ម៉ាថាយ ១៣:១-៨,១៨-២៣
អ្នកដែលបានទទួលពូជនៅក្នុងបន្លា នោះគឺជាអ្នកដែលឮព្រះបន្ទូល រួចសេចក្តីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ និងសេចក្តីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្តិមកខ្ទប់ព្រះបន្ទូលជាប់ មិនឲ្យពូជនោះកើតផលឡើយ។ ម៉ាថាយ ១៣:២២
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានកប់គ្រាប់ពូជពីរបីគ្រាប់ ក្នុងច្បារក្រោយផ្ទះខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានរង់ចាំមើលលទ្ធផល។ ខ្ញុំបានមើលអត្ថបទ ដែលបានបកស្រាយថា គ្រាប់ពូជទាំងនោះនឹងចេញពន្លក បន្ទាប់ពីបានកប់វាបានពីរ១០ ទៅ១៤ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំក៏បានពិនិត្យមើលពួកវាជាញឹកញាប់ នៅពេលដែលខ្ញុំស្រោចទឹកពីលើដី។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានឃើញស្លឹកពណ៌បៃតងតូចៗពីរបីសន្លឹក ប្រឹងដុះចេញពីក្នុងដីមក។ ភាពសប្បាយរីករាយរបស់ខ្ញុំក៏បានរលាយទៅវិញ យ៉ាងឆាប់រហ័ស នៅពេលដែលប្តីរបស់ខ្ញុំប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកវាជារុក្ខជាតិចង្រៃទេ។ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យឆាប់ដកពួកវាចេញ ដើម្បីកុំឲ្យពួកវារាំងខ្ទប់រុក្ខជាតិ ដែលខ្ញុំកំពុងព្យាយាមដាំ។
ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូល អំពីសារៈសំខាន់នៃការជម្នះឧបសគ្គ ដែលអាចរារាំងមិនឲ្យយើងលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះអង្គក៏បានពន្យល់ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច យ៉ាងដូចនេះថា : នៅពេលដែលកសិករព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់ មានគ្រាប់ពូជខ្លះ “ធ្លាក់ទៅកណ្តាលបន្លាៗក៏ដុះឡើងខ្ទប់ជិត”(ម៉ាថាយ ១៣:៧)។ គុម្ពបន្លា និងរុក្ខជាតិចង្រៃរាំងខ្ទប់រុក្ខជាតិល្អៗ មិនឲ្យលូតលាស់(ខ.២២)។ ហើយការព្រួយបារម្ភក៏ពិតជារារាំងការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ការអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាន គឺជាវិធីសាស្រ្តដ៏ប្រសើរ ដើម្បីឲ្យជំនឿយើងមានការលូតលាស់ តែខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន ចំពោះគុម្ពបន្លានៃការព្រួយបារម្ភ។ ពួកវា “រាំងខ្ទប់” ព្រះបន្ទូលដ៏ល្អ ដែលព្រះអង្គបានសាបព្រោះក្នុងខ្ញុំ ដោយធ្វើឲ្យខ្ញុំផ្ដោតទៅលើបញ្ហាផ្សេងៗ។
ផលផ្លែខាងវិញ្ញាណដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរ មានដូចជា សេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីអំណរ និងសន្តិភាពជាដើម (កាឡាទី ៥:២២)។ តែដើម្បីឲ្យយើងបង្កើតផលផ្លែទាំងនោះ យើងត្រូវពឹងផ្អែកកម្លាំងព្រះអង្គ ដើម្បីដករុក្ខជាតិចង្រៃនៃការព្រួយបារម្ភ ដែលអាចរំខានយើង និងបណ្តាលឲ្យយើងផ្ដោតទៅលើអ្វីផ្សេង ក្រៅពីព្រះអង្គ។—Katara Patton
តើព្រះអង្គកំពុងជួយអ្នកបណ្ដុះគ្រាប់ពូជ របស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកអាចដករុក្ខជាតិចង្រៃនៃការព្រួយបារម្ភ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមព្រះអង្គក្រើនរំឭកទូលបង្គំ ឲ្យដករុក្ខជាតិចង្រៃចេញ ឲ្យបានញឹកញាប់ ដោយដកចេញការព្រួយបារម្ភ និងគំនិតដែលខូចអាក្រក់ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចលូតលាស់ និងបង្កើតផលផ្លែក្នុងព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១-២ និង លូកា ១៩:២៨-៤៨
