គ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នា សំរាប់សេចក្តីល្អដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ គឺដល់ពួកអ្នកដែលទ្រង់ហៅមក តាមព្រះដំរិះទ្រង់។ រ៉ូម ៨:២៨
យើងកម្រនឹងបានដឹង អំពីមូលហេតុតូចៗ ដែលបណ្តាលឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ តែព្រះគម្ពីរពិតជាបានផ្តល់ឲ្យយើង នូវហេតុផលធំៗ ដែលជួយទ្រទ្រង់សេចក្តីជំនឿយើង។
ការមានរបៀបនឹកចាំអំពីហេតុផលទាំងនោះ គឺជាការល្អ ព្រោះពេលណាទុក្ខលំបាកស្រាប់តែកើតឡើងចំពោះយើង ឬយើងមានឱកាសជួយអ្នកដទៃ ដែលជួបទុក្ខលំបាក យើងអាចនឹកចាំ អំពីសេចក្តីពិតដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានយើង ដើម្បីជួយយើង កុំឲ្យអស់សង្ឃឹម។
ខាងក្រោមនេះ ជារបៀបដែលយើងអាចនឹកចាំ ដែលគេអាចហៅថា ហេតុផល ៥ (បើវិធីសាស្ត្រនេះមានប្រយោជន៍ សូមជ្រើសរើសយកតែ៣ ហើយព្យាយាមចងចាំ)។
ហេតុផលធំៗ ដែលព្រះទ្រង់ឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ រួមមាន ៖
១) ការប្រែចិត្ត (Repentance) ៖ ព្រះទ្រង់ប្រើសេចក្តីទុក្ខ ដើម្បីត្រាស់ហៅយើង និងអ្នកដទៃ ឲ្យងាកបែរចេញពីការឲ្យតម្លៃអ្វីៗនៅលើផែនដីនេះ ខ្លាំងជាងព្រះ។ លូកា ១៣:៤-៥ ៖
“ឬស្មានថា ពួក១៨នាក់ដែលប៉មស៊ីឡោមបានរលំមកលើកិនស្លាប់នោះ គេមានទោសលើសជាងមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឬអី ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មិនមែនទេ ប៉ុន្តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះនឹងត្រូវវិនាសទាំងអស់គ្នាដូច្នោះដែរ”។
២) ការពឹងផ្អែកលើព្រះ (Reliance) ៖ ព្រះទ្រង់ប្រើសេចក្តីទុក្ខ ដើម្បីត្រាស់ហៅយើង ឲ្យទុកចិត្តព្រះ ជាជាងទុកចិត្តលើអ្វីៗក្នុងលោកិយនេះ ក្នុងការរស់នៅ។ ២កូរិនថូស ១:៨-៩ ៖
យើងខ្ញុំមានបន្ទុកយ៉ាងធ្ងន់ក្រៃលែង ហួសពីកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំទៅទៀត ដល់ម៉្លេះបានជាយើងខ្ញុំអស់សង្ឃឹមនឹងនៅរស់ផង យើងខ្ញុំក៏មានសាន្តក្រមនៃសេចក្តីស្លាប់ នៅក្នុងខ្លួនយើងខ្ញុំដែរ ដើម្បីមិនឲ្យយើងខ្ញុំទុកចិត្តដល់ខ្លួនឡើយ គឺឲ្យទុកចិត្តដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រោសឲ្យមនុស្សស្លាប់ បានរស់ឡើងនោះវិញ។
៣) សេចក្តីសុចរិត(Righteousness) ៖ សេចក្តីទុក្ខជាការលត់ដំមកពីព្រះវរបិតានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីឲ្យយើងមានសេចក្តីសុចរិត និងសេចក្តីបរិសុទ្ធជាមួយព្រះអង្គ។ ហេព្រើរ ១២:៦,១០-១១:
“ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ផ្ចាញ់ផ្ចាលចំពោះអស់អ្នកណាដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ ហើយទ្រង់វាយប្រដៅដល់អស់ទាំងកូនដែលទ្រង់ទទួល”… ព្រះអង្គលត់ដំយើង ដើម្បីប្រយោជន៍យើង ដើម្បីឲ្យយើងមានសេចក្តីបរិសុទ្ធជាមួយព្រះអង្គ។ ពីដំបូង ការលត់ដំហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ ជាជាងអរសប្បាយ តែក្រោយមក ការលត់ដំក៏បានបង្កើតផលផ្លែដ៏សុខសាន្ត នៃសេចក្តីសុចរិត សម្រាប់អ្នកដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលពីវា។
៤) រង្វាន់ (Reward) ៖ សេចក្តីទុក្ខកើតមានឡើង ដើម្បីឲ្យយើងមានរង្វាន់ដ៏ធំប្រសើរ នៅស្ថានសួគ៌ ដែលនឹងសងឲ្យការខាតបង់នីមួយៗ នៅលើផែនដីនេះ១ពាន់ដង។ ២កូរិនថូស ៤:១៧ ៖
ទុក្ខលំបាកដ៏ស្រាល ដែលមានតែមួយរយៈពេល កំពុងរៀបចំខ្លួនយើង ដើម្បីទទួលសិរីល្អដ៏អស់កល្ប ដែលគ្មានអ្វីអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន។
៥) ចំណុចចុងក្រោយគឺ ការរំឭក (Reminder) ៖ សេចក្តីទុក្ខ គឺជាការរំឭកយើងថា ព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រា ចូលមកក្នុងផែនដី ឲ្យរងទុក្ខ ដើម្បីកុំឲ្យសេចក្តីទុក្ខយើង ក្លាយជាការថ្កោលទោសរបស់ព្រះ តែជាការញែកយើងជាបរិសុទ្ធ។ ភីលីព ៣:១០ ៖
ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានស្គាល់ទ្រង់ និងព្រះចេស្តានៃដំណើរដែលទ្រង់រស់ឡើងវិញ ហើយនិងសេចក្តីប្រកបក្នុងការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់… ។
ដូចនេះ វាជារឿងដែលយើងអាចយល់បាន ពេលដែលគ្រីស្ទបរិស័ទមានទុក្ខលំបាក ពួកគេស្រែកយំក្នុងចិត្តថា “ហេតុអ្វី?” ព្រោះយើងមិនបានដឹងអំពីមូលហេតុតូចៗ ដែលបណ្តាលឲ្យយើងមានសេចក្តីទុក្ខ គឺមិនដឹងថា ហេតុអ្វីយើងមានទុក្ខនៅពេលនេះ ហេតុអ្វីយើងមានទុក្ខយ៉ាងដូចនេះ ហេតុអ្វីយើងមានទុក្ខយូរយ៉ាងនេះ? តែចូរយើងកុំបណ្តោយឲ្យការមិនដឹងអំពីមូលហេតុតូចៗ បណ្តាលឲ្យយើងមើលរំលងជំនួយដ៏ធំសម្បើម ដែលព្រះប្រទាន ក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយប្រាប់យើង អំពីហេតុផលធំៗដែលព្រះអង្គមានសម្រាប់យើងនោះឡើយ។
“ចុះអ្នករាល់គ្នាបានឮនិយាយ ពីសេចក្តីអត់ធន់របស់លោកយ៉ូបទៅហើយ ក៏បានឃើញថាដល់ចុងបំផុត នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា និងសេចក្តីអាណិតអាសូរពោរពេញដែរ” (យ៉ាកុប ៥:១១)។
