និក្ខមនំ ១៥:២២-២៧
លោកក៏អំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា រួចទ្រង់បង្ហាញដើមឈើ១ ឲ្យលោកបោះទៅក្នុងទឹក នោះទឹកក៏ត្រឡប់ទៅជាសាបវិញ។ និក្ខមនំ ១៥:២៥
មានពេលមួយអាឡិច(Alex) បានទទួលការឆ្លើយតប ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់គាត់ នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង បានចេញថ្លៃព្យាបាលធ្មេញរបស់គាត់ លើសពីការរំពឹងគិតរបស់គាត់។ ឥឡូវនេះ គាត់ចាំបាច់ត្រូវទទួលការព្យាបាលធ្មេញមួយទៀត។ គាត់ក៏បានត្អូញត្អែរថា តើខ្ញុំអាចទៅរកលុយបង់ថ្លៃពេទ្យ នៅទីណា? ពេលនោះ គំនិតរបស់គាត់មានពេញទៅដោយការពិបាកចិត្ត ចំពោះការចំណាយដ៏ច្រើនលើសសមត្ថភាពរបស់គាត់។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលកំណត់ដែលត្រូវបង់ថ្លៃពេទ្យធ្មេញក៏បានមកដល់ គាត់ក៏បានទទួលអំណោយជាទឹកប្រាក់ ពីសាច់ញាតិរបស់គាត់។ អាឡិចក៏បាននិយាយថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនណាស់។ ខ្ញុំបានឃើញព្រះទ្រង់បំពេញតម្រូវការរបស់ខ្ញុំ តាមក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រង និងសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំមិនគួរត្អូញត្អែរទេ តែត្រូវទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គវិញ”។
កាលពួកអ៊ីស្រាអែលចូលវាលរហោស្ថានស៊ើរ ពួកគេក៏ទើបតែបានដកពិសោធន៍ជាមួយនឹងការប្រោសលោះរបស់ព្រះ ក្នុងសមុទ្រក្រហម(និក្ខមនំ ១៤)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេហាក់ដូចជាបានភ្លេចជំនួយ ដែលជាការអស្ចារ្យនេះ ខណៈពេលដែលពួកគេរអ៊ូរទាំ អំពីការខ្វះទឹកផឹក ក្នុងវាលរហោស្ថាន(១៥:២២-២៤)។ ពាក្យ “រអ៊ូរទាំ” ក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាហេព្រើរ គឺសំដៅទៅលើការបះបោរទាស់នឹងព្រះ។ ការឆ្លើយតបរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលដោយចិត្តជូរល្វីង គឺផ្ទុយនឹងលោកម៉ូសេ ដែលបានទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គ(ខ.២៥)។ ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រទានទឹកឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គផឹក ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ(ខ.២៥-២៧)។
ក្នុងពេលដែលយើងមានតម្រូវការ យើងអាចជៀសវាងការរអ៊ូរទាំ ដោយទូលសូមព្រះអង្គជួយយើង តាមគំរូរបស់លោកម៉ូសេ។ ទោះព្រះអង្គប្រទានជំនួយ ដោយការអស្ចារ្យ ដោយការផ្គត់ផ្គង់ជាក់ស្តែង ដោយជំនួយរបស់មនុស្ស ឬដោយការប្រទានកម្លាំងសម្រាប់ស៊ូទ្រាំក្តី យើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គស្តាប់ឮយើង ហើយក៏យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងផងដែរ។—Karen Huang
កាលពីមុន តើមានអ្វីបណ្តាលឲ្យអ្នករអ៊ូរទាំ ក្នុងពេលខ្វះខាត? តើអ្នកអាចរំឭកខ្លួនឯងដូចម្តេចខ្លះ
ឲ្យងាកទៅរកព្រះអង្គ ទូលសូមជំនួយ តាមគំរូរបស់លោកម៉ូសេ?
ឱព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ ព្រះអង្គជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ទូលបង្គំ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យមើលទៅព្រះអង្គ
ដោយទុកចិត្ត ហើយពឹងផ្អែកព្រះអង្គ នៅពេលដែលទូលបង្គំត្រូវការជំនួយ។
Visit ODBU.org/OT234 to find comfort and strength in this deep dive into Moses’ struggles in the book of Exodus.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ពួកចៅហ្វាយ ១៩-២១ និង លូកា ៧:៣១-៥០
