«ដ្បិតតើអ្នកណាបានធ្វើឲ្យអ្នកផ្សេងពីគេ តើអ្នកមានអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកមិនបានទទួល ចុះបើបានទទួលមែន ហេតុអ្វីបានជាអួតខ្លួនដូចជាមិនបានទទួលវិញ?» (១កូរិនថូស ៤:៧)។
ការច្រណែនមានឈ្មោះផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនដែលយើងបានដាក់ឲ្យ ហើយក៏បានលួចប្រើវា តាមរបៀបជាច្រើន ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ វាស្ថិតក្នុងចំណោមអំពើបាបដែលគ្រីស្ទានបាន «ទ្រាំទ្រ»។ អ្នកមិនទំនងជារកឃើញវា ក្នុងបញ្ជីនៃអំពើបាបធំជាងគេទាំង១០ ដែលគ្រូគង្វាលបានដាស់តឿនពួកជំនុំឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ឬបានលើកយកមកនិយាយ ជាញឹកញាប់ នៅពេលដែលអ្នកជឿចែកចាយអំពីទុក្ខលំបាក ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាស្ថិតក្នុងបញ្ជីរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះគម្ពីរបានលើកយកវាមកនិយាយជាញឹកញាប់។ តាមពិត ការច្រណែនស្ថិតក្នុងចំណោមបាបស្មោកគ្រោកបំផុតដែលកណ្ឌគម្ពីរសំបុត្រក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី បានលើកយកមកនិយាយ ព្រោះយើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះវា (ឧទាហរណ៍៖ រ៉ូម ១៣:១៣)។
ចាប់តាំងពីពេលដែលសាវ័ក ប៉ុល សរសេរសំបុត្រផ្ញើពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូស ពួកជំនុំជាទូទៅនៅតែជួបភាពរញ៉េរញ៉ៃ និងការបែកបាក់បណ្ដាលមកពីការច្រណែន ហើយការច្រណែនមានគ្រោះថ្នាក់ នៅត្រង់ថា វាអាចធ្វើឲ្យយើងសង្ស័យថា ព្រះទ្រង់មិនចេះចែកអំណោយឲ្យបានស្មើភាព។
សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានប្រាប់ពួកជំនុំដែលបែកបាក់ និងមានការច្រណែនគ្នាថា អ្វីៗដែលពួកគេមានគឺបានទទួលមកពីព្រះអាទិករនៃចក្រវាលដែលជាអ្នកប្រទានអំណោយ ព្រះអង្គមិនដែលប្រទានអំណោយខុសឡើយ។
ដូចនេះ ហេតុអ្វីពួកគេក៏ដូចជាពួកយើងដើរពើងទ្រូង ធ្វើមើលតែយើងអាចគ្រប់គ្រងការបង្កើតរបស់ព្រះ បានល្អជាងព្រះអង្គ? តើយើងជាអ្នកកំណត់កម្ពស់ ល្បឿន និងសមត្ថភាពរបស់យើងឬ? តើនរណាធ្វើឲ្យយើងមានលក្ខណៈពិសេស? គឺព្រះ! ព្រះទ្រង់បានរៀបចំ DNA របស់យើង។ កាលៈទេសៈរបស់យើងកើតមានតាមផែនការព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គមិនដែលមានកំហុសឡើយ។ ការច្រណែនគឺជាបាប ព្រោះវាជាការយល់ឃើញថា ព្រះទ្រង់មិនល្អ ឬមិនជ្រាបថា មានអ្វីខ្លះល្អសម្រាប់យើង។ ការច្រណែន គឺមិនខុសពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះទេ។
ពេលណាយើងផ្លុំខ្លុយនៅក្នុងការប្រគំតន្ត្រីនៃជីវិត យើងប្រហែលមើលទៅអ្នកផ្លុំត្រែធំអង្គុយមុខយើងពីរជួរ ដែលមានសម្លេងឮខ្លាំង សម្លេងខ្ពស់ ហើយយើងចង់និយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា «គ្មាននរណាអាចស្តាប់សម្លេងខ្លុយខ្ញុំឮទេ។ ខ្ញុំផ្លុំមិនសូវពីរោះទេ»។ នៅពេលនោះ យើងមានចិត្តជូរល្វីង ចំពោះកន្លែងរបស់យើង និងច្រណែនអ្នកលេងត្រែធំ។ ប៉ុន្តែ យើងជាអ្នកផ្លុំខ្លុយឲ្យមានសម្លេង ក្នុងការប្រគំ ដោយមានមូលហេតុច្បាស់លាស់។ វាជាឧបករណ៍សម្រាប់ឲ្យយើងផ្លុំ ដូចនេះ ចូរយើងផ្លុំដោយអំណរ ឲ្យបានពីរោះចុះ។
នៅក្នុងការព្យាយាមប្រើអំណោយទានដែលព្រះបានប្រទាន ហេតុអ្វីយើងច្រណែនគ្នា? ហេតុអ្វីយើងបណ្តោយឲ្យការមិនស្កប់ចិត្តឆក់យកក្តីអំណរដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកយើង ដោយឥតគិតថ្លៃ? ហេតុអ្វីបានជាយើងផ្ដោតទៅលើការអ្វីដែលព្រះអង្គធ្វើសម្រាប់នរណាម្នាក់ ហើយមើលមិនឃើញការអ្វីដែលព្រះអង្គធ្វើសម្រាប់យើង ដែលយ៉ាងហោចណាស់ យើងគួរតែនឹកចាំអំពីការប្រទានព្រះពរអស់កល្ប ឲ្យយើងបាននៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ? នេះជាសេចក្តីពិតដែលយើងម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវរម្លឹកខ្លួនឯងថា «ព្រះទ្រង់បានប្រទានខ្ញុំ នូវអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតខ្ញុំ តាមផែនការព្រះអង្គ។ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំមាន និងមិនមាន គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ខ្ញុំ និងដើម្បីសិរីល្អព្រះអង្គ»។
ចូរកុំបណ្តោយឲ្យការច្រណែនស៊ីបំផ្លាញអ្នកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូររស់នៅដោយអំណរ តាមតួនាទី ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកអ្នក។ ដ្បិតយើងរាល់គ្នាជាស្នាដៃ ដែលទ្រង់បង្កើតក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវសម្រាប់ការល្អ ដែលព្រះបានរៀបចំជាមុនឲ្យយើងរាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាម (អេភេសូរ ២:១០) ។ ចូរយើងមានការស្កប់ចិត្តចំពោះអ្វីដែលយើងមាន នៅថ្ងៃនេះចុះ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ១ធីម៉ូថេ ៦:៦-១២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យ៉ូប ១៧-១៩ និង១កូរិនថូស ៧:១-១៩
