ភីលីព ១:១២-១៨
បងប្អូនអើយ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ការទាំងប៉ុន្មានដែលកើតឡើងដល់ខ្ញុំ នោះបានប្រែទៅជាចំរើនដល់ដំណឹងល្អវិញ។ ភីលីព ១:១២
កាលពីឆ្នាំ ២០១៨ លោកគ្រូគង្វាល តាន ភ្លីពពីន(Tan Flippin) បានជួបគ្រោះថ្នាក់ នៅពេលជិះកង់ ដែលបានបណ្តាលឲ្យគាត់ចូលមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីព្យាបាលឆ្អឹងត្រកៀកដែលបានបាក់។ នៅពេលដែលក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិត បានឲ្យគាត់ទៅធ្វើ CT ស្គែន ដើម្បីពិនិត្យមើលក្បាលរបស់គាត់ ដែលអាចមានការប៉ះទង្គិច ក្នុងគ្រោះថ្នាក់នោះ គេក៏បានរកឃើញថា គាត់មានដុំសាច់កាច នៅក្នុងផ្នែកខាងមុខនៃខួរក្បាលរបស់គាត់។ ការរកឃើញនេះ ក៏បាននាំឲ្យមានការធ្វើដំណើរនៃការព្យាបាលរយៈពេលយូរ ដោយគេបានរកឃើញដុំសាច់ផ្សេងទៀត ហើយការព្យាបាលយ៉ាងដិតដល់ក៏មានដំណើរការ ដោយមានការចាក់បញ្ចូលខួរឆ្អឹងខ្នងផងដែរ។ លោកភ្លីពីនក៏បានជឿថា “ព្រះទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យគ្រោះថ្នាក់កើតមាន ដើម្បីឲ្យគ្រូពេទ្យអាចរកឃើញដុំសាច់ក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ”។
សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីពថា ព្រះទ្រង់អាចប្រើគ្រោះថ្នាក់ ឬទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀត ដើម្បីឲ្យយើងបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ។ កាលនោះ ពួកទាហានរ៉ូម៉ាំងបានឃុំខ្លួនសាវ័កប៉ុល នៅក្នុងផ្ទះ ដើម្បីរង់ចាំការកាត់ទោស នៅចំពោះមុខស្តេចនេរ៉ូ។ សាវ័កប៉ុលមិនបានកើតទុក្ខនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានអរសប្បាយ។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យគាត់អាចអរសប្បាយបាន? គឺដោយសារគាត់បានចាត់ទុកការ “ជាប់ច្រវាក់ ដោយសារព្រះគ្រីស្ទ”(ភីលីព ១:១៣) ជាឯកសិទ្ធិពិសេស(ខ.២៩)។ បន្ទាប់មក គាត់បានមើលទៅទុក្ខលំបាករបស់គាត់ តាមទស្សនៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានជាគាត់ក៏មានប្រសាសន៍ថា “ការទាំងប៉ុន្មានដែលកើតឡើងដល់ខ្ញុំ នោះបានប្រែទៅជាចំរើនដល់ដំណឹងល្អវិញ”(ខ.១២)។ គាត់បានប្រើការជាប់ឃុំខ្លួនរបស់គាត់ ធ្វើជាឱកាស ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកយាមគុក។ ទីបំផុត ខណៈពេលដែលគាត់ផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវ ក្នុងពេលដែលគាត់កំពុងជាប់ច្រវាក់ គំរូរបស់គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកជឿដទៃទៀត ឲ្យ “ផ្សាយដំណឹងល្អដោយគ្មានការភ័យខ្លាច”ផងដែរ(ខ.១៤)។
ពេលណាទុក្ខលំបាកកើតមាន ចូរយើងទុកចិត្តលើផែនការរបស់ព្រះ ហើយជឿថា ព្រះអង្គអាចនាំឲ្យការល្អកើត ចេញពីទុក្ខលំបាករបស់យើង។—Marvin Williams
តើអ្នកបានឆ្លើយតបដូចម្តេចខ្លះ ចំពោះស្ថានភាពដ៏លំបាក ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ? តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យអ្នកអាចឱបក្រសោប
ផែនការរបស់ព្រះ ហើយជឿថា ព្រះអង្គប្រើការលំបាកនោះ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នក?
ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមព្រះអង្គប្រើពេលដ៏លំបាករបស់ទូលបង្គំ ដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ ក្នុងជីវិតទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៤-១៥ និង លូកា ២២:២១-៤៦
