«រីឯកាលពួកអ៊ីស្រាអែលបានសាបព្រោះ នោះពួកសាសន៍ម៉ាឌាន ពួកសាសន៍អាម៉ាលេក និងពួកមនុស្សនៅស្រុកខាងកើត គេឡើងមកទាស់…ឯពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលត្រូវទុគ៌តទៅ ដោយព្រោះសាសន៍ម៉ាឌាន ដូច្នេះ គេអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា» (ពួកចៅហ្វាយ ៦:៣, ៦)។
ពេលណាយើងអស់សង្ឃឹម យើងកំពុងស្ថិតក្នុងពេលល្អបំផុតសម្រាប់រៀនស្គាល់ជំនឿពិត។
នៅដើមដំបូងនៃកណ្ឌគម្ពីរចៅហ្វាយជំពូក៦ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តិការអាក្រក់នៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ាសាជាថ្មី (ខ.១)។ ពួកគេបានជាប់ខ្លួននៅក្នុងវដ្ដនៃការបះបោរ និងការប្រែចិត្តម្តងហើយម្តងទៀត ដោយពួកគេយឺតក្នុងការរៀនសូត្រអំពីកំហុសខ្លួនឯង ហើយឆាប់ភ្លេចថា កាលៈទេសៈដ៏ពិបាករបស់ពួកគេ ច្រើនតែជាប់ទាក់ទងនឹងការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ។ ទីបំផុត ពួកអ៊ីស្រាអែលពិបាកនឹងជឿថា ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេឲ្យចូលដល់ស្ថានភាពមួយដែលពួកគេមិនអាចឆ្លើយតប ក្រៅពីស្រែករកព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គអាចនាំពួកគេចូលទៅក្នុងការប្រកបជាមួយព្រះអង្គ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និងដើម្បីប្រយោជន៍ពួកគេ។ ព្រះអង្គក៏ធ្វើដូចនេះចំពោះយើង ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នផងដែរ ដោយសម្រេចគោលបំណងព្រះអង្គក្នុងជីវិតអ្នកដែលដឹងថា ខ្លួនឯងកំពុងអស់សង្ឃឹម។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាប្រទាននគរព្រះអង្គដល់អ្នកដែលទទួលស្គាល់ថា ខ្លួន «មានភាពកម្សត់ខាងវិញ្ញាណ» គឺមិនមែនអ្នកដែលគិតថា ខ្លួនមានភាពគ្រប់គ្រាន់នោះទេ (ម៉ាថាយ ៥:៣)។
អ្នកខ្លះច្រឡំថា បើយើងគ្រាន់តែដើរតាមព្រះយេស៊ូវ អ្វីៗនឹងមានភាពល្អប្រសើរឡើង។ ក្នុងជម្រៅចិត្តយើង យើងគិតថា ព្រះអង្គនឹងតែងតែធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងជីវិតយើង ដោយដកទុក្ខលំបាកចេញភ្លាមៗ។ ពេលណាព្រះទ្រង់មិនឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើងតាមរបៀប និងតាមពេលវេលាដែលយើងចង់បាន យើងឆ្ងល់ថា តើយើងអាចបន្តទុកចិត្តថា ព្រះអង្គជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់មែនឬ។ អ្នកប្រហែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ នៅថ្ងៃនេះ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ព្រះទ្រង់បានសន្យាម្តងហើយម្តងទៀតថា នឹងយាងមកជួយយើង ពេលណាយើងស្រែករកព្រះអង្គ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា «នៅពេលថ្ងៃអ្នកនឹងមិនត្រូវព្រះអាទិត្យធ្វើទុក្ខឡើយ ហើយនៅពេលយប់ក៏មិនត្រូវព្រះចន្ទធ្វើទុក្ខដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងរក្សាអ្នកឲ្យរួចពីគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ទ្រង់នឹងថែរក្សាព្រលឹងរបស់អ្នក។ ឯដំណើរដែលអ្នកចេញចូលទៅមក នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងរក្សា ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះរៀងតទៅ» (ទំនុកតម្កើង ១២១:៦-៨)។ នេះជាការធានានៃព្រះបន្ទូលព្រះ។ តែរបៀបដែលព្រះអង្គសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យានេះ តែងតែប្រៀបដូចជាផ្លូវរលាក់កាត់តាមជ្រលងងងឹត និងក្នុងបន្ទប់រង់ចាំដ៏ពិបាក។
កាលព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយតបចំពោះរាស្ត្រព្រះអង្គ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរពួកចៅហ្វាយ ព្រះអង្គបានបង្វែរពួកគេឲ្យងាកមករកព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយធ្វើការក្នុងចិត្តពួកគេឲ្យស្គាល់កំហុស។ ពួកហោរាបានថ្លែងព្រះបន្ទូលព្រះអម្ចាស់ ដោយរម្លឹកពួកអ៊ីស្រាអែលអំពីការអ្វីដែលពួកគេចាំបាច់ត្រូវដឹងថា «អញបាននាំឯងរាល់គ្នាឡើងចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទ គឺឲ្យចេញពីផ្ទះពួកបាវបម្រើមក…អញបានប្រាប់ឯងថា អញជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា…តែឯងរាល់គ្នាមិនបានស្តាប់តាមបង្គាប់អញសោះ» (ពួកចៅហ្វាយ ៦:៨,១០)។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក ការផ្លាស់ប្ដូរក៏បានកើតមាន ខណៈពេលដែលយើងរំពឹងថា ការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះនឹងធ្លាក់មកលើពួកគេ «ទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ក៏បានលេចមក» ដោយថ្លែងព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីមេត្តាថា ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយពួកគេ (ខ.១២)។
តើយើងនឹងទៅជាយ៉ាងណា បើសិនជាព្រះទ្រង់ទម្លាក់ការជំនុំជម្រះមកលើយើង តាមដែលយើងសមនឹងទទួល ជាជាងបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាជារៀងរាល់ថ្ងៃ? ព្រះអង្គមិនបានប្រទានរាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលនូវអ្វីដែលពួកគេសមនឹងទទួល ហើយព្រះអង្គក៏មិនបានដាក់ទោសអ្នកនឹងខ្ញុំដែរ។ សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។ តែក្នុងសេចក្តីល្អរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គច្រើនតែប្រើការលំបាកក្នុងជីវិតយើង ដើម្បីបង្រៀនយើងថា ព្រះអង្គជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងត្រូវការ។ ការដកការល្អណាមួយចេញធ្វើឲ្យយើងមានការឈឺចាប់ តែក៏អាចនាំយើងឲ្យស្រែករកព្រះអង្គ ហើយរកឃើញកម្លាំង សន្តិភាព និងក្តីសង្ឃឹមក្នុងព្រះអង្គ។ ចូរយើងស្រែករកជំនួយពីព្រះអង្គ ដោយសង្ឃឹមថា ព្រះដែលស្តាប់ឮអ្នក ព្រះអង្គពិតជាជ្រាបថា មានអ្វីខ្លះល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក។ ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយអ្នក!
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ រ៉ូម ៥:១-១១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សុភាសិត ២១-២៣ និងហេព្រើរ ២
