«ឯទេវតា ដែលនិយាយមកខ្ញុំ នោះក៏មានកាន់រង្វាស់មាស ដើម្បីនឹងវាស់ទីក្រុង និងទ្វារ ហើយកំផែងក្រុងដែរ ទីក្រុងនោះមានរាង៤ជ្រុង បណ្តោយនឹងទទឹងស្មើគ្នា ទេវតាក៏យករង្វាស់ទៅវាស់ទីក្រុង ឃើញមាន១២ពាន់ស្តាដ ឯបណ្តោយ ទទឹង ហើយកម្ពស់ក៏ស្មើគ្នាទាំងអស់» (វិវរណៈ ២១:១៥-១៦)។
កាលពីដើម ព្រះអម្ចាស់គង់នៅក្នុងចំណោមពួកអ៊ីស្រាអែល ជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គក្នុងព្រះវិហារ ក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡឹម តែក្រោយមក ព្រះវិហារក៏បានបាក់បែក។ បន្ទាប់ពីស្ដេច នេប៊ូក្នេសា នៃចក្រភពបាប៊ីឡូនបានបំផ្លិចបំផ្លាញព្រះវិហារ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងសង់ព្រះវិហារថ្មីមួយទៀត (អេសេគាល ៤០-៤៣)។ ទោះព្រះវិហារទីពីរត្រូវបានសាងសង់ឡើងវិញហើយក៏ដោយ ក៏ព្រះវិហារនោះគ្រាន់តែជាស្រមោលនៃព្រះវិហារទីមួយ ហើយមិនបានសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គទេ (ហាកាយ ២:២-៣) គឺព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលបានសម្រេចតាមរយៈព្រះជន្ម ការសុគត ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រមទាំងការយាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ (យ៉ូហាន ២:១៩-២២)។
ក្នុងព្រះវិហារនោះ ព្រះវត្តមានព្រះអង្គបានគង់នៅ ដោយផ្ដោតទៅលើកន្លែងបរិសុទ្ធបំផុត ដែលគេបានសាងសង់ជាបន្ទប់បួនជ្រុងស្មើដ៏ឥតខ្ចោះ។ មានតែសម្ដេចសង្ឃទេ ដែលបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងកន្លែងនោះបានតែមួយឆ្នាំម្តង។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក ព្រះវិហារទីមួយគ្រាន់តែជាអ្វីដែលគេបាននឹកចាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែសាវ័ក យ៉ូហាន បានទទួលការបើកសម្ដែងអំពីទីក្រុងថ្មីនៃនគរព្រះដ៏អស់កល្ប ដែលមានការពិពណ៌នាថា ទីក្រុងនោះមានបួនជ្រុងស្មើឥតខ្ចោះ តែមិនមែនមានទីតាំងក្នុងអគារណាមួយក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ានោះទេ តែមានក្រឡាផ្ទៃធំប៉ុនពិភពលោកដែលគេបានស្គាល់ ក្នុងសម័យសាវ័ក យ៉ូហាន។
ក្នុងការបង្កើតថ្មីនោះ ព្រះទ្រង់នឹងមិនគង់នៅដោយផ្ដោតទៅលើកន្លែងតែមួយទៀតទេ។ ពេលនោះ យើងអាចទៅជួបព្រះអង្គបានដោយមិនចាំបាច់ចូលអគារពិសេសណាមួយ ព្រោះព្រះអង្គតែងតែគង់នៅក្បែរយើងជានិច្ច។ លោក យ៉ូហាន «មិនបានឃើញព្រះវិហារ ក្នុងទីក្រុងនោះឡើយ» (វិវរណៈ ២១:២២) ព្រោះនៅសម័យនោះ ព្រះអង្គនឹងគង់នៅក្នុងទីក្រុងនោះ យ៉ាងពេញលេញ ហើយតាមរបៀបដែលយើងមិនទាន់អាចយល់នៅឡើយ ដូចនេះ នៅទីណាក៏ដូចជានៅក្នុងព្រះវិហារដែរ។ នេះជាការពិពណ៌នាអំពីអ្វីមួយដែលថ្មីស្រឡាង ជាការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងកាលៈទេសៈដែលធំ មានភាពបរិបូរ និងទូលាយយ៉ាងនេះ បានជាសាវ័ក ប៉ុល បានបង្រៀនថា «សេចក្តីដែលភ្នែកមិនដែលឃើញ ត្រចៀកមិនដែលឮ ហើយចិត្តនឹកមិនដែលដល់ គឺសេចក្តីនោះឯងដែលព្រះបានរៀបចំទុក សម្រាប់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់» (១កូរិនថូស ២:៩)។
បើយើងបានរួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ទ នោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះ នៅជាប់ជាមួយយើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំណេះដឹងរបស់យើងអំពីព្រះ និងភាពជិតស្និទ្ធដែលយើងមានជាមួយព្រះអង្គនៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ស្ថានភាពរបស់យើងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ប្រហែលមិនដូចជាអ្វីដែលយើងចង់បាន ហើយក៏មិនគាប់ព្រះទ័យព្រះអង្គទាំងស្រុងដែរ។ ពេលនោះមិនទាន់មកដល់ទេ តែវានឹងមកដល់មិនខាន។
តើអ្នកកំពុងរស់នៅ ដោយចិត្តអន្ទះសាចង់មានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះអង្គដែលហួសក្តីស្រមៃឬទេ? បើអ្នកពិតជាមានចិត្តចង់មានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះអង្គមែន នោះគេអាចមើលដឹងថា អ្នកពិតជាមានចិត្តដូចនេះមែន ដោយសារសេចក្តីបរិសុទ្ធនៃជីវិតរបស់អ្នក និងដោយសារភាពឆេះឆួលរបស់អ្នកចង់ឲ្យមិត្តភក្តិ សាច់ញាតិ និងអ្នកជិតខាងបានស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទមិនខាន។ ដោយដឹងថា យើងមានក្តីសង្ឃឹមដ៏ធំឧត្តមនេះ យើងនឹងទទួលការសម្អាតជាបរិសុទ្ធ ដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបរិសុទ្ធ (១យ៉ូហាន ៣:៣) ហើយយើងនឹងមិនអាចឃាត់ខ្លួនឯងមិនឲ្យទៅប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈការរស់នៅ ក្នុងបបូរមាត់របស់យើងឡើយ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ វិវរណៈ ២១:៩-២៧
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សុភាសិត ២៧-២៩ និងហេព្រើរ ៤
