មិនមែនជាកង់សាគួរក្នុងព្រះនេត្រព្រះ(សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ដោយLisa Samra
February 7, 2025
១សាំយ៉ូអែល ១៦:១,៦-១៣
ឯមនុស្សលោក តែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ។ ១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រកួតបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិ ប្រចាំឆ្នាំ ក្រុមបាល់ទាត់អាជីពបានជ្រើសរើសកីឡាករថ្មីៗចូលក្រុម។ គ្រូបង្វឹកបានចំណាយពេលច្រើន ក្នុងការវាយតម្លៃមកលើសមត្ថភាព និងកាយសម្បទារបស់កីឡាករដែលត្រូវជ្រើសរើស។ នៅឆ្នាំ២០២២ លោកប្រក់ ភើឌី(Brock Purdy) ជាជម្រើសចុងក្រោយ ក្នុងចំណោមមនុស្ស២៦២ ហើយគេបានដាក់រហ័សនាមឲ្យគាត់ថា “កង់សាគួរ” ដោយសារគាត់ជាកីឡាករចុងក្រោយដែលគេបានជ្រើសរើស។ គ្មាននរណាម្នាក់រំពឹងថា គាត់នឹងបានចូលរួមប្រកួត ក្នុងរដូវកាលនៃការប្រកួតខាងមុខនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពីរបីខែក្រោយមក លោកភើឌីក៏បានដឹកនាំក្រុមរបស់គាត់ ឲ្យប្រកួតឈ្នះពីរលើក។ តាមពិត ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ក្រុមកីឡាករមិនតែងតែមានប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការជ្រើសរើសកីឡាករដែលមានសក្ដានុពលនោះឡើយ។ ហើយយើងក៏មិនខុសពីពួកគេឡើយ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ មានរឿងស្រដៀងនេះផងដែរ នៅពេលដែលព្រះទ្រង់ចាត់ហោរាសាំយូអែល ឲ្យទៅជ្រើសរើសស្តេចថ្មី សម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ចេញពីក្នុងចំណោមពួកកូនប្រុសរបស់លោកអ៊ីសាយ។ នៅពេលដែលហោរាសាំយូអែលបានឃើញពួកគេ គាត់មានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះរូបសម្បត្តិខាងក្រៅរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រាប់គាត់ថា “កុំឲ្យមើលតែឫកពាខាងក្រៅ ឬកំពស់ខ្លួននោះឡើយ”(១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧)។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបាននាំគាត់ជ្រើសរើសកូនប្រុស ដែលមិនមែនជាកូនច្បង ឬមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងគេនោះទេ តែជាកូនក្មេងជាងគេ គឺដាវីឌ ដែលនឹងក្លាយជាស្តេចល្អបំផុតរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល នៅលើផែនដី។
ហេតុអ្វីយើងច្រើនតែធ្វើការមិនបានល្អ នៅក្នុងការវាយតម្លៃមនុស្ស? បទគម្ពីរនៅថ្ងៃនេះ បានរំឭកយើងថា “ឯមនុស្សលោក តែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ”(ខ.៧)។ ពេលណាគេសុំឲ្យយើងជ្រើសរើសនរណាម្នាក់ ចូលក្រុមការងារណាមួយ ឬធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្ត យើងអាចទូលសូមព្រះអម្ចាស់ ប្រទានយើងនូវប្រាជ្ញា ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្អែកទៅលើគុណសម្បត្តិ ដែលព្រះអង្គឲ្យតម្លៃបំផុត។—Lisa M. Samra
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា គេហាក់ដូចជាចាត់ទុកអ្នកជា “កង់សាគួរ”នៅពេលណា? តើអ្នកឲ្យតម្លៃមកលើមនុស្ស ផ្អែកទៅលើការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមព្រះអង្គបើកភ្នែកទូលបង្គំ ឲ្យមើលឃើញអ្នកដទៃ ដូចដែលព្រះអង្គទតឃើញពួកគេ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ១-៣ និង ម៉ាថាយ ២៤:១-២៨