ពេលណាអ្វីៗមិនកើតឡើង ដូចដែលអ្នកចង់បាន (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
January 26, 2025
“ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្តីជូរល្វីង ក្តៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថ និងគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ”។ អេភេសូរ ៤:៣១
មនុស្សភាគច្រើនយល់ពីអារម្មណ៍ នៅពេលយើងក្រោកពីគេង យើងគិតថា ជីវិតយើងមិនបានទៅដល់គោលដៅ ដែលយើងចង់បាន។ អ្នកប្រហែលមានអារម្មណ៍ដូចនេះ ពេលអ្នកក្រោកពីគេងនៅថ្ងៃនេះ។ យើងប្រហែលកំពុងប្រឈមមុខដាក់ថ្ងៃដ៏ពិបាក ទាំងខាងផ្លូវកាយ ផ្លូវអារម្មណ៍ ផ្លូវហេតុផល ផ្លូវហិរញ្ញវត្ថុ និងថែមទាំងផ្លូវវិញ្ញាណផងដែរ ជាហេតុនាំឲ្យយើងជួបការល្បួងឲ្យយើងមានចិត្តរវើរវាយ។
តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច?
ពេលនោះ យើងគួរតែចាប់ផ្តើមទូលសូមព្រះអង្គការពារយើង ឲ្យរួចផុតពីប្រភពដ៏គ្រោះថ្នាក់ នៃបញ្ហាខាងវិញ្ញាណ “ជាឃាតករលាក់មុខ” ដែលមានដូចជា សេចក្តីជូរល្វីង ការស្អប់ និងការអាណិតខ្លួនឯង។ សេចក្តីអាក្រក់ទាំងបីនេះ នឹងរឹតរួតជំនឿយើងឲ្យដាច់ខ្យល់ស្លាប់បន្តិចម្តងៗ ហើយហៀរចេញជាការច្រណែនឈ្នានីស និងសម្អប់ចំពោះអ្នកដែលមានអ្វី ដែលយើងចង់បាន។ ដូចនេះ យើងត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីឆ្លើយតបដោយចិត្តដែលសុភាព មិនមែនដោយវិញ្ញាណក្តៅក្រហាយ ក្នុងស្ថានភាពដែលយើងជួបប្រទះ ដែលប្រហែលមានតែព្រះ និងយើងទេដែលដឹង។
ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរ គាត់បានលើកទឹកចិត្តក៏ដូចជាបង្គាប់ពួកគេ ឲ្យដកចេញនូវភាពជូរល្វីង ភាពក្តៅក្រហាយ និងកំហឹង។ ការនិយាយងាយស្រួលជាការអនុវត្ត តែសាវ័កប៉ុលបានបង្គាប់ត្រង់ៗតែម្តង។ តាមពិត គ្មានព្រះរាជបញ្ជាមួយណា ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលយើងមិនអាចអនុវត្តតាមនោះឡើយ ទោះពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ដ្បិតព្រះអង្គតែងតែប្រទានកម្លាំង ឲ្យយើងធ្វើតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ។
ដូចនេះ បើព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ចូលដកអ្វីមួយចេញ នោះយើងអាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះអង្គអាចប្រើអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណ ក្នុងជីវិតយើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យអាចធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងរស់នៅ ដោយចិត្តជូរល្វីង សម្អប់ ឬការអាណិតខ្លួនឯង នោះវាជាកំហុសរបស់យើងតែម្នាក់ឯងទេ។ ចង់មិនចង់ ខ្ញុំមិនអាចឲ្យព្រះទ្រង់ទទួលខុសត្រូវរឿងនេះឡើយ។
នៅដើមដំបូងនៃកណ្ឌគម្ពីរសាំយូអែលខ្សែទី១ យើងឃើញថា នាងហាណា ជាបុគ្គលដែលមានអារម្មណ៍ដ៏គ្រោះថ្នាក់ទាំង៣ប្រភេទនេះ។ នាងប្រាកដជាបានតយុទ្ធនឹងអារម្មណ៍នីមួយៗ បន្ទាប់ពីរយៈពេលមួយខែទៀតបានកន្លងផុតទៅ ដោយនាងនៅតែមិនអាចមានផ្ទៃពោះ ហើយត្រូវទទួលការចំអកពីប្រពន្ធចុងរបស់ប្តីនាង មួយថ្ងៃទៀត ហើយឃើញកូនដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានឲ្យស្រ្តីនោះ។ ប៉ុន្តែ នាងបានថ្វាយភាពនឿយណាយ និងទុក្ខព្រួយដល់ព្រះអម្ចាស់ ដោយការអធិស្ឋាន។ ហើយនាងក៏មានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់ស្តាប់នាងអធិស្ឋាន។ ទោះនៅពេលនោះ រូបកាយនាងនៅតែមិនមានកូន ហើយកាលៈទេសៈនៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរ វិញ្ញាណនាងបានមានសេរីភាព ដោយសារព្រះវរបិតារបស់នាង ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។
ព្រះទ្រង់បានការពារនាងហាណាឲ្យរួចផុតពីឃាតករលាក់មុខ ដែលជាភាពជូរល្វីង សម្អប់ និងការអាណិតខ្លួនឯង ហើយព្រះអង្គក៏ ការពារយើងផងដែរ។ អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវដេកមិនលក់ នៅពេលយប់ ដោយសារអ្នកបារម្ភអំពីជីវិតដែលមិនបានដល់ចំណុច ដែលអ្នកចង់បាននោះឡើយ។ ហើយអ្នកក៏មិនចាំបាច់ត្រូវមានការបាក់ទឹកចិត្ត នៅពេលក្រោកពីដំណេក នៅពេលព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ដោយសារកាលៈទេសៈដែលអ្នកមិនចង់ជួបនោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកអាចប្រើប្រាស់ពេលនោះ ដើម្បីរៀនស្គាល់តម្លៃនៃការថ្វាយសំណួរនៅក្នុងចិត្ត និងបញ្ហារបស់អ្នកទាំងអស់ ដាច់ដល់ព្រះអង្គ ជាអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ។
១សាំយ៉ូអែល ១
អេសាយ ១៧-១៩ និង ម៉ាកុស ៥:១-២០