចេញពីជម្រៅចិត្តដ៏ជ្រៅបំផុតនោះឡើយ។ ពាក្យសម្ដីទាំងនោះចេញពីអ្វីដែលងងឹត និងពិតជាមានមែន ដែលកប់ជាប់ក្នុងចិត្ត។ តែវាមានលក្ខណៈបណ្ដោះអាសន្ន ពិត និងឈឺចាប់ ដូចជាជម្ងឺឆ្លងដែលត្រូវបាត់ទៅវិញ តែវាមិនមែនជាលក្ខណៈពិតរបស់បុគ្គលនោះទេ។
ដូចនេះ ចូរយើងរៀនសង្កេតមើលថា ពាក្យសម្ដីដែលទាស់ប្រឆាំងយើង ឬប្រឆាំងព្រះ ឬក៏ប្រឆាំងសេចក្តីពិត គឺគ្រាន់តែសម្រាប់ឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ ពោលគឺមិនមែននិយាយចេញពីវិញ្ញាណ តែចេញពីការឈឺចាប់វិញ។ បើពាក្យសម្ដីទាំងនោះសម្រាប់តែឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ ចូរយើងរង់ចាំ យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហើយមិនត្រូវស្តីបន្ទោសនោះឡើយ។ ការស្អាងវិញ្ញាណឡើង ដោយមិនស្តីបន្ទោសឲ្យការឈឺចាប់ គឺជាគោលដៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើង។
