«តើមិនដឹងថា ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ដ្បិតពួកមនុស្សកំផិត ពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពួកសហាយស្មន់ ពួកអ្នកសម្រេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង ពួកលេងកូនជឹង ពួកចោរ ពួកមនុស្សលោភ ពួកប្រមឹក ពួកត្មះដៀល និងពួកប្លន់កំហែង នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ ឯពួកអ្នករាល់គ្នាខ្លះ ពីដើមក៏ជាមនុស្សយ៉ាងដូច្នោះដែរ តែបានលាងស្អាតហើយ ក៏បានញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយរាប់ជាសុចរិតផង ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ និងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា» (១កូរិនថូស ៦:៩-១១)។
អារក្សមិនខ្វល់អំពីការទាញនាំយើងឲ្យឈប់ធ្វើសកម្មភាពជាច្រើនរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទទេ តែវាខ្វល់អំពីការទាញនាំយើងឲ្យឈប់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីពិត ដែលចែងអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិ និងចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះ និងសេចក្តីពិតដាច់ខាតអំពីក្រមសីលធម៌នៃនគរព្រះអង្គ។ សាវ័ក ប៉ុល បានយល់អំពីបញ្ហានេះ បានជាគាត់ដាសតឿនគ្រីស្ទបរិស័ទនៅទីក្រុងកូរិនថូស កុំឲ្យដើរវង្វេងចូលទៅក្នុងអន្ទាក់នៃទង្វើអសីលធម៌។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា «តើមិនដឹងថា ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី?»។
សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានពិពណ៌នាអំពីផ្នែកខ្លះនៃអំពើទុច្ចរិតដែលសង្គមបានចាត់ទុកជាអំពើត្រឹមត្រូវ ក្នុងវប្បធម៌របស់ទីក្រុងកូរិនថូស។ ទីក្រុងនោះជាមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មដ៏មមាញឹក ជាទីប្រជុំរបស់ជាតិសាសន៍ សាសនា និងភាសាចម្រុះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វប្បធម៌របស់ទីក្រុងនោះមិនមានឫសគល់ច្បាស់លាស់ ហើយក៏មិនមានការលាយឡំគ្នាដែរ។ តាមពិត ទឹកដីនោះមានភាពអសីលធម៌យ៉ាងខ្លាំងបានជាពាក្យ «កូរិនថូស» បានប្រែជាមានន័យថា «អសីលធម៌» (ដូចនេះ តើសាវ័ក ប៉ុល ត្រូវធ្វើដូចម្ដេច? គាត់ក៏បានចូលទៅក្នុងទីក្រុងនោះ ដោយមានយុទ្ធសាស្ត្រ។ គាត់បានទទួលការជំរុញចិត្តឲ្យ «ផ្សាយព្រះបន្ទូល ក៏ធ្វើបន្ទាល់អស់ពីចិត្តដល់សាសន៍យូដាថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទពិត» (កិច្ចការ ១៨:៥)។ គោលបំណងរបស់គាត់មិនមែន ដើម្បីដាក់ច្បាប់មកលើពួកគេទេ ប៉ុន្តែដើម្បីចាប់ផ្ដើមប្រកាសដំណឹងល្អ។ គ្មានការអនុវត្តច្បាប់ណាមួយ ដែលអាចប្រោសលោះវប្បធម៌ឲ្យរស់ឡើងវិញបានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ មានតែព្រះរាជសារមួយដែលព្រះអម្ចាស់បានផ្ញើមក ដើម្បីប្រោសលោះមនុស្សប្រុសស្រីប៉ុណ្ណោះ គឺព្រះរាជសារដែលប្រកាសអំពីព្រះគ្រីស្ទដែលបានជាប់ឆ្កាង (១កូរិនថូស ២:២)។ ដំណឹងល្អ គឺជាដំណោះស្រាយរបស់ព្រះសម្រាប់លោកីយ៍។ ព្រះអង្គប្រើព្រះបន្ទូលដែលមានព្រះចេស្ដា និងធ្វើការក្នុងចិត្តមនុស្ស ដោយនាំមកនូវការផ្លាស់ប្រែដល់ឫសគល់។
សាវ័ក ប៉ុល មិនបានប្រើវោហារសព្ទដែលពីរោះស្តាប់ ដើម្បីឲ្យគេជឿព្រះនោះទេ។ គាត់បាននិយាយម្តងហើយម្តងទៀតថា គាត់មានព្រះរាជសារតែមួយទេ។ គាត់ដឹងថា មានតែការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់លោះបាបរបស់យើងប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចជួយមនុស្សប្រុសស្រីឲ្យមានសេរីភាពពីចំណងរបស់បាប ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅក្នុងជីវិតថ្មី (រ៉ូម ៦:៤)។
ការបន្តរស់នៅខុសសីលធម៌ គឺជាទង្វើដ៏គ្រោះថ្នាក់ និងមិនចាំបាច់។ ដំណឹងល្អនៅតែប្រកាសឮៗ និងមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ ដូចកាលសាវ័ក ប៉ុល ប្រកាសនៅតាមផ្លូវនៅទីក្រុងកូរិនថូស ហើយក៏បានកាត់ផ្តាច់ការបោកបញ្ឆោតនៃការបង្រៀនរបស់លោកីយ៍ និងការចូលចិត្តគិតថា ក្រឹត្យវិន័យតែម្យ៉ាងអាចកែប្រែចិត្ត និងបង្កើតឲ្យមានជំនឿ។ ជីវិតរបស់យើង ទីក្រុង និងប្រទេសជាតិយើង មានតម្រូវការដ៏ធំមួយ គឺតម្រូវការឲ្យមនុស្សមានបាបទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះ។ ចូរកុំចាញ់ការបោកបញ្ឆោតឲ្យគិតថា បញ្ហារបស់បាបមិនសំខាន់ ហើយសង្គមអ្នកត្រូវការអ្វីផ្សេង ក្រៅពីដំណឹងល្អអំពីនគរព្រះនោះឡើយ។ យើងត្រូវតែប្រកាសព្រះរាជសារនៃព្រះមេស្ស៊ីដែលបានជាប់ឆ្កាងថា៖
ព្រះអង្គសុគត ដើម្បីឲ្យយើងបានទទួលការអត់ទោស
ព្រះអង្គសុគត ដើម្បីឲ្យយើងបានរាប់ជាសុចរិត
ដើម្បីឲ្យយើងចូលនគរស្ថានសួគ៌
និងបានសង្គ្រោះដោយសារព្រះលោហិតដែលមានតម្លៃបំផុត។1
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កិច្ចការ ១៨:១-១១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ជនគណនា ១២-១៤ និងវិវរណៈ ១៩
1លោកស្រី Cecil Frances Alexander, “There Is a Green Hill Far Away” (ឆ្នាំ១៨៤៨)។
