ទំនុកដំកើង ៤៦
ចូរបង្អង់សិន ឲ្យបានដឹងថា អញជាព្រះ។ ទំនុកដំកើង ៤៦:១០
ខ្ញុំចូលចិត្តការបង្រៀនអំពីការនៅស្ងៀម ភាពស្ងាត់ស្ងៀម និងការសម្រាក នៅក្នុងទីជ្រកកោននៃការថែរក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់(ទំនុកដំកើង ៤៦:១)។ ហើយខ្ញុំក៏បានធ្វើការដកស្រង់ព្រះបន្ទូលញឹកញាប់ ចេញពីបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៤៦ ដែលបានបង្រៀនយើងថា ការមានចិត្តគំនិត និងវិញ្ញាណស្ងប់រម្ងាប់ មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការស្គាល់ព្រះ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ចូរបង្អង់សិន ឲ្យបានដឹងថា អញជាព្រះ”(ខ.១០)។
ប៉ុន្តែ ការនៅស្ងៀមមិនមែនជាការងាយទេ មែនទេ? ការនៅស្ងាត់ស្ងៀម ហើយជាពិសេសព្យាយាមធ្វើឲ្យចិត្តយើងស្ងប់នៅចំពោះព្រះ អាចស្ទើរតែមិនអាចធ្វើទៅបាន នៅពេលខ្លះ។ តើហេតុអ្វី?
ច្បាប់រូបវិទ្យាកំរិតមូលដ្ឋានបំផុតរបស់លោកញូតុន បានប្រាប់យើងថា “វត្ថុដែលកំពុងផ្លាស់ទីទៅមុខ នឹងនៅតែបន្តមាននិចលភាពបន្លាស់ទីទៅមុខទៀត បើសិនជាគ្មានអ្វីមកបញ្ឈប់វាទេនោះ”។ ដូចនេះ ការផ្លាស់ប្តូរចេញពីការមានចលនា សកម្មភាព និងកាតព្វកិច្ច ទៅជានៅស្ងៀម មិនមែនជាការងាយទេ ព្រោះការនេះរាប់បញ្ចូលការឈប់បង្អង់សកម្មភាពរបស់យើង។ យើងអាចប្រៀបប្រដូចរឿងនេះ ទៅនឹងការផ្លាស់ទីរបស់ទូក។ ទោះយើងព្យាយាមធ្វើឲ្យទូកឈប់នឹងថ្កល់មួយកន្លែង ក៏និចលភាពរបស់វា និងទឹករលកដែលវាបានបណ្តាលឲ្យមានឡើង នៅតែបន្តរុញច្រានទូកដែលបានឈប់នោះពីខាងក្រោម ធ្វើឲ្យទូកមិនអាចនៅនឹងថ្កល់ភ្លាមៗបានទេ។
បើអ្នកស្គាល់តម្លៃនៃការឈប់បង្អង់ តែមិនអាចឈប់បង្អង់បាន គឺដោយសារមូលហេតុមួយ។ សកម្មភាព និងល្បឿនរបស់យើង គឺប្រៀបដូចជាវត្ថុដែលកំពុង “មានចលនាទៅមុខ”។ ដូចនេះ ចូរបន្ថយល្បឿន ហើយឈប់បង្អង់សិន ដើម្បីចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមចំពោះព្រះអង្គ និងមានការសម្រាកខាងវិញ្ញាណ។ ការធ្វើដំណើរខាងវិញ្ញាណរបស់យើង អាចបន្តរលាក់មួយរយៈពេល ទំរាំតែអ្នកអាចមានភាពស្ងប់រម្ងាប់ទាំងស្រុង នៅក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ។—Adam R. Holz
តើមានអ្វីរារាំងអ្នកមិនឲ្យចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀម នៅចំពោះព្រះ? តើអ្នកអាចឈប់បង្អង់ដោយរបៀបណា ដើម្បីចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមជាមួយព្រះអង្គ?
ឱព្រះវរបិតា យើងខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងលោកិយ ដែលមានសម្លេងរំខាន ដោយសកម្មភាពជាច្រើន។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យ
រៀនចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមនៅចំពោះព្រះអង្គ និងជួយវិញ្ញាណទូលបង្គំឲ្យមានភាពស្ងប់រម្ងាប់ ហើយទុកចិត្តថា ព្រះអង្គកំពុងគង់នៅក្បែរទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : យ៉ូស្វេ ១៣-១៥ និង លូកា ១:៥៧-៨០
