យ៉ូហាន ១២:២៣-២៦
ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា បើគ្រាប់ស្រូវដែលធ្លាក់ចុះទៅដីមិនងាប់ទេ នោះក៏នៅតែ១ដដែល តែបើងាប់វិញ នោះក៏បង្កើតផលជាច្រើនឡើង។ យ៉ូហាន ១២:២៤
គេបានឮល្បីថា លោកលីអូណាដូ ដា វីនស៊ី(Leonardo da Vinci) គឺជាបុរសដែលនាំឲ្យមានការរស់ឡើងវិញនៃវិស័យសិល្បៈ និងវិទ្យាសាស្ត្រជាច្រើនមុខនៅអឺរ៉ុប។ កំរិតប្រាជ្ញាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់គាត់ បាននាំឲ្យមានភាពជឿនលឿន នៅក្នុងមុខវិជ្ជាសិក្សា និងសិល្បៈជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ លោកលីអូណាដូបានកត់ត្រា ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់គាត់អំពី “គ្រាវេទនារបស់យើង” និងបានពោលទំនួញថា មនុស្សក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន កំពុងតែស្លាប់ “ដោយមិនបានបន្សល់ទុកកេរដំណែល ដែលគេនឹងនៅតែនឹកចាំ”។
គាត់មានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំកំពុងរៀនអំពីរបៀបរស់នៅ។ ខ្ញុំក៏កំពុងរៀនអំពីរបៀបស្លាប់”។ គាត់ប្រហែលមិនបានដឹងទេថា គាត់ហៀបនឹងរកឃើញសេចក្តីពិត។ ការរៀនស្លាប់ គឺជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកជីវិត។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងចូលទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយក្បួនដង្ហែនៃជ័យជម្នះ(យ៉ូហាន ១២:១២-១៩) ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “បើគ្រាប់ស្រូវដែលធ្លាក់ចុះទៅដីមិនងាប់ទេ នោះក៏នៅតែ១ដដែល តែបើងាប់វិញ នោះក៏បង្កើតផលជាច្រើនឡើង”(ខ.២៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គកំពុងមានបន្ទូលអំពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គ ហើយក៏បានរាប់បញ្ចូលការស្លាប់របស់យើងផងដែរ : “អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ជីវិតខ្លួន នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលស្អប់ជីវិតខ្លួន នៅលោកីយ៍នេះវិញ នោះនឹងរក្សាជីវិតទុក ដរាបដល់អស់កល្បរៀងទៅ”(ខ.២៥)។
សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា “យើងបានត្រូវកប់ជាមួយនឹងទ្រង់ហើយ ដោយទទួលជ្រមុជក្នុងសេចក្តីស្លាប់ ដើម្បីឲ្យយើងបានដើរក្នុងជីវិតបែបថ្មី ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ដោយសារសិរីល្អនៃព្រះវរបិតាដែរ ដ្បិតបើយើងបានជាប់ជាមួយនឹងទ្រង់ ក្នុងការដែលជាគំរូពីសេចក្តីសុគតរបស់ទ្រង់ នោះក៏នឹងបានជាប់ក្នុងសេចក្តីរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ដែរ”(រ៉ូម ៦:៤-៥)។
តាមរយៈសេចក្តីស្លាប់ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានការកើតជាថ្មី ដល់យើងរាល់គ្នាជាអ្នកជឿព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានបើកផ្លូវឲ្យយើងចូលទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច សម្រាប់ឲ្យយើងរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតា។—Tim Gustafson
តើអ្នកបានឲ្យតម្លៃមកលើជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកចាំបាច់ត្រូវផ្លាស់ប្តូរតម្លៃទាំងនោះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានប្រទានអត្ថន័យ និងគោលបំណង ដល់ជីវិតរបស់ទូលបង្គំ ដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្តល់ឲ្យបាន។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : យ៉ូស្វេ ១៦-១៨ និង លូកា ២:១-២៤
