ចូរថ្លែងប្រាប់ពីព្រះយេហូវ៉ា អស់ទាំងពូជពង្សនៃសាសន៍ទាំងឡាយអើយ ចូរថ្លែងប្រាប់ពីព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់មានសិរីល្អ
និងព្រះចេស្ដា! ទំនុកដំកើង ៩៦:៧
ខណៈពេលដែលអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងពោលថា “ចូរថ្លែងប្រាប់ពីព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់មានព្រះចេស្ដា” យ៉ាងហោចណាស់ គាត់ប្រហែលជាកំពុងតែនិយាយសំដៅទៅលើផ្នែកមួយនៃបទពិសោធន៍។ តើយើងកំពុងធ្វើអ្វី ពេលដែលយើង “ថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះអង្គមានព្រះចេស្ដា”?
ទី១ ដោយសារព្រះគុណព្រះ នោះយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះអង្គ ហើយដឹងថា ព្រះអង្គមានព្រះចេស្ដា។ យើងយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះព្រះចេស្ដាព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មក យើងយល់ស្របថា ព្រះចេស្ដាព្រះអង្គមានភាពអស្ចារ្យ។ យើងមានការគោរព ចំពោះភាពសក្តិសមនៃព្រះចេស្ដាព្រះអង្គ។
យើងរកឃើញថា ព្រះចេស្តាព្រះអង្គមានភាពអស្ចារ្យ។ ប៉ុន្តែ យើងបានពិសោធន៍នឹងភាពអស្ចារ្យនេះ នៅក្នុង“ការថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះអង្គមានព្រះចេស្តា” គឺបានសេចក្តីថា យើងមានចិត្តរីករាយជាពិសេស ពេលដែលបានដឹងថា ភាពអស្ចារ្យនៃព្រះចេស្តាព្រះអង្គ ជារបស់ព្រះអង្គ មិនមែនរបស់យើងទេ។
យើងបានយល់អំពីភាពសក្តិសមដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ នៅក្នុងការពិតដែលថា ព្រះអង្គមានព្រះចេស្តាដែលគ្មានដែនកំណត់ ហើយយើងមិនដូច្នោះទេ។ យើងពេញចិត្តនឹងការពិតនេះ។ យើងមិនច្រណែនព្រះអង្គ ដែលមានព្រះចេស្តានោះទេ។ យើងក៏មិនចង់មានព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងមានពេញដោយអំណរ ពេលបានដឹងថា ព្រះចេស្តាទាំងអស់ជារបស់ព្រះអង្គ។
អ្វីៗទាំងអស់ ដែលមានក្នុងយើង ចេញពីខ្លួនយើង ដើម្បីអរសប្បាយ ហើយមើលទៅព្រះចេស្តាព្រះអង្គ គឺហាក់ដូចជា យើងបានទៅដល់ការអបអរជ័យជម្នះរបស់អ្នករត់ចម្ងាយម្នាក់ ដែលបានរត់ឈ្នះយើង ហើយយើងមានអំណរបំផុត ក្នុងការកោតស្ញប់ស្ញែងកម្លាំងសមត្ថភាពរបស់គាត់ ជាជាងមិនសប្បាយចិត្តចំពោះបរាជ័យរបស់យើង។
យើងរកឃើញអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅបំផុតក្នុងជីវិត ពេលដែលចិត្តយើងបានចេញពីខ្លួនយើង ដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត ដើម្បីកោតសរសើរព្រះចេស្តាព្រះ ជាជាងងាកចូលទៅខាងក្នុង ដើម្បីកោតសរសើរសមត្ថភាពខ្លួនឯង ឬសូម្បីតែគិតអំពីសមត្ថភាពខ្លួនឯងក៏ដោយ។ យើងមានការស្កប់ចិត្តក្រៃលែង ពេលបានដឹងថា យើងមិនមែនជាព្រះ តែថែមទាំងបានលះបង់គំនិត ឬចិត្តដែលចង់ក្លាយជាព្រះ។
ក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះចេស្តាព្រះ យើងក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់បង្កើតចក្រវាលមក ៖ គឺដើម្បីឲ្យយើងអាចមានបទពិសោធន៍នៃការស្កប់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដោយដឹងថា យើងមិនមែនជាព្រះ តែយើងកោតសរសើរភាពជាព្រះរបស់ព្រះអង្គ ដែលជាព្រះចេស្តាព្រះអង្គ។ យើងមានការយល់ដឹងដ៏សុខសាន្តថា ការកោតសរសើរភាពគ្មានទីបញ្ចប់របស់ព្រះ គឺជាគោលបំណងខ្ពស់បំផុតនៃអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។
យើងភ័យញ័រ ពេលដែលមានការល្បួងតូចបំផុត ដែលនាំឲ្យយើងចង់ប្រកាសទាមទាព្រះចេស្តា ធ្វើមើលតែព្រះចេស្តានោះចេញមកពីយើងអញ្ចឹង។ ព្រះទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងខ្សោយ ដើម្បីការពារយើងឲ្យរួចផុតពីអំណួតនេះ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “យើងមានទ្រព្យសម្បត្តិនេះនៅក្នុងភាជនៈដី ដើម្បីឲ្យឥទ្ធិឫទ្ធិលើសលប់បានមកពីព្រះ មិនមែនពីយើងខ្ញុំទេ”(២កូរិនថូស ៤:៧)។
ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យនេះ ព្រះទ្រង់បានការពារយើង មិនឲ្យជំនួសការកោតសរសើរដ៏ខ្ពស់បំផុត អំពីព្រះចេស្តាព្រះអង្គ ដោយការព្យាយាមអួតសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ យើងមានអំណរដ៏អស្ចារ្យ ព្រោះយើងដឹងថា យើងមិនមែនជាព្រះ តែផ្ទុយទៅវិញ យើងមានអំណរដ៏អស្ចារ្យដែលបានស្គាល់ព្រះអង្គ!
