លេវីវិន័យ ២២:១-៩
អញនេះ ជាព្រះយេហូវ៉ាដែលញែកគេចេញជាបរិសុទ្ធ។ លេវីវិន័យ ២២:៩
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានទៅទស្សនារូបចម្លាក់សេរ៉ាមិច លំដាក់ពិភពលោក នៅក្នុងសារមន្ទីរសិល្បៈ គេក៏បានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យសូនក្អមតូចមួយ ពីដីឥដ្ឋដែលអាចរឹង នៅពេលត្រូវខ្យល់។ ខ្ញុំក៏បានចំណាយពេល២ម៉ោង នៅក្នុងការសូនក្អមតូចមួយ ដោយមានឆ្លាក់រូប និងដាក់ពណ៌ពីលើផង។ លទ្ធផលដែលខ្ញុំទទួលបានពីការប្រឹងប្រែងនោះ គឺមិនមានអ្វីគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងទេ ដោយខ្ញុំសូនបានក្អមតូចមួយ ខូចទ្រង់ទ្រាយ និងមានពណ៌មិនស្មើ។ គេមិនយកក្អមនេះ ទៅដាក់ក្នុងសារមន្ទីរឡើយ។
ការរស់នៅ ដោយខំប្រឹងធ្វើឲ្យដល់ស្តង់ដារខ្ពស់ណាមួយ អាចមានការពិបាកខ្លាំង។ ពួកសង្ឃរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានជួបរឿងនេះ ខណៈពេលដែលពួកគេព្យាយាម ធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ឲ្យសម្អាតខ្លួនតាមក្រឹត្យវិន័យ(លេវីវិន័យ ២២:១-៨) និងធ្វើតាមការបង្គាប់ជាបន្ថែមទៀត ទាក់ទងនឹងការថ្វាយយញ្ញបូជា(ខ.១០-៣៣)។ ការងាររបស់ពួកសង្ឃត្រូវតែមានភាពបរិសុទ្ធ ដោយការញែកចេញ តែទោះពួកគេបានខិតខំយ៉ាងណា ក៏ពួកគេនៅតែមានចំណុចខ្វះខាតជាញឹកញាប់។ ហេតុនេះហើយ ទីបំផុត ព្រះទ្រង់ក៏បានដាក់ការទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកគេ មកលើស្មារបស់ព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានប្រាប់លោកម៉ូសេថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះដែលញែកពួកគេចេញជាបរិសុទ្ធ(២២:៩,១៦,៣២)។
ព្រះយេស៊ូវគឺជាសម្តេចសង្ឃរបស់យើង ហើយមានតែព្រះអង្គទេ ដែលអាចថ្វាយដង្វាយលោះបាបដែលបរិសុទ្ធ និងអាចទទួលយកបាន ត្រូវតាមស្តង់ដាររបស់ព្រះមួយរយភាគរយ តាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គ នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានអធិស្ឋានថា “ឯទូលបង្គំក៏ញែកខ្លួនចេញជាបរិសុទ្ធដោយយល់ដល់គេ ដើម្បីឲ្យគេបានញែកចេញជាបរិសុទ្ធ ដោយសារសេចក្តីពិតដែរ”(យ៉ូហាន ១៧:១៩)។ ពេលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនអាចរស់នៅ ឲ្យបានបរិសុទ្ធតាមស្តង់ដាររបស់ព្រះ ប្រៀបដូចជាក្អមដែលខូចទ្រង់ទ្រាយ យើងអាចសម្រាក នៅក្នុងព្រះរាជកិច្ចដ៏ឥតខ្ចោះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចរួចហើយ ហើយពឹងផ្អែកទៅលើព្រះចេស្តារបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីរស់នៅថ្វាយព្រះអង្គ។—Karen Pimpo
តើអ្នកមានអារម្មណ៍នឿយណាយបំផុត ដោយសារអ្នកខ្វះភាពបរិសុទ្ធនៅត្រង់ផ្នែកណាខ្លះ?
តើព្រះយេស៊ូវបានបំពេញការតម្រូវឲ្យល្អឥតខ្ចោះនោះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គខ្លាំងណាស់ ដែលសេចក្តីសុចរិតរបស់ទូលបង្គំ បាននៅជាប់ក្នុងព្រះអង្គ។
ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានធ្វើឲ្យទូលបង្គំបរិសុទ្ធ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: និក្ខមនំ ២១-២២ និង ម៉ាថាយ ១៩
