ភីលីព ២:១-១១
ត្រូវតែមានគំនិតគិតដូចជាព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវវិញ។ ភីលីព ២:៥
អ្នកស្រី ឆាលេន(Charlene) ជាម្តាយរបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំឈ្មោះ ដ្វេន(Dwayne)។ គាត់មានអាយុ៩៤ឆ្នាំ មានកម្ពស់មិនដល់១ម៉ែត្រកន្លះ និងមានទម្ងន់ក្រោម៤៥គីឡូក្រាម។ តែបញ្ហានេះមិនបានរារាំងគាត់ មិនឲ្យធ្វើអ្វី ដែលគាត់អាចធ្វើបាន សម្រាប់កូនប្រុសគាត់ ដែលបាត់បង់លទ្ធភាពមើលថែខ្លួនឯង ដោយសារបញ្ហាសុខភាព។ នៅពេលដែលយើងទៅសួរសុខទុក្ខពួកគេ នៅក្នុងផ្ទះមានកម្ពស់ពីរជាន់ យើងច្រើនតែឃើញគាត់នៅជាន់ទី២ ជាកន្លែងដែលគាត់កំពុងរស់នៅ។ គាត់បានចុះយឺតៗតាមជណ្តើរមាន១៦កាំ មកជាន់ទី១ ដើម្បីស្វាគមន៍ភ្ញៀវរបស់គាត់។ គាត់តែងតែឡើងចុះកាំជណ្តើរនេះដូចសព្វមួយដង នៅក្នុងការថែទាំកូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់។
ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់អ្នកស្រីឆាលេន ដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្ត និងបណ្តាលចិត្តខ្ញុំ ខណៈពេលដែលគាត់បានចាត់ទុកសុខុមាលភាពរបស់កូនប្រុសគាត់ សំខាន់ជាងភាពសុខស្រួលរបស់គាត់។ គាត់បានយកគំរូតាមការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលបានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរភីលីព ជំពូក២ ថា “ចូររាប់អានគេឲ្យលើសជាងខ្លួនដោយចិត្តសុភាពវិញ កុំឲ្យគ្រប់គ្នាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវស្វែងរកចំពោះអ្នកដទៃផង”(ខ.៣-៤)។
ការថែទាំមនុស្សដែលមានបញ្ហាសុខភាព ឬមានបញ្ហាអ្វីផ្សេងទៀត អាចតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ខ្លាំង។ បញ្ហាប្រឈមក្នុងជីវិតរបស់យើង ងាយនឹងធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំង និងគ្មានពេលសម្រាប់អ្នកដទៃ ហើយបើយើងគ្មានចិត្តដែលចង់មើលរំលងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនទេ សូម្បីតែមនុស្សដែលជិតស្និទ្ធនឹងយើងបំផុត ក៏អាចរងគ្រោះដោយសារការមិនអើពើរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅអ្នកជឿព្រះអង្គ ឲ្យបន្ទាបខ្លួនមើលថែគ្នាទៅវិញទៅមក(ខ.១-៤)។ ពេលណាយើងលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គឺមានន័យថា យើងកំពុងយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូវ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ យើងអាចជួយអ្នកដទៃផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានក្រើនរំឭកយើងថា ក្នុងទំនាក់ទំនងដែលយើងមានជាមួយអ្នកដទៃ យើងត្រូវតែ “មានគំនិតគិតដូចជាព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវវិញ”(ខ.៥)។—Arthur Jackson
តើមាននរណាបានបណ្តាលចិត្តអ្នក ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃកាន់តែខ្លាំង ដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន?
តើមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានជួប ក្នុងការបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ?
ឱព្រះយេស៊ូវ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យមានចិត្តចង់លះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកដទៃ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ៤-៥ និង ម៉ាថាយ ២៥:២៩-៥១
