សុភាសិត ២៤:១៥-២២
ដ្បិតមនុស្សសុចរិត ទោះបើគេដួលដល់៧ដងក៏ដោយ គង់តែនឹងក្រោកឡើងវិញបាន តែមនុស្សអាក្រក់ត្រូវទំលាក់ ទៅក្នុងសេចក្តីអន្តរាយវិញ។ សុភាសិត ២៤:១៦
កាលនៅវ័យជំទង់ ខ្ញុំមានការចាប់ចិត្តនឹងកីឡាជិះស្គីរាំនៅលើទឹកកក។ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលការគួបផ្សំរវាងសិល្បៈ និងកីឡានៅលើទឹកកក ដែលមានការបង្វិលខ្លួនដ៏រហ័ស ការលោតខ្ពស់ៗ និងជំហរដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានមើលការសម្ដែងរបស់អ្នកជិះស្គីអាជីពជាច្រើនអ្នក ទីបំផុតខ្ញុំក៏មានឱកាសជិះស្គីលើទឹកកក ហើយបានចូលរៀននៅក្នុងក្រុមមួយ។ ក្រៅពីការរៀនជិះស្គីទៅមុខ និងចាប់ហ្វ្រាំង ហើយក៏បានរៀនជំនាញសំខាន់បំផុត ដែលអ្នកជិះស្គីគ្រប់កំរិតទាំងអស់ត្រូវរៀន គឺរៀនក្រោកឈរឡើងវិញឲ្យបានឆាប់រហ័ស នៅពេលយើងដួល។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានរៀនបង្វិលខ្លួន និងលោតឡើងទៅលើជាច្រើនប្រភេទ ក្នុងមេរៀនឯកជន ប៉ុន្តែ ជានិច្ចជាកាល ខ្ញុំនៅតែត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការជិះស្គី ដែលជាការក្រោកឈរ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានដួលចុះ។
ទោះយើងគឺជាកីឡាករឬអត់ យើងសុទ្ធតែអាចដឹងថា “ការដួលចុះ” គឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតរបស់យើង។ យើងដួលចុះ ប្រហែលជាដោយសារយើងបានធ្វើអំពើបាប ហើយជំពប់ដួល ដោយសារយើងមានកំហុស ឬយើងបានដួលចុះ ដោយសារកាលៈទេសៈដែលពិបាកខ្លាំងពេក។ យើងប្រហែលជាទទួលរងការវាយប្រហារពីវិញ្ញាណអាក្រក់ ឬពីបញ្ហាអ្វីផ្សេងទៀត។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “យើងខ្ញុំត្រូវគេសង្កត់សង្កិនគ្រប់ជំពូក តែមិនទ័លផ្លូវឡើយ មានសេចក្តីវិលវល់ តែមិនទ័លគំនិតទេ មានគេធ្វើទុក្ខ តែមិនមែនត្រូវចោលនៅម្នាក់ឯងទេ ត្រូវគេវាយដួលស្តូក តែមិនស្លាប់ទេ”(២កូរិនថូស ៤:៨-៩)។ ទោះដោយសារមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានពេលដែលយើងដួលចុះ និងទទួលបរាជ័យក្នុងជីវិត។
ប៉ុន្តែ យើងមិនត្រូវរស់នៅ ក្នុងបរាជ័យ ភាពអាម៉ាស និងការស្តាយក្រោយនោះឡើយ។ ពេលណាខ្មាំងសត្រូវកំពុងក្រវែលនៅក្បែរយើង ហើយព្យាយាមបំផ្លាញយើង(សុភាសិត ២៤:១៥) យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា ព្រះទ្រង់កំពុងប្រយុទ្ធជំនួសយើង ហើយនឹងជួយយើងឲ្យក្រោកឈរឡើង “ដ្បិតមនុស្សសុចរិត ទោះបើគេដួលដល់៧ដងក៏ដោយ គង់តែនឹងក្រោកឡើងវិញបាន”(ខ.១៦)។
ពេលណាយើងដួលចុះ ចូរយើងប្រញាប់ងាកបែរ និងមើលទៅព្រះអង្គ ដែលជាអ្នកប្រទានកម្លាំង ឲ្យយើងក្រោកឈរឡើង។—Nancy Gavilanes
តើអ្នកធ្វើដូចម្តេច នៅពេលដែលអ្នកដួលចុះ ក្នុងជីវិត? តើព្រះអង្គបានជួយអ្នកក្រោកឈរ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការជួយទូលបង្គំ ឲ្យក្រោកឈរបន្ទាប់ពីទូលបង្គំបានដួលចុះ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ១-៣ និង ម៉ាកុស ៣
