ហេព្រើរ ១២:១៤-១៧
ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ចុះ។ ហេព្រើរ ១២:១៤
មានពេលមួយ បងស្រី និងបងប្រុសខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះ ចេញពីរដ្ឋដែលយើងកំពុងរស់នៅរៀងខ្លួន ដើម្បីទៅចូលរួមពិធីបុណ្យសពរបស់ពូរបស់យើង ហើយក៏បានទៅសួរសុខទុក្ខជីដូនរបស់យើង ដែលមានអាយុ៩០ឆ្នាំ។ គាត់បានក្លាយជាជនពិការ ដោយសារដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល ហើយក៏បានបាត់បង់សមត្ថភាពនិយាយ ហើយអាចប្រើបានតែដៃស្តាំរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងអង្គុយនៅជុំវិញគ្រែគេងគាត់ គាត់ក៏បានលូកដៃស្តាំរបស់គាត់ មកចាប់ដៃយើងម្នាក់ៗ ដោយទាញដៃយើងមកដាក់ពីលើគ្នា ចំបេះដូងគាត់ ហើយក៏បានអង្អែលដៃយើងថ្នមៗ ឲ្យនៅនឹងមួយកន្លែង។ តាមរយៈភាសាកាយវិការរបស់គាត់ គាត់កំពុងប្រាប់យើងថា “គ្រួសារសំខាន់ណាស់”។ គាត់កំពុងនិយាយពាក្យនេះ តាមរយៈកាយវិការមកកាន់បងប្អូនបង្កើត ដែលមានការបែកបាក់ទំនាក់ទំនង និងដាច់ចេញឆ្ងាយពីគ្នា។
ក្នុងពួកជំនុំ ជាមហាគ្រួសារនៃព្រះ យើងក៏អាចមានការបែកបាក់ និងដាច់ចេញពីគ្នាផងដែរ។ យើងប្រហែលជាបានបណ្តោយឲ្យចិត្តល្វីងជូរចត់ បំបែកយើងចេញពីគ្នា។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានបង្រៀនយើង អំពីចិត្តជូរល្វីង ដែលបានបំបែកលោកអេសាវ ចេញពីលោកយ៉ាកុប ជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់(ហេព្រើរ ១២:១៦) ហើយក៏បានជំរុញយើងជាបងប្អូន ឲ្យរួបរួមគ្នាក្នុងមហាគ្រួសារនៃព្រះ។ “ចូរដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់”(ខ.១៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យដេញតាមបានបង្ហាញចេញ នូវការលះបង់ស្ម័គ្រពីចិត្ត ក្នុងការផ្សះផ្សាជាមួយបងប្អូនក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ។ និយាយរួម យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែខិតខំដេញតាមសេចក្តីមេត្រី។
គ្រួសារពិតជាសំខាន់ណាស់ គឺទាំងគ្រួសារនៅផែនដី ក៏ដូចជាមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ ដែលជាអ្នកជឿព្រះអង្គ។ ចូរយើងរាល់គ្នាខិតខំរួបរួមគ្នា ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ផងដែរ។—Elisa Morgan
តើការដេញតាមសេចក្តីមេត្រី ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះ មានន័យដូចម្តេចចំពោះអ្នក? តើមាននរណាខ្លះដែលអ្នកត្រូវផ្សះផ្សាជាមួយ?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការនាំទូលបង្គំចូលទៅជិតព្រះអង្គ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យខិតខំរស់នៅ ដោយសន្តិភាពជាមួយមនុស្សទាំងអស់ ក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ២សាំយ៉ូអែល ៩-១១ និង លូកា ១៥:១១-៣២
