«អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក» (ម៉ាថាយ ១១:២៨)។
ពេលណាអ្នកទទួលការអញ្ជើញ អ្នកប្រហែលជាចង់សួរថា តើនរណាជាអ្នកអញ្ជើញ? តើការអញ្ជើញនេះសម្រាប់នរណា? ហេតុអ្វីការអញ្ជើញនេះសំខាន់? ខគម្ពីរនេះបានផ្តល់ឲ្យនូវការអញ្ជើញដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់បំផុត ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងមូល ប៉ុន្តែដើម្បីយល់ខគម្ពីរនេះឲ្យបានច្បាស់បំផុត យើងត្រូវសួរសំណួរដូចនេះផងដែរ។
ទីមួយ ខគម្ពីរនេះជាការអញ្ជើញជាលក្ខណៈបុគ្គល តែមិនមែនជាការអញ្ជើញ ឲ្យចូលរួមកម្មវិធី ឬអញ្ជើញឲ្យចូលរួមសាសនា ឬទស្សនវិជ្ជា ដូចសាសនាហិណ្ឌូ សាសនាព្រះពុទ្ធ លទ្ធិខុងជឺ លទ្ធិយុគសម័យថ្មី លទ្ធិមនុស្សនិយម ឬ «លទ្ធិ» អ្វីផ្សេងទៀត ដែលអាចរកបានក្នុងពិភពលោក នាពេលបច្ចុប្បន្ននោះទេ។ នេះជាការអញ្ជើញពីព្រះយេស៊ូវដោយផ្ទាល់។ ព្រះអង្គកំពុងអញ្ជើញយើងម្នាក់ៗថា «ចូរមកឯខ្ញុំ»។ សារៈសំខាន់នៃការអញ្ជើញនេះ គឺអាស្រ័យទៅលើអ្នកអញ្ជើញ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសថា ព្រះអង្គជានរណា។ ព្រះអង្គជាព្រះមេស្ស៊ី ព្រះអង្គសង្គ្រោះពិភពលោក ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ (មើល យ៉ូហាន ៤:២៥-២៦ និង១យ៉ូហាន ៤:១៤)។ ផ្អែកទៅលើគុណធម៌នៃអត្តសញ្ញាណនេះ ព្រះអង្គអាចបង្គាប់ឲ្យមានការឆ្លើយតប តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានប្រទានការអញ្ជើញនេះ។
ហើយតើព្រះអង្គអញ្ជើញនរណាខ្លះ? គឺ «អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់»។ ការអញ្ជើញនេះគឺសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។ គឺមិនបានជ្រើសរើសយកក្រុមណាមួយ ក្នុងចំណោមក្រុមធំមួយ តែបានសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់។ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែត្រូវការការអញ្ជើញនេះ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលរួចផុតពីការខ្វល់ខ្វាយ ការទទួលខុសត្រូវ ការភ័យខ្លាច និងបរាជ័យ ដែលជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរបស់ពួកគេឡើយ។
ហេតុអ្វីការអញ្ជើញនេះសំខាន់? ព្រះយេស៊ូវអញ្ជើញយើងឲ្យស្វែងរក «ការសម្រាកសម្រាប់វិញ្ញាណ» របស់យើង។ ព្រះអង្គកំពុងមានបន្ទូលសំដៅទៅលើការសម្រាកដ៏ស្ថិតស្ថេរ។ ព្រះអង្គកំពុងអញ្ជើញយើងឲ្យចូលរួមពិធីជប់លៀង ហើយមិនបានប្រាប់យើងឲ្យតុបតែងខ្លួន ដោយសំលៀកបំពាក់នោះទេ។ យើងទៅចូលរួមពិធីជប់លៀងនោះ ដោយសណ្ឋានពិតរបស់យើង។ ព្រះអង្គដកសំលៀកបំពាក់នៃ «ការប្រព្រឹត្តល្អ» ចេញពីយើង ជាសំលៀកបំពាក់ដែលមនុស្សជាច្រើន ចូលចិត្តពាក់។ ព្រះអង្គហៅសំលៀកបំពាក់ទាំងនោះថា ខោអាវកណ្ដាច ហើយក៏បានបោះពួកវាទៅកៀនជ្រុង។ ព្រះអង្គក៏ដកសំលៀកបំពាក់ «ខ្ញុំអាក្រក់ណាស់ ខ្ញុំរញ៉េរញ៉ៃណាស់ ខ្ញុំគ្មានសង្ឃឹមទេ» ចេញពីយើង ហើយបោះពួកវាទៅកៀនជ្រុងផងដែរ។ ព្រះអង្គបានបំពាក់ “អាវជាសេចក្តីសុចរិត” ពីលើយើង ជំនួសខោអាវទាំងនោះ (អេសាយ ៦១:១០) ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានមកដោយផ្ទាល់។ យើងអាចឈប់សម្រាក ដោយលែងព្យាយាមជួយខ្លួនឯង ឬជួយខ្លួនឯងឲ្យបានចូលនគរព្រះ ពេលដែលយើងចូលមករកព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការពីព្រះអង្គ។
នេះជាការអញ្ជើញដែលធំជាងការអញ្ជើញទាំងអស់។ នៅថ្ងៃនេះ ចូរនាំបន្ទុករបស់អ្នកចូលមករកព្រះអង្គ ជាលើកទី១ ឬលើកទី១ពាន់។ ចូរទទួលយកការសម្រាកពីព្រះអង្គចុះ។
ខ្ញុំមកថ្វាយខ្លួន ឥតមានអ្វីអាង
អាងតែឈាមទ្រង់ហូរលើឈើឆ្កាង
នឹងព្រះបន្ទូលជាទីសម្អាង
ឱព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង ខ្ញុំមក1។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ម៉ាថាយ ១១:២៥-៣០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ លោកុប្បត្ដិ ២៥-២៦ និងរ៉ូម ៩:១-១៥
1លោកស្រី Charlotte Elliot, “Just As I Am, Without One Plea” (ឆ្នាំ១៨២៥)។
