ទំនុកដំកើង ៣១:១-២,៨-១៦
ទ្រង់មិនបានឃុំឃាំងទូលបង្គំ នៅក្នុងកណ្តាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវទេ គឺទ្រង់បានដាក់ជើងទូលបង្គំ ឲ្យនៅទីធំទូលាយវិញ។ ទំនុកដំកើង ៣១:៨
នៅពេលដែលលោក ថត ប៊ីលីង(Todd Billings) ជាទេវវិទូ បានទៅពិនិត្យសុខភាពរកឃើញថា គាត់មានជំងឺមហារីកគ្រាប់ឈាម ដែលមិនអាចព្យាបាលជា គាត់ក៏បានពិពណ៌នា អំពីសេចក្តីស្លាប់ដែលអាចមកដល់ភ្លាមៗ ប្រៀបដូចជាពន្លឺភ្លើងនៅក្នុងបន្ទប់ ដែលគេបានបិទ ឬពន្លឺភ្លើងញាក់ៗដែលហៀបនឹងរលត់។ គឺដូចដែលគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងនាមខ្ញុំជាឪពុក ដែលមានកូនអាយុ១ឆ្នាំម្នាក់ និងកូនអាយុ៣ឆ្នាំម្នាក់ ខ្ញុំចង់គិតថា ពេលវេលាពីរបីទសវត្សរ៍ទៀត គឺជាពេលវេលាដ៏វែងមួយ ដែលខ្ញុំអាចឃើញកូនរបស់ខ្ញុំ គឺ នេទី(Neti) និងណាថានែល(Nathaniel) បានចម្រើនវ័យធំឡើង … ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីបានពិនិត្យសុខភាពហើយ … ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំនៅសល់ពេលកាន់តែតិច”។
នៅក្នុងការគិតអំពីពេលវេលាដែលកំពុងរួញខ្លីនេះ លោកប៊ីលីង ក៏បានយកបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៣១ មកពិចារណា ដែលក្នុងនោះ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានដាក់ស្តេចដាវីឌក្នុងកន្លែងដ៏ធំទូលាយ(ខ.៨)។ ស្តេចដាវីឌបានមានបន្ទូលអំពីខ្មាំងសត្រូវដែលបានធ្វើទុក្ខទោសមកលើទ្រង់ តែទន្ទឹមនឹងនោះ ទ្រង់ជ្រាបថា ព្រះអម្ចាស់គឺជាកន្លែងជ្រកកោន និងជាកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព(ខ.២)។ តាមរយៈទំនុកដំកើងនេះ ស្តេចដាវីឌក៏បានថ្លែងអំពីទំនុកចិត្តដែលគាត់មានចំពោះព្រះអង្គ យ៉ាងដូចនេះថា “ឯថ្ងៃអាយុរបស់ទូលបង្គំ សុទ្ធតែនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់”(ខ.១៥)។
លោកប៊ីលីង បានយកគំរូតាមស្តេចដាវីឌ ក្នុងការទុកដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់គាត់ នៅក្នុងព្រះអម្ចាស់។ គាត់ជាទេវវិទូ ជាស្វាមី និងជាឪពុក ដែលនៅសល់ពេលខ្លីសម្រាប់រស់នៅ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា គាត់កំពុងរស់នៅ ក្នុងទីធំទូលាយ។ តើហេតុអ្វី? ដោយសារព្រះទ្រង់មានជ័យជម្នះមកលើសេចក្តីស្លាប់ តាមរយៈការលះបង់របស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះមានន័យថា យើងកំពុងជ្រកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ជាកន្លែងជ្រកកោនដ៏ធំទូលាយបំផុត ជារៀងរហូត។ គឺដូចដែលគាត់បានពន្យល់ថា “តើមានអ្វីធំទូលាយជាង និងមានតម្លៃជាង ការរួមចំណែកនៅក្នុងព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ?”
យើងក៏អាចពោលទំនួញដូចគាត់ ហើយជ្រកកោនក្នុងព្រះ ដោយទូលសូមព្រះអង្គដឹកនាំជីវិតយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.១,៣)។ យើងអាចទុកចិត្ត ដូចស្តេចដាវីឌផងដែរថា យើងកំពុងរស់នៅក្នុងទីកន្លែងជ្រកកោនដ៏ធំទូលាយ ជារៀងរហូត។—Amy Boucher Pye
តើការរស់នៅក្នុងកន្លែងធំទូលាយ មានអត្ថន័យយ៉ាងណា សម្រាប់អ្នក? តើអ្នកអាចទុកដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នក នៅក្នុងព្រះអង្គនៅថ្ងៃនេះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ សុគតដើម្បីរំដោះទូលបង្គំឲ្យមានសេរីភាព រួចពីបាប។
ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការប្រទានអំណោយ ដែលជាកន្លែងជ្រកកោនដ៏ធំទូលាយក្នុងព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : និក្ខមនំ ៣៤-៣៥ និង ម៉ាថាយ ២២:២៣-៤៦
