យ៉ូហាន ១៣:៣១-៣៦
ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ យ៉ូហាន ១៣:៣៤
នៅប្រទេសស៊ុយអែត គេមានប្រពៃណីដែស្ទែតនីង(döstädning) ដែលតាមន័យត្រង់ គឺមានន័យថា “ការសម្អាតនៃសេចក្តីស្លាប់”។ ក្នុងប្រពៃណីនេះគេយល់ឃើញថា ពេលណាយើងមានវ័យចាស់ យើងគួរតែឈប់បង្គរ “របស់របរ” ទុកទៀត ហើយត្រូវជម្រុះចោលអ្វីៗ ដែលមិនចាំបាច់ដែលយើងរកបាន ពេញមួយជីវិត។ តាមពិត ប្រពៃណីការសម្អាតនៃសេចក្តីស្លាប់របស់ជនជាតិស៊ុយអែល គឺជាអំណោយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់កូន និងញាតិមិត្ត ព្រោះប្រពៃណីនេះបានផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវភាពងាយស្រួល នៅក្នុងរក្សាទុក្ខ ឬបរិច្ចាគអ្វីៗ ដែលមនុស្សចាស់បានបន្សល់ទុកបន្ទាប់ពីពួកគេលាចាកលោក។
ក្នុងនាមយើងអាចអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងនឹងចូលដល់វ័យមួយ ដែលយើងគិតអំពីកេរដំណែលរបស់យើង ជាអ្វីៗដែលបានជួយឲ្យយើងរស់រៀន ក្នុងពេលកន្លងមក។ ពេលយើងនិយាយអំពីកេរដំណែល យើងច្រើនតែគិតអំពីលុយ កេរមរតក ឬអំណោយមនុស្សធម៌ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងចាំបាច់ត្រូវគិតអំពីពេលដែលព្រះយេស៊ូវចំណាយពេលចុងក្រោយ ជាមួយពួកសាវ័ក ដែលកាលនោះ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “កន្លែងដែលខ្ញុំទៅ នោះអ្នកពុំអាចនឹងទៅតាម ក្នុងគ្រាឥឡូវនេះបានទេ លុះគ្រាក្រោយទើបអ្នកនឹងទៅបាន”(យ៉ូហាន ១៣:៣៦)។ ព្រះអង្គបានប្រើពាក្យ ស្រឡាញ់ ឬបានស្រឡាញ់ ៤ដង ក្នុង ខ.៣៤-៣៥ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាកេរដំណែលរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា “ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ”(ខ.៣៤)។
ការជម្រុះចោលអ្វីៗដែលមិនចាំបាច់ក្នុងជីវិតយើង ហើយបន្សល់ទុកតែអ្វីៗដែលសំខាន់ ដូចដែលជនជាតិស៊ុយអែតបានធ្វើ ប្រហែលជាមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើង។ ប៉ុន្តែ យើងមិនមែនបន្សល់ទុកតែរបស់របរ ឬប្រាក់កាសនោះទេ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺជាកេរដំណែលសំខាន់បំផុត ដែលអ្នកអាចបន្សល់ទុក។ ពេលណាក្មេងជំនាន់ក្រោយ ឬញាតិមិត្តនឹកចាំថា អ្នកជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ នោះការនឹកចាំនេះជាអំណោយដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ។ ការបន្សល់ទុកដូចនេះ គឺពិតជាមានន័យណាស់។—Kenneth Petersen
តើញាតិមិត្តរបស់អ្នកបានឃើញអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ ដូចម្តេចខ្លះ?
តើអ្នកចែករំលែកសេចក្តីស្រឡាញ់នេះដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែឃើញច្បាស់?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ និងការប្រទានព្រះយេស៊ូវជាអំណោយ ក្នុងជីវិតទូលបង្គំ។
សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ដល់មនុស្សនៅជុំវិញទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ៤-៦ និង ម៉ាកុស ៤:១-២០
