ព្រះវត្តមានក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងជារៀងរហូត
សាស្តា ៣:១-១១ ទ្រង់ក៏ធ្វើឲ្យចិត្តគេសង្ឃឹមដល់អស់កល្បទៅមុខ។ សាស្តា ៣:១១ ម៉ូនិច(Monique) កំពុងជួបការលំបាក។ នាងមានមិត្តភក្តិជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយនាងបានឲ្យតម្លៃមកលើរបៀបដែលពួកគេប្រឈមមុខដាក់ទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត។ នាងថែមទាំងមានចិត្តច្រណែនបន្តិច មកលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ម៉ូនិចមិនបានគិតថា នាងអាចរស់នៅដូចពួកគេឡើយ ព្រោះនាងគិតថា ការជឿព្រះគ្រីស្ទ គឺជាការអនុវត្តតាមក្រិត្យវិន័យជាច្រើន។ ទីបំផុត មិត្តរួមថ្នាក់នាងម្នាក់នៅមហាវិទ្យាល័យ ក៏បានជួយពន្យល់នាងថា ព្រះទ្រង់មិនសព្វព្រះទ័យឲ្យនាងធ្វើអ្វីតាមចិត្តឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យនាងរស់នៅឲ្យបានល្អបំផុត ទោះនាងជួបការលំបាក និងមានក្តីអំណរយ៉ាងណាក៏ដោយ។ នៅពេលដែលនាងបានយល់អំពីរឿងនេះ នាងក៏បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយក៏បានឱបក្រសោបយកសេចក្តីពិត អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះនាង។ ស្តេចសាឡូម៉ូនក៏អាចផ្តល់ឲ្យម៉ូនិចនូវយោបល់ស្រដៀងនេះផងដែរ។ ទ្រង់ទទួលស្គាល់ថា លោកិយនេះ ពិតជាមានទុក្ខព្រួយមែន។ ជាការពិតណាស់ មានពេលសម្រាប់គ្រប់ការទាំងអស់(សាស្តា ៣:១) “មានពេលសំរាប់សោយសោក និងពេលសំរាប់លោតកព្ឆោង”(ខ.៤)។ ប៉ុន្តែ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះអម្ចាស់ក៏បាន “ធ្វើឲ្យចិត្តគេសង្ឃឹមដល់អស់កល្បទៅមុខ”(ខ.១១)។ ពេលដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺជាពេលដែលពួកគេនឹងបានទៅរស់នៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គអស់កល្បជានិច្ច។ ម៉ូនិចក៏បានទទួលជីវិតពេញបរិបូរ នៅពេលដែលនាងទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ(យ៉ូហាន ១០:១០)។ ប៉ុន្តែ នាងទទួលបានលើសនេះទៀត! ដោយសេចក្តីជំនឿ នាងមាន“ចិត្តដែលសង្ឃឹមដល់អស់កល្បទៅមុខ”(សាស្តា…
Read article